Ο αρχαγγελικός οιστρήλατος Λέσβιος λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, που τον λέγανε «Τσολιά», γιατί φορούσε μόνιμα φουστανέλα, εκτός από τη ζωγραφική του, που μοσχοβολά χρώματα, ήχους, ρυθμούς, τραγούδια, σκοπούς, χορούς, μουσική, ποίηση ήτανε βαθιά εμπνευσμένος, αβάσταχτα ενθουσιασμένος με το καθαυτό λαϊκό θέατρο. Η ζωγραφική και το λαϊκό θέατρο, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ήταν η ανασαμιά του, ο ρυθμός της καρδιάς του. Μ' αυτά γεννήθηκε και ζούσε. Ητανε στο πετσί του, στη χαρά, στην περιπέτεια, στη λαχτάρα, στη συγκίνηση, στην αγαλλίασή του. Από φυσική εσωτερική ορμή, είχε τον οίστρο να ζωγραφίζει και να λειτουργεί το λαϊκό θέατρο, χωρίς να έχει «μόρφωση». Στο θέατρο ήταν από τους...