Μάτια άγρυπνα και αποφασισμένα. Μέρα νύχτα στο δρόμο, υπερασπίζοντας ό,τι έχει απομείνει από το πλιάτσικο των πολυεθνικών. Ούτε βήμα πίσω, πέντε χρόνια τώρα. Από τον πόλεμο του νερού στον πόλεμο του φυσικού αερίου και πάλι ξανά, στον κύκλο όπου όλα είναι αγώνας.

Τα συμβόλαια για την ιδιωτικοποίηση του νερού ακυρώθηκαν. Ο νόμος για τους υδρογονάνθρακες προκάλεσε πάλι την εξέγερση των Βολιβιανών. Ζητούν εθνικοποίηση όλων των ενεργειακών πόρων και Συνταγματική Συνέλευση. Ιούνης μήνας. Ο Πρόεδρος Κάρλος Μέσα, υπό το βάρος των κινητοποιήσεων και του ολοκληρωτικού αποκλεισμού της χώρας από τους διαδηλωτές, παραιτείται. Το Κογκρέσο πηγαίνει στη Σούκρε να συνεδριάσει. Προσπαθεί να συνδιαλλαγεί. Αδιέξοδο. Ο δρόμος για πρόωρες εκλογές ανοίγει.

Δε θα είναι απρόσκοπτος, ενώ οι ΗΠΑ απειλούν και καραδοκούν από τη βάση τους στην Παραγουάη, σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα της Βολιβίας και κυρίως τις πετρελαιοπηγές. Ομως λίγο πριν φύγει ο χρόνος, η Βολιβία έχει νέο Πρόεδρο. Τον Εβο Μοράλες, αίμα από το αίμα των ιθαγενών, σάρκα από τη σάρκα των εξεγερμένων. Η μεγάλη πρόκληση μόλις τώρα αρχίζει.