Από διαδήλωση στη Ραμάλα της Δυτικής Οχθης στις 12/1/09 όπου συμμετείχε και διεθνιστική αποστολή του ΠΑΜΕ

-- Εχουν περάσει εβδομάδες από τον τερματισμό της ισραηλινής αιματηρής επίθεσης στη Γάζα με δύο ξεχωριστές καταπαύσεις πυρός. Εντούτοις, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει συμφωνία εκεχειρίας. Τι μέλλει γενέσθαι, κατά τη γνώμη σας;

-- Νομίζουμε ότι το κομβικό αυτή τη στιγμή είναι η επίτευξη ενότητας μεταξύ των Παλαιστινίων. Και ενωμένοι να προετοιμαστούμε για το οτιδήποτε θ' ακολουθήσει. Κατά τη γνώμη μας, η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα αξιοποίησε τα μέγιστα τον εσωτερικό μας διχασμό: Ενα διχασμό που είναι γεωγραφικός, αλλά και πολιτικός. Οταν ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι ενωμένος, το Ισραήλ θα αποφασίζει ευκολότερα επιθέσεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του.

Ο Χάνα Αμίρεχ, μέλος του ΠΓ της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος του Παλαιστινιακού Λαού, στο βήμα διεθνιστικής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ

Σήμερα, στο Ισραήλ υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις, όπως το Λικούντ που προσπαθεί να φτιάξει κυβέρνηση, οι οποίες υποστηρίζουν ότι η επιχείρηση στη Γάζα δεν πέτυχε τους στόχους της και θα πρέπει να επαναληφθεί. Ηταν κάτι σαν πρώτος γύρος.

Θεωρούμε ότι οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να περιμένουν, με βάση και τ' αποτελέσματα των ισραηλινών εκλογών, τα χειρότερα από εδώ και πέρα. Γι' αυτό είναι περισσότερο από επιτακτική η ανάγκη έναρξης και επιτυχούς κατάληξης του εθνικού διαλόγου συμφιλίωσης. Να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης και ν' αντιμετωπίσουμε όλοι ενωμένοι το μέλλον. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είναι η μοναδική επιλογή.

Επί της ουσίας, από το αν θα καταφέρουμε, τελικά, να προχωρήσουμε σε διαδικασία συμφιλίωσης επιτυχώς ή όχι, θα κριθεί και το μέγεθος της επιτυχίας της ισραηλινής πολιτικής και πιο συγκεκριμένα της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα. Αν τα καταφέρουμε, το Ισραήλ δεν πέτυχε. Στην υπόθεση της Γάζας δεν υπάρχει μόνο στρατιωτική νίκη ή ήττα. Υπάρχει και πολιτική. Θα είναι νίκη για εμάς αν πετύχουμε συμφιλίωση, ενώ αντιθέτως θα είναι ήττα, αν δεν τα καταφέρουμε μετά και από αυτήν την επίθεση.

-- Τι πιθανότητες εκτιμάτε ότι υπάρχουν ως προς την επίτευξη συμφωνίας εθνικής συμφιλίωσης; Τι ακριβώς έχει αποφασίσει να πράξει το Κόμμα του Παλαιστινιακού Λαού στην κατεύθυνση της επίτευξης ενός τέτοιου στόχου;

-- Σήμερα, υπάρχουν ορισμένα νέα δεδομένα. Καταρχάς, όλες οι παλαιστινιακές δυνάμεις ενδιαφέρονται για την ανοικοδόμηση της Λωρίδας της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων των δύο ισχυρότερων πολιτικών δυνάμεων που κυριαρχούν και σ' αυτό το διχασμό, δηλαδή τη «Φατάχ» και τη «Χαμάς». Καμία από τις δύο δεν μπορεί ν' ανοικοδομήσει μόνη της τη Γάζα. Χρειάζεται συνεργασία, χρειαζόμαστε όλοι. Επίσης, για να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα εξασφαλίζει τη λειτουργία του μεθοριακού φυλακίου της Ράφα, στα σύνορα μεταξύ Λωρίδας της Γάζας και Αιγύπτου, αίτημα κομβικό της παλαιστινιακής πλευράς, είναι αναγκαία η συνεργασία μεταξύ «Χαμάς» και «Φατάχ». Αν δε συνεργαστούν μεταξύ τους, αν δε συνεργαστούμε όλες οι παλαιστινιακές δυνάμεις μαζί, δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία και είναι πολύ σημαντικό για την επιβίωση του πληθυσμού της Γάζας να λειτουργήσει η μεθόριος.

