Η σπουδαία ηθοποιός, που αγαπήσαμε μέσα από το θέατρο και τον κινηματογράφο, η Μαρία Αλκαίου, άφησε την τελευταία της πνοή τα ξημερώματα της 1ης μέρας του χρόνου, σε ηλικία 89 χρόνων, στο Απολλώνιο Θεραπευτήριο, όπου νοσηλευόταν. Η κηδεία της θα γίνει σήμερα στις 3.30 μ.μ. από το Νεκροταφείο Χολαργού, δημοσία δαπάνη.

Η Μαρία Αλκαίου ήταν κόρη των διακεκριμένων ηθοποιών Νίκου Παπαγεωργίου και Σαπφούς Αλκαίου. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή σε ηλικία πέντε ετών στον θίασο της Κυβέλης, που ήταν μάλιστα και νονά της. Αργότερα σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού και το 1934 έγινε μέλος του ΣΕΗ. Ο πρώτος της ρόλος ήταν η Λανάρω στον «Βασιλικό» του Αντ. Μάτεσι στο Εθνικό το 1935, όπου έπαιξε μαζί με τους γονείς της. Η δεύτερη εμφάνισή της έγινε τον ίδιο χρόνο στον «Ανθρωπο του Διαβόλου» του Μπέρναρ Σo. Παρέμεινε πολλά χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, παίζοντας σε δεκάδες έργα και ερμηνεύοντας πολλούς σημαντικούς ρόλους. Διακρίθηκε στην κλασική κωμωδία, σε έργα του Μολιέρου και του Γκολντόνι, αλλά και των Πιραντέλο, Σαίξπηρ, Μπ. Σο κ.ά. Από το πλήθος των ρόλων που ερμήνευσε στο Εθνικό ξεχωριστή ήταν η επιτυχία της στον «Πειρασμό» του Ξενόπουλου, στις «Τρεις αδελφές» και στον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ.

Παντρεύτηκε τον Τίτο Βανδή και σε δεύτερο γάμο τον βιολονίστα και διευθυντή ορχήστρας Βύρωνα Κολάση. Τρίτος της σύζυγος ήταν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Μια σημαντική στιγμή στην καριέρα της ήταν το 1958 όταν μαζί με τον σύντροφό της Βασίλη Διαμαντόπουλο, αφού αποχώρησαν από το Εθνικό Θέατρο, ίδρυσαν το Νέο Θέατρο (λειτούργησε μέχρι το 1967) και παρουσίασαν ένα πλούσιο ρεπερτόριο από ξένα (Μπρεχτ, Ντε Φίλιπο κ.ά.) και ελληνικά έργα (Καμπανέλλη, Κορομηλά, Ρούσσου κ.ά.). Τα χρόνια της δικτατορίας μετανάστευσαν οικογενειακώς στο Παρίσι. Η Μαρία Αλκαίου γύρισε στην Ελλάδα το 1972.

Ξεχωριστή στιγμή επίσης και μεγάλη επιτυχία ήταν η συνεργασία της με τον Πέτρο Φυσσούν στο έργο της Λίλιαν Χέλμαν «Φρουρά του Ρήνου», το 1972. Συνεργάστηκε στη συνέχεια με τον Δημήτρη Ποταμίτη.

Στο Εθνικό Θέατρο η Μαρία Αλκαίου επέστρεψε ύστερα από 35 χρόνια το 1993, ερμηνεύοντας τον ρόλο της γιαγιάς - αφηγήτριας στη «Φάρμα των ζώων» του Οργουελ.

Η εμφάνισή της στον κινηματογράφο προηγήθηκε της θεατρικής. Το 1933 έπαιξε στην κινηματογραφική διασκευή του έργου «Δεσποινίς δικηγόρος» του Θεοδ. Συναδινού με σκηνοθέτη τον Πέλο Κατσέλη και στις ταινίες «Με φόβο και πάθος» του Φώσκολου, η «Φόνισσα» του Φέρρη, διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Παπαδιαμάντη. Για την ερμηνεία της τιμήθηκε το 1975 από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου. Αλλά και στην τηλεόραση η παρουσία της ήταν έντονη, με συμμετοχές σε πετυχημένες σειρές. Το 1973 έκανε μεγάλη επιτυχία στο ρόλο της Καλομοίρας στη σειρά «Κεκλεισμένων των θυρών», ενώ συμμετείχε ακόμη στους «Εμπόρους των εθνών», στη «Γυφτοπούλα», στους «Πανθέους» κ.ά. Το 1997 τιμήθηκε με το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη» για το σύνολο της προσφοράς της στο θέατρο.

Τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια και τους οικείους της εξέφρασε η ηγεσία του ΥΠΠΟ.