Η ανάγκη συλλογικής απάντησης στις άδικες διώξεις εκπαιδευτικών και στις αντιδραστικές αλλαγές που έρχονται στα πειθαρχικά συμβούλια, ως κομμάτι της αντιπαράθεσης με τις πολιτικές της κυβέρνησης, αναδείχθηκε στη διαδικτυακή εκδήλωση που πραγματοποίησε η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» με θέμα «Η πραγματικότητα στην Εκπαίδευση και οι νέες κυβερνητικές εξαγγελίες».

Στο ζήτημα αναφέρθηκε ο Αχιλλέας Ζορμπάς, οργανωτικός γραμματέας της ΔΟΕ, στην παρέμβασή του, αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύει παρακάτω ο «Ριζοσπάστης».

(...) Δεν είναι τυχαία τα παραδείγματα, τα οποία πυκνώνουν την τελευταία περίοδο από την πλευρά της κυβέρνησης, «είστε κρατικοί λειτουργοί και δεν μπορεί να αμφισβητείτε νόμους» (με αφορμή την «αξιολόγηση» - κατηγοριοποίηση), «δεν μπορείτε να διδάσκετε ζητήματα με διαφορετικό περιεχόμενο από την κεντρική πολιτική της κυβέρνησης» (με αφορμή την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό), «δεν μπορείτε να διεκδικείτε υποσκάπτοντας την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και της χώρας» (με αφορμή την κλαδική απεργία στις 23 Οκτώβρη) κ.ά.

Ολες δηλαδή οι θεματικές για το σχολείο που έχουμε ανάγκη, για τα οικονομικά μας κ.λπ., στη λογική των κυβερνήσεων και για τις στοχεύσεις του κράτους είναι κολάσιμες, και επισείουν - ή θα έπρεπε να επισείουν - πειθαρχικές τιμωρίες.

Γι' αυτό και οι αλλαγές που έρχονται αυτήν την περίοδο στο Πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι καθόλου τυχαία εξέλιξη ή, πολύ περισσότερο, δεν σχετίζονται με χειρισμούς συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης, όπως προσπαθούν να πείσουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (κυρίως στη ΔΟΕ).

Σχετίζονται με την ανάγκη που έχει το κράτος, πιο πολύ από άλλες περιόδους, να έχει σε πλήρη υποταγή τους δημοσίους υπαλλήλους, πόσο μάλλον τους εκπαιδευτικούς, αυτούς που διαμορφώνουν τις συνειδήσεις της νέας γενιάς.

Ας σκεφτούμε απλά, με βάση την περίοδο που ζούμε: Σε έναν κόσμο που φλέγεται, όπου η αντίθεση ανάμεσα στις σύγχρονες ανάγκες και στο κέρδος των λίγων δημιουργεί τεράστιες οξύνσεις, κανένα κράτος, καμία κυβέρνηση που ακολουθεί το παραπάνω μότο δεν θέλει εκπαιδευτικούς που θα δυσκολεύουν το αντιλαϊκό έργο των κυβερνήσεων, που θα καταδεικνύουν τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, που θα διεκδικούν τη σύγχρονη μόρφωση των παιδιών, που θα παλεύουν για να ζουν με αξιοπρέπεια, που θα διδάσκουν πως οι λαοί πρέπει να ζουν ειρηνικά, να μη σκοτώνονται «για τ' αφέντη το φαΐ».

Και όλα αυτά τη στιγμή που δυναμώνει στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, το οποίο εκφράζεται με σύγχρονες διεκδικήσεις και αγώνες που δυναμώνουν όλο και πιο πολύ.

Τέτοιες εξελίξεις, ακριβώς επειδή στη χώρα μας υπάρχουν ταξικές δυνάμεις, δεν μπορούν να μας πιάσουν στον ύπνο! Υπάρχει εμπειρία, μιας και δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να αλλάξει το Πειθαρχικό Δίκαιο.

Εχουμε την εξαγγελία του πρωθυπουργού για την αναμόρφωση του πειθαρχικού συστήματος των δημοσίων υπαλλήλων, που περιλαμβάνει σοβαρές αλλαγές στη δομή, στη σύνθεση και στη λειτουργία των πειθαρχικών συμβουλίων των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν αλλαγές και στο περιεχόμενο των πειθαρχικών (αυστηροποίηση ποινών, νέα αδικήματα κ.λπ.). Μίλησε, ξανά, για ταχύτερη διεκπεραίωση των υποθέσεων, για πάταξη της ατιμωρησίας και άλλες τέτοιες διακηρύξεις.

Γι' αυτόν τον σκοπό η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη σύσταση ενός ενιαίου οργάνου, αποτελούμενου από μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), αποκλείοντας πλήρως τη συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων. Παράλληλα εξήγγειλε την εμπλοκή της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, τη θέσπιση αυστηρών προθεσμιών και τη δημιουργία μηχανισμών ελέγχου, επιχειρώντας να δοθεί η εντύπωση μιας πιο αξιόπιστης και εποπτευόμενης λειτουργίας των πειθαρχικών συμβουλίων (...).

Οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται, μάλλον θα ενισχύουν το κλίμα συγκάλυψης και κουκουλώματος. Οι αλλαγές αυτές όχι μόνο δεν διασφαλίζουν τη δικαιοσύνη, τη διαφάνεια και την επιτάχυνση των διαδικασιών, αλλά έχουν κύριο στόχο την ενίσχυση του αυταρχισμού και της αυθαιρεσίας.

Στον κλάδο μας υπάρχουν τέτοια παραδείγματα, ειδικά τον τελευταίο χρόνο. Οι άδικες παραπομπές εκατοντάδων στα πειθαρχικά συμβούλια, οι οποίοι συμμετείχαν σε νόμιμες απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν κηρύξει οι Ομοσπονδίες τους κατά της «αξιολόγησης», οι διώξεις για την έκφραση αλληλεγγύης σε λαούς που σφαγιάζονται (π.χ. η στοχοποίηση της εκπαιδευτικού στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Ταύρου για το καλλιτεχνικό έργο που δημιούργησε με τους μαθητές της για την Παλαιστίνη), η ευθεία παρέμβαση σε περιεχόμενο εκδηλώσεων (η ΕΔΕ σε εκπαιδευτικούς της Βέροιας επειδή κάλεσαν σε εκδήλωση την γνωστή ιστορικό Αλέιδα Γκεβάρα, κόρη του Τσε Γκεβάρα), η στοχοποίηση για τη συμμετοχή τους ενάντια στην πολιτική της κατηγοριοποίησης σχολείων και μαθητών (π.χ. της προέδρου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «Θουκυδίδης» για τη συμμετοχή της στις κινητοποιήσεις ενάντια στις εξετάσεις PISA) και τη διεκδίκηση ασφαλών συνθηκών εργασίας (π.χ. οι διώξεις εκπαιδευτικών στο 1ο Ειδικό Νηπιαγωγείο Πειραιά) είναι μόνο μερικά παραδείγματα του αυταρχισμού που προωθείται.

Επιπλέον, τα μεγάλα λόγια περί γρήγορης απονομής δικαιοσύνης τσακίζονται στην πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι: Για παράδειγμα, το ίδιο το κράτος και τα στελέχη του αρνούνται να εφαρμόσουν μέχρι και σήμερα τις ίδιες τις δικαστικές αποφάσεις. Π.χ. ενώ υπάρχουν πάμπολλες αποφάσεις διοικητικών εφετείων που δικαιώνουν τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς για τη μονιμοποίησή τους, το υπουργείο Παιδείας αρνείται πεισματικά να τις εφαρμόσει! (...)

Η μάχη που θα δώσουμε το επόμενο διάστημα ενάντια στις αλλαγές στα πειθαρχικά πρέπει να δοθεί από τη σκοπιά της ακόμα μεγαλύτερης έντασης στην αντιπαράθεση με τις πολιτικές της κυβέρνησης. Καμία εμπιστοσύνη ότι οι αλλαγές γίνονται για την οποιαδήποτε βελτίωση των υπαρχόντων προβλημάτων, ένταση της πάλης για επίλυση των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε όλοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές, λαϊκή οικογένεια, από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και όλων όσοι τη στηρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο.

Σε αυτήν τη βάση, χρειάζεται το αμέσως επόμενο διάστημα να δυναμώσουμε την πάλη για:

• Την άμεση απόσυρση των αλλαγών στη σύνθεση και λειτουργία των πειθαρχικών συμβουλίων. Είναι αστείο να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι η επιτάχυνση των διαδικασιών εμποδίζεται από τους αιρετούς, ή ότι υπάρχει μεροληψία.
• Να σταματήσουν όλες οι άδικες διώξεις και η στοχοποίηση των εργαζομένων και των σωματείων τους.
• Να παρθούν πίσω όλες οι διώξεις των εργαζομένων που σχετίζονται με τη συνδικαλιστική δράση.

Ιδιαίτερα για το τελευταίο, τονίζουμε ξανά τα εξής:

1) Η απεργία - αποχή που έχει προκηρύξει η Ολομέλεια Προέδρων την 1/4/2024 είναι σε ισχύ. Κάθε απεργία είναι νόμιμη και κρίνεται αυτοτελώς μόνο σε δικαστήριο. Συμμετέχοντας σε αυτή, ο εκπαιδευτικός ασκεί ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για όσο χρόνο η απεργία δεν προσβάλλεται δικαστικά. Με βάση το παραπάνω, όλοι οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στην απεργία - αποχή αλλά και στις στάσεις εργασίας της ΔΟΕ λαμβάνουν μέρος σε μια νόμιμη απεργιακή κινητοποίηση.

Επίσης, όλοι οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στις στάσεις εργασίας της ΔΟΕ λαμβάνουν μέρος σε μια νόμιμη απεργιακή κινητοποίηση, κατά της οποίας μάλιστα το υπουργείο δεν έχει προσφύγει ποτέ μέχρι σήμερα στα δικαστήρια, και η περικοπή μέρους του ημερομισθίου μας τεκμαίρει την αποδοχή της νομιμότητάς της από την πλευρά της διοίκησης.

Ακριβώς το ίδιο με τα παραπάνω ισχύει και για τις στάσεις εργασίας που κηρύσσει κάθε μήνα η ΔΟΕ και καλύπτουν τους εκπαιδευτικούς κατά τη διαδικασία της ζωντανής παρακολούθησης του μαθήματος από τους αξιολογητές. Είναι σε απόλυτη ισχύ και δεν έχουν προσβληθεί ποτέ δικαστικά.

2) Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουμε σε νόμιμη απεργία δεν έχουμε τελέσει κανένα αδίκημα, αφού είναι προφανές ότι η άσκηση ενός νόμιμου δικαιώματος δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως πειθαρχικό παράπτωμα ή να συνδεθεί έμμεσα ή άμεσα με την επιβολή οποιουδήποτε δυσμενούς διοικητικού ή άλλης μορφής μέτρου εις βάρος του υπαλλήλου. Παρ' όλα αυτά, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου έχει επιλέξει να αγνοεί τα προαναφερόμενα και παραπέμπει τους απεργούς εκπαιδευτικούς σε πειθαρχική διαδικασία με βάση τα όσα ορίζονται από το άρθρο 56 του νόμου 4823/21, δίχως να προσφεύγει και πάλι στα δικαστήρια.

3) Για τις παύσεις - καθαιρέσεις των προϊσταμένων και διευθυντών, που εντάσσονται επίσης στο πλαίσιο της απεργοσπαστικής τακτικής του υπουργείου, ισχύουν όλα τα παραπάνω. Για την αντιμετώπισή τους προχωράμε σε εφέσεις στα διοικητικά δικαστήρια και έχουμε σοβαρά ερείσματα να δικαιωθούν οι συνάδελφοι.

Τέλος, να πούμε ότι για τις διαδικασίες της μονιμοποίησης των νεοδιόριστων του 2020 και του 2021 ο δρόμος παραμένει ανοιχτός και δεν επηρεάζεται από την άσκηση πειθαρχικών διώξεων. Με δεδομένο ότι όσοι μονιμοποιούνται με δικαστικές αποφάσεις μονιμοποιούνται αναδρομικά, δεν γεννάται ζήτημα να εμποδιστεί η μονιμοποίησή τους από την άσκηση πειθαρχικής δίωξης μετά από την ημερομηνία συμπλήρωσης της διετίας. Πάνω από 2.000 εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στις συλλογικές αιτήσεις των νεοδιόριστων του 2020 - 2021, πράγμα που δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικές αντιστάσεις σε αυτό το κομμάτι του κλάδου, το κομμάτι που το υπουργείο εκβιαστικά προσπάθησε να χρησιμοποιήσει.

Αρα προχωράμε και σε αυτό το πεδίο αποφασιστικά, με όπλο την υλοποίηση των προωθητικών αποφάσεων που έχουμε πάρει τόσο από την Ολομέλεια της 1ης Απριλίου όσο και στην 93η ΓΣ της ΔΟΕ. Και, φυσικά, κάθε συνδικαλιστική δύναμη που θέλει να λειτουργήσει είτε με το θυμικό είτε ρεβανσιστικά να γνωρίζει ότι θα βρει απέναντί της τον κλάδο, όπως έγινε και στις ΓΣ του περασμένου Μάρτη!

Σε αυτή λοιπόν την κατεύθυνση, η ΑΣΕ αλλά και ο κλάδος συνολικά είμαστε βέβαιοι πως θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην περάσουν οι αντιδραστικές αλλαγές που έχουν ως στόχο να καθυποτάξουν τους εκπαιδευτικούς.

Γιατί πιστεύουμε ακράδαντα τα λόγια του μεγάλου δασκάλου Δ. Γληνού, ότι «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (...).