Υπάρχει και το ζήτημα του προγραμματισμού της διενέργειας των επόμενων εκλογών, βουλευτικών και προεδρικών. Και σε αυτό το θέμα για να προχωρήσουμε, χρειάζεται να επιτευχθεί συμφιλίωση και να υπάρξει συνεργασία μεταξύ όλων μας. Σε αυτά τα θέματα, οι δύο μεγάλες παλαιστινιακές παρατάξεις που ερίζουν σήμερα, χρειάζονται η μία την άλλη, και πιστεύω ότι τελικά θα υποχρεωθούν να συνεργαστούν και να καταλήξουν σε μια συμφωνία και αυτό είναι θετικό για τον παλαιστινιακό λαό.

Υπάρχουν άλλα ζητήματα, που πιθανώς δε θα υπάρξει συνεργασία και θα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί έστω και μια αρχική συμφωνία. Ενα τέτοιο ζήτημα είναι, π.χ., ο έλεγχος, η δομή και η λειτουργία των παλαιστινιακών ενωμένων δυνάμεων ασφαλείας. Αυτό, όμως, είναι ένα θέμα που μπορεί να παραπεμφθεί για συζήτηση στο μέλλον. Μια μικρή αναβολή μπορεί να πάρει και το θέμα του μέλλοντος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, δηλαδή των συμμετεχόντων, του ρόλου της κλπ. Είναι και αυτό ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα και χρειάζεται η συμμετοχή και η δημιουργική συζήτηση από όλους μας, από όλες τις παλαιστινιακές δυνάμεις, έτσι ώστε να επανενεργοποιηθεί και να ενισχυθεί η ΟΑΠ, ν' αποκατασταθεί ο ρόλος της.

Κατά τη γνώμη μας, ο ενδο-παλαιστινιακός διάλογος συμφιλίωσης δε θα έπρεπε να συνδέεται με τις επαφές για την επίτευξη συμφωνίας εκεχειρίας στη Γάζα, κάτι που εμμέσως γίνεται από όλες τις διαμεσολαβητικές πλευρές. Για την ακρίβεια, πιστεύουμε ότι ο ενδο-παλαιστινιακός διάλογος συμφιλίωσης πρέπει να προηγηθεί οποιασδήποτε συμφωνίας εκεχειρίας. Να προσέλθουμε ενωμένοι και με κοινώς αποδεκτές και σαφείς θέσεις στο διάλογο για την εκεχειρία.

Το κόμμα μας, εξαρχής, τάχθηκε υπέρ της σύστασης μιας, ας πούμε, κυβέρνησης «σωτηρίας». Και θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Θεωρούμε ότι ένας από τους κύριους στόχους της πρόσφατης ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα ήταν να μονιμοποιηθεί η διαίρεση και ο διχασμός των παλαιστινιακών εδαφών πολιτικά. Γιατί το Ισραήλ θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντά του χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι η Δ. Οχθη και η Λωρίδα της Γάζας δεν είναι πια μια ενιαία πολιτική οντότητα: Από τη μία είναι η «Χαμάς» στη Γάζα και από την άλλη είναι η Π. Αρχή ή η ΟΑΠ στη Δ. Οχθη. Ετσι, θα μπορούν να αφήσουν εκτός διαλόγου τη Γάζα, γιατί δήθεν η «Χαμάς» είναι τρομοκρατική οργάνωση, ενώ παράλληλα θα αξιοποιείται ως εύκολος στόχος.

Η Γάζα εξαρτάται για τα πάντα από το Ισραήλ: Για ηλεκτρισμό, για νερό, για προμήθειες, για φάρμακα, για όλα. Είναι εύκολος στόχος. Για την ισραηλινή ηγεσία, η παρουσία της «Χαμάς» εκεί, με τον τρόπο που υπάρχει, παρουσιάζει μια καλή ευκαιρία για τις γνωστές δικαιολογίες και προφάσεις προκειμένου να μην προχωρήσει σε κανένα διάλογο για τη Γάζα.

Από την άλλη, στη Δ. Οχθη, η Π. Αρχή, λόγω των εποικισμών και της παρουσίας του ισραηλινού στρατού, δεν ελέγχει όλα τα εδάφη. Και φυσικά δεν ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Ετσι, και εδώ το Ισραήλ, εφόσον συνεχιστεί αυτός ο εσωτερικός διχασμός, μπορεί να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα ότι δεν κάνει διάλογο γιατί με ποιον να τον κάνει, αφού κανένας δεν ελέγχει το σύνολο των παλαιστινιακών εδαφών. Και είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε ήδη στις ισραηλινο-παλαιστινιακές συνομιλίες του περασμένου χρόνου, υπό την αιγίδα της συνόδου της Ανάπολης. Δεν υπήρξε ούτε ένα μικρό βήμα προόδου. Αντίθετα, έγιναν περισσότεροι εποικισμοί, έγιναν περισσότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις, συνελήφθησαν περισσότεροι Παλαιστίνιοι. Το Ισραήλ «έδωσε» με τις ενέργειές του τη δυνατότητα στη «Χαμάς» να έχει βέτο στην οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, το οποίο στη συνέχεια το Ισραήλ αξιοποιεί προς όφελός του για να προβάλλει προσχήματα.

Συνολικά, το Ισραήλ υποδαυλίζει τον παλαιστινιακό διχασμό και στη συνέχεια τον αξιοποιεί για να μην υποχωρεί, επί της ουσίας, από καμία θέση του είτε σε λεκτικό επίπεδο: Οι εποικισμοί συνεχίζονται, οι κατασχέσεις γης, οι επιθέσεις, οι δολοφονίες, ο παλαιστινιακός πληθυσμός της Ιερουσαλήμ εξωθείται να εγκαταλείψει τα σπίτια του, οι πόλεις της Δ. Οχθης δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, το διαχωριστικό τείχος ανεγείρεται, η Λωρίδα της Γάζας είναι αποκλεισμένη. Ολα αυτά γίνονται όπως γίνονταν και παλιότερα και η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» δε λέει τίποτε. Και ένας από τους βασικούς τρόπους με τους οποίους το Ισραήλ «πέτυχε» αυτή τη σιωπή είναι και ο παλαιστινιακός εσωτερικός διχασμός. Γι' αυτό θεωρούμε ότι είναι προτεραιότητα και πρέπει άμεσα να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο ζήτημα. Επί της ουσίας, η κατάσταση του παλαιστινιακού λαού είναι, σήμερα, χειρότερη από ποτέ άλλοτε.

-- Τα αποτελέσματα των ισραηλινών εκλογών θα επηρεάσουν τη στάση της όποιας νέας κυβέρνησης απέναντι στους Παλαιστινίους ή θεωρείτε ότι, επί της ουσίας, δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των μεγάλων κομμάτων του Ισραήλ σ' αυτό το θέμα;

-- Από τις ισραηλινές εκλογές αναδείχτηκε σημαντικά ενισχυμένη η ακροδεξιά. Και είναι σαφές ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ επιδιώκουν χαμηλότερους τόνους γι' αυτό και φέρονται τώρα να πιέζουν τον Νετανιάχου να μην οξύνει τα πνεύματα και το «Καντίμα» να συνεργαστεί στην κυβέρνηση προκειμένου να «τηρηθούν ισορροπίες». Φαίνεται ότι η νέα αμερικανική προεδρία υπό τον Ομπάμα θεωρεί ότι δε χρειάζονται εντάσεις για να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντά της στην περιοχή. Θέλει να αποκλιμακώσει την ένταση. Μιλά για ενίσχυση του ισραηλινο-παλαιστινιακού διαλόγου, στέλνει απεσταλμένους στη Δαμασκό, δηλώνει έτοιμη για συζήτηση και με το Ιράν. Είναι σαφές ότι επιδιώκει να επαναφέρει μια σχετική ηρεμία στην ευρύτερη περιοχή και να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στο Αφγανιστάν.

Με άλλα λόγια, το πώς θα επηρεάσουν ή όχι τα αποτελέσματα των ισραηλινών εκλογών τις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό εξαρτάται, κατά τη γνώμη μας, σε μεγάλο βαθμό από το πώς η Ουάσιγκτον θα επιλέξει να προωθήσει τα σχέδιά της. Θεωρούμε ότι η στρατηγική είναι η ίδια, αλλά ότι η τακτική έχει αλλάξει, γι' αυτό και δεν περιμένουμε ουσιαστικές αλλαγές όσον αφορά στο παλαιστινιακό ζήτημα.

-- Θεωρείτε δηλαδή ότι τα αμερικανικά σχέδια δεν αλλάζουν στην περιοχή;

-- Μέχρι στιγμής, δε φαίνεται ν' αλλάζουν. Αντί της μεθόδου Μπους (δηλαδή πιο επιθετική και βίαιη), τώρα γίνεται προσπάθεια να γίνει ...«διάλογος». Η στρατηγική είναι ίδια, απλώς αλλάζει ο τρόπος.Μακροπρόθεσμα βέβαια αυτές οι νέες τακτικές θα μπορούσαν, ίσως, να οδηγήσουν και σε ορισμένες μικρές πραγματικές αλλαγές. Αλλά αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Παραδείγματος χάριν εξαρτάται από το τι είναι διατεθειμένη να «δώσει» η Ουάσιγκτον ως αντάλλαγμα προκειμένου να προωθήσει το στόχο της διά του διαλόγου.

Δηλαδή, στο Παλαιστινιακό είναι διατεθειμένη η Ουάσιγκτον να εφαρμόσει τα πρώτα βήματα του «οδικού χάρτη»; Πάγωμα και τελικά διάλυση εποικισμών, αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τα κατεχόμενα, άρση των εμποδίων μετακίνησης και κάθε είδους αποκλεισμού. Αυτά είναι βήματα πραγματικής αλλαγής όσον αφορά στην καθημερινότητα των Παλαιστινίων. Για τέτοιου είδους πραγματικές αλλαγές μιλώ. Οχι σε επίπεδο στρατηγικής. Γιατί π.χ. για το Παλαιστινιακό, για να υπάρξει μια βιώσιμη, δίκαιη λύση, απαιτούνται τρομακτικές αλλαγές στις ισραηλινές απόψεις και δε νομίζω ότι οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να πράξουν κάτι σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Οι ισραηλινές θέσεις και απαιτήσεις είναι τόσο πίσω σε σχέση με το τι χρειάζεται για να επιτευχθεί πραγματική ρεαλιστική λύση στο Παλαιστινιακό που θα ήταν πραγματική ανατροπή αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ακόμη και οι πλέον φιλοαμερικανικές αραβικές ηγεσίες δεν μπορούν να δεχτούν το μέγιστο που το Ισραήλ δηλώνει, σήμερα, ότι είναι διατεθειμένο να δώσει στους Παλαιστινίους. Η άρση κάποιων σημείων ελέγχου, και κάποιων αποκλεισμών, δεν αποτελεί βάση για οριστική λύση του Παλαιστινιακού.

Οι ΗΠΑ ίσως να προσπαθήσουν να πετύχουν ορισμένα τέτοια βήματα εκ μέρους του Ισραήλ προκειμένου να πείσουν τις, φίλα προσκείμενες σε αυτές, αραβικές ηγεσίες, έστω, να δεχτούν κάποιου είδους συμφωνία. Θα «παίξουν» πιθανότατα και το «χαρτί» της «απειλής του Ιράν». Δε νομίζω όμως ότι τελικά όλο αυτό θα καταλήξει κάπου. Και τα περισσότερα εξαρτώνται από το Ισραήλ. Και μετά τις τελευταίες ισραηλινές εκλογές, φαίνεται ότι το Ισραήλ δεν είναι διατεθειμένο να δώσει τίποτε απολύτως. Αντιλαμβάνεστε ότι ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μεγάλος. Η κρίση θα ενταθεί. Αν ΗΠΑ και ΕΕ δεν πιέσουν το Ισραήλ, κάτι που δε φαίνεται να γίνεται, το πρόβλημα θα γίνει πολύ μεγαλύτερο.

Γι' αυτό και εμείς, ως Κόμμα, επιμένουμε ότι προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η επίτευξη εθνικής ενότητας, η εθνική συμφιλίωση. Οι μέρες που έρχονται πιθανότατα θα είναι χειρότερες και μια πολιτική λύση του Ππαλαιστινιακού μοιάζει ακόμη αρκετά μακρινή. Ο παλαιστινιακός λαός οφείλει ενωμένος να συνεχίσει τον αγώνα του και ν' αντισταθεί απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση.