Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών του ΠανεπιστημίουΑιγαίου κι ιδιαίτερα των τμημάτων της Μυτιλήνης, που επισκεφτήκαμε, δεν είναι ντόπιοι, αλλά φτάνουν στο νησί από διάφορα μέρη απ' όλη τη χώρα. Αυτός είναι άλλος ένας παράγοντας που διογκώνει τις ανάγκες στέγασης όλου αυτού του «φοιτητόκοσμου».

Κατά την επίσκεψή μας, μιλήσαμε με πρωτοετείς φοιτήτριες των τμημάτων Κοινωνιολογίας και ΚοινωνικήςΑνθρωπολογίας, που μας περιέγραψαν τη δική τους «φρέσκια» εμπειρία από την αναζήτηση στέγης. Το ύψος των ενοικίων στις γκαρσονιέρες της πόλης φτάνει στις 80.000 - 85.000 δραχμές. Ενώ προσφέρονται προς ενοικίαση και χώροι μάλλον ακατάλληλοι σε πολύ υψηλές τιμές. «Οταν πρωτοήρθα, πλήρωνα 100.000 δραχμές το μήνα για ένα δωμάτιο με κοινόχρηστο μπάνιο», μας είπε η Ισμήνη και η Λήδα, μιλώντας για τη δική της εμπειρία συμπληρώνει «δεν υπάρχουν σπίτια για νοίκιασμα. Εμένα, πήγαν να μου νοικιάσουν ένα πλυσταριό»!

Οι φοιτήτριες καταγγέλλουν ότι υπήρξαν παιδιά που πέτυχαν σε τμήματα της Μυτιλήνης, αλλά δεν μπόρεσαν να μείνουν στο νησί και να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους, γιατί δε βρήκαν σπίτι. Και σα να μην έφτανε η έλλειψη σπιτιών και τα εξωφρενικά ενοίκια, η ειδοποίηση του πανεπιστημίου για τις «εστίες», δηλαδή τα ενοικιαζόμενα ξενοδοχεία, έγινε στα μέσα του Νοέμβρη, όταν κάποιοι φοιτητές είχαν ήδη φύγει, ενώ οι περισσότεροι είχαν ήδη βρει σπίτι για να μείνουν. Ετσι, παρέμειναν πολλά δωμάτια από τις «εστίες» αδιάθετα, πράγμα που χρησιμοποιούν πολλοί ως αντεπιχείρημα για τις μεγάλες ανάγκες στέγασης των φοιτητών του νησιού.

Υπό τη μορφή εστιών νοικιάζονται στη Μυτιλήνη δυο ξενοδοχεία στην περιοχή Θερμή και ένα στη Σκάλα Λουτρών, που βρίσκονται μακριά από την πόλη και χωρίς τακτική συγκοινωνία. Το σύστημα των ξενοδοχείων έχει το βασικό μειονέκτημα ότι δε λειτουργεί για τους καλοκαιρινούς μήνες, κι οι φοιτητές δεν έχουν την ευχέρεια να αποφασίσουν οι ίδιοι πότε θα πάνε στο νησί να προετοιμαστούν για παράδειγμα, για τις εξετάσεις του Σεπτέμβρη ή δεν έχουν το δικαίωμα να κρατήσουν το δωμάτιό τους πέρα από το τέλος Ιούνη, ακόμα κι αν έχουν λόγο παραμονής στο νησί για υπόθεση που αφορά το πανεπιστήμιο, π.χ. την προετοιμασία μιας εργασίας. Εφόσον, όμως, δεν υπάρχει φοιτητική εστία η επινοικίαση ξενοδοχείων είναι η μόνη ίσως λύση που μπορεί να ανακουφίσει την κατάσταση.

Λόγω των όχι τακτικών δρομολογίων των ΚΤΕΛ οι φοιτητές είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν συχνά ταξί. Πρόκειται, δηλαδή για ένα πρόσθετο κονδύλι που ανεβάζει το κόστος σπουδών και το κόστος ζωής στην πόλη.

