Πολλές αναφορές γίνονται τελευταία και στην Ελλάδα σχετικά με την «απόφαση», όπως ήδη την βάφτισαν, της δανέζικης κυβέρνησης να άρει ορισμένα από τα μέτρα του αυστηρού lockdown, για την πανδημία του κορονοϊού.

Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε για κυβερνητική απόφαση αλλά για πρόθεση, που εξέφρασε η πρωθυπουργός Μ. Φρεντέρικσεν σε συνέντευξη Τύπου στις 30/3, υπό πολλές όμως προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι «εάν οι αριθμοί των κρουσμάτων, των σε κρίσιμη κατάσταση άρρωστων και των νεκρών παραμείνουν σταθεροί για τις επόμενες εβδομάδες, τομείς της οικονομίας (σ.σ. χωρίς να κατονομάσει ποιοι) μπορούν να προσβλέπουν σε εκ νέου άνοιγμα, ώστε σταδιακά, ήσυχα και ελεγχόμενα να επιστρέψουμε στην κανονικότητα». Πρόκειται για δήλωση κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων με την οποία συμπλέουν και τα άλλα αστικά κόμματα, για χαλάρωση των αυστηρών μέτρων με σκοπό οι δανέζικες επιχειρήσεις να είναι έτοιμες να ξαναμπούν δυναμικά στο παιχνίδι πριν από τους ανταγωνιστές τους μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες...

Ηδη το προηγούμενο βράδυ, 29/3, ο πρώην πρωθυπουργός Λέκε, σε συνέντευξη στο κρατικό κανάλι, έκανε κυνικές δηλώσεις λέγοντας ότι «πρέπει να φροντίσουμε ώστε η θεραπεία να μην επιδεινωθεί περισσότερο από την ασθένεια», υπονοώντας ότι πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη και το οικονομικό κόστος των μέτρων. Από την άλλη, οι ιατρικοί σύλλογοι καθώς και διάφοροι επιστήμονες εκφράζουν την πλήρη διαφωνία τους ως προς την επίσπευση του ανοίγματος.

Παρακολουθούμε δηλαδή πώς συγκρούονται ευθέως τα συμφέροντα της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων με τη φροντίδα των κοινωνικών αναγκών.

Ετσι, σε νέο διάγγελμα στις 6/4, η Φρεντέρικσεν ανακοίνωσε ότι αν όλα εξελιχθούν όπως αναφέραμε παραπάνω, μετά το Πάσχα (12/4) θα ανοίξουν οι παιδικοί σταθμοί και οι μαθητές του Δημοτικού θα ξαναρχίσουν τα μαθήματα. Με το επικείμενο άνοιγμα των επιχειρήσεων και των σχολείων όμως προκαλείται μεγάλη ανησυχία στους εργαζόμενους γονείς ως προς την έλλειψη μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς όσο κι ιδιαίτερα στους γονείς για τα παιδιά τους και την προφύλαξή τους.

Κατά τ' άλλα η πρωθυπουργός είπε ότι συνεχίζεται μέχρι τέλη Μάη το lockdown και απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων, ενώ ακυρώνονται όλα τα μεγάλα γεγονότα (φεστιβάλ, αθλητικοί αγώνες κ.λπ.) έως τον Αύγουστο.

Σήμερα, στη Δανία καταγράφονται περίπου 5.500 κρούσματα κορονοϊού και οι νεκροί ξεπερνάνε τους 200. Να σημειωθεί ότι μετά την πρώτη βδομάδα της εκδήλωσης του ιού σταμάτησαν, με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας, οι εργαστηριακές εξετάσεις (τεστ), γεγονός που ομολογούν σήμερα τόσο το ίδιο όσο και ο υπουργός Υγείας ότι ήταν λάθος αλλά «αναγκαίο» γιατί δεν υπήρχαν δυνατότητες να γίνει λόγω έλλειψης προσωπικού και κλινών. Αλλωστε, λένε ότι από την αρχή προειδοποίησαν πως μπορεί να γίνουν και λάθη και ότι το ζήτημα είναι να τα διορθώνουμε. Ομως, ενώ έχουν ανακοινώσει ως στόχο 16.000 εξετάσεις τη μέρα, ακόμα γίνονται λίγο πάνω από 5.000.

Το σύστημα Υγείας αν και τυπικά θεωρείται από πολλούς δημόσιο και δωρεάν ακόμα, έχει ήδη περάσει στην ευθύνη των Περιφερειών, ενώ έχει και εδώ τεράστιες ελλείψεις που βγήκαν αυτές τις μέρες στο φως.

Σύμφωνα με στοιχεία του δανέζικου Εθνικού Συμβουλίου Υγείας, το 1978 υπήρχαν πάνω από 30.000 κλίνες στα νοσοκομεία της Δανίας, ενώ σήμερα ο αριθμός είναι λίγο πάνω από 10.000. Από αυτές υπάρχουν περίπου 500 κλίνες για περιστατικά έκτακτης ανάγκης στις ΜΕΘ. Οι ιδιωτικές κλινικές, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια τα τελευταία χρόνια, αν και μικρές ακόμα σε μέγεθος, έχουν απορροφήσει μεγάλο αριθμό γιατρών που λείπουν από το Δημόσιο, π.χ. χειρουργοί που θησαυρίζουν ασχολούμενοι με πλαστικές εγχειρήσεις αισθητικής κ.λπ.

Οι προεκλογικές υποσχέσεις της σημερινής πρωθυπουργού την περασμένη άνοιξη για πρόσληψη χιλιάδων νοσοκόμων και γιατρών είναι ακόμα νωπές στα αυτιά όσων τις πίστεψαν. Μάλιστα, από τον περασμένο Σεπτέμβρη είχαν αρχίσει ιδιαίτερα στο χώρο των υγειονομικών να εκφράζονται ανησυχίες για το αν θα υλοποιηθούν αυτές οι υποσχέσεις, που μαζί με τόσες άλλες περί κράτους Πρόνοιας άρχισαν να παίρνουν αναβολή από την επομένη των εκλογών, ενώ ακόμα κάποιοι ήδη μιλούσαν για πολιτική απάτη.

Τον περασμένο Οκτώβρη, Ομοσπονδίες υγειονομικών δήλωναν στην κυβέρνηση ότι δεν πάει άλλο. Οτι λείπουν χιλιάδες χέρια και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Σύμφωνα με την έκθεση που έγινε για λογαριασμό των αρμόδιων Περιφερειών, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα λείπουν 15.000 υγειονομικοί. Το 86% των απασχολούμενων στον τομέα της Υγείας εργάζονται με συμβόλαια μερικής απασχόλησης. Λείπουν σήμερα 1.500 νοσοκόμοι στις ΜΕΘ.

Η Δανία είναι από τις χώρες που ξεπέρασαν πιο ανώδυνα την περασμένη καπιταλιστική κρίση. Τα τελευταία χρόνια τα ντόπια μονοπώλια, λόγω και του ότι ενεργοποιούνται σε κλάδους με υψηλή τα τελευταία χρόνια ανάπτυξη και κερδοφορία (φαρμακοβιομηχανίες, εναλλακτικές μορφές Ενέργειας, αιολικά πάρκα, πολεμική βιομηχανία κ.ά.), έχουν αποκομίσει αμύθητα κέρδη. Παρ' όλα αυτά δηλώνουν απρόθυμα να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Το δε μέτρο που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για οικονομική ενίσχυση των επιχειρήσεων μέχρι και στο 75% του μισθού για κάθε εργαζόμενο που στέλνεται σπίτι, τους φαίνεται ασύμφορο με αποτέλεσμα να κάνουν μαζικές απολύσεις, που τις τελευταίες δυο βδομάδες έχουν ξεπεράσει τις 50.000. Με αυτούς τους ρυθμούς απολύσεων υπάρχει ανησυχία κατά πόσο θα αντέξουν τα ασφαλιστικά ταμεία, μετά την καταλήστευσή τους από κράτος και εργοδοσία.

Οι τράπεζες, με εγγυητή την κυβέρνηση, παρέχουν δάνεια δισεκατομμυρίων στις μεγάλες επιχειρήσεις, με μηδενικά επιτόκια, ενώ υπάρχουν καταγγελίες ότι σε αυτοαπασχολούμενους και μικρομαγαζάτορες δίνονται δάνεια με επιτόκιο μέχρι και 18,5%.

Υποκριτική είναι η στάση της πρωθυπουργού, υπουργών αλλά και στελεχών από τον οπορτουνιστικό χώρο (βλέπε Κοκκινοπράσινοι / κόμμα - μέλος του ΚΕΑ) που στηρίζουν την κυβέρνηση, οι οποίοι παριστάνοντας τις «απατημένες συζύγους» ικετεύουν τις διευθύνσεις των μεγάλων ομίλων να δείξουν κατανόηση, ή τις τράπεζες να μη μοιράσουν τα δισ. που έχουν αποφασίσει στους μετόχους για τα κέρδη της προηγούμενης χρονιάς και να μην ανεβάζουν τα επιτόκια.

Λόγου χάρη, ο υπουργός Ανάπτυξης, Κόλερουπ, δήλωσε ότι «η κοινωνία ήταν εκεί για τις τράπεζες όταν είχαμε την οικονομική κρίση. Τώρα ζητάμε κι εμείς από τις τράπεζες να δείξουν αλληλεγγύη και να μην εκμεταλλεύονται την κατάσταση αυξάνοντας υπερβολικά τα επιτόκια».

Η δε επικεφαλής των Κοκκινοπράσινων, Σκίπερ, εξαίροντας το λεγόμενο «δανέζικο μοντέλο» και τα μέτρα της κυβέρνησης, είπε ότι «ελπίζω οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις να ανταποκριθούν στην κοινωνική τους αποστολή και να αναλάβουν τις ευθύνες τους χρηματοδοτώντας σχέδια για το κλίμα και το κράτος ευημερίας».

Πριν από δύο μήνες στις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό του κράτους άκουγες παντού ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τον δημόσιο τομέα και σήμερα εμφανίζονται πολλά δισ. που προσπαθούν να μας πείσουν ότι μοιράζονται απλόχερα «σε όποιον έχει ανάγκη», για να ξεπεραστεί η κρίση.

Η αλήθεια όμως είναι ότι από κάθε 10 εκατ. τα 9 πάνε στο μεγάλο κεφάλαιο και λιγότερο από 1 στα λαϊκά στρώματα, αν και εφόσον αυτά «πληρούν τις προϋποθέσεις».

Η έγνοια της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης και το ενδιαφέρον τους για το λαό φάνηκαν άλλωστε και στα αντεργατικά μέτρα που πήραν ομόφωνα με διαδικασίες φαστ τρακ, εξαπολύοντας παράλληλα μια μαζική και καλά συντονισμένη προπαγάνδα, πυροδοτώντας τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις τα περί «ατομικής ευθύνης» «εθνικής ενότητας» και «εθνικής στρατηγικής», για να μην αποκαλυφθεί ότι και εδώ «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Οτι το σύστημα Υγείας, όπως και κάθε άλλος τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας, έχει αποψιλωθεί με δικές τους αποφάσεις και ευρεία συμφωνία, είτε από θέση κυβέρνησης είτε αντιπολίτευσης.

