ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Ιούνη 2006
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ
Κορυφώνεται η μάχη

Οπαδοί του Ογιάντα σε λαϊκό προάστιο της Λίμας

Associated Press

Οπαδοί του Ογιάντα σε λαϊκό προάστιο της Λίμας
Δέκα μέρες πριν τη σημερινή αναμέτρηση για το ανώτατο αξίωμα της χώρας, δύο δημοσκοπήσεις τοποθετούσαν τον αντισυνταγματάρχη ε.α. υποψήφιο της Ενωσης για το Περού, Ογιάντα Ουμάλα, σχεδόν 20 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον πρώην Πρόεδρο και υποψήφιο του δεξιού κόμματος APRA, Αλαν Γκαρσία, πλεονέκτημα, που σύμφωνα με τους αναλυτές που πραγματοποίησαν τις δημοσκοπήσεις, είναι μη αναστρέψιμο. Θυμίζουμε ότι στον πρώτο γύρο ο Ουμάλα είχε 30,61 και ο Γκαρσία 24,32.

Σύμφωνα, τώρα, με την τελευταία δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η Εταιρία «Apoyo», και δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή, ο Γκαρσία λαμβάνει το 55% των έγκυρων ψήφων έναντι του 45% του Ογιάντα Ουμάλα, με ένα περιθώριο λάθους 2,2%. Η δημοσκόπηση έδειξε επίσης ότι υπάρχει ακόμα ένα 20% αναποφάσιστων.

Η Δεξιά υψώνει τη «σημαία της ενότητας»

Στο μεταξύ, κριτική που άσκησε ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, στον δεξιό υποψήφιο Αλαν Γκαρσία και στον σημερινό Πρόεδρο του Περού, Αλεχάνδρο Τολέδο, ξεσήκωσε κύμα αντιδράσεων από σύσσωμη την περουβιανή Δεξιά. Με τη γνωστή εκλογική επιδεξιότητα οι διαφημιστές και σπόνσορες της περουβιανής Δεξιάς κάλυψαν τη μαύρη ιστορία του Αλαν Γκαρσία - που κατηγορείται από πλατιά λαϊκά, κοινωνικά στρώματα για διαφθορά, κρατική τρομοκρατία και γενοκτονία σε βάρος του περουβιανού λαού, όταν στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του δολοφονήθηκαν μικρά παιδία, γυναίκες και άνδρες σε περιοχές όπως Καιάρα, Ελ Φροντόν, Λουριγκάντσο, Λος Μολίνος, Πουκαιάκου, Μπεγιαβίστα, Παμπαμάρκα κλπ. - εμφανίζοντας την επίθεση του Τσάβες προς το πρόσωπό του ως επίθεση στο Περού και ολόκληρη την περουβιανή κοινωνία.

Και ο Ουμάλα, ωστόσο, πήρε αποστάσεις από τις φραστικές επιθέσεις μεταξύ του Προέδρου της Βενεζουέλας Τσάβες και του συνυποψηφίου του Γκαρσία, ενώ εμφανίστηκε πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του, όταν διαβεβαίωνε τις πολυεθνικές εταιρίες ότι δεν πρόκειται να πειράξει τα συμφέροντά τους σε περίπτωση εκλογής του στο ανώτατο αξίωμα της χώρας. Ταυτόχρονα, παραδέχτηκε την πτώση του στις δημοσκοπήσεις, καταγγέλλοντας την ύπαρξη μιας δυσφημιστικής εκστρατείας «όλοι ενάντια στον Ουμάλα» που κατασκευάζουν τα μαγειρεία της Δεξιάς και προωθούν τα μέσα επικοινωνίας.

Ομως, την πρώτη ιδέα για μία «συμφωνία» της περουβιανής Δεξιάς ώστε να ανακοπεί η, μέχρι πρόσφατα, ανοδική πορεία του Ουμάλα, την έριξε ο γνωστός για τις δεξιές, συντηρητικές απόψεις του, Περουβιανός συγγραφέας Βάργκας Λιόσα, ο οποίος είχε ηττηθεί από τον Φουτζιμόρι στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 1990.

Ο δεξιός συγγραφέας ισχυρίστηκε ότι αν η διαφωνία μεταξύ των δεξιών κομμάτων, της Εθνικής Ενότητας της Λούρντες Φλόρες και του APRA του Αλαν Γκαρσία δε λυθεί, ο Ουμάλα θα μπορούσε να προκαλέσει στη Λίμα το «μεγαλύτερο πολιτικό σεισμό» που γνώρισε ποτέ η χώρα, γι' αυτό τους κάλεσε να συσπειρωθούν γύρω από την υποψηφιότητα του Γκαρσία.

Αριστερές δυνάμεις στηρίζουν τον Ουμάλα

Στο μεταξύ οι αριστερές δυνάμεις μέσα από το Ευρύ Μέτωπο της Αριστεράς «FAI», όπου συμμετέχει και το Περουβιανό Κομμουνιστικό Κόμμα, κάλεσαν τους οπαδούς τους να στηρίξουν ενεργά, στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, τον αντισυνταγματάρχη ε.α. Ογιάντα Ουμάλα.

