ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 22 Γενάρη 2006
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΠΟΛΩΝΙΑ
ΟΧΙ των κομμουνιστών στην «αντιπυραυλική ασπίδα»

Από παλιότερη διαδήλωση του πολωνικού λαού ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ

Associated Press

Από παλιότερη διαδήλωση του πολωνικού λαού ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ
ΒΑΡΣΟΒΙΑ.-

Πριν από λίγο καιρό η σημερινή δεξιά κυβέρνηση της Πολωνίας εξέφρασε τη συγκατάθεσή της να εγκατασταθεί στο έδαφος της χώρας η λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα». Η πολεμοκάπηλη και εγκληματική απόφαση προκάλεσε μεγάλες διαμαρτυρίες της πολωνικής κοινής γνώμης. Επίσης, είναι γνωστές οι αντιδράσεις πολλών Πολωνών αγωνιστών, που απαιτούν την άμεση αποχώρηση των πολωνικών στρατευμάτων απ' το Ιράκ, όπου με ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων συνδράμουν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Στα πλαίσια της αντίθεσης στη νέα προσπάθεια της πολωνικής κυβέρνησης να εμπλακεί περισσότερο στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις με την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων «αντιπυραυλικής ασπίδας», στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «BRZASK» (Χαραυγή) (Δεκέμβρης 2005) - οργάνου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πολωνίας - δημοσιεύεται σαν κύριο άρθρο η ακόλουθη διαμαρτυρία της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος:

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Πολωνίας εκφράζει την αποφασιστική διαμαρτυρία του ενάντια στα σχέδια οικοδόμησης στο έδαφος της χώρας μας βάσεων εκτόξευσης πυραύλων, που αποτελούν στοιχείο του συστήματος άμυνας από τα βαλλιστικά πυραυλικά βλήματα (BMD) που προωθούν οι αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η οικοδόμηση αυτού του συστήματος αποβλέπει στην ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ στο μιλιταριστικό τομέα, με την εξασφάλιση υπεροχής απ' αυτό το κράτος πάνω σε κάθε ισχυρό αντίπαλο, που παρέχει τη δυνατότητα εξαπόλυσης επίθεσης με την ελαχιστοποίηση των συνεπειών της αντεκδικητικής κρούσης.

Ταυτόχρονα, εφιστούμε την προσοχή στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο κάτοχος και παραγωγός όπλων μαζικής καταστροφής, ακολουθούν όλο και πιο επιθετική πολιτική και προκαλούν ένταση στις διεθνείς σχέσεις. Διατυπώνοντας το δόγμα του "προληπτικού πολέμου" και καθορίζοντας με τον πιο αυθάδη τρόπο τους πολιτικούς αντιπάλους τους στο διεθνή στίβο, αποκαλώντας τους "κράτη - ληστές", η αμερικάνικη πολεμική μηχανή δημιουργεί όλο και μεγαλύτερη απειλή και για την ειρήνη του πλανήτη...

Οι παραφουσκωμένοι από την προπαγάνδα φόβοι για μια δήθεν απροσδόκητη πυραυλική επίθεση απ' την πλευρά τέτοιων χωρών, όπως το Ιράν, η Συρία ή η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, δεν έχουν την παραμικρή αιτιολογία, αν φυσικά οι ΗΠΑ θα επιθυμούσαν μόνο να διατηρούν μ' αυτές τις χώρες ειρηνικές σχέσεις...

Η προσχώρηση της Πολωνίας στο σύστημα της "αντιπυραυλικής ασπίδας" προκαλεί, ωστόσο, την όξυνση των σχέσεων με όλους τους γείτονες και ιδιαίτερα των σχέσεων της Πολωνίας με τη Ρωσία και την αύξηση σ' αυτήν τη χώρα ενός δικαιολογημένου αισθήματος απειλής. Σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης των ΗΠΑ με ένα άλλο ισχυρό κράτος, οι εγκαταστάσεις στο έδαφος της Πολωνίας θα αποτελέσουν ισχυρό στόχο επίθεσης. Η συμμετοχή στο πρόγραμμα "αντιπυραυλικής ασπίδας" θα συνδέεται, επίσης, με την εγκατάσταση στο έδαφος της Πολωνίας ξένων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ με τη σύναψη, σ' αυτές τις συνθήκες, μονόπλευρων συμφωνιών που περιορίζουν την κυριαρχία ενός μέρους του εδάφους της χώρας μας, απ' τις οποίες η Πολωνία δε θα μπορούσε να απολυτρωθεί ολόκληρες δεκαετίες...

Μια τέτοια χειρονομία δουλοπρέπειας από μέρους των σημερινών αρχών της Πολωνικής Δημοκρατίας θα αποτελούσε εκδήλωση ανώτατης άγνοιας των απαιτήσεων εφαρμογής ειρηνόφιλης πολιτικής, πιστοποίηση έλλειψης ευθύνης για την τύχη της χώρας μας μαζί και για τη θέληση των μελλοντικών γενεών...

Εκφράζοντας τη διαμαρτυρία μας ενάντια στην εγκατάσταση βάσεων εκτόξευσης πυραύλων, αγωνιζόμαστε για την ασφάλεια των κατοίκων της χώρας μας και όλης της ανθρωπότητας, ενάντια στο μπλέξιμο της Πολωνίας σε καινούριους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς για τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου, όπως συνέβη στην περίπτωση της επιδρομής και της κατοχής του Ιράκ».


Μετάφραση:
Λ. Τ.


Η κατάσταση στα Βαλκάνια

Η φαινομενική, έως περίεργη, ησυχία στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στο νότο προκαλεί πλείστα ερωτήματα στην κοινή γνώμη ή τουλάχιστον σε εκείνους που μπορούν να διαβλέπουν στο βάθος της ...βιτρίνας. Το φαινομενικό και περίεργο προκύπτει από το γεγονός ότι τίποτα στην ουσία δεν έχει αλλάξει στα Βαλκάνια μετά την πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς που σήμανε την ουσιαστική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Από τότε, η κρίση του βαλκανικού νότου περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της με την επαμφοτεριζόμενη κι αντιφατική υπεροχή του αλβανικού στοιχείου στο Κοσσυφοπέδιο και το Τέτοβο. Είναι επαμφοτεριζόμενη, εξαιτίας των διαφορών ζωής κι αντιλήψεων που υπάρχουν μεταξύ των κύριων τριών κέντρων, Κόσσοβο - Τέτοβο - κυρίως Αλβανία. Είναι αντιφατική, διότι υπάρχουν διαφορετικές επιδιώξεις μέχρι και φιλοδοξίες που εκδηλώνονται από τις διάφορες αυτόκλητες ηγεσίες με κορωνίδα τους τον Ουτσεκά. Αναρωτιέται κανείς, εάν και πόσο μπορούν να επικρατήσουν μωροφιλόδοξα σχέδια Αλβανών εθνικιστών όπως π.χ. η μεγάλη Αλβανία και πόσο αντίστοιχα μπορούν να σταθούν ανεξάρτητα κράτη - προτεκτοράτα όπως αυτό του Κοσσόβου ή ακόμη και του Τέτοβου. Η εν πολλοίς μωροφιλόδοξη αυτόκλητη αλβανική ηγεσία όλων των ομαδικών αποχρώσεων δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι τα ευρωατλαντικά αφεντικά τούς κρατούν σε τεχνητή εγρήγορση, επαμφοτερισμό και αντιθέσεις, έχοντας κατά νου να τους χρησιμοποιήσουν, όταν το βαλκανικό ζήτημα ανάψει και μπει στην πρώτη γραμμή του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος.

Αντίθετα από το αλβανικό στοιχείο κινείται το πολιτικό επιτελείο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας. Κινούμενο μέσα στην εθνική, οικονομία και πολιτική ανεπάρκεια, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το όνομα της αλυτρωτικής φιλολογίας ως υποκατάστατο συγκόλλησης του εθνικού και κοινωνικού του ιστού. Εξακολουθεί να κάθεται πάνω στα τριαντάφυλλα των ευρωατλαντικών υποσχέσεων, με την αλυτρωτική παρηγόρια της «Μακεδονίας του Αιγαίου», βαδίζοντας στο άγνωστο με ελπίδα την ιμπεριαλιστική βάρκα.

Κι όμως! Σε πείσμα αυτής της ιμπεριαλιστικής σιωπής και των διεθνών ανακατατάξεων που επέβαλε στα Βαλκάνια ο ΝΑΤΟικός ευρωατλαντισμός, το κουφάρι της αντιπολεμικής Σερβίας εξακολουθεί να σαλεύει ακόμη και κάτω από την κυριαρχία των δυτικόστροφων προδοτικών κυβερνήσεων. Οι νεόκοποι αμερικανο - ευρωαναθρεμμένοι παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους, κάνοντας τα χατίρια των ιμπεριαλιστών. Δείχνουν παγιδευμένοι σε ένα λάκκο που οι ίδιοι έσκαψαν. Από τη στιγμή που οι ευρωατλαντιστές θεωρήσουν τη Σερβία ως ικανοποιητικά έτοιμη θα τη χρησιμοποιήσουν ως την πλέον κατάλληλη γι' αυτούς δύναμη επιβολής. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι ευρωατλαντιστές κρατούν τον βαλκανικό κυρίως νότο με επίκεντρο τη Σερβία σε μια χαρακτηριστική ύπνωση, δίχως να επιλύεται η σωρεία των εκρηκτικών προβλημάτων. Αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο που ωθεί η σημερινή απειλητική σιωπή. Εδώ θα δοκιμαστεί ό,τι απέμεινε από το αντιπολεμικό κουφάρι της Σερβίας. Σε αυτό το μπερδεμένο κουβάρι υπάρχει κι ένας κρυμμένος. Είναι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη. Ο πονηροχωριάτης, αφού έβγαλε τα τσαρούχια της ορεσίβιας μοναξιάς του, ζει στο δικό του κόσμο της ιμπεριαλιστικής υπεργολαβίας. Απολαμβάνει τη βαλκανική δουλεμπορία, παριστάνοντας τον ευεργέτη επενδυτή. Με το καινούριο κοστούμι του κοσμοπολίτικου πολυπολιτισμού, του εθνικού εξανδραποδισμού και της αντιρατσιστικής δουλεμπορίας διεισδύει. Αλλωστε, τα στρατευμένα σοσιαλδημοκρατικά και νεοαριστερά φερέφωνα της εκσυγχρονιστικής μπουρζουαζίας, γνωρίζουν καλά αυτή τη δουλιά.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