Associated Press

Σε θέση αναμονής για βοήθεια παραμένουν εδώ και καιρό χιλιάδες Σομαλοί, που αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Κένυα...

Οι πρωταγωνιστές της κρίσης είναι πολλοί περισσότεροι από τους Σομαλούς ισλαμιστές και τους Αιθίοπες στρατιώτες. Στο πλευρό των Ισλαμιστών (σύμφωνα και με μία πρόσφατη περίεργη έκθεση ειδικών του ΟΗΕ, που μοιάζει να στηρίζεται στις εκθέσεις της CIA και στα σενάρια των ΗΠΑ έναντι των χωρών του λεγόμενου «Αξονα του Κακού»...) είναι:

• H Ερυθραία (που ανεξαρτητοποιήθηκε από την Αιθιοπία την περασμένη δεκαετία και βρίσκεται σε πολύχρονη συνοριακή αντιμαχία με την Αντίς Αμπέμπα, παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ...).
• Οι ηγεσίες της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου (μολονότι σύμμαχοι - εξυπηρετητές της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή...).
• Εκδηλοι ιμπεριαλιστικοί στόχοι της Ουάσιγκτον, όπως το Ιράν, η Συρία, η Αίγυπτος, η «Χεζμπολάχ» του Λιβάνου.
• H Λιβύη.
• Το μικρό Τζιμπουτί, που τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε «αντιτρομοκρατική» βάση Αμερικανών και ΝΑΤΟικών...

Ολοι αυτοί φέρονται να υποστηρίζουν την ένωση Σομαλικών Ισλαμικών Δικαστηρίων, έμμεσα ή άμεσα, με όπλα, χρήμα, πυρομαχικά και παροχή στρατιωτικής εκπαίδευσης και τεχνογνωσίας.

Στο πλευρό της αδύναμης μεταβατικής σομαλικής κυβέρνησης, που συγκροτήθηκε πριν από δύο χρόνια στο Ναϊρόμπι της Κένυας από την 7μελή «Διακυβερνητική Αρχή Ανάπτυξης» (IGAD) φιλοαμερικανικών ανατολικοαφρικανικών χωρών, είναι:

• H Αιθιοπία (που έχει αναλάβει ρόλο προστασίας μετά από επίσημη πρόσκληση της μεταβατικής κυβέρνησης του Μοχάμεντ Γκεντί και βιώνει στο νότιο τμήμα της, Ογκαντέν, την προσφάτως κλιμακούμενη ένοπλη εξέγερση μουσουλμανικής κοινότητας, που κατά πληροφορίες εμφανίζεται να εμπνέεται από τις επιτυχίες των Σομαλών Ισλαμιστών στο Μογκαντίσου).
• H Ουγκάντα (που τελευταία φέρεται να ενισχύει και με στρατιώτες της τη στρατιωτική αποστολή της Αιθιοπίας στην Μπαϊντόα της Σομαλίας).
• H Υεμένη (ο απέναντι γείτονας της Αιθιοπίας μεταξύ των νερών της Ερυθράς Θάλασσας και του Κόλπου του Αντεν...).
• H Κένυα, που φαίνεται πως έχει στριμωχτεί ανάμεσα στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια της συμμάχου της Ουάσιγκτον και τη φιλοδοξία της για (έστω και χειραγωγούμενο από τη Δύση) «ηγετικό» διπλωματικό ρόλο στην Ανατολική Αφρική. Η Κένυα, μάλιστα, αντιμετωπίζει, εδώ και χρόνια, στην ανατολική μεθόριο ένα τεράστιο κύμα Σομαλών προσφύγων που τελευταία διογκώνεται από τους εντεινόμενους φόβους γενικευμένου πολέμου ή μίας πιθανής εξέλιξης της κρίσης σε «τζιχάντ» (που έχουν ήδη κηρύξει οι Σομαλοί Ισλαμιστές...) και εξαπόλυση επιθέσεων αυτοκτονίας από Μουτζαχεντίν τόσο στο έδαφός της, όσο και σ' αυτό της συμμάχου της Αιθιοπίας (σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις του διοικητηρίου της CIA στην αμερικάνικη πρεσβεία στο Ναϊρόμπι...). Η βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας την περασμένη Πέμπτη με έξι νεκρούς στην Μπαϊντόα ίσως να προμηνύει τέτοιες εξελίξεις...

Πλάι σ' όλα αυτά, οι ΗΠΑ επιχειρούν ρόλο στο δήθεν τερματισμό της κρίσης, προωθώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ σχέδιο απόφασης για την ανάπτυξη περιφερειακής αφρικανικής στρατιωτικής δύναμης στη Σομαλία και «μερική άρση» του διεθνούς εμπάργκο όπλων, που, ωστόσο, δεν πέρασε - σε πρώτη φάση... - κατά τη σχετική συζήτηση στο ΣΑ στη Ν. Υόρκη την περασμένη Τετάρτη. Η Ουάσιγκτον, πάντως, κατηγορείται ανοιχτά από τους Σομαλούς Ισλαμιστές πως επιχειρεί επέμβαση με στόχο την επιβολή μίας «σταθερής» κυβέρνησης που θα ενδίδει πρόθυμα σ' όλα τα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια στο κρίσιμο γεωστρατηγικά Κέρας της Αφρικής. Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται πως ό,τι κάνουν το πράττουν στο όνομα εξουδετέρωσης της «τρομοκρατικής απειλής» που, κατά τη γνώμη τους, συνιστά η σομαλική Ενωση Ισλαμικών Δικαστηρίων, την οποία ταυτίζουν με παρακλάδι της «Αλ Κάιντα».

Πάντως, η ουσία βρίσκεται στο γεγονός πως και η Σομαλία γίνεται άλλο ένα πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Είναι χαρακτηριστικό πως, την προπερασμένη Τρίτη, αναλυτές υπηρεσίας της Κομισιόν που παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Αφρική εξέφρασαν επιφυλάξεις για το επεμβατικό σχέδιο των ΗΠΑ (όχι βεβαίως για λόγους διεθνούς νομιμότητας...), με το σκεπτικό πως εάν η επέμβαση γίνει δίχως τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκόμενων σομαλικών πλευρών θα μπορούσε να εξελιχθεί σε περιφερειακή σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι αναλυτές στις Βρυξέλλες, μάλιστα, προέβλεψαν μεγάλους «κινδύνους» εάν το σχέδιο των ΗΠΑ ταυτιστεί με τις προσπάθειες εξουδετέρωσης των Σομαλών Ισλαμιστών. Προφανώς, προτιμούσαν ένα «κομψότερο» σχέδιο επέμβασης από την τρίτη απόπειρα των ΗΠΑ να εισβάλουν στη Σομαλία, μετά την ολέθρια επέμβαση του 1992 και τις αποτυχημένες μυστικές επιχειρήσεις της CIA στο σομαλικό νότο την άνοιξη του 2006 με «μαριονέτες» Σομαλούς πολέμαρχους...

Η συνέντευξη του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή υπήρξε αποκαλυπτική. Σημείο ένα: Συζητήθηκε ζήτημα αναδιοργάνωσης των εταιρικών σχέσεων. Αυτό σχετίζεται με την αμερικανική πίεση αποδοχής ενός ολιγομελούς διευθυντηρίου, που θα αποφασίζει άμεσα, γρήγορα και καταλυτικά για τις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις. Αυτό σε αντίθεση με τη θέληση των κρατών - μελών να ορίζουν αυτά τον τρόπο και τη δύναμη συμμετοχής τους. Γίνεται εντονότερο το πρόβλημα μετά τον κίνδυνο στρατιωτικής κατάρρευσης στο Αφγανιστάν όπου ζητείται από τις ΗΠΑ μεγαλύτερη συμμετοχή των εταίρων. Σημείο δύο: Συζητήθηκε η ενδυνάμωση σε στρατό και εξοπλισμούς, που σημαίνει άμεση προοπτική πλανητικής δραστηριότητας. Σημείο τρία: Διαμόρφωση τρόπων και μορφών συμμετοχής σε στρατιωτικές δραστηριότητες μη μελών, όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, καθώς και άλλες φίλιες κυβερνήσεις χωρών. Πρόκειται για πλανητική διεύρυνση με ισχυρά κράτη και «προθύμους». Σημείο τέσσερα: Είναι ενδεικτική των προθέσεων η περιφερειακή εφαρμογή του πλανητικού σχεδίου στα Βαλκάνια. Υπάρχουν δυο κατηγορίες, από τρεις χώρες η κάθε μια. Αλβανία, Κροατία και FYROM τοποθετούνται στο προενταξιακό στάδιο. Οι αποφάσεις που παίρνονται θα εφαρμόζονται για την ένταξή τους, εφόσον η αμυντική τους δομή κι ο εξοπλισμός συνάδουν και εντάσσονται στις αμυντικές δομές και τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Σερβία, Μαυροβούνιο και Βοσνία - Ερζεγοβίνη τοποθετούνται στην οργάνωση «Συνεταιρισμός για την ειρήνη», που είναι ένα διαφορετικό επίπεδο ΝΑΤΟικής συνεργασίας. Ομως, κι αυτό εντάσσεται σε μελλοντική συνολική ένταξη υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις. Στο σημείο αυτό, ίσως, να παρουσιάζεται το σπέρμα μιας μελλοντικής αναδιοργάνωσης του ΝΑΤΟ με κατάταξη των μελών του σε περισσότερα του ενός επίπεδα. Δηλαδή, κάτι ανάλογο με την πρόθεση ισχυρών εταίρων της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης.