ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 27 Γενάρη 2008
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΗΠΑ
Οργιο χαφιεδισμού και τρομοκρατίας

Μετά την 11 Σεπτέμβρη 2001, κάτι έχει αλλάξει δραματικά στη ...σχέση μυστικών υπηρεσιών και πανεπιστημίων. Σύμφωνα με άρθρο του Michael Gould Wartofsky στο περιοδικό «The Nation», από τη συνήθη πρακτική των παρακολουθήσεων από το Χάρβαρντ έως το UCLA, αλλά και το μικρότερο κολέγιο ή πανεπιστημιακή κοινότητα, σήμερα εξελίσσεται ένα νέο υπερσύγχρονο παρατηρητήριο του «φρουρίου» όπως λέγεται, καθώς... οι «πολεμιστές του τρόμου έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους στην "αποτροπή της βίαιης ριζοσπαστικοποίησης και εγχώριας τρομοκρατίας"».

Εξάλλου έτσι ακριβώς βαπτίστηκε και το νέο νομοσχέδιο που υπερψηφίστηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων, που στόχο έχει όχι φυσικά την «καταπολέμηση της εγχώριας τρομοκρατίας», αλλά την αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης και της δράσης των φοιτητών και των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Πρόκειται για μία αποστολή «επτά βημάτων» κατά τον Wartofsky.

Στοχοποίηση των αντιφρονούντων

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι προκάλεσαν την αντίθεση των φοιτητών, αλλά και των ακαδημαϊκών. Αναπόφευκτο ήταν οι αντιπολεμικές οργανώσεις, όπως η Peace & Justice, με έντονη δραστηριότητα στα πανεπιστήμια, να γίνουν ο πρώτος στόχος της αμερικανικής κυβέρνησης.

Από το 2003 έως το 2007, ανεξακρίβωτος αριθμός φοιτητών έχει καταγραφεί στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων του Πενταγώνου με την κωδική ονομασία TALON, δηλαδή «νύχια αρπακτικού» (αυτό το πρόγραμμα σήμερα έχει διευρυνθεί σε Next Generation Identification που συλλέγει σε μια βάση δεδομένων όλα τα βιομετρικά δεδομένα "υπόπτων"). Το 2006 η Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU) αποκάλυψε, μέσω του Freedom of Information Act, ότι υπήρχαν τουλάχιστον 186 συγκεκριμένες αναφορές στο πλαίσιο του Talon για «διαδηλώσεις εναντίον του στρατού» στις ΗΠΑ, εκ των οποίων ορισμένες καταλογογραφούνταν ως «αξιόπιστες απειλές» από φοιτητικές οργανώσεις στα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, της Σάντα Κρους, στο Πανεπιστήμιο της ΝΥ στο Ολμπανι, στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού μεταξύ άλλων.

Σε πάνω από 12 πανεπιστήμια και κολέγια, οι αστυνομικοί πλέον έχουν διττό ρόλο, υπηρετώντας και ως πράκτορες του FBI πλήρους απασχόλησης και σύμφωνα με το Campus Law Enforcement Journal υπηρετούν σε πολλές από τις 100 Μεικτές Αντιτρομοκρατικές Δυνάμεις (Joint Terrorism Task Forces). Αυτοί οι αστυνομικοί - πράκτορες έχουν ερευνήσει σπίτια φοιτητών από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας μέχρι το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και σε μία περίπτωση ανέκριναν ένα γεννημένο στο Ιράκ καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης για τις αντιπολεμικές του απόψεις.

Οι πράκτορες του FBI ή αντικαταστάτες τους στα πανεπιστήμια δε χρειάζεται να κάνουν τα πάντα. Οι πρυτάνεις συχνά τούς βοηθούν, δημιουργώντας «ζώνες ελεύθερης έκφρασης», οι οποίες στην πραγματικότητα καταστέλλουν την ελεύθερη έκφραση και τιμωρώντας όλους όσοι τις παραβιάζουν. Εξάλλου, σύμφωνα με την «San Francisco Chronicle», από το 2005 λειτουργεί το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας για την Ανώτατη Εκπαίδευση, το οποίο αποτελείται από 20 προέδρους Πανεπιστημιακών Συγκλήτων σε όλη τη χώρα, οι οποίοι συνεργάζονται με το FBI σε ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια των πανεπιστημίων και την «αντιτρομοκρατία» και κατονομάζουν «απειλές» για τους φοιτητές και το προσωπικό.

Τοποθέτηση οπλισμένων αστυνομικών εντός των πανεπιστημίων

Πολλά αστυνομικά τμήματα που λειτουργούν εντός των πανεπιστημίων σταδιακά προσλαμβάνουν τη μορφή στρατοπέδων, γεμάτων όπλα: Διαθέτουν μιαν ευρεία γκάμα οπλισμού, από Τέιζερ (όπλα ακινητοποίησης μέσω ηλεκτροσόκ) και όπλα με σπρέι πιπεριού, μέχρι καραμπίνες και ημιαυτόματα τουφέκια. Η πολιτική αυτή είχε αρχίσει να εφαρμόζεται τη δεκαετία του 1990, με πρόσχημα το λεγόμενο «πόλεμο κατά του εγκλήματος», και κλιμακώθηκε με τον προεδρικό «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Κάθε κρούσμα βίας με τη χρήση όπλων στα πανεπιστήμια - με πιο πρόσφατο το μακελειό στο Βιρτζίνια Τεκ - ρίχνει λάδι στη φωτιά του εξοπλισμού των αστυνομικών μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Πλέον, τα δύο τρίτα των πανεπιστημίων έχουν οπλίσει τους αστυνομικούς που δρουν στο εσωτερικό τους, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης. Τα μέσα που χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί έως σήμερα είναι τα λεγόμενα «μη-θανάσιμα», όπως οι λαστιχένιες σφαίρες και τα κάνιστρα με σπρέι πιπεριού που χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για την καταστολή φοιτητικών διαδηλώσεων. Και ασφαλώς, χρησιμοποιούνται τα διαμφιλεγόμενα Τέιζερ, που πρόσφατα χαρακτηρίστηκαν ως «μια μορφή βασανισμού» από τα Ηνωμένα Εθνη.

Παρακολούθηση

Οι παρακολουθήσεις έχουν εξελιχθεί σε εκρηκτικά αναπτυσσόμενη «βιομηχανία» σε όλη τη χώρα - και, πλέον, βρίσκονται βαθιά μέσα στην καρδιά των αμερικανικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Πράγματι, η ηλεκτρονική παρακολούθηση των φοιτητών και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια από το 2001 έχει αυξηθεί εκθετικά. Σε όλο και περισσότερα πανεπιστήμια, κλειστά συστήματα παρακολούθησης με κάμερες καταγράφουν την παραμικρή κίνηση όλων των ανθρώπων που κινούνται μέσα σε αυτά, συχνά από μυστικές ή μη κατονομαζόμενες τοποθεσίες, μερικές φορές ακόμα και μέσα στις τάξεις.

Φακέλωμα των φοιτητών

Τα αρχεία των φοιτητών τα τελευταία χρόνια έχουν διατεθεί σε βάσεις δεδομένων για κάθε πιθανό και απίθανο σκοπό, όπως τις αστυνομικές έρευνες, την πιθανή επιστράτευση, ή για ακόμη και γενικευμένη παρακολούθηση. Από το 2001 έως το 2006, σε μια επιχείρηση με κωδική ονομασία Project Strike Back, το υπουργείο Παιδείας μαζί με το FBI ερεύνησαν τους φακέλους 14 εκατομμυρίων φοιτητών που ζήτησαν οικονομική βοήθεια από τις αρμόδιες ομοσπονδιακές αρχές, κάθε χρόνο. Ο στόχος της επιχείρησης, να «εντοπιστούν πρόσωπα με ενδιαφέρον», όπως το έθεσε με άκρα μυστικοπάθεια εκπρόσωπος του FBI, ειδικά όσοι συνδέονται με «δυνητική τρομοκρατική δραστηριότητα».

Παρακολούθηση ξένων φοιτητών και απομάκρυνση όσων δεν έχουν έγγραφα

Με τις ευλογίες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE), το υπουργείο για την Ασφάλεια της Πατρίδας (DHS) παρακολουθεί στενά όλους τους ξένους φοιτητές και τα πρόσωπα που έχουν συγγενική ή εξαρτημένη σχέση μαζί τους, μέσω του Συστήματος Πληροφόρησης για Φοιτητές και Επισκέπτες (SEVIS). Εως τον Οκτώβρη του 2007, η ICE ανέφερε ότι παρακολουθούσε ενεργά 713.000 ξένους φοιτητές στα πανεπιστήμια, ενώ διατηρούσε πάνω από 4,7 εκατομμύρια ονόματα στη βάση δεδομένων της.

Επιλογή πρακτόρων

Επιλεγμένοι φοιτητές και καθηγητές θεωρούνται δυνητικοί συνεργάτες των αρχών. Για να εκμεταλλευτεί αυτούς τους δυνητικούς συνεργάτες, το DHS έχει δημιουργήσει το δικό του πρόγραμμα εντός των ανώτατων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, διαμέσου του Γραφείου για τα Προγράμματα Πανεπιστημίων (OUP), που αποσκοπεί, όπως υποστηρίζει, στη «διευκόλυνση της δημιουργίας μιας κουλτούρας προστασίας της εθνικής ασφάλειας μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα». Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής είναι μάλλον εντυπωσιακά: Το DHS έχει επιδοτήσει 439 υποτροφίες από το 2003 σε ομοσπονδιακό επίπεδο, καταβάλλοντας το σύνολο των διδάκτρων για φοιτητές που ταιριάζουν «στις ερευνητικές επιχειρήσεις για την Εθνική Ασφάλεια». Εχει ιδρύσει και χρηματοδοτήσει 6 «κέντρα αριστείας», δηλαδή ερευνητικές εγκαταστάσεις που εκτείνονται σε δεκάδες Πανεπιστήμια από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ειρηνικό. Το πιο πρόσφατα ιδρυθέν είναι το «Κέντρο Αριστείας για τη μελέτη της Βίαιης Ριζοσπαστικοποίησης και της Εγχώριας Τρομοκρατίας».

Ιδιωτικοποίηση των πάντων

Ασφαλώς η εθνική ασφάλεια δεν είναι απλώς ένα τμήμα, ούτε απλώς ένα νέο δίκτυο παρακολούθησης και αποθήκευσης δεδομένων, αλλά είναι μία τεράστια επιχείρηση. Σύμφωνα με τη «USA Today», οι δαπάνες για την εθνική ασφάλεια είχαν ήδη φτάσει τα 59 δισ. δολάρια ετησίως το 2006, ήτοι είχαν εξαπλασιαστεί από το 2000. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια απέκτησαν χωρίς προηγούμενο σχέσεις που διέπονται από τους κανόνες του ιδιωτικού τομέα με τις εταιρείες που έχουν τα περισσότερα να κερδίσουν από την έρευνά τους. Το START, όπως αποκαλείται το Εθνικό Κονσόρτσιουμ για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Τρομοκρατίας, που έχει ιδρύσει το DHS, έχει στο ΔΣ του την εταιρεία «Λόκχιντ Μάρτιν»...


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Νέες προκλήσεις

Κάθε μέρα εντείνεται στην κοινή γνώμη η ερώτηση: «Τι βρίσκεται πίσω από το ανακάτεμα της "Ζαχοπουλειάδας"; Τι υπάρχει στην ουσία ενός περίεργου γεγονότος;». Το πρόβλημα αναμφίβολα σοβαρό. Ομως, όχι, στην αυτή καθ' εαυτή αξία του αλλά στις προεκτάσεις που δημιουργεί πάνω σε εξαιρετικά επικίνδυνα προβλήματα της χώρας. Επαναλαμβάνω σαν επωδό ότι, εάν στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, απόρροια μιας εντεινόμενης αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής, προστεθούν αρνητικές ενέργειες προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής, τότε, μια αντιλαϊκή κοινωνική κρίση παίρνει τη διάσταση εθνικής κρίσης με ό,τι σημαίνει αυτό.

Υπήρξαν περίοδοι στην ιστορική πορεία του καπιταλισμού που η αστική τάξη συμπλήρωνε την αντεργατική - αντιλαϊκή της πολιτική με την υπεράσπιση της εθνικής της υπόστασης. Ηταν η εποχή των εθνικών πολέμων. Στην εποχή μας της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και του αγοραίου πολυπολιτισμού, αυτό άλλαξε. Η αστική τάξη ως κρίκος της διεθνούς παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής αλυσίδας, προσφέρει την εθνική της υπόσταση, δηλ. το έθνος που διαφεντεύει, ως τιμάριο στο τραπέζι των ισχυρών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Σπάει την ηθική, υλική και πνευματική υπόσταση του έθνους στο όνομα μιας άθλιας πολυεθνικής και πολυ-πολιτισμικής χαβούζας. Είναι το τίμημα που πληρώνει η ελληνική αστική τάξη για το δικαίωμά της να συμμετέχει στο διεθνή καταμερισμό της λείας. Σ' αυτές τις συνθήκες η κομματική κρίση που παρατηρείται μεταβάλλεται σε αστική πολιτική κρίση. Το έδαφος αυτό είναι κατάλληλο για να γίνουν ενέργειες στην εξωτερική πολιτική που ενδίδουν σε διεθνείς ιμπεριαλιστικές «τακτοποιήσεις» αγγίζοντας ακόμη και τις παρυφές εθνικής προδοσίας.

Η ζεύξη αυτών των δυο απειλούν να μεταβάλουν την πολιτική κρίση και να της προσδώσουν εθνικό χαρακτήρα. Γι' αυτό και η λεγόμενη «Ζαχοπουλειάδα» απειλεί να γίνει εφαλτήριο μιας γενικευμένης κρίσης με άγνωστες προεκτάσεις. Σε μια χώρα που η αστική της τάξη είναι δανειοδοτούμενη, ελεγχόμενη κι αδειοδοτούμενη στο ρόλο της ως κράμα πράκτορα ξένων δυνάμεων και ιμπεριαλιστή, δεν είναι υπερβολικό να ειπωθεί ότι το βλέμμα των Ελλήνων για την περίεργη ένταση της «ζαχοπούλιας» κρίσης, πρέπει να στραφεί «προς δυσμάς» και ιδίως πέραν του Ατλαντικού. Το πρόβλημα τρέχει επιδεινούμενο κι η κατάληξή του άδηλη. Σ' αυτές τις συνθήκες προβάλλουν δυο αναγκαίες πράξεις. Η μια είναι η σύμπραξη κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αντιμετωπίσουν τελεσίδικα αυτή την εξέλιξη με αντι-ιμπεριαλιστικό κριτήριο και μέτρα. Η άλλη είναι η συνειδητοποίηση μεγάλου τουλάχιστον τμήματος των εργαζομένων ότι πρέπει να διεκδικήσουν την ανάληψη των ευθυνών της κοινωνίας ως η νέα «εθνικά ιθύνουσα τάξη» στη θέση της μέχρι τώρα αστικής τάξης. Η συνεχιζόμενη έλλειψη αυτών των δυο προϋποθέσεων απειλεί να οδηγήσει την Ελλάδα και το λαό της σε πολλαπλούς άδηλους κινδύνους και αποτελέσματα.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