Associated Press

Με το δάκτυλο στη σκανδάλη και οι δυνάμεις των ισλαμιστών

Τώρα, μετριοπαθείς και ακραίοι ισλαμιστές προσπαθούν να αναπληρώσουν το «κενό» που άφησαν πίσω τους οι Αιθίοπες, πραγματοποιώντας σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ τους με σκοπό τον τελικό έλεγχο ολόκληρης της χώρας και την εκδίωξη της (διορισμένης στην Κένυα) «σομαλικής μεταβατικής κυβέρνησης».

Οι ισλαμικές δυνάμεις έχουν ουσιαστικά χωριστεί στα δύο: Αφ' ενός, στις μετριοπαθείς δυνάμεις της «Ισλαμικής Ενωσης Δικαστηρίων», που ήλεγχαν με ασφάλεια το μεγαλύτερο μέρος της Σομαλίας ως το χειμώνα του 2006. Αφ' ετέρου, στις ακραίες ένοπλες δυνάμεις της οργάνωσης «Αλ Σαμπάαμπ» (σημαίνει «Νεολαίοι»), που έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση απ' τις ΗΠΑ και δρα προσπαθώντας να επιβάλει τον ισλαμικό νόμο σ' όλη τη Σομαλία.

Στον τομέα της στρατιωτικής τακτικής φαίνεται, για την ώρα, να επικρατούν οι ακραίοι ισλαμιστές οι οποίοι έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του νότιου και κεντρικού τμήματος της Σομαλίας ελέγχοντας πλήρως μεταξύ άλλων τις πόλεις Κισμάγιο και Μέρκα (στρατηγικό λιμάνι που απέχει 90 χλμ νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας Μογκαντίσου και στο οποίο καταφθάνει η βοήθεια τροφίμων και φαρμάκων του ΟΗΕ στη χώρα). Την περασμένη Δευτέρα, μάλιστα, οι ένοπλοι της «Αλ Σαμπάαμπ» κατέλαβαν και την πόλη Μπαϊντόα, όπου και η έδρα της λεγόμενης «μεταβατικής» σομαλικής κυβέρνησης και Βουλής.

Στις περιοχές που καταλαμβάνουν οι δυνάμεις της οργάνωσης «Αλ Σαμπάαμπ» εφαρμόζεται σαρία (ισλαμικός νόμος) του είδους που επιβάλλουν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν: Συχνά κλείνουν τα κοσμικά σχολεία, απαγορεύουν στα κορίτσια τη μόρφωση και την εργασία, επιβάλλουν την «έννομη τάξη» ακρωτηριάζοντας όσους συλλάβουν με την κατηγορία της κλεψιάς, μαστιγώνουν γυναίκες με την υποψία «μοιχείας» ή σύναψης σεξουαλικών σχέσεων εκτός γάμου (ακόμη κι αν είναι θύματα βιασμού!), λεηλατούν τάφους αλλόθρησκων και γενικότερα διαπράττουν ό,τι εγκλήματα μπορούν στο όνομα, εννοείται, πάντα του Αλλάχ...

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην κατάληψη της Μπαϊντόα, την περασμένη Δευτέρα, λεηλατήθηκαν όλα τα κυβερνητικά κτίρια, το Προεδρικό Μέγαρο και το Κοινοβούλιο, απ' το οποίο κλάπηκαν ακόμη και τα πορτοπαράθυρα!

Το θέμα, όμως, στην προκειμένη περίπτωση, είναι πως η Σομαλία δεν είναι Αφγανιστάν και ο πληθυσμός της μολονότι μουσουλμανικός στην πλειοψηφία του, φημίζεται για τη μετριοπαθή και ειρηνική λατρεία του Ισλάμ.

Πάντως, η αποχώρηση του αιθιοπικού στρατού απ' τη Σομαλία δε σημαίνει την απομάκρυνση κάθε ξένης στρατιωτικής δύναμης απ' τη χώρα. Στην περιοχή (ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου) παραμένουν οι περίπου 3.000 (ως επί το πλείστον Ουγκαντέζοι...) στρατιώτες της Αφρικανικής Ενωσης, οι οποίοι υποτίθεται ότι εν ευθέτω χρόνω θα ενισχυθούν από μεγαλύτερη δύναμη κυανοκράνων του ΟΗΕ... Η εμφάνισή τους στην περιοχή γίνεται για να περιφρουρηθεί η ασφάλεια της ανίκανης και διορισμένης «μεταβατικής κυβέρνησης» που στο τέλος της περασμένης βδομάδας προσπαθούσε να εκλέξει, μεταξύ 16 υποψηφίων, νέο Πρόεδρο έπειτα απ' την παραίτηση του Αμπντουλαχί Γιουσούφ. Παραίτηση που έγινε διότι ο Γιουσούφ κρίθηκε από τις δυτικές (ΗΠΑ, ΕΕ) και περιφερειακές δυνάμεις (Αναπτυξιακή Κοινότητα Ανατολικής Αφρικής) ότι σαμποτάρει και εμποδίζει την υποτιθέμενη ειρηνευτική διαδικασία που έχει χαράξει ο ΟΗΕ με την πραγματοποίηση συνομιλιών στο Τζιμπουτί και την Αιθιοπία και το διπλασιασμό των μελών του Κοινοβουλίου με το διορισμό 200 μετριοπαθών ισλαμιστών της «ARS» («Συμμαχία για την Επαναπελευθέρωση της Σομαλίας»). Γι' αυτό το σομαλικό Κοινοβούλιο φθάνει πλέον τα 425 μέλη από 275...