Σα να μην έφταναν αυτά, σε μια από τις φετινές συνεδριάσεις της Συγκλήτου οι φοιτητές κλήθηκαν να αποφασίσουν, αν θα επιβληθεί ενοίκιο της τάξης των 15.000 δραχμών στους φοιτητές που μένουν σ' αυτά τα ξενοδοχεία - εστίες, ή αν θα επιλέξουν να μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών που δικαιούνται επιδότηση ενοικίου. Αυτή τη στιγμή το επίδομα ενοικίου δκαιούνται πάνω από 300 φοιτητές στη Μυτιλήνη, ενώ αν δεν πληρώσουν ενοίκιο οι εστιακοί φοιτητές θα μπορούν να πάρουν το επίδομα περίπου 100 φοιτητές.

Πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται και με τη σίτιση, που πραγματοποιείται με κουπόνια. Υπάρχει ένα παλιό εστιατόριο που πλέον λειτουργεί ως φοιτητική λέσχη και κάποιες ταβέρνες συμβεβλημένες με το πανεπιστήμιο, για να σερβίρουν φοιτητικές μερίδες. Το κάθε γεύμα κοστίζει 700 δραχμές και στους φοιτητές που δικαιούνται δωρεάν σίτιση διανέμονται τριάντα κουπόνια που το καθένα αντιστοιχεί σε ένα γεύμα. Δηλαδή, οι φοιτητές που δικαιούνται δωρεάν σίτιση μπορούν να τρώνε δωρεάν μόνο τα μεσημέρια, ή τις μισές μέρες κάθε μήνα. Μάλιστα, στον ίδιο τον αριθμό των φοιτητών που δικαιούνται δωρεάν σίτιση φαίνεται ότι γίνονται περικοπές, αφού, όπως καταγγέλλει η Ελευθερία «στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους που κατέθεσα τα δικαιολογητικά, μου είπαν ότι δικαιούμαι δωρεάν σίτιση, αλλά τώρα που βγήκαν οι λίστες για τα κουπόνια, το όνομά μου δεν είναι μέσα. Το ίδιο συνέβη και σ' άλλους φοιτητές», μας εξηγεί.

Επίσης, το κόστος σπουδών αυξάνεται από τις μετακινήσεις από και προς το νησί. Η φοιτητική έκπτωση που δίνεται στο εισιτήριο του καραβιού, από 50% που ήταν παλιότερα έχει φτάσει τώρα στο 30%, ενώ στα αεροπορικά εισιτήρια το φοιτητικό πάσο δε μετράει κι οι φοιτητές δε δικαιούνται καμιά έκπτωση.

Απέναντι σ' όλα αυτά τα προβλήματα η απάντηση των φοιτητών είναι αγωνιστική κλιμάκωση για άμεση ανέγερση εστιών, δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές. Και δεν πρόκειται μόνο για τους φοιτητές της Μυτιλήνης αλλά για όλου του Πανεπιστημίου Αιγαίου, καθώς κι εκεί τα προβλήματα είναι αντίστοιχα.

Στη Χίο, λειτουργούν επίσης ενοικιαζόμενα ξενοδοχεία μακριά από την πόλη, όπου έχει επιβληθεί ήδη ενοίκιο, ενώ η έλλειψη σπιτιών έχει οδηγήσει αρκετούς φοιτητές να βρουν σπίτια σε χωριά πολύ μακριά από τις σχολές τους. Η μεγάλη ζήτηση οδήγησε τα ενοίκια στα ύψη, ακόμα και στα τουριστικά στούντιο που φτάνουν να διατίθενται όλο το χρόνο στις ίδιες τιμές με το καλοκαίρι.

Στο Καρλόβασι της Σάμου, το πανεπιστήμιο μοιράζεται σε τρία κτίρια, το ένα από τα οποία είναι μια νοικιασμένη πολυκατοικία. Ενώ στη Ρόδο, το πανεπιστήμιο λειτουργεί σε ένα ενιαίο κτίριο, που όμως λόγω της αύξησης των εισακτέων είναι πια πολύ μικρό για να στεγάσει όλα τα Τμήματα και τα έτη. Επίσης, στη Ρόδο δεν υπάρχει φοιτητική εστία, ούτε καν ξενοδοχείο που να επινοικιάζεται από το πανεπιστήμιο, το οποίο προσπαθεί να καλύψει τις τεράστιες στεγαστικές με επιδότηση ενοικίου. Τέλος, για το Τμήμα Γραφικών Τεχνών και Σχεδίασης Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, που ξεκίνησε να λειτουργεί από φέτος στη Σύρο, δεν υπάρχει κτίρια κι οι φοιτητές κάνουν μαθήματα στο 1ο Λύκειο.