Ωστε ο Λευκός Οίκος έχει «σοκαριστεί» από τις αποδείξεις βασανισμού και άλλων κακοποιήσεων κατά τη διάρκεια ανάκρισης των φυλακισμένων στο Ιράκ; Δεν ξέρω γιατί: αφού, οι φυλακισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες τακτικά και συχνά κακομεταχειρίζονται, προσβάλλονται και ναι, βασανίζονται.

Τι άλλο θα μπορούσαν ωστόσο να ονομάσουν τη χρήση σαδιστικών συσκευών, όπως ηλεκτρικές ζώνες που αναισθησιοποιούν και επιτρέπουν στον φύλακα με ένα απλό τράνταγμα να κάνει τον φυλακισμένο να χάσει τον έλεγχο των εντέρων του;

Για να μην αναφέρουμε τον περιορισμό των κρατουμένων σε υπόγεια κελιά (γνωστά ως «τρύπα» ή «τάφος»), την παραμονή τους στην απομόνωση για μεγάλο διάστημα, τη χρησιμοποίηση ειδικών μεταλλικών γκλομπ, τους φυλακισμένους αλυσιδεμένους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθώς και πολλές άλλες πρακτικές με σκοπό να σπάσουν το ηθικό των φυλακισμένων