Οσο κυλούν οι μέρες, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι οι εκλογές που διεξήχθησαν στο Ιράκ, στα μέσα του περασμένου μήνα, υπό τυμπανοκρουσίες και κατοχική αιγίδα, κάθε άλλο παρά οδηγούν τη χώρα σε αποκλιμάκωση και τους κατακτητές πιο κοντά στα σχέδιά τους. Αρκετές βδομάδες αργότερα, τα αποτελέσματα της ιρακινής κάλπης δεν έχουν οριστικοποιηθεί.

Η διένεξη για την εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους κλιμακώνεται, καθώς δεκάδες σουνιτικά και κοσμικά σιιτικά κόμματα επιμένουν στις καταγγελίες τους για νοθεία, σοβαρές παρατυπίες, άσκηση βίας και εκβιασμών προς τους ψηφοφόρους. Από την άλλη πλευρά, η κουρδική και θρησκευτική σιιτική πλευρά, όπως εκφράζεται μέσα από τους πολιτικούς της σχηματισμούς, αλλά και ο ΟΗΕ επιμένουν ότι, σε γενικές γραμμές, η εκλογική διαδικασία ολοκληρώθηκε ομαλά.

Στη χώρα έχουν μεταβεί περίπου 1.500 διεθνείς παρατηρητές με στόχο, προφανώς, να διαμεσολαβήσουν για την εκτόνωση της διένεξης, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ικανοποίηση του αιτήματος για επανάληψη της ψηφοφορίας σε συγκεκριμένες περιφέρειες. Ταυτόχρονα, οι σιιτικές θρησκευτικές παρατάξεις και οι Κούρδοι βρίσκονται σε διαρκή συνεννόηση για τις βασικές αρχές σχηματισμού μιας κυβέρνησης συνεργασίας, εφόσον, με βάση τα υπάρχοντα αποτελέσματα, είναι οι μεγάλοι νικητές των εκλογών.

Η κατάσταση περιπλέχτηκε περισσότερο μετά την «αποσκίρτηση» ενός μεγάλου σουνιτικού σχηματισμού από το «μέτωπο των καταγγελλόντων». Το Ιρακινό Μέτωπο Συμφωνίας, του Αντνάν αλ Ντουλάιμι, στο οποίο συμμετέχει το Ιρακινό Ισλαμικό Κόμμα, προχώρησε σε συνομιλίες με Κούρδους εκπροσώπους για συμμετοχή στην επόμενη κυβέρνηση συνασπισμού.

Ο Ντουλάιμι και ορισμένοι συνεργάτες του πραγματοποίησαν επίσκεψη στο Ιρμπίλ, με σκοπό να παρουσιάσουν εκ μέρους των «καταγγελλόντων» τις ενστάσεις που υπάρχουν για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Αντί αυτού, όμως, σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε μετά το τέλος των επαφών, μίλησαν για «συμφωνία σε ορισμένα σημεία για τη σύνθεση και τους στόχους της νέας κυβέρνησης», προκαλώντας έκπληξη και οργή στα υπόλοιπα σουνιτικά και κοσμικά σιιτικά κόμματα.

Το ποια, ακριβώς, θα είναι η κατάληξη αυτής της σύγχυσης δεν είναι ακόμη σαφές, καθώς όλα παραμένουν ρευστά. Ομως, με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες, τόσο οι Κούρδοι στο βορρά όσο και οι σιίτες και κυρίως όσοι επηρεάζονται από τον Μεγάλο Αγιατολάχ Αλί αλ Σιστάνι στο νότο λαμβάνουν, ήδη, τα μέτρα τους για το ενδεχόμενο η υπάρχουσα κατάσταση να εκτροχιαστεί εντελώς και η χώρα να οδηγηθεί με τάχιστα βήματα σε διαμελισμό.

Σύμφωνα, πάντα, με τις ίδιες πηγές, Κούρδοι και σιίτες, πρώην μέλη των ισχυρών παραστρατιωτικών αντίστοιχων οργανώσεων που δρούσαν σε βορρά και νότο, έχουν παρεισφρήσει σε μεγάλο αριθμό στις δυνάμεις του νέου ιρακινού στρατού και υπό τον νέο αυτό μανδύα συνεχίζουν να ελέγχουν απόλυτα τις περιοχές τους. Στόχος της κίνησης αυτής είναι να είναι «έτοιμοι» να «προστατεύσουν και να διασφαλίσουν την αυτονομία και γιατί όχι την ανεξαρτησία» των περιοχών τους σε περίπτωση που «η διπλωματία δεν αποδώσει».

Οπως γίνεται σαφές, μια τέτοια προοπτική κάθε άλλο παρά ευοίωνη είναι για τον ιρακινό λαό. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν είναι επιθυμητή ούτε από τις κατοχικές δυνάμεις, που, όπως φαίνεται, έσπειραν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες.

Associated Press

Επί το έργον η «Μπλάκγουότερ»

Ο Γκουτιέρες ήταν μέλος ομάδας περίπου 200 μισθοφόρων που στάλθηκε στο Ιράκ από τις αρχές του Οκτώβρη για να παρέχει ασφάλεια στην Πράσινη Ζώνη, όπου βρίσκονται η έδρα της «δοτής» κυβέρνησης, το Κεντρικό Στρατηγείο των κατοχικών δυνάμεων, αρκετά υπουργεία, αλλά και η βρετανική και αμερικανική πρεσβεία.

Μερικές εβδομάδες πριν ένας άλλος Περουβιανός, ο Μάρτιν Χάρα Ιτσάρντ, 40 ετών, σκοτώθηκε στην Καμπούλ, την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν. Μέχρι σήμερα τα αίτια του θανάτου του παραμένουν άγνωστα. Οπως ακριβώς και ο Γκουτιέρες, είχε υπογράψει συμβόλαιο για παροχή ασφάλειας με ιδιωτική αμερικανική εταιρία.

Ο Γκουτιέρες και ο Χάρα αποτελούν μόνο ένα δείγμα των χιλιάδων - περισσοτέρων των 1.000 επισήμως μόνο στο Ιράκ -Λατινοαμερικανών, που ως μισθοφόροι στηρίζουν την ιμπεριαλιστική επιθετική πολιτική των ΗΠΑ. Υπολογίζεται ότι μόνο στο Ιράκ σύμφωνα με το «Σάιενς Κρίστιαν Μόνιτορ» αναλογεί τουλάχιστον ένας μισθοφόρος για κάθε επτά στρατιώτες. Ο πόλεμος εξάλλου σημαίνει πολύ χρήμα και χρήμα κυρίως για τις ιδιωτικές εταιρίες που έχουν πέσει σαν τα κοράκια και φυσικά ακολουθώντας πιστά την πολιτική της αγοράς ανά τον κόσμο, αναζητούν και βρίσκουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση φτηνό κρέας για τα κανόνια του πολέμου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το περιοδικό «Φορμπς», σε πρόσφατο άρθρο του ανέφερε ότι η αμερικανική κυβέρνηση «πληρώνει τις ιδιωτικές εταιρίες παροχής ασφάλειας από 500 έως 1.000 δολάρια ημερησίως για άρτια εκπαιδευμένο στρατιωτικά προσωπικό». Εντούτοις οι μισθοφόροι από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως και από άλλες «τριτοκοσμικές» περιοχές, πληρώνονται με 5,75 δολάρια την ώρα, ενώ είναι οι πρώτοι «στη γραμμή του πυρός» προστατεύοντας τα αμερικανικά και βρετανικά συμφέροντα σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Παράλληλα, οι μισθοφόροι από άλλες χώρες «υπηρετούν σε κυλιόμενη βάση των 90 ημερών». Οχι όμως οι μισθοφόροι από τη Λατινική Αμερική, που είναι υποχρεωμένοι βάσει των συμβολαίων τους με τις διάφορες εταιρίες - όπως οι «Μπλάκγουότερ», «Τριπλ Κάνοπι Οπερέσιονς», «3D Γκλόμπαλ Σολούσιονς», MVM, «Σερβίσιος Ιντεγκράλες» και άλλες - να παραμείνουν τουλάχιστον για ένα χρόνο.

Παράλληλα, οι εταιρίες έχουν στήσει παράνομο στρατόπεδο εκπαίδευσης στην Ονδούρα, γεγονός που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές διαμάχες. Προβλήματα που ώθησαν στην «πρόσληψη» ενεργών αξιωματικών του Στρατού. Ενδεικτικό το δημοσίευμα της εφημερίδας του Περού «Ελ Κομέρσιο», που αποκάλυψε ότι στις 23 Σεπτέμβρη υπογράφτηκε συμβόλαιο μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων και της «Τριπλ Κάνοπι» όπου σαφέστατα καθορίζεται ότι ο Στρατός θα στήσει 4 κέντρα εκπαίδευσης σε βάσεις του στη Χουατσίπα.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για τους καλύτερα εκπαιδευμένους βετεράνους των «Ταγμάτων θανάτου» που έδρασαν για χρόνια δολοφονώντας ειδεχθώς σε όλη τη Λατινική Αμερική υπό τις διαταγές κυβερνήσεων και δικτατοριών - ανδρεικέλων των ΗΠΑ. Οσοι έμειναν... εσχάτως ανενεργοί, βρίσκουν τώρα πεδίο δράσης...

Και προφανώς κρίνεται σημαντική η εκπαίδευσή τους, που οδήγησε στην «παραγωγή» ταγμάτων θανάτου, «εξαφανίσεων», μαζικών τάφων και βασανιστηρίων ως βασικό στάδιο της προετοιμασίας για τον «εκδημοκρατισμό του Ιράκ». Εξάλλου η αμερικανική κυβέρνηση σκέφτηκε να εφαρμόσει και το παράδειγμα του Ελ Σαλβαδόρ για να καταπνίξει την αντίσταση στο Ιράκ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η υποψήφια για την προεδρία της Χιλής και πρώην υπουργός Αμύνης, Μισέλ Μπατσελέ, σε παλιότερη συνέντευξή της στην εφημερίδα «Λα Τερσέρα» είχε δηλώσει σαφώς ότι «οι μισθοφόροι σε αμερικανικές εταιρίες που βρίσκονται στο Ιράκ» μπορεί να «συλληφθούν ή να φυλακιστούν σε τρίτες χώρες», σαφής αναφορά για συλλήψεις, που έγιναν στην Ισπανία και το Μεξικό, Λατινοαμερικανών με πολύ σκοτεινό και δολοφονικό παρελθόν.