1996: Συγκρότηση του αυτονομιστικού «Στρατού Απελευθέρωσης Κοσσυφοπεδίου» (ΟΥΤΣΕΚΑ) και έναρξη ένοπλων επιθέσεων κατά των σερβικών δυνάμεων.

1998: Ενίσχυση των σερβικών δυνάμεων για απώθηση των αυτονομιστικών επιθέσεων.

1999: Το Γενάρη λήγει ο τραγέλαφος των «ειρηνευτικών συνομιλιών» στο Ραμπουγέ της Γαλλίας, ακολουθεί η προβοκάτσια της ομαδικής σφαγής «Κοσσοβάρων Αλβανών αμάχων» (δηλαδή αυτονομιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ που σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με τις σερβικές δυνάμεις) στο χωριό Ράτσακ του Κοσσυφοπεδίου υπό το νεύμα του τότε επικεφαλής των παρατηρητών της εκεχειρίας του ΟΑΣΕ. Στις 24 του Μάρτη το ΝΑΤΟ εξαπολύει για 78 μέρες σφοδρούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα «απεμπλουτισμένου» ουρανίου, βόμβες διασποράς και νέες πειραματικές βομβίδες άνθρακα για νέκρωση των σερβικών τηλεπικοινωνιών. Στις 9 του Ιούνη υπογράφεται η συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών και στις 10 του Ιούνη εκδίδεται η απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την οποία αναπτύσσονται ΝΑΤΟικές δυνάμεις κατοχής με τη ρητή παροχή εγγυήσεων περί μη προσβολής των σερβικών δικαιωμάτων εδαφικής κυριότητας στο Κοσσυφοπέδιο...

2000: Ασφυκτικές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Σερβίας με σκοπό την ανατροπή του τότε Προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Δημιουργία και εκπαίδευση «σερβικής αντιπολίτευσης» απ' τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ στην Ουγγαρία για τη συμμετοχή στις σερβικές γενικές εκλογές το Σεπτέμβρη του 2000. Η ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς επιτυγχάνεται με ενορχηστρωμένες διαδηλώσεις της «ΟΤΠΟΡ» και της «Σερβικής Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης» (DOS) τον Οκτώβρη, οπότε αναλαμβάνουν και την εξουσία με την ταυτόχρονη άρση των οικονομικών κυρώσεων ΗΠΑ και ΕΕ... Στο Κοσσυφοπέδιο οι φονικές επιθέσεις και οι κατασχέσεις περιουσιών σε βάρος της σερβικής μειονότητας κορυφώνονται υπό το ένοχο βλέμμα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων κατοχής.

2001-'03: Το ευρώ κυκλοφορεί ως νόμισμα στο Κοσσυφοπέδιο εκτοπίζοντας το σερβικό δηνάριο. Αρχίζει μπαράζ παράνομων ιδιωτικοποιήσεων υπό την επίβλεψη της ΕΕ ενώ οι πρώην αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ, που έχουν υποτίθεται «διαλυθεί», προσχωρούν στα «Σώματα Προστασίας Κοσσόβου» παίζοντας το ρόλο αστυνομικής δύναμης... Οι επιθέσεις κατά των Σέρβων εντείνονται. Αρκετοί ζουν σκόρπια σε μικρές κοινότητες και αδυνατούν να μετακινηθούν δίχως τη φρούρηση στρατιωτών της ΝΑΤΟικής KFOR. Οι περισσότεροι εγκαταλείπουν τις εστίες τους και οι εναπομείναντες συγκεντρώνονται στην Κοσόβσκα Μιτρόβιτσα, μία άτυπα διαιρεμένη πόλη με όριο τη γέφυρα του ποταμού Ικμπαρ. Το 2003 η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας αντικαθίσταται από την Ενωση Σερβίας-Μαυροβουνίου, ένα κρατικό «υβρίδιο» έμπνευσης του Χαβιέ Σολάνα με τοποθετημένη στα θεμέλιά του δημοψήφισμα-βόμβα για πιθανή διάλυσή της μέσα στο 2006...

2004: Το Μάρτη οι Κοσσοβάροι Αλβανοί οργανώνουν επιθέσεις (σύμφωνα με τη μετέπειτα παραδοχή του ΝΑΤΟ!) κατά των Σέρβων της Κοσόβσκα Μιτρόβιτσα με πρόσχημα αναπόδεικτες κατηγορίες σε βάρος νεαρών Σέρβων για τον πνιγμό δύο αλβανοπαίδων. Διευρύνουν τις επιθέσεις και κατά των πολυεθνικών δυνάμεων κατοχής, KFOR, στέλνοντας μήνυμα για προώθηση του «στόχου» περί ανεξαρτησίας ενός «αμιγώς αλβανικού Κοσσόβου»...

ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ ανταπαντούν με έκτακτες ενισχύσεις των πολυεθνικών δυνάμεων κατοχής, με στρατιωτικές ασκήσεις επίδειξης δύναμης και με μηνύματα περί «βίαιης απάντησης» σε νέες επιθέσεις «εγκληματικών στοιχείων», τα οποία κατά «σύμπτωση» ήταν τα ίδια στελέχη του ΟΥΤΣΕΚΑ που το 1999 οι ιμπεριαλιστές αποκαλούσαν «πολεμιστές της ελευθερίας»... Θεσπίζονται απ' το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ οκτώ κριτήρια περί ενίσχυσης της ασφάλειας, της δημοκρατίας, της προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων, κλπ., στο Κοσσυφοπέδιο.

2005: Ο πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, Ράμους Χαραντινάι, κατηγορείται στις 9 του Μάρτη και παραπέμπεται απ' το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία για εγκλήματα πολέμου και βασανιστήρια κατά Σέρβων και άλλων μειονοτήτων στο Κοσσυφοπέδιο την περίοδο 1998-'99, όταν ήταν στέλεχος του ΟΥΤΣΕΚΑ. Παραιτείται δίνοντας τη σκυτάλη της πρωθυπουργίας στον Μπαϊράμ Κοσούμι και μεταβαίνει με σιγουριά στη Χάγη. Σαν να γνωρίζει ότι λίγους μήνες μετά οι εισαγγελείς του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία θα τον άφηναν «προσωρινά ελεύθερο». Ετσι επιστρέφει θριαμβευτικά στο Κοσσυφοπέδιο προκαλώντας οργή στο Βελιγράδι!

Στις 17 του Μάρτη γίνεται νέα απόπειρα κατά της ζωής του προέδρου του Κοσσυφοπεδίου, Ιμπραήμ Ρουγκόβα. Λίγο μετά οι γιατροί της αμερικανικής βάσης Μπόντστιλ διαπιστώνουν πως ο Ρουγκόβα πάσχει από καρκίνο (ένεκα των ΝΑΤΟικών όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου στους βομβαρδισμούς του '99;). Εκτοτε μπαινοβγαίνει στις κλινικές της βάσης για θεραπεία. Ωστόσο, δε διστάζει να συμμετάσχει ως επικεφαλής της ομάδας των Κοσσοβάρων Αλβανών στις επικείμενες συνομιλίες της Βιέννης για το «μελλοντικό καθεστώς» του Κοσσυφοπεδίου.

Τον Οκτώβρη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο Κάι Εϊντε, που έχει διοριστεί απ' τον ΓΓ του Οργανισμού Κόφι Ανάν, ενημερώνει το σώμα πως τα κριτήρια «ασφάλειας και εκδημοκρατισμού» στο Κοσσυφοπέδιο δεν τηρούνται, πως οι περισσότεροι Σέρβοι δεν επαναπατρίζονται, ωστόσο προτείνει την έναρξη συνομιλιών για τον καθορισμό του καθεστώτος του προτεκτοράτου λέγοντας πως οιαδήποτε παράταση της τωρινής κατάστασης «θα λειτουργούσε αρνητικά παρά θετικά»...

Το Νοέμβρη του 2005 το Συμβούλιο Ασφαλείας διορίζει τον Μάρτι Αχτισαάρι ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ, που θα έχει την εποπτεία των «διεθνών συνομιλιών» της Βιέννης για το «μέλλον του Κοσσυφοπεδίου», με βοηθό τον Αλμπερτ Ρόχαν. Το Δεκέμβρη, η κυβέρνηση Μπους διορίζει απεσταλμένο των ΗΠΑ τον Φρανκ Ουίσνερ, ενώ νωρίτερα η ΕΕ έχει διορίσει απεσταλμένο στις διαπραγματεύσεις για το Κοσσυφοπέδιο τον Στέφαν Λέχνε.

2006: Το δεύτερο 15ήμερο του Γενάρη αναμένεται να αρχίσουν οι συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη Βιέννη με τη συμμετοχή -μεταξύ άλλων... - Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών διαπραγματευτών.

Τον Απρίλη αναμένεται να διεξαχθεί στο Μαυροβούνιο δημοψήφισμα που θα κρίνει τη διάλυση ή όχι της Ενωσης με τη Σερβία.