Είναι εντούτοις ηλίου φαεινότερο, ότι ούτε ο νέος Σομαλός «μεταβατικός» Πρόεδρος, ούτε η νέα διπλασιασμένη Βουλή δε θα μπορέσει να επιστρέψει στην Μπαϊντόα, ή ακόμη και στο Μογκαντίσου. Οι ισλαμιστές - είτε μετριοπαθείς είτε ακραίοι - ελέγχουν επί του παρόντος το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Γι' αυτό και αμέσως μετά την εκλογή νέου «Προέδρου» στο Τζιμπουτί, νέος αρχηγός και Βουλή θα μεταβούν στην έδρα της Αφρικανικής Ενωσης στην Αντίς Αμπέμπα (Αιθιοπία). Οχι μόνον για να συνεχίσουν περαιτέρω την «ειρηνευτική διαδικασία» αλλά και γιατί δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα που υποτίθεται εκπροσωπούν και «διοικούν». Αλλωστε, καιρό τώρα, όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως οι μεταβατικές σομαλικές φιλοδυτικές δυνάμεις δεν ελέγχουν παρά λίγα χιλιόμετρα στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου. Κι αυτό, παρά την πολιτική κάλυψη της Δύσης και τους πακτωλούς δολαρίων και ευρώ που απλόχερα σκορπούν ΗΠΑ και ΕΕ, θέλοντας να βάλουν στο χέρι μία απ' τις πιο στρατηγικές γεωπολιτικά περιοχές της ανατολικής Αφρικής...

Στην Ελλάδα βασική μορφή αυτής της αλήθειας εκδηλώνεται με τις δεσμεύσεις της στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού που αποτελεί μια εκ των δυο πλευρών του ευρωατλαντισμού. Χαρακτηριστικά δείγματα υπάρχουν και συνεχίζουν να συμβαίνουν πολλά. Κορυφαίο των ημερών είναι η κινητοποίηση των αγροτών με παράλληλες κυβερνητικές δηλώσεις. Απ' αυτές, πράγματι, ξεχωρίζει η συνήθης εφιαλτική δήλωση της ΥΠΕΞ Ντόρας Μπακογιάννη, που εναρμονίζεται πλήρως με τις επιδιώξεις του διεθνούς κεφαλαίου, την αντιλαϊκή Συνθήκη του Μάαστριχτ και την κατάπτωση των λαών στο βόρβορο της πολυπολιτισμικής χαβούζας του καπιταλιστικού υπερεθνισμού.

Σε αντίδοτο αυτής της πολιτικά χαμερπούς στάσης ήρθε η ολιγόλεπτη γνωστοποίηση της συμπαράστασης επιτροπής των Βουλγάρων αγροτών προς τους Ελληνες αγρότες στο συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα. Ταυτόχρονα, σε συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων για την ανεργία, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ διατύπωνε την ηλίθια άποψη ότι όποιος ομιλεί για την ολοκληρωτική επίλυση των εργατικών προβλημάτων στο σοσιαλισμό σημαίνει ότι εγκαταλείπει την προσπάθεια βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων στον καπιταλισμό. Μάλιστα αυτό ως συνέχεια προηγούμενης τηλεοπτικής συζήτησης όπου άλλος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε την επίσης χιλιοειπωμένη ηλίθια άποψη ότι για να υπάρχει διεκδίκηση υπέρ του λαού στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να δηλώνεται κι η αποδοχή της. Δηλαδή, αρνείται το δικαίωμα του εργατικού κινήματος να κάνει χρήση της αστικής δημοκρατίας χωρίς να αποδέχεται το αστικό, καπιταλιστικό, κεφαλαιοκρατικό καθεστώς. Είναι σα να λέει, ότι όποιος μπαίνει στο ελληνικό αστικό Κοινοβούλιο υποχρεούται να αποδεχτεί τον ελληνικό καπιταλισμό. Περισσότερο, υποχρεούται να το βουλώνει και να μη μιλά για την ανάγκη της ανώτερης σοσιαλιστικής δημοκρατίας.

Αυτό όμως που 'χει ξεκάθαρη σημασία είναι το περιεχόμενο αυτού του εγχειρήματος. Ο αντιδραστικός ρόλος ιμπεριαλιστικών στρατοκρατικών ενώσεων, οικονομικών κεφαλαιοκρατικών ενώσεων, αντιδημοκρατικών οικονομικο-πολιτικών θεσμών και σχημάτων όπως η υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ, τα πολυεθνικά εκστρατευτικά σώματα ισχυρών κρατών, οι μισθοφορικοί στρατοί κλπ. Εγινε φανερό ότι οι υπερασπιστές θιασώτες αυτών των σχημάτων και ενώσεων, όπως π.χ. η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, έχουν ήδη στιγματιστεί και θα παραμένουν τέτοιοι στη νεότερη ιστορία των Ελλήνων.