Η παρατεταμένη προεκλογική καμπάνια αποτελεί παρελθόν και οι Βενεζουελάνοι θα κρίνουν σήμερα το μέλλον της «Μπολιβαριανής Διαδικασίας». Θα κρίνουν, όμως, το μέλλον και της ίδιας της ύπαρξης της χώρας. Ενα μέλλον, το οποίο ποικιλοτρόπως και για ευνόητους λόγους υποσκάπτουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Οκτώ χρόνια είναι υπερβολικά για τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη να αποδεχτεί έναν «ταραξία» μέσα στην ίδια την αυλή της. Ενας «ταραξίας» με «αντιιμπεριαλιστική ατζέντα», που προξενεί σύνθετα και πολυεπίπεδα προβλήματα τόσο στο εσωτερικό - κυρίως με την πολιτική του πετρελαίου για τους φτωχούς - όσο και στο διεθνές περιβάλλον των ΗΠΑ. Ειδικά εντός της εξαιρετικά ζωτικής για τις ΗΠΑ ζώνης, τη Λατινική Αμερική. Η Βενεζουέλα κατόρθωσε με την πολιτική των συνεργασιών που προωθεί, όπως την Petrocaribe, την Petroandina, περιφερειακές ενεργειακές συνεργασίες με Αργεντινή, Βραζιλία και Βολιβία και κυρίως με την ALBA, να ακυρώσει στην πράξη τη Συμφωνία Ελεύθερης Ζώνης Εμπορίου της Αμερικής - ALCA. Συμφωνία, που για την πλειονότητα των οικονομικών αναλυτών αποτελούσε τη μεγάλη ευκαιρία των ΗΠΑ να μπορέσουν να ξεπεράσουν τη δεινή οικονομική τους κρίση.

Οι ενδείξεις ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται για το «κόλπο γκρόσο» στη Βενεζουέλα πληθαίνουν. Βέβαια, εξαρχής είχαν δείξει τις προθέσεις τους, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα του Απρίλη του 2002. Εντούτοις οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές και κυρίως εκλογικές αποτυχίες της αμερικανοκίνητης αντιπολίτευσης να τον ανατρέψουν έφεραν, καθώς φαίνεται, σε αδιέξοδο τις ΗΠΑ. Ετσι, όλα δείχνουν ότι έχουν αναλάβει, πλέον, οι ίδιες τα ηνία της καμπάνιας ανατροπής. Σύμφωνα με το άρθρο του Τζόναθαν Μόουατ «Μεταμφιεσμένο πραξικόπημα», η σημερινή προεδρική εκλογική αναμέτρηση θα αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης Τσάβες, καθώς τόσο η Ουάσιγκτον, όσο και η φιλοαμερικανική αντιπολίτευση προειδοποιούν, απειλούν και προπαγανδίζουν για μια (ακόμη) «επανάσταση», δηλαδή ένα πραξικόπημα «τύπου Ουκρανίας».

Οι ΗΠΑ από καιρό έχουν στήσει το «στρατόπεδο». Το Εθνικό Ιδρυμα για τη Δημοκρατία - NED, το Γραφείο Διεθνούς Ανάπτυξης - USAID είναι παρόντα, όπως φυσικά και η αμερικανική εταιρεία δημοσκοπήσεων Penn, Schoen & Berland. Εταιρεία, η οποία είχε παλαιότερα συνεργαστεί με τον Μπιλ Κλίντον, ενώ πρωταγωνίστησε και στις διεργασίες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος που στόχευε στην αποπομπή του Προέδρου, τον Αύγουστο του 2004. Φυσικά, παρότι γνωρίζουν ότι δε χρειάζεται να κερδίσουν τις εκλογές, αλλά απλά να προκαλέσουν χάος, μέσω «ογκωδών διαδηλώσεων κατά της νοθείας». Το σχέδιο πρόκλησης χάους συνίσταται σε τρία μέρη:

Πρώτον, χρειάζονταν να αυξήσουν τη λαϊκή υποστήριξη προς τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης, Μανουέλ Ροσάλες, σχεδιάζοντας μια ελκυστική προεκλογική εκστρατεία. Αυτό ήδη επιτεύχθηκε εν μέρει, αλλά, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, ο Ροσάλες συγκεντρώνει μόλις 20 έως 30% της πρόθεσης ψήφου, ποσοστό πολύ μικρό σε σύγκριση με τον Τσάβες, ο οποίος συγκεντρώνει περίπου 60%. Πάντως, φαίνεται πως η υποστήριξη προς τον Ροσάλες αυξήθηκε κατά μερικές ποσοστιαίες μονάδες στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, καθώς ο υποψήφιος διέτρεξε τη χώρα κάνοντας ομιλίες και μοιράζοντας υποσχέσεις τους τελευταίους μήνες. Τα μεγάλα ΜΜΕ, φυσικά, δίνουν στην εκστρατεία του τη μέγιστη δυνατή προσοχή και επαναλαμβάνουν όλα τα μηνύματα της εκστρατείας του.

Η εκστρατεία έχει σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ και κανοναρχείται από μοντέρνες τεχνικές μάρκετινγκ και «πιασιάρικα συνθήματα». Οπως απεικονίζεται και στο ντοκιμαντέρ Our Brand Is Crisis («Η μάρκα μας είναι η κρίση», σε ελεύθερη απόδοση), σχετικά με μια ομάδα Αμερικανών ειδικών που σχεδίασε την εκστρατεία του ευνοούμενου από την Ουάσιγκτον υποψηφίου στη Βολιβία, αυτές οι πανέξυπνες εκστρατείες χρησιμοποιούν προηγμένες μεθόδους για να δημιουργήσουν ακριβώς την εικόνα που χρειάζεται για τον υποψήφιο. Τείνουν να απευθύνονται στη νεολαία, και συχνά περιλαμβάνουν νεολαιίστικα κινήματα, όπως το Primero Justicia («Πρώτα η δικαιοσύνη») στη Βενεζουέλα. Η προώθηση της εκστρατείας με κάποιο χρώμα, και ένα μονολεκτικό σύνθημα, είναι συνήθως σήματα κατατεθέντα των εκστρατειών που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ. Στη Σερβία, το σύνθημα ήταν «Οτπορ», δηλαδή αντίσταση. Στη Γεωργία, ήταν «Κμάρα» (Αρκετά!). Στην Ουκρανία, «Πορά», δηλαδή «είναι ώρα!», και τώρα, στη Βενεζουέλα, είναι «Atrevete», που μεταφράζεται χοντρικά στην προτροπή «τόλμα».

Το δεύτερο βήμα είναι η χρήση των ΜΜΕ για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι εκλογές χαρακτηρίζονται από νοθεία. Αυτό γίνεται με διάφορους τρόπους. Το NED χρηματοδότησε μια οργάνωση, τη «Sumate» (το όνομά της είναι και αυτό ένα μονολεκτικό σύνθημα - προτροπή, δηλαδή «εντάξου»), που έχει εκπεφρασμένο στόχο να «επιτευχθεί υψηλό επίπεδο συμμετοχής των πολιτών στις εκλογές». Η «Σουμάτε», που ιδρύθηκε το 2002, οργάνωσε την εκστρατεία για τη διενέργεια του δημοψηφίσματος για την αποπομπή του Τσάβες. Εχασαν με μεγάλη διαφορά, αλλά φυσικά έσπευσαν να υποστηρίξουν, με τη βοήθεια της εταιρείας Penn, Schoen & Berland, και τα «έξιτ πολς» της, ότι σημειώθηκε νοθεία. Πέντε άλλες έρευνες έδειξαν ακριβώς το αντίθετο, και επιβεβαίωσαν τα επίσημα εκλογικά αποτελέσματα, που έδειξαν ότι ο Τσάβες κέρδισε με μεγάλη διαφορά. Η PS& Β και η «Σουμάτε», παρ' όλ' αυτά, επέμειναν ότι η αντιπολίτευση νίκησε και ότι ο Τσάβες είχε προχωρήσει σε «μαζική νοθεία», παρά το γεγονός ότι 5 στις 6 έρευνες το διέψευδαν, ότι η εκλογική διαδικασία είχε πιστοποιηθεί από το κέντρο Κάρτερ και τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (OAS). Στόχος ήταν να τρωθεί η εικόνα του Τσάβες ως ενός δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη τόσο εντός της χώρας, όσο και εκτός. Ο ισχυρισμός περί νοθείας διαδόθηκε μέσω των μεγάλων μέσων ενημέρωσης και έσπειρε αμφιβολίες για τη νομιμότητα της κυβέρνησης του Τσάβες, στο εξωτερικό.

