Associated Press

Ενας απ' τους 2.500 «στρατιώτες»

Ο «στρατός» θα αποτελείται από 2.500 ελαφρά οπλισμένα άτομα και 800 εφέδρους. Θα φορά στολές και θα φέρει όπλα φτιαγμένα στις ΗΠΑ. Θα εκπαιδευτεί από Βρετανούς, ΝΑΤΟικούς στρατιωτικούς. Τα αυτοκίνητα που θα οδηγεί θα τα «κεράσει» η Γερμανία... Επισήμως, θα μιλά δύο γλώσσες (αλβανική, σερβική), αφού υποτίθεται πως ο χαρακτήρας του θα είναι «πολυεθνοτικός και δημοκρατικός» και θα «εγγυάται την ασφάλεια όλων των πολιτών» του Κοσσυφοπεδίου, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας κλπ. Χαρακτηριστικό του σημερινού πολυεθνοτικού χαρακτήρα που έχει το νυν «στράτευμα» των 2.500 ατόμων είναι το γεγονός της συμμετοχής ενός και μοναδικού Σέρβου στρατιώτη!

Επιπλέον, ο στρατός «KSF» θα τεθεί υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ και υπό τον «πολιτικό έλεγχο» της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Χασίμ Θάτσι. Του ανθρώπου δηλαδή που ήταν ο διοικητής του ΟΥΤΣΕΚΑ λίγο πριν και μετά τους βομβαρδισμούς των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ το 1999.

Με άλλα λόγια, οι «κατάλληλοι», «δοκιμασμένοι» άνθρωποι στους γνωστούς ρόλους...

Η συγκρότηση του «στρατού», που έγινε πριν καλά καλά κλείσει ένας χρόνος απ' την κήρυξη μονομερούς ανεξαρτησίας στα μέσα του Φλεβάρη του 2008, προκάλεσε τις εύλογες αντιδράσεις της Σερβίας για μια σειρά από λόγους.

Πρώτα απ' όλα δεν προβλέπεται η συγκρότηση κοσσοβάρικου στρατού απ' τις διεθνείς συμφωνίες και αποφάσεις του ΟΗΕ για την περιοχή, αλλά μόνο απ' το σχέδιο του Φινλανδού Νομπελίστα «ειρηνιστή» Μάρτι Αχτισαάρι...

Γι' αυτό και το Βελιγράδι αντέδρασε έντονα (αν και υποκριτικά...) σε ΝΑΤΟ και Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σημειώνοντας ότι ο στρατός «KSF» αποτελεί μια «παράνομη παραστρατιωτική δύναμη» που θα επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση «ασφάλειας και σταθερότητας» όχι μόνο στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ο γραμματέας του σερβικού υπουργείου Αμυνας, Ντούσαν Σπασόγεβιτς, υπογράμμιζε προ ημερών σχετικώς πως η συγκρότηση κοσσοβάρικου στρατού «αυξάνει την ασφάλεια στην περιοχή επειδή τροφοδοτεί τις αλβανικές αυτονομιστικές προθέσεις εντός Σερβίας, Μαυροβουνίου, ΠΓΔΜ και υπηρετεί σαν μοντέλο αναθεώρησης των συμφωνιών του Ντέιτον». Βέβαια, οι δύο επιστολές που έστειλε την περασμένη Πέμπτη ο Σέρβος πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς στους γενικούς γραμματείς του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ δεν ανέφεραν ξεκάθαρα τα παραπάνω για λόγους καλής διπλωματικής «συμπεριφοράς»... Εντούτοις, ο Τάντιτς δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει το «στρατό» σαν ένα «παράνομο παραστρατιωτικό μόρφωμα»...

Σε κάθε περίπτωση, οι αντιδράσεις του Βελιγραδίου είναι εύλογες. Πώς άλλωστε είναι δυνατόν αυτή η δύναμη να περιφρουρήσει την ασφάλεια όλων των κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου απ' τη στιγμή που αυτός συγκροτείται ως επί το πλείστον απ' τους αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ, που έσφαξαν άμαχους Σέρβους, Ρομά και άλλες «μειονότητες», ιδιαίτερα μετά την ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην επαρχία; Δεν είναι! Ο «στρατός» δημιουργείται για να δοθεί - εκτός των άλλων - ένα επικάλυμμα «κράτους» στο ΝΑΤΟιστάν, που φτιάχτηκε με τις βόμβες της Δύσης για να ελέγχει γεωπολιτικά και οικονομικά μία κρίσιμη όσο και ευαίσθητη (για πολλούς λόγους) περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Κι όλα αυτά σε μία περιοχή που έχει τεθεί απ' τα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη υπό την αστυνομο-δικαστική «κηδεμονία» της Ευρωπαϊκής Ενωσης (αποστολή EULEX), η οποία χρόνια τώρα χρηματοδοτεί το προτεκτοράτο. Ενα προτεκτοράτο που εξακολουθεί να παραμένει η ζεστή φωλιά του οργανωμένου εγκλήματος, του δουλεμπορίου γυναικών και του λαθρεμπορίου διαφόρων ειδών στην Ευρώπη... Με την ανεργία να μαστίζει το 50% του πληθυσμού και τη φτώχεια να συνθλίβει πάνω απ' το 70% (ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας κλπ.). Προβλήματα, δηλαδή, που υποτίθεται πως θα λυθούν με το μαγικό ραβδί εφόσον και όταν το Κοσσυφοπέδιο εισέλθει στην κολυμπήθρα της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης»...

Η εσχατιά αυτή της ανανεωτικής προσπάθειας βρίσκεται στην επιλογή ως Προέδρου ενός απογόνου της γενιάς των «μπαρμπα-Θωμάδων». Ο πολυετής αγώνας των μαύρων σκλάβων εναντίον των λευκών δουλοκτητών εκφυλίζεται στη χρωματική διαφορά της «μαύρης πέτσας» για να υπηρετήσει ως έσχατη λύση τα συμφέροντα της αμερικανικής κεφαλαιοκρατίας. Η τωρινή γενιά των πρώην σκλάβων καλείται να σώσει το χρεοκοπημένο «αμερικανικό όνειρο». Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία της «μαύρης επιλογής».

Πολλοί φοβούνται την επανάληψη της περιπέτειας του Τζον Κένεντι. Ομως, υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Η δολοφονία του Κένεντι ήταν καρπός ενός λυσσώδους ανταγωνισμού στους κόλπους του αμερικανικού καπιταλισμού. Σήμερα διαφαίνεται ότι η έλευση του Μπάρακ Ομπάμα είναι καρπός σύμφωνης, τουλάχιστον, γνώμης. Αυτό δείχνει η συμμετοχή βασικών υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης των Ρεπουμπλικάνων του Τζ. Μπους.

Στη ρωσική Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, η καπιταλιστική αλυσίδα έσπασε στον πιο αδύνατο κρίκο της. Με μια κατάρρευση του αμερικανικού καπιταλισμού, η αλυσίδα θα σπάσει στον πρώτο και ισχυρότερο κρίκο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το διεθνή καπιταλισμό. Υπό αυτό το πρίσμα, η προσήλωση των ευρωεταίρων στον υπερατλαντικό σύμμαχο θα γίνει βαθύτερη και πιο θεσμική. Η συγκεκριμένη μορφή μέλλει να φανεί. Το ίδιο ισχύει και για το ρωσικό νεοκαπιταλισμό. Η πρόθεση απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και η πιθανή ενίσχυση τμημάτων του αμερικανικού λαού είναι το διάφανο πέπλο στην προσπάθεια ανανέωσης του πλέον εκμεταλλευτικού συστήματος που γνώρισε η ανθρωπότητα. Ο διεθνής καπιταλισμός προσπαθεί να αυτοεπιβεβαιωθεί στο πρόσωπο του υπερατλαντικού αρχηγού. Στον αφρο-αμερικάνικο χορό των Γιάνκηδων συγχρονίζεται η καπιταλιστική ανθρωπότητα. Η αμερικανική πανσπερμία γίνεται το πρότυπο στην εξελισσόμενη παγκόσμια πανσπερμία μιας πολυπολιτισμικής χαβούζας της κλειστής ανεξέλεγκτης λέσχης των ισχυρών του ιμπεριαλισμού.