Τον Μάρτη του 2025 συμπληρώνονται 17 χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του κοινωφελούς ιδρύματος με την επωνυμία Ιδρυμα Περίθαλψης Ηλικιωμένων Αγωνιστών «Το Σπίτι του Αγωνιστή», που σκοπός του είναι να παρέχει στους ηλικιωμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του αντιφασιστικού, δημοκρατικού αγώνα του ελληνικού λαού γενικότερα, ηθική, πνευματική, υλική βοήθεια, συμπαράσταση και περίθαλψη.

Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, με το ΠΔ της 23ης Ιούλη 1984 (ΦΕΚ 550/9-2-1984), πραγματοποιήθηκε ένας τιτάνιος αγώνας για να υλοποιηθεί η δημιουργία της μονάδας, που λειτουργεί σήμερα στην οδό Ομήρου 35 στον Αγιο Δημήτριο.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αγκαλιάζει την πρωτοβουλία της ΠΕΑΕΑ για τη σύσταση του Ιδρύματος, και με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής θέτει στη διάθεση του Ιδρύματος το ποσό των 5 εκατ. δραχμών για την αγορά του οικοπέδου στο οποίο θα οικοδομηθεί ο πρώτος οίκος ευγηρίας του Ιδρύματος, όπως ενημερώνει στις 3 Οκτωβρίου 1983 ο ΓΓ της ΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης τους ιδρυτές του, που ήταν ο Σπύρος Κωτσάκης, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ, ο Μίκης Θεοδωράκης, συνθέτης - βουλευτής, ο Φώτης Ψυχράμης, συγγραφέας, και ο Δημήτρης Παπανικολάου, δικηγόρος και βουλευτής.

Για πολλά χρόνια, με την αποφασιστική συμβολή του ΚΚΕ και των Οργανώσεών του, της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και των Παραρτημάτων της, εργατικών συνδικάτων, σωματείων ΕΒΕ, συνταξιούχων, μεμονωμένων αγωνιστών, συγγενών και φίλων τους, έγινε κατορθωτό να υπερνικηθούν οικονομικές και άλλες δυσκολίες, για να μπορέσει να οικοδομηθεί το πρώτο «Σπίτι» του Ιδρύματος, να εξοπλιστεί από το μηδέν και να αρχίσει να δέχεται φιλοξενούμενους από το 2008.

Οι όροι λειτουργίας του, βέβαια, δεν έχουν καμία σχέση με τη λειτουργία αντίστοιχων ιδιωτικών μονάδων, αφού κριτήριο εισαγωγής των φιλοξενούμενων δεν είναι τα εισοδηματικά κριτήρια αλλά οι ανάγκες των αγωνιστών, όταν είναι μόνοι τους στη ζωή, ή και των οικογενειών τους, εφόσον υπάρχουν τέτοιες.

Σε αυτά τα 17 χρόνια αποδείχθηκε περίτρανα η αναγκαιότητα ίδρυσης και λειτουργίας ενός τέτοιου ιδρύματος, αφού έχουν φιλοξενηθεί μέχρι σήμερα πάνω από 120 αγωνιστές και αγωνίστριες της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ ή και συγγενείς τους από ολόκληρη την Ελλάδα. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, που οι λαϊκές οικογένειες τα βγάζουν πέρα με πολλές δυσκολίες και η φροντίδα για την τρίτη ηλικία είναι πανάκριβη γι' αυτές, η λειτουργία μιας τέτοιας δομής είναι αναγκαία όσο ποτέ.

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στη λειτουργία του Ιδρύματος, τόσο την περίοδο της πανδημίας όσο και αυτή της ενεργειακής κρίσης λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία, ήταν πολλές και χωρίς τη στήριξη των φορέων του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ θα ήταν αδύνατο να προσφέρουμε υπηρεσίες, καλύπτοντας το σύνολο των αναγκών σε ποιότητα που αντιστοιχεί στις αρχές μας.

Η στήριξη αυτή ενισχύει την αποφασιστικότητα της διοίκησης του Ιδρύματος, των εργαζομένων σε αυτό, των εθελοντών που διαθέτουν τις δυνάμεις και τον χρόνο τους, για την πιο αποτελεσματική λειτουργία του «Σπιτιού του Αγωνιστή».

Η στήριξη εκφράζεται είτε με οικονομική ενίσχυση, είτε με είδη που είναι αναγκαία, όπως τρόφιμα, είδη καθαριότητας, υγειονομικό υλικό και ό,τι άλλο χρησιμεύει στη λειτουργία του Ιδρύματος, αφού τα έξοδα έχουν εκτοξευτεί λόγω της ακρίβειας όλων των αγαθών και υπηρεσιών.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια για τη λειτουργία του «Σπιτιού του Αγωνιστή» και τα επόμενα χρόνια, χωρίς εκπτώσεις στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στους ηλικιωμένους αγωνιστές, για να έχουν στα στερνά της ζωής τους μια αξιοπρεπή και χαρούμενη διαβίωση. Η επιτυχία λοιπόν της Οικονομικής Εξόρμησης του ΚΚΕ αποτελεί μεγάλο στήριγμα για την ενίσχυση του «Σπιτιού του Αγωνιστή».

Η ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον παλαίμαχο κομμουνιστή ναυτεργάτη, σύντροφο Σωτήρη Μαργιώλη, που «έφυγε» από τη ζωή την Παρασκευή, και εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην οικογένειά του.

Ο σύντροφος Σωτήρης Μαργιώλης γεννήθηκε στο Λαύριο το 1936 από γονείς βιοπαλαιστές, φίλους του ΚΚΕ. Ο πατέρας του ήταν θερμαστής, με δράση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής, και στη συνέχεια ναυτεργάτης, και η μητέρα του εργάτρια στα Μεταλλεία Λαυρίου.

Ο σύντροφος Σωτήρης αναζήτησε τον δρόμο της οργανωμένης πάλης, συνδέθηκε με την ΕΔΑ στο Λαύριο το 1952 και οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1954. Ηταν εργαζόμενος στα κλωστήρια Μποδοσάκη, από τα οποία απολύθηκε στη μεγάλη πανεργατική απεργία του 1956.

Μετά τον στρατό, το 1960 μπαρκάρισε, παντρεύτηκε και έμεινε στην Ιταλία, συνεχίζοντας να ταξιδεύει. Το 1963 επέστρεψε στην Ελλάδα, συνδέθηκε με την ΕΔΑ στον Πειραιά, δούλεψε στα Μανιάτικα με στελεχική ευθύνη, και εκείνη την περίοδο το αστικό κράτος τού στέρησε το δικαίωμα εξόδου από τη χώρα και απαγόρευσε τη ναυτολόγησή του, με τον χαρακτηρισμό «επικίνδυνος». Εργάστηκε ως οικοδόμος κατά τη διάρκεια της χούντας, ενώ συνελήφθη δύο φορές, στο τέλος του Απρίλη του 1967, όπου κρατήθηκε και ανακρίθηκε στη Γενική Ασφάλεια για 17 μέρες και μετά τον μετέφεραν στη Γυάρο και στη Λέρο, από την οποία απελευθερώθηκε τον Γενάρη του 1970. Συνελήφθη για δεύτερη φορά μετά την κατάληψη της Νομικής και κρατήθηκε στην Ασφάλεια στην Αμφιάλη.

Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας μπαρκάρισε, και επαναπατρίσθηκε για να βοηθήσει στις πρώτες μεταπολιτευτικές δημοτικές εκλογές, όπου οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές κατέκτησαν τον δήμο Λαυρίου, στον οποίο ο σύντροφος Σωτήρης εξελέγη δημοτικός σύμβουλος και στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου. Ανέλαβε υπεύθυνος της Κομματικής Οργάνωσης Λαυρίου του ΚΚΕ μέχρι το 1978, όταν συγκροτήθηκε Αχτιδική Επιτροπή. Στην πρώτη Συνδιάσκεψη της ΚΟ Αττικής εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής και στη συνέχεια, μετά τον διαχωρισμό σε Οργανώσεις Δυτικής και Ανατολικής Αττικής, εξελέγη μέλος της ΝΕ Ανατολικής Αττικής και μέλος του Γραφείου μέχρι τον Οκτώβρη του 1981.

Το 1981 ξαναμπαρκάρισε και συνδέθηκε με την Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών (ΚΟΝ), αναλαμβάνοντας στελεχικές ευθύνες ως μέλος της Κομματικής Επιτροπής. Εξελέγη μέλος της διοίκησης και ταμίας στο προεδρείο του σωματείου «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» από το 1985 μέχρι το 1991.

Την περίοδο της αντεπανάστασης και της κρίσης στο Κόμμα, στις αρχές της δεκαετίας του '90, ήταν στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στη διαβρωτική δουλειά του οπορτουνισμού και υπερασπίστηκε με όλες του τις δυνάμεις τις κομμουνιστικές αρχές, την επαναστατική πορεία του ΚΚΕ.

Ολα του τα χρόνια, μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που έζησε στη Μάνη, στη Λακωνία, ο σύντροφος Σωτήρης Μαργιώλης υπηρέτησε πιστά το ΚΚΕ, συμμετέχοντας ενεργά στην πάλη για την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Σε όλους τους κλάδους όπου εργάστηκε δέθηκε με τους εργάτες και αγωνίστηκε μαζί τους, ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς με το πλήρωμα της μηχανής, συνολικά με τους ναυτεργάτες, πρωτοστάτησε στους αγώνες τους, κατέκτησε τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη τους. Αντιπάλεψε πάντα ανυποχώρητα τις δυσκολίες της ζωής και της ταξικής πάλης, στήριξε την πολυμελή οικογένειά του και θα τον θυμόμαστε πάντα.

Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει τη Δευτέρα 23 Δεκέμβρη, στις 15.00, στην αίθουσα του Μηχανουργείου στο Λαύριο.

• Στη μνήμη του Σ. Μαργιώλη, τα παιδιά του προσφέρουν στο ΚΚΕ 100 ευρώ και ο Γ. Μ. 50 ευρώ.