Σε αυτήν την πολιτική συμβάλλει συστηματικά και ο εργοδοτικός σοσιαλδημοκρατικός συνδικαλισμός που ποδηγετεί το εργατικό κίνημα εδώ και δεκαετίες. Εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση οι εργατοπατέρες, με τη δικαιολογία της έκτακτης ανάγκης, ενώ βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις για τη ΣΣΕ στον ιδιωτικό τομέα, πήραν πίσω κάθε διεκδίκηση και επικαλούμενοι το ότι δεν μπορούν να γίνουν ούτε απεργίες ούτε διαδηλώσεις, υπέγραψαν «αύξηση» μόνο... ένα (1) ευρώ για τα επόμενα 3 χρόνια στον κατώτερο μισθό. Εξαπέλυσαν μάλιστα επίθεση σε συνδικαλιστές του ταξικού κινήματος που τους ξεμπρόστιασαν, καλώντας τους εργαζόμενους να καταψηφίσουν αυτήν την κατάπτυστη σύμβαση.

Ακόμη, σε τομείς όπως η οικοδομή, τα σούπερ μάρκετ και αλλού, όπου οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να εργάζονται και τα κέρδη των ομίλων χτυπούν ρεκόρ, η εργοδοσία προωθεί προτάσεις για το μοίρασμα της δουλειάς με βάρδιες όλο το 24ωρο ή ακόμα να λειτουργήσουν τα σούπερ μάρκετ τις αργίες του Πάσχα χωρίς καν υπερωρίες και πρόσθετα επιμίσθια, για να αποφευχθεί τάχα ο συνωστισμός. Αυτό βέβαια θα δημιουργεί προηγούμενο για την «επόμενη μέρα» όταν κανείς δουλεύει το βράδυ ή τα Σαββατοκύριακα.

Πολύ επικίνδυνος για τις λαϊκές ελευθερίες, τέλος, είναι ο κατασταλτικός νόμος που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα στη Βουλή στις 13/3 με διαδικασίες φαστ τρακ και που θα ισχύει μέχρι 1/3/2021, με βάση τον οποίο ο υπουργός Υγείας έχει το δικαίωμα να διατάσσει αναγκαστικές έρευνες, αναγκαστικές θεραπείες και αναγκαστικούς εμβολιασμούς των πολιτών, ή ακόμα να θέσει ανθρώπους σε καραντίνα αν υπάρχει υποψία ότι έχουν μολυνθεί από κορονοϊό. Ο υπουργός Υγείας έχει επίσης το δικαίωμα να αποκλείσει μια ολόκληρη περιοχή «όπου εμφανίζεται μια γενικά επικίνδυνη ασθένεια» ή «όπου υπάρχει κίνδυνος να εμφανιστεί ή να εισαχθεί μια τέτοια ασθένεια». Ακόμα, σε ειδικές περιπτώσεις ο υπουργός ή η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να ζητήσει από τον στρατό αλλά και από «ιδιωτικές ομάδες περιφρούρησης» να βοηθήσουν την αστυνομία στην επιβολή των νέων εξουσιών. Μάλιστα, στις 2 Απρίλη με νέο νόμο (βλ. «Ριζοσπάστη» 4/4) αύξησαν ραγδαία τις ποινές με πρόσχημα την «κορονο-εγκληματικότητα».

Θα μπορούσαμε πολλά ακόμα παραδείγματα να αναφέρουμε.

Το συμπέρασμα είναι ότι με την εμφάνιση της πανδημίας αποκαλύφτηκαν ακόμα πιο εξόφθαλμα σε κάθε χώρα οι τραγικές συνέπειες για τους λαούς από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και από την άλλη ότι κάθε κυβέρνηση, με τη στήριξη της αντιπολίτευσης και του εργοδοτικού συνδικαλισμού, άρπαξε την ευκαιρία να προωθήσει αδίστακτα τα αντιλαϊκά πακέτα που ήταν προγραμματισμένα και σε επίπεδο ΕΕ στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων.

Δίνεται όμως και η ευκαιρία στους λαούς να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα και με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στον ορατό εχθρό, το κεφάλαιο και την εξουσία του, για να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια.