Η συνέντευξη του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή υπήρξε αποκαλυπτική. Σημείο ένα: Συζητήθηκε ζήτημα αναδιοργάνωσης των εταιρικών σχέσεων. Αυτό σχετίζεται με την αμερικανική πίεση αποδοχής ενός ολιγομελούς διευθυντηρίου, που θα αποφασίζει άμεσα, γρήγορα και καταλυτικά για τις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις. Αυτό σε αντίθεση με τη θέληση των κρατών - μελών να ορίζουν αυτά τον τρόπο και τη δύναμη συμμετοχής τους. Γίνεται εντονότερο το πρόβλημα μετά τον κίνδυνο στρατιωτικής κατάρρευσης στο Αφγανιστάν όπου ζητείται από τις ΗΠΑ μεγαλύτερη συμμετοχή των εταίρων. Σημείο δύο: Συζητήθηκε η ενδυνάμωση σε στρατό και εξοπλισμούς, που σημαίνει άμεση προοπτική πλανητικής δραστηριότητας. Σημείο τρία: Διαμόρφωση τρόπων και μορφών συμμετοχής σε στρατιωτικές δραστηριότητες μη μελών, όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, καθώς και άλλες φίλιες κυβερνήσεις χωρών. Πρόκειται για πλανητική διεύρυνση με ισχυρά κράτη και «προθύμους». Σημείο τέσσερα: Είναι ενδεικτική των προθέσεων η περιφερειακή εφαρμογή του πλανητικού σχεδίου στα Βαλκάνια. Υπάρχουν δυο κατηγορίες, από τρεις χώρες η κάθε μια. Αλβανία, Κροατία και FYROM τοποθετούνται στο προενταξιακό στάδιο. Οι αποφάσεις που παίρνονται θα εφαρμόζονται για την ένταξή τους, εφόσον η αμυντική τους δομή κι ο εξοπλισμός συνάδουν και εντάσσονται στις αμυντικές δομές και τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Σερβία, Μαυροβούνιο και Βοσνία - Ερζεγοβίνη τοποθετούνται στην οργάνωση «Συνεταιρισμός για την ειρήνη», που είναι ένα διαφορετικό επίπεδο ΝΑΤΟικής συνεργασίας. Ομως, κι αυτό εντάσσεται σε μελλοντική συνολική ένταξη υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις. Στο σημείο αυτό, ίσως, να παρουσιάζεται το σπέρμα μιας μελλοντικής αναδιοργάνωσης του ΝΑΤΟ με κατάταξη των μελών του σε περισσότερα του ενός επίπεδα. Δηλαδή, κάτι ανάλογο με την πρόθεση ισχυρών εταίρων της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης.