Στο Νομό Ημαθίας, εκτός από αγρότες, υπάρχουν και πάρα πολλοί κτηνοτρόφοι. "Υπερχρεωμένοι, κυνηγημένοι, βασανισμένοι και σκλάβοι και τις 365 μέρες του χρόνου", όπως λέει χαρακτηριστικά ο Πέτρος Τσαλέρας,αντιπρόεδρος του Βοοτροφικού Συλλόγου Ελλάδας και γραμματέας του Αγροτικού Δημοκρατικού Συλλόγου Βέροιας. Ο Π. Τσαλέρας μπορεί να σπούδασε αρχιτέκτονας, όμως λόγω παράδοσης ανέλαβε μετά τις σπουδές του την κτηνοτροφική μονάδα του πατέρα του. "Ειλικρινά, το μετάνιωσα. Αν μπορούσα να σωθώ, θα την έκλεινα τη μονάδα. Οι κτηνοτρόφοι στην Ελλάδα είναι πεθαμένοι, γι' αυτό και κανένας νέος δεν αποφασίζει πια ν' ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα. Θα πρέπει να είναι... χαζοί, όπως υπήρξα και εγώ", ομολογεί απογοητευμένος.

Στη Βέροια ο Κτηνοτροφικός Συνεταιρισμός έχει 92 μέλη και ο ετήσιος τζίρος του κυμαίνεται μεταξύ 17 - 20 δισεκατομμυρίων δραχμών. Η μικρότερη κτηνοτροφική μονάδα στη Βέροια αποτελείται από 250 - 300 ζώα και η μεγαλύτερη ξεπερνά τις 3.000 θέσεις και είναι η μεγαλύτερη μονάδα των Βαλκανίων. "Ωστόσο, όλες οι μονάδες είναι προβληματικές", αναφέρει.

Ως βασική αιτία αυτής της κατάστασης ο Π. Τσαλέρας θεωρεί την πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων, μια πολιτική που "δε θέλει να συνειδητοποιήσει ότι ο πρωτογενής τομέας είναι ο βασικός τομέας της οικονομίας της Ελλάδας, αφού δε διαθέτουμε βαριά βιομηχανία".

Ο Π. Τσαλέρας λέει για την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ: "Υπήρξε μια λάθος πολιτική από τη μέρα που μπήκαμε στην Κοινή Αγορά με υπουργό τότε τον κ. Σημίτη. Με την επιβολή των αρνητικών ΝΕΠ, που είναι η Επιδότηση του Ευρωπαϊκού Κρέατος, και την απότομη απελευθέρωση των ζωοτροφών, η ζημιά στους κτηνοτρόφους, τουλάχιστον το 1990, έφτασε τα 40 δισεκατομμύρια δραχμές".

Οσο για την Αγροτική Τράπεζα, επισημαίνει: "Υπήρξε λάθος πολιτική και από την Αγροτική Τράπεζα, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από μια τοκογλυφική πολιτική, αφού το επιτόκιο στον πρωτογενή τομέα φτάνει το 45%! Επανειλημμένα οι κτηνοτρόφοι έχουν ζητήσει να ενταχθούν στη μεταποίηση, γιατί πραγματικά μεταποίηση είναι όταν αξιοποιείς όλα τα φυτικά υποπροϊόντα και παράγεις κρέας. Δεν το δεχτήκανε όμως. Και μεις φτάσαμε σήμερα σ' αυτό το σημείο".

Στο Νομό Ημαθίας, εκτός από αγρότες, υπάρχουν και πάρα πολλοί κτηνοτρόφοι. "Υπερχρεωμένοι, κυνηγημένοι, βασανισμένοι και σκλάβοι και τις 365 μέρες του χρόνου", όπως λέει χαρακτηριστικά ο Πέτρος Τσαλέρας,αντιπρόεδρος του Βοοτροφικού Συλλόγου Ελλάδας και γραμματέας του Αγροτικού Δημοκρατικού Συλλόγου Βέροιας. Ο Π. Τσαλέρας μπορεί να σπούδασε αρχιτέκτονας, όμως λόγω παράδοσης ανέλαβε μετά τις σπουδές του την κτηνοτροφική μονάδα του πατέρα του. "Ειλικρινά, το μετάνιωσα. Αν μπορούσα να σωθώ, θα την έκλεινα τη μονάδα. Οι κτηνοτρόφοι στην Ελλάδα είναι πεθαμένοι, γι' αυτό και κανένας νέος δεν αποφασίζει πια ν' ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα. Θα πρέπει να είναι... χαζοί, όπως υπήρξα και εγώ", ομολογεί απογοητευμένος.

Στη Βέροια ο Κτηνοτροφικός Συνεταιρισμός έχει 92 μέλη και ο ετήσιος τζίρος του κυμαίνεται μεταξύ 17 - 20 δισεκατομμυρίων δραχμών. Η μικρότερη κτηνοτροφική μονάδα στη Βέροια αποτελείται από 250 - 300 ζώα και η μεγαλύτερη ξεπερνά τις 3.000 θέσεις και είναι η μεγαλύτερη μονάδα των Βαλκανίων. "Ωστόσο, όλες οι μονάδες είναι προβληματικές", αναφέρει.

Ως βασική αιτία αυτής της κατάστασης ο Π. Τσαλέρας θεωρεί την πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων, μια πολιτική που "δε θέλει να συνειδητοποιήσει ότι ο πρωτογενής τομέας είναι ο βασικός τομέας της οικονομίας της Ελλάδας, αφού δε διαθέτουμε βαριά βιομηχανία".

Ο Π. Τσαλέρας λέει για την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ: "Υπήρξε μια λάθος πολιτική από τη μέρα που μπήκαμε στην Κοινή Αγορά με υπουργό τότε τον κ. Σημίτη. Με την επιβολή των αρνητικών ΝΕΠ, που είναι η Επιδότηση του Ευρωπαϊκού Κρέατος, και την απότομη απελευθέρωση των ζωοτροφών, η ζημιά στους κτηνοτρόφους, τουλάχιστον το 1990, έφτασε τα 40 δισεκατομμύρια δραχμές".

Οσο για την Αγροτική Τράπεζα, επισημαίνει: "Υπήρξε λάθος πολιτική και από την Αγροτική Τράπεζα, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από μια τοκογλυφική πολιτική, αφού το επιτόκιο στον πρωτογενή τομέα φτάνει το 45%! Επανειλημμένα οι κτηνοτρόφοι έχουν ζητήσει να ενταχθούν στη μεταποίηση, γιατί πραγματικά μεταποίηση είναι όταν αξιοποιείς όλα τα φυτικά υποπροϊόντα και παράγεις κρέας. Δεν το δεχτήκανε όμως. Και μεις φτάσαμε σήμερα σ' αυτό το σημείο".

Η Ειρηνούπολη είναι ένας δήμος με έντονα περιβαλλοντικά προβλήματα. Στην περιοχή υπάρχει η λεγόμενη "Τάφρος 66", γνωστή για τα μολυσμένα από τα απόβλητα των βιομηχανιών νερά της. Ταυτόχρονα, στην Ειρηνούπολη υπάρχουν και οι δύο χώροι απόσυρσης φρούτων του Νομού Ημαθίας. Το χειρότερο, όμως, είναι πως ο νομάρχης, με την πρότασή του να δημιουργηθεί στην περιοχή και ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, προσπαθεί να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το δήμο. Κάτι που ήδη έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των 5.000 κατοίκων...

Στο τελευταίο Νομαρχιακό Συμβούλιο (ΝΣ) συζητήθηκε το πρόβλημα του περιβάλλοντος και παρουσιάστηκε μια μελέτη, όπου υποστήριζε πως το νερό της Ειρηνούπολης, όχι μόνο δεν είναι μολυσμένο, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως πόσιμο! Ο δήμαρχος, Παύλος Φωτιάδης,έφυγε απ' το ΝΣ και επέστρεψε με ένα μπουκάλι μαύρο νερό... "Δεν είναι δυνατόν να γίνονται απ' τα γραφεία τέτοιες μελέτες - κοροϊδία. Εδώ και καιρό προχωρήσαμε σε γεώτρηση 240 μέτρων για να ποτίσουμε τα χωράφια μας. Ακόμα και σ' αυτό το βάθος το νερό είναι κατάμαυρο και ακατάλληλο για πότισμα. Η "Τάφρος 66" έχει καταδικάσει την περιοχή", λέει ο δήμαρχος. Και τονίζει πως, αν αποφασιστεί παραπέρα υποβάθμιση της Ειρηνούπολης, με το Χώρο Υγειονομικής Ταφής, ο δήμος μαζί με τους κατοίκους θα προτάξουν τα στήθη τους...

Και στην Αλεξάνδρεια, όμως, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Κοινά τα προβλήματα με την Ειρηνούπολη - μόλυνση των υδάτων, ανεργία, καταστροφή της αγροτικής παραγωγής - δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ομως, ο δήμαρχος, Γιάννης Δημούλης,πιστεύει πως με συστηματική δουλιά και πίεση προς την κεντρική εξουσία μπορούν να επιλυθούν κάποια ουσιαστικά προβλήματα, που βασανίζουν εδώ και δεκαετίες τους 15.000 κατοίκους. "Ηδη το πρόβλημα της ύδρευσης το λύσαμε με το νερό που παίρνουμε από τις πηγές του Βερμίου", λέει ο Γ. Δημούλης.

Το θέμα της αποχέτευσης - ένα πρόβλημα που είχε χαρακτηρίσει την Αλεξάνδρεια ως "τηγάνι πάνω σε βόθρο..." - βρίσκεται κι αυτό, σύμφωνα με τον δήμαρχο, σε θετική πορεία. Το θέμα, όμως, που δεν πρόκειται να λυθεί είναι η ανεργία των κατοίκων της Αλεξάνδρειας. "Για να καταλάβετε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, ένα μόνο θα σας πω. Καθημερινά περνούν απ' το γραφείο μου 20 - 25 άτομα για να ζητήσουν δουλιά. Υπάρχουν εργάτες που δεν έχουν να ζήσουν", λέει ο Γ. Δημούλης. Οσο για τους αγρότες; "Φέτος θα περάσουν δύσκολες μέρες. Δε θα 'χουν να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι έως το τέλος του χρόνου", επισημαίνει ο δήμαρχος.

Ο Γιάννης Δημούλης αναφέρεται και στα προβλήματα της παιδείας. Ο δήμος έχει συνολικά 17 σχολεία - από παιδικούς σταθμούς έως και τεχνικές σχολές - που δεν μπορεί όμως ούτε καν να τα συντηρήσει. "Την παιδεία τη φόρτωσαν στους δήμους με όλα τα προβλήματά της. Τα ποσά που δίνονται από το κράτος δε φτάνουν ούτε για τη συντήρηση των κτιρίων. Υπήρξαν εποχές που δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε ούτε τις καθαρίστριες. Οταν καθόμαστε να συζητήσουμε τα προβλήματα της παιδείας, μας πιάνει ίλιγγος", λέει χαρακτηριστικά.

Τέλος, ο Κώστας Στεφανάκης,πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας, αναφέρεται στα ζητήματα πολιτισμού και τονίζει την ανάγκη ύπαρξης ενός πολιτιστικού κέντρου. "Η πόλη μας στερείται μιας αίθουσας που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται για οτιδήποτε έχει σχέση με τον πολιτισμό. Είναι μια πολύ σοβαρή έλλειψη. Το κτίριο που θα στεγαζόταν αυτή η αίθουσα έχει αρχίσει αλλά σταμάτησε λόγω έλλειψης χρημάτων", υπογραμμίζει.

Κι όλα αυτά όταν η Αλεξάνδρεια διαθέτει μια πλούσια βιβλιοθήκη, περίπου 9.000 τόμους βιβλίων, τα οποία βρίσκονται στοιβαγμένα σ' ένα διαμέρισμα, όταν στο δήμο υπάρχει φιλαρμονική, χορωδία παιδική και νεανική, μουσικές σχολές και δεκάδες λαογραφικοί όμιλοι. "Είναι ένας δήμος με παράδοση στον πολιτισμό, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται απ' την πλευρά της πολιτείας", καταλήγει ο Κ. Στεφανάκης.

Η Ειρηνούπολη είναι ένας δήμος με έντονα περιβαλλοντικά προβλήματα. Στην περιοχή υπάρχει η λεγόμενη "Τάφρος 66", γνωστή για τα μολυσμένα από τα απόβλητα των βιομηχανιών νερά της. Ταυτόχρονα, στην Ειρηνούπολη υπάρχουν και οι δύο χώροι απόσυρσης φρούτων του Νομού Ημαθίας. Το χειρότερο, όμως, είναι πως ο νομάρχης, με την πρότασή του να δημιουργηθεί στην περιοχή και ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, προσπαθεί να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το δήμο. Κάτι που ήδη έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των 5.000 κατοίκων...

Στο τελευταίο Νομαρχιακό Συμβούλιο (ΝΣ) συζητήθηκε το πρόβλημα του περιβάλλοντος και παρουσιάστηκε μια μελέτη, όπου υποστήριζε πως το νερό της Ειρηνούπολης, όχι μόνο δεν είναι μολυσμένο, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως πόσιμο! Ο δήμαρχος, Παύλος Φωτιάδης,έφυγε απ' το ΝΣ και επέστρεψε με ένα μπουκάλι μαύρο νερό... "Δεν είναι δυνατόν να γίνονται απ' τα γραφεία τέτοιες μελέτες - κοροϊδία. Εδώ και καιρό προχωρήσαμε σε γεώτρηση 240 μέτρων για να ποτίσουμε τα χωράφια μας. Ακόμα και σ' αυτό το βάθος το νερό είναι κατάμαυρο και ακατάλληλο για πότισμα. Η "Τάφρος 66" έχει καταδικάσει την περιοχή", λέει ο δήμαρχος. Και τονίζει πως, αν αποφασιστεί παραπέρα υποβάθμιση της Ειρηνούπολης, με το Χώρο Υγειονομικής Ταφής, ο δήμος μαζί με τους κατοίκους θα προτάξουν τα στήθη τους...

Και στην Αλεξάνδρεια, όμως, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Κοινά τα προβλήματα με την Ειρηνούπολη - μόλυνση των υδάτων, ανεργία, καταστροφή της αγροτικής παραγωγής - δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ομως, ο δήμαρχος, Γιάννης Δημούλης,πιστεύει πως με συστηματική δουλιά και πίεση προς την κεντρική εξουσία μπορούν να επιλυθούν κάποια ουσιαστικά προβλήματα, που βασανίζουν εδώ και δεκαετίες τους 15.000 κατοίκους. "Ηδη το πρόβλημα της ύδρευσης το λύσαμε με το νερό που παίρνουμε από τις πηγές του Βερμίου", λέει ο Γ. Δημούλης.

Το θέμα της αποχέτευσης - ένα πρόβλημα που είχε χαρακτηρίσει την Αλεξάνδρεια ως "τηγάνι πάνω σε βόθρο..." - βρίσκεται κι αυτό, σύμφωνα με τον δήμαρχο, σε θετική πορεία. Το θέμα, όμως, που δεν πρόκειται να λυθεί είναι η ανεργία των κατοίκων της Αλεξάνδρειας. "Για να καταλάβετε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, ένα μόνο θα σας πω. Καθημερινά περνούν απ' το γραφείο μου 20 - 25 άτομα για να ζητήσουν δουλιά. Υπάρχουν εργάτες που δεν έχουν να ζήσουν", λέει ο Γ. Δημούλης. Οσο για τους αγρότες; "Φέτος θα περάσουν δύσκολες μέρες. Δε θα 'χουν να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι έως το τέλος του χρόνου", επισημαίνει ο δήμαρχος.

Ο Γιάννης Δημούλης αναφέρεται και στα προβλήματα της παιδείας. Ο δήμος έχει συνολικά 17 σχολεία - από παιδικούς σταθμούς έως και τεχνικές σχολές - που δεν μπορεί όμως ούτε καν να τα συντηρήσει. "Την παιδεία τη φόρτωσαν στους δήμους με όλα τα προβλήματά της. Τα ποσά που δίνονται από το κράτος δε φτάνουν ούτε για τη συντήρηση των κτιρίων. Υπήρξαν εποχές που δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε ούτε τις καθαρίστριες. Οταν καθόμαστε να συζητήσουμε τα προβλήματα της παιδείας, μας πιάνει ίλιγγος", λέει χαρακτηριστικά.

Τέλος, ο Κώστας Στεφανάκης,πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας, αναφέρεται στα ζητήματα πολιτισμού και τονίζει την ανάγκη ύπαρξης ενός πολιτιστικού κέντρου. "Η πόλη μας στερείται μιας αίθουσας που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται για οτιδήποτε έχει σχέση με τον πολιτισμό. Είναι μια πολύ σοβαρή έλλειψη. Το κτίριο που θα στεγαζόταν αυτή η αίθουσα έχει αρχίσει αλλά σταμάτησε λόγω έλλειψης χρημάτων", υπογραμμίζει.

Κι όλα αυτά όταν η Αλεξάνδρεια διαθέτει μια πλούσια βιβλιοθήκη, περίπου 9.000 τόμους βιβλίων, τα οποία βρίσκονται στοιβαγμένα σ' ένα διαμέρισμα, όταν στο δήμο υπάρχει φιλαρμονική, χορωδία παιδική και νεανική, μουσικές σχολές και δεκάδες λαογραφικοί όμιλοι. "Είναι ένας δήμος με παράδοση στον πολιτισμό, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται απ' την πλευρά της πολιτείας", καταλήγει ο Κ. Στεφανάκης.

Η Μελίκη είναι ένας νεοσύστατος δήμος, που προήλθε από την εθελοντική συνένωση των Κοινοτήτων Μελίκης και Νεοκάστρου. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 1991, είναι 4.300 κάτοικοι, στην ουσία όμως ξεπερνούν τους 5.500. Η πλειοψηφία τους είναι αγρότες. Γι' αυτό και ο δήμαρχος της περιοχής, Μιχάλης Χαλκίδης,επικεντρώνει τη συζήτηση γύρω από τα προβλήματα των αγροτών.

"Σήμερα ο αγροτικός πληθυσμός αντιμετωπίζει το οξύτατο πρόβλημα της επιβίωσής του, βρίσκεται σε απόγνωση. Δυστυχώς, τουλάχιστον τα 20 τελευταία χρόνια καμιά κυβέρνηση δεν κοίταξε τον αγρότη. Αυτό όμως δε βλάπτει μόνο τους αγρότες, αλλά συνολικά το νομό. Ημασταν κάποτε ένας νομός ανεπτυγμένος και τώρα έχουμε πάρει την κατιούσα", λέει χαρακτηριστικά.

Ταξινομώντας τα προβλήματα ο Μ. Χαλκίδης, κατατάσσει πρώτο το αρδευτικό. Ολόκληρη η περιοχή, νοτίως του Αλιάκμονα, είναι η μοναδική περιοχή της Ημαθίας που δεν έχει αρδευτικό δίκτυο. Αρκετοί αγρότες αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στο άνοιγμα γεωτρήσεων, οι οποίες όμως ανεβάζουν κατά πολύ το κόστος παραγωγής. Μελέτη για την επίλυση του αρδευτικού στην περιοχή, Βεργίνα - Μελίκη - Αιγίνειο, υπήρχε από τα μέσα της δεκαετίας του '80. Δυστυχώς, όμως, ξεχάστηκε. Το 1993 η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας αποδέχτηκε πρόταση κατασκευής αρδευτικού, συνολικής δαπάνης 7 δισ. Με την αλλαγή, όμως, της κυβέρνησης, το έργο παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Προτάθηκε τότε από το δήμο η κατασκευή φράγματος στη Μελίκη, δαπάνης 500 εκατομμυρίων. Στο... δρόμο τα 500 έγιναν 170, για να καταλήξουν στα ταμεία του δήμου μόλις 50 εκατ. δραχμές! "Αφού είδαμε πως η πολιτεία αδιαφορεί, φροντίσαμε μόνοι μας να λύσουμε το πρόβλημα. Ηδη 6.000 στρέμματα αρδεύονται με σύγχρονο πιεστικό δίκτυο, ενώ αυτές τις μέρες προσπαθούμε να καλύψουμε άλλα 10.000 στρέμματα. Κι όλα αυτά έγιναν με δικά μας λεφτά", τονίζει ο δήμαρχος.

Ομως, και στο δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της περιοχής, το αποχετευτικό, η στάση της πολιτείας ήταν ανάλογη. "Ενώ είχαμε ολοκληρωμένη μελέτη, το κράτος αδιαφόρησε. Πάλι με δικά μας λεφτά φτιάξαμε το μισό και παραπάνω αγωγό ακαθάρτων ομβρίων, αλλά μετά το 1993 το έργο σταμάτησε γιατί δεν μπορέσαμε να πάρουμε χρήματα από την κυβέρνηση. Αποτέλεσμα; Τα 3/4 των αποχετευτικών αγωγών παραμένουν στην αποθήκη, γιατί το κράτος δεν μπορεί να δώσει 200 εκατομμύρια να τελειώσει το έργο. Τραγικά πράγματα", επισημαίνει ο Μ. Χαλκίδης.

Οσο για το πρόβλημα της συγκοινωνίας - η περιοχή νοτίως του Αλιάκμονα είναι τελείως ξεκομμένη απ' τον υπόλοιπο νομό - ο δήμαρχος τονίζει πως θα μπορούσε να λυθεί με την κατασκευή μιας γέφυρας στο ύψος Κουλούρα - Βεργίνα. Και γι' αυτό το θέμα υπάρχει μελέτη απ' το Σεπτέμβρη του '93...

Τέλος, ο δήμαρχος Μελίκης αναφέρεται στο θέμα των συνενώσεων: "Η αναγκαστική συνένωση, και δημοκρατικό δεν είναι, και ειλικρινά πιστεύω πως θα δημιουργήσει προβλήματα, κυρίως στις μικρές κοινότητες που θα καταργηθούν. Γι' αυτό ήδη οι 42 από τους 59 κοινοτάρχες της περιοχής είπαν "όχι" στην αναγκαστική συνένωση. Ειλικρινά πιστεύω πως οι δήμοι θα αναγκαστούν μετά τις συνενώσεις να επιβάλουν φορολογία στην ήδη καταρρέουσα οικονομία των δημοτών τους για να μπορέσουν να σταθούν...".

Η Μελίκη είναι ένας νεοσύστατος δήμος, που προήλθε από την εθελοντική συνένωση των Κοινοτήτων Μελίκης και Νεοκάστρου. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 1991, είναι 4.300 κάτοικοι, στην ουσία όμως ξεπερνούν τους 5.500. Η πλειοψηφία τους είναι αγρότες. Γι' αυτό και ο δήμαρχος της περιοχής, Μιχάλης Χαλκίδης,επικεντρώνει τη συζήτηση γύρω από τα προβλήματα των αγροτών.

"Σήμερα ο αγροτικός πληθυσμός αντιμετωπίζει το οξύτατο πρόβλημα της επιβίωσής του, βρίσκεται σε απόγνωση. Δυστυχώς, τουλάχιστον τα 20 τελευταία χρόνια καμιά κυβέρνηση δεν κοίταξε τον αγρότη. Αυτό όμως δε βλάπτει μόνο τους αγρότες, αλλά συνολικά το νομό. Ημασταν κάποτε ένας νομός ανεπτυγμένος και τώρα έχουμε πάρει την κατιούσα", λέει χαρακτηριστικά.

Ταξινομώντας τα προβλήματα ο Μ. Χαλκίδης, κατατάσσει πρώτο το αρδευτικό. Ολόκληρη η περιοχή, νοτίως του Αλιάκμονα, είναι η μοναδική περιοχή της Ημαθίας που δεν έχει αρδευτικό δίκτυο. Αρκετοί αγρότες αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στο άνοιγμα γεωτρήσεων, οι οποίες όμως ανεβάζουν κατά πολύ το κόστος παραγωγής. Μελέτη για την επίλυση του αρδευτικού στην περιοχή, Βεργίνα - Μελίκη - Αιγίνειο, υπήρχε από τα μέσα της δεκαετίας του '80. Δυστυχώς, όμως, ξεχάστηκε. Το 1993 η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας αποδέχτηκε πρόταση κατασκευής αρδευτικού, συνολικής δαπάνης 7 δισ. Με την αλλαγή, όμως, της κυβέρνησης, το έργο παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Προτάθηκε τότε από το δήμο η κατασκευή φράγματος στη Μελίκη, δαπάνης 500 εκατομμυρίων. Στο... δρόμο τα 500 έγιναν 170, για να καταλήξουν στα ταμεία του δήμου μόλις 50 εκατ. δραχμές! "Αφού είδαμε πως η πολιτεία αδιαφορεί, φροντίσαμε μόνοι μας να λύσουμε το πρόβλημα. Ηδη 6.000 στρέμματα αρδεύονται με σύγχρονο πιεστικό δίκτυο, ενώ αυτές τις μέρες προσπαθούμε να καλύψουμε άλλα 10.000 στρέμματα. Κι όλα αυτά έγιναν με δικά μας λεφτά", τονίζει ο δήμαρχος.

Ομως, και στο δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της περιοχής, το αποχετευτικό, η στάση της πολιτείας ήταν ανάλογη. "Ενώ είχαμε ολοκληρωμένη μελέτη, το κράτος αδιαφόρησε. Πάλι με δικά μας λεφτά φτιάξαμε το μισό και παραπάνω αγωγό ακαθάρτων ομβρίων, αλλά μετά το 1993 το έργο σταμάτησε γιατί δεν μπορέσαμε να πάρουμε χρήματα από την κυβέρνηση. Αποτέλεσμα; Τα 3/4 των αποχετευτικών αγωγών παραμένουν στην αποθήκη, γιατί το κράτος δεν μπορεί να δώσει 200 εκατομμύρια να τελειώσει το έργο. Τραγικά πράγματα", επισημαίνει ο Μ. Χαλκίδης.

Οσο για το πρόβλημα της συγκοινωνίας - η περιοχή νοτίως του Αλιάκμονα είναι τελείως ξεκομμένη απ' τον υπόλοιπο νομό - ο δήμαρχος τονίζει πως θα μπορούσε να λυθεί με την κατασκευή μιας γέφυρας στο ύψος Κουλούρα - Βεργίνα. Και γι' αυτό το θέμα υπάρχει μελέτη απ' το Σεπτέμβρη του '93...

Τέλος, ο δήμαρχος Μελίκης αναφέρεται στο θέμα των συνενώσεων: "Η αναγκαστική συνένωση, και δημοκρατικό δεν είναι, και ειλικρινά πιστεύω πως θα δημιουργήσει προβλήματα, κυρίως στις μικρές κοινότητες που θα καταργηθούν. Γι' αυτό ήδη οι 42 από τους 59 κοινοτάρχες της περιοχής είπαν "όχι" στην αναγκαστική συνένωση. Ειλικρινά πιστεύω πως οι δήμοι θα αναγκαστούν μετά τις συνενώσεις να επιβάλουν φορολογία στην ήδη καταρρέουσα οικονομία των δημοτών τους για να μπορέσουν να σταθούν...".

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

Βαγγέλης ΤΟΚΑΣ

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

Βαγγέλης ΤΟΚΑΣ