«Ο λαός ψήφισε στον πρώτο γύρω τον Ογιάντα Ουμάλα απαιτώντας μια αυθεντική αλλαγή, την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης που θα υπηρετεί τα καταπιεσμένα και περιθωριοποιημένα στρώματα του λαού μας. Για την αναγκαιότητα μιας Συνταγματικής Συνέλευσης, που θα σημαίνει την αλλαγή των δομών του κράτους, για μια εθνική οικονομική πολιτική που θα ανακτήσει την κυριαρχία στους φυσικούς πόρους μας, για την απόρριψη της Συμφωνίας Ελευθέρου Εμπορίου (TLC}, ενάντια στην ατιμωρησία και τη διαφθορά, για μια λατινοαμερικάνικη ολοκλήρωση χωρίς ηγεμονισμούς ή υποταγή στον ιμπεριαλισμό. Αυτά είναι σημεία όπου το Ευρύ Μέτωπο της Αριστεράς και η υποψηφιότητα του Ογιάντα Ουμάλα παρουσιάζουν σημαντικές συμπτώσεις (...)», τονίζει σε ανακοίνωσή του το FAI.

Και συνεχίζει: «(...}Συνεπείς με τη λαϊκή βούληση, οι πολιτικές οργανώσεις που συμμετέχουν στο Ευρύ Μέτωπο της Αριστεράς αποφασίσαμε να στηρίξουμε την υποψηφιότητα του Ογιάντα Ουμάλα στο δεύτερο γύρο, χωρίς καμία άλλη δέσμευση εκτός από το να επαγρυπνούμε για την εκπλήρωση του προγράμματος και την εμβάθυνσή του. Δεν είναι δυνατόν να παραμείνουμε στο περιθώριο αναμένοντας το αποτέλεσμα των γεγονότων, αλλά να συμμετέχουμε ενεργά στην εκλογική μάχη, σύμφωνα με τη συνείδησή μας, την παράδοση αγώνων και αρχών (...)».

Ενώ καταλήγει: «Επίσης, απορρίπτουμε την εκστρατεία της Δεξιάς ενάντια στις διαδικασίες αλλαγής που προωθούν οι κυβερνήσεις στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, και τελευταία στο Εκουαδόρ. Ακόμα, απορρίπτουμε την ανάμειξη της κυβέρνησης Μπους στην εκλογική διαδικασία της χώρας μας».

Τέλος, να πούμε ότι αν και η προεκλογική εκστρατεία κύλησε σε αρκετά ήρεμο κλίμα, αυτό διαταράχτηκε πρόσφατα λόγω επιθέσεων των οπαδών του κόμματος του δεξιού Αλαν Γκαρσία, ενάντια σε δυνάμεις του Ογιάντα Ουμάλα. Για παράδειγμα, την περασμένη Πέμπτη, στην πόλη Κούσκο, νότια της χώρας, τέτοια επεισόδια είχαν σαν αποτέλεσμα 3 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από διάφορες περουβιανές κοινωνικές οργανώσεις, αν και τα μέσα επικοινωνίας προσπάθησαν να το αποσιωπήσουν.


Γ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ


Για τις ελληνοτουρκικές διαφορές

Για μια ακόμη φορά οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις διέρχονται επικίνδυνη ένταση. Αυτό που εξαρχής παρατηρείται είναι η συνέπεια της τουρκικής πλευράς στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, κυρίως από το 1974. Αυτό και μόνο διακωμωδεί τα περί διαφορών με την Ελλάδα από τις διαφορετικές πλευρές του πολιτικο-στρατιωτικού συμπλέγματος εξουσίας της Τουρκίας.

Οποιεσδήποτε διαφορές μεταξύ τους αφορούν τα εσωτερικά πράγματα της Τουρκίας, τα οποία είναι πράγματι ιδιαίτερα σοβαρά για το ίδιο το τουρκικό κράτος, με κύρια αιχμή το κουρδικό ζήτημα. Ωστόσο, παρατηρείται μια ενιαία εμμονή του συνόλου της τουρκικής εξουσίας σ' ένα καθορισμένο πλαίσιο διεκδικήσεων που αυξάνεται και γίνεται συνεκτικότερο όσο μεγαλύτερη πίεση δέχεται. Εν ολίγοις, το στρατιωτικο-πολιτικό σύμπλεγμα εξουσίας της Τουρκίας είναι σύμφωνο, ενιαίο κι αδιαίρετο στην εξωτερική του πολιτική.

Η ελληνική πλευρά διακρίνεται για την ίδια «συνεπή» στάση; Υπάρχουν ορισμένοι ιστορικοί λόγοι που ανάγονται στην ποιότητα και το χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης. Η στάση της απέναντι στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είτε με τη μορφή υποτακτικού είτε με τη μορφή μεταπράτη είτε ακόμη με τη σημερινή μορφή του περιφερειακού ιμπεριαλιστή που μάχεται για μερίδα της ιμπεριαλιστικής λείας, την κάνει ιδιαίτερα «ευάλωτη» μπροστά στα «μεγάλα αφεντικά» (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ). Ολόκληρο το δόγμα περί «διείσδυσης» στα ρημαγμένα Βαλκάνια με το «όπλο» της μοναδικής χώρας - μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με διμερείς συμφωνίες με τις ΗΠΑ στις στρατιωτικές κυρίως διευκολύνσεις ιμπεριαλιστικών επιθέσεων, την καθιστά επιζήμια κι επικίνδυνη για το μέλλον της Ελλάδας.

Η απομάκρυνσή της από την εξουσία αποτελεί όρο ύπαρξης ειρήνης κι επιβίωσης του ελληνικού λαού. Βασικός όρος για τη διαμόρφωση μιας πολιτικής υπεράσπισης της ακεραιότητας και των λαϊκών συμφερόντων είναι η εγρήγορση του λαού και η ανάδειξη κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων απαλλαγμένων από την πολιτική του Χαντζατζάρη και την εξυπηρέτηση ευρωατλαντικών συμφερόντων. Σ' αυτή την κατεύθυνση, το ΚΚΕ έχει διακηρύξει την πολιτική της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου. Οι υγιείς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ας το σκεφτούν αυτό. Είναι καιρός...


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