Μετά το δημοψήφισμα, η εκστρατεία συνεχίστηκε χωρίς διακοπή. Η «Σουμάτε» και άλλες οργανώσεις της αντιπολίτευσης εξακολούθησαν να επιτίθενται στην εκλογική διαδικασία στη Βενεζουέλα, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι διαφανής και ελέγχεται από την κυβέρνηση Τσάβες. Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης έδωσαν τεράστια κάλυψη στη «Σουμάτε» και την εκστρατεία της, και τις αμέτρητες καταγγελίες της για προβλήματα στην εκλογική διαδικασία. Στόχος είναι να δοθεί η εντύπωση ότι το «καθεστώς» του Τσάβες δεν υποστηρίζεται από το λαό, αλλά μένει στην εξουσία με νοθευμένες εκλογές. Ηδη, κατάφεραν να πείσουν ένα ποσοστό του πληθυσμού γι' αυτό με την πλύση εγκεφάλου που διεξήγαγαν.

Και, τρίτον, πρέπει να βγάλουν αρκετούς ανθρώπους στους δρόμους, ώστε να δημιουργήσουν τις συνθήκες, μέσα στις οποίες θα μπορεί να αλλάξει χέρια η εξουσία. Εδώ θα έχει μεγάλο ρόλο η Penn, Schoen & Berland. Τους τελευταίους μήνες προς τις εκλογές, η εταιρεία PS&B υπήρξε το βασικό εργαλείο της προσπάθειας να αναδιαμορφωθεί η εικόνα. Σε μια σειρά προεκλογικών δημοσκοπήσεων που πρόβαλαν ευρύτατα τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, η εταιρεία μόνιμα έδειχνε ότι το προβάδισμα του Τσάβες μειωνόταν, και ότι η αντιπολίτευση συγκέντρωνε υποστήριξη, ενώ όλες οι άλλες έρευνες που διεξήχθησαν την ίδια περίοδο έδειχναν, αντίθετα, ότι ο Τσάβες διατηρούσε, και διατηρεί, ευρύ προβάδισμα μεταξύ του 20 και του 30%.

Η κυβέρνηση, έχοντας γνώση του σχεδίου, ήδη έχει τεθεί σε ύψιστο συναγερμό. Σε ύψιστο συναγερμό και συνεχή επαγρύπνηση είναι και όλες οι λαϊκές δυνάμεις που στηρίζουν την «Μπολιβαριανή Διαδικασία», προκειμένου να αποτρέψουν αυτό το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα». Η σημερινή μέρα θα καταδείξει, εάν τα σχέδια που ορέγονται πραγματωθούν ή όχι.

Εντούτοις, ασχέτως με την έκβαση του «μεταμοντέρνου πραξικοπήματος», οι ΗΠΑ ήδη σχεδιάζουν και την επομένη. Η δικηγόρος Εβο Γκόλινγκερ, που αποκάλυψε και τις σημαντικές πτυχές της άμεσης ανάμειξης των ΗΠΑ στο πραξικόπημα του 2002, τονίζει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Green Left Weekly, ότι η Ουάσιγκτον έχει «τρία μέτωπα στο σχέδιο επίθεσης για τη Βενεζουέλα που θα εκδηλώνονται και θα ενταθούν σε βάθος χρόνου». Το πρώτο μέτωπο είναι το «οικονομικό». «Πριν από δύο χρόνια, περίπου 63 οργανώσεις διοχέτευαν τα χρήματα από τις ΗΠΑ. Σήμερα είναι 132. 132 μη "κυβερνητικές οργανώσεις" που δεν εξαγοράζουν, αλλά προσπαθούν να διεισδύσουν σε όλα τα στρώματα της βενεζουελάνικης κοινωνίας». Το άλλο μέτωπο είναι το διπλωματικό. Δείγμα αυτής της επίθεσης είναι η κατάταξη της Βενεζουέλας στον κατάλογο των χωρών, που «δε συνεργάζονται στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», το εμπάργκο των όπλων και η πολύ πρόσφατη καμπάνια αποτροπής της εκλογής της Βενεζουέλας ως μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και, τέλος, το στρατιωτικό μέτωπο: Η συνεχώς αυξανόμενη στρατιωτική της παρουσία κυκλικά της Βενεζουέλας, είτε με τη βάση στο Κουαρασάο είτε με τη βάση στην Κολομβία Απούρε, στις συνοριακές περιοχές.