Ποια είναι τα επιπλέον μέτρα για την επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού του 1997, σε περίπτωση που στην πορεία διαπιστωθούν δημοσιονομικές αποκλίσεις; Αυτή είναι μία από τις ερωτήσεις των ελεγκτών του ΟΟΣΑ, που βρίσκονται τις μέρες αυτές στη χώρα μας, και τίθεται προς απάντηση στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Το ενδιαφέρον του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, όπως αυτό εκδηλώνεται μέσα από το ερωτηματολόγιο που έχει διανείμει στις ελληνικές αρχές, εντοπίζεται για μία ακόμη φορά στην πρόοδο του προγράμματος λιτότητας και στην πορεία των ιδιωτικοποιήσεων βασικών τομέων της οικονομίας. Στο στόχαστρό τους για μία ακόμη φορά τα μέτρα για τη μείωση των φορολογικών δαπανών, το φορολογικό σύστημα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι τομείς υγείας και φαρμάκου, το μισθολόγιο του δημόσιου τομέα, οι ΔΕΚΟ, η "Ολυμπιακή Αεροπορία", ο ΟΤΕ, η ΔΕΠ, το τραπεζικό σύστημα, τα ναυπηγεία, όλοι δηλαδή οι κρίσιμοι τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Αποδεικνύεται δηλαδή ότι το ξεζούμισμα των εργαζομένων, η βίαιη απαλλοτρίωση της μικρής αγροτικής ιδιοκτησίας, το ξεχαρβάλωμα και ξεπούλημα των κερδοφόρων τομέων του κρατικού τομέα, γίνεται υπό την υψηλή εποπτεία των ιμπεριαλιστικών οικονομικών Οργανισμών. Υπό τις συνθήκες αυτές οι κυβερνήσεις - στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση Σημίτη - περιορίζονται σε ρόλο απλού διεκπεραιωτή αποφάσεων και κατευθύνσεων, που έχουν ληφθεί από τα υψηλόβαθμα στελέχη των Οργανισμών αυτών.

Αποδεικνύεται, επίσης, ότι η πολιτική λιτότητας και το ξεπούλημα του κρατικού τομέα είναι μία διαδικασία χωρίς τέλος, καθώς το ένα στάδιο συμπίεσης το διαδέχεται ένα νέο, περισσότερο σκληρό και απαιτητικό. Πρόκειται δηλαδή για πολιτική αδιέξοδη και καταστρεπτική για τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνικών στρωμάτων της χώρας.

Αποδεικνύεται, τέλος, και πόσο υποκριτικός είναι ο περίφημος "κοινωνικός διάλογος" που εξήγγειλε η κυβέρνηση, μια και οι "εταίροι" καλούνται με την παρουσία τους να νομιμοποιήσουν αποφάσεις και πολιτικές, που έχουν αποφασιστεί εκτός ελληνικών συνόρων και η κυβέρνηση Σημίτητις προωθεί ούτως ή άλλως. Από την άποψη αυτή οι κοινωνικοί αγώνες, που αμφισβητούν με τον ένα ή άλλο τρόπο την οικονομική πολιτική, εκτός από δίκαιοι είναι και η μοναδική ελπίδα διεξόδου από τη μεσαιωνική βαρβαρότητα, στην οποία εσωτερικές δυνάμεις και ξένα κέντρα ωθούν και τη χώρα μας.

Στο δημοσιονομικό τομέα οι κυριότερες ερωτήσεις που απευθύνει ο ΟΟΣΑ είναι οι ακόλουθες:

• Τι έχει γίνει με τη μείωση του αριθμού των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), ενώ ζητούν να μάθουν ποια είναι τα εμπόδια για την εμπορική χρήση της δημόσιας περιουσίας των ΝΠΔΔ. Το ενδιαφέρον στρέφεται και στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 1997 και ερωτούν να μάθουν ποια επιπρόσθετα μέτρα θα λάβει η ελληνική κυβέρνηση σε περίπτωση που στην πορεία εκτέλεσης διαπιστωθούν αποκλίσεις.

Ζητούν επίσης περιγραφή των εξελίξεων του μισθολογίου του 1996, καθώς και ανάλυση των αυξήσεων στους μισθούς (μισθοδοσία, εξομοίωση, χρονοεπίδομα, πριμ παραγωγικότητας, απασχόληση και συνταξιοδότηση κλπ.). Ερωτούν επίσης για τις αιτίες της αύξησης των προσλήψεων και αν η κυβέρνηση στη διαδικασία προσλήψεων εφάρμοσε το νόμο Πεπονή.

Με άλλη ερώτησή τους ζητούν στοιχεία για τους προϋπολογισμούς των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των ΔΕΚΟ και γενικότερα των ΝΠΔΔ, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο β βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης (στον προϋπολογισμό, τον αριθμό υπαλλήλων κλπ.).

Αν κρίνουμε από τον τύπο των ερωτήσεων που έθεσαν για το φορολογικό τομέα, τότε θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η πρόσφατη φοροεπιδρομή ήταν απλώς η αρχή. Ζητούν στοιχεία φόρων για την περίοδο 1990 - 1996 και ανάλυση είσπραξης φόρων από τις μεγάλες σταθερές ομάδες απασχόλησης... Να ζητούν τα στοιχεία αυτά ώστε να προτείνουν μείωση των φορολογικών βαρών των μισθωτών και συνταξιούχων, είναι μια εκδοχή που μάλλον θα πρέπει να την αποκλείσουμε.

Οι ερωτήσεις που απευθύνουν για την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων είναι πραγματικό περιβόλι. Ζητούν να μάθουν για την πρόοδο του νόμου περί ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ (μετατροπή τους σε ΑΕ), καθώς και στοιχεία για το σχέδιο "εξυγίανσης" της "Ολυμπιακής Αεροπορίας".

Ζητούν πλήρη περιγραφή των σχεδίων ιδιωτικοποίησης του ΟΑΕ, του ΟΤΕ, των ναυπηγείων, της ΔΕΠ, των τραπεζών κλπ., της νομοθεσίας για την υγεία και το φάρμακο,ενώ καλεί τους υπεύθυνους να καταθέσουν τις απόψεις τους για την "απελευθέρωση" στους τομείς των τηλεπικοινωνιών και της ενέργειας.

Οσο για το τραπεζικό σύστημα, το ενδιαφέρον τους περιστρέφεται στην Εθνική Τράπεζα και στην πρόοδο της πώλησης των επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της, και στα σχέδια συγχώνευσης των μικρών τραπεζών, με ειδική αναφορά στην Τράπεζα Κρήτης.

Επειδή ακούγεται συχνά τελευταία ότι η εξέλιξη αυτή καλύπτεται και επιδοκιμάζεται ομόφωνα από την Κεντρική Διοίκηση του ΟΕΕ, υποχρεώνομαι να δηλώσω δημόσια τη διαφωνία μου με την προωθούμενη νομοθετική ρύθμιση. Αλλωστε, η αντίθεση η δική μου και της παράταξης που εκπροσωπώ στην Κεντρική Διοίκηση του ΟΕΕ, έχει εκφραστεί επανειλημμένα και αναλυτικά τόσο στα αρμόδια όργανα του φορέα όσο και με τη σχετική αρθρογραφία σε διάφορα έντυπα.

• Της κατάθεσης του νομοσχεδίου, δεν προηγήθηκε ουσιαστικός διάλογος μεταξύ συναρμόδιων υπουργείων, ΟΕΕ, επαγγελματικών συνδικαλιστικών οργανώσεων των λογιστών και άλλων εμπλεκομένων φορέων, όπως είχε προσωπικά δεσμευτεί ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου απαντώντας σε σχετική ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ.
• Είναι πολιτικά ανεξήγητη και επιστημονικά απαράδεκτη η επιχειρούμενη ταύτιση οικονομολογικού και λογιστικού επαγγέλματος (άρθρο 1, παρ. 1 του σχεδίου).
• Η ανωτέρω διάταξη, σε συνδυασμό με την αμέσως επόμενη (περί χορήγησης άδειας άσκησης επαγγέλματος εμπειροτέχνη λογιστή και λογιστή φοροτεχνικού Γ Τάξεως από το ΟΕΕ), αντιφάσκει ευθέως με εκείνη του άρθρου 2 του ΠΔ 475/91 ("περί οικονομολογικού επαγγέλματος και της άδειας άσκησής του"), σύμφωνα με την οποία, προϋπόθεση για τη χορήγησή της αποτελεί η ιδιότητα του μέλους του ΟΕΕ.
• Η προωθούμενη αποκλειστική διαχείριση του λογιστικού επαγγέλματος από το ΟΕΕ σε συντεχνιακή βάση, ακυρώνει αντικειμενικά τον βασικό θεσμοθετημένο ρόλο του ως επιστημονικού οικονομικού συμβούλου της πολιτείας και το προσανατολίζει σε δραστηριότητες ξένες προς τις θεσμικές, ιδρυτικές προδιαγραφές του.
• Η ανάγκη αντιμετώπισης ενός υπαρκτού προβλήματος τακτοποίησης του συγκεκριμένου επαγγελματικού χώρου, δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε βιαστικές ρυθμίσεις, που υποτιμούν πλήρως τη σημερινή πραγματικότητα, προκαλούν αναίτια ενδοεπαγγελματικές εντάσεις και τριβές, αλλά και περιφρονούν τις απόψεις συνδικαλιστικών, σπουδαστικών και εκπαιδευτικών φορέων.

* Ο Αντώνης Ντρέκος είναι μέλος της Κεντρικής Διοίκησης του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, εκπρόσωπος της "Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Οικονομολόγων"

Το ποσό των 646 δισ. δραχμών παίχτηκε στο "νόμιμο" τζόγο το 1996, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Το 1995 το αντίστοιχο ποσό ήταν 494,5 δισ. και το 1994 στα επίπεδα των 393,6 δισ. δραχμών.

Το ενδιαφέρον στοιχείο για το 1996 ήταν η αναρρίχηση στην πρώτη θέση του τζόγου των ιδιωτικών καζίνο, καθώς στη ρουλέτα παίχτηκαν τον προηγούμενο χρόνο 230 δισ. δραχμές έναντι 51,9 μόλις δισ. δραχμών το 1995. Εξέλιξη, η οποία σηματοδοτεί και τους τεράστιους κινδύνους που θα υπάρξουν, αν τελικά ανοίξουν και τα άλλα καζίνο σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Τα τεράστια ποσά που παίζονται στα καζίνο εξηγούν και την "κινητικότητα" που έχει εκδηλωθεί από κυβερνητικές και μη πλευρές, στην όζουσα υπόθεση της άδειας του Καζίνο του Φλοίσβου.

Σύμφωνα επίσης με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ:

Στη δεύτερη θέση από πλευράς τζόγου βρίσκονται δύο παιχνίδια που ελέγχονται σήμερα από τον Ομιλο Κόκκαλη: Το Ξυστό με 100,4 δισ. δραχμές και το Λόττο με 98,2 δισ. δραχμές. Ακολουθούν ο Ιππόδρομος με 56,9 δισ. δραχμές, το άλλωστε κραταιό ΠΡΟ-ΠΟ με 44 δισ. δραχμές, το Λαϊκό Λαχείο με 43 δισ. δραχμές, το Εθνικό με 25 δισ. δραχμές, το ΠΡΟ-ΤΟ με 19,7 δισ. δραχμές και το Ειδικό Κρατικό με 9,7 δισ. δραχμές. Στα κρατικά καζίνο παίχτηκαν 11,3 δισ. δραχμές, ενώ το 1996 ο τζίρος είχε φτάσει τα 12,8 δισ. δραχμές.