Οσο κυλούν οι μέρες, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι οι εκλογές που διεξήχθησαν στο Ιράκ, στα μέσα του περασμένου μήνα, υπό τυμπανοκρουσίες και κατοχική αιγίδα, κάθε άλλο παρά οδηγούν τη χώρα σε αποκλιμάκωση και τους κατακτητές πιο κοντά στα σχέδιά τους. Αρκετές βδομάδες αργότερα, τα αποτελέσματα της ιρακινής κάλπης δεν έχουν οριστικοποιηθεί.

Η διένεξη για την εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους κλιμακώνεται, καθώς δεκάδες σουνιτικά και κοσμικά σιιτικά κόμματα επιμένουν στις καταγγελίες τους για νοθεία, σοβαρές παρατυπίες, άσκηση βίας και εκβιασμών προς τους ψηφοφόρους. Από την άλλη πλευρά, η κουρδική και θρησκευτική σιιτική πλευρά, όπως εκφράζεται μέσα από τους πολιτικούς της σχηματισμούς, αλλά και ο ΟΗΕ επιμένουν ότι, σε γενικές γραμμές, η εκλογική διαδικασία ολοκληρώθηκε ομαλά.

Στη χώρα έχουν μεταβεί περίπου 1.500 διεθνείς παρατηρητές με στόχο, προφανώς, να διαμεσολαβήσουν για την εκτόνωση της διένεξης, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ικανοποίηση του αιτήματος για επανάληψη της ψηφοφορίας σε συγκεκριμένες περιφέρειες. Ταυτόχρονα, οι σιιτικές θρησκευτικές παρατάξεις και οι Κούρδοι βρίσκονται σε διαρκή συνεννόηση για τις βασικές αρχές σχηματισμού μιας κυβέρνησης συνεργασίας, εφόσον, με βάση τα υπάρχοντα αποτελέσματα, είναι οι μεγάλοι νικητές των εκλογών.

Η κατάσταση περιπλέχτηκε περισσότερο μετά την «αποσκίρτηση» ενός μεγάλου σουνιτικού σχηματισμού από το «μέτωπο των καταγγελλόντων». Το Ιρακινό Μέτωπο Συμφωνίας, του Αντνάν αλ Ντουλάιμι, στο οποίο συμμετέχει το Ιρακινό Ισλαμικό Κόμμα, προχώρησε σε συνομιλίες με Κούρδους εκπροσώπους για συμμετοχή στην επόμενη κυβέρνηση συνασπισμού.

Ο Ντουλάιμι και ορισμένοι συνεργάτες του πραγματοποίησαν επίσκεψη στο Ιρμπίλ, με σκοπό να παρουσιάσουν εκ μέρους των «καταγγελλόντων» τις ενστάσεις που υπάρχουν για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Αντί αυτού, όμως, σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε μετά το τέλος των επαφών, μίλησαν για «συμφωνία σε ορισμένα σημεία για τη σύνθεση και τους στόχους της νέας κυβέρνησης», προκαλώντας έκπληξη και οργή στα υπόλοιπα σουνιτικά και κοσμικά σιιτικά κόμματα.

Το ποια, ακριβώς, θα είναι η κατάληξη αυτής της σύγχυσης δεν είναι ακόμη σαφές, καθώς όλα παραμένουν ρευστά. Ομως, με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες, τόσο οι Κούρδοι στο βορρά όσο και οι σιίτες και κυρίως όσοι επηρεάζονται από τον Μεγάλο Αγιατολάχ Αλί αλ Σιστάνι στο νότο λαμβάνουν, ήδη, τα μέτρα τους για το ενδεχόμενο η υπάρχουσα κατάσταση να εκτροχιαστεί εντελώς και η χώρα να οδηγηθεί με τάχιστα βήματα σε διαμελισμό.

Σύμφωνα, πάντα, με τις ίδιες πηγές, Κούρδοι και σιίτες, πρώην μέλη των ισχυρών παραστρατιωτικών αντίστοιχων οργανώσεων που δρούσαν σε βορρά και νότο, έχουν παρεισφρήσει σε μεγάλο αριθμό στις δυνάμεις του νέου ιρακινού στρατού και υπό τον νέο αυτό μανδύα συνεχίζουν να ελέγχουν απόλυτα τις περιοχές τους. Στόχος της κίνησης αυτής είναι να είναι «έτοιμοι» να «προστατεύσουν και να διασφαλίσουν την αυτονομία και γιατί όχι την ανεξαρτησία» των περιοχών τους σε περίπτωση που «η διπλωματία δεν αποδώσει».

Οπως γίνεται σαφές, μια τέτοια προοπτική κάθε άλλο παρά ευοίωνη είναι για τον ιρακινό λαό. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν είναι επιθυμητή ούτε από τις κατοχικές δυνάμεις, που, όπως φαίνεται, έσπειραν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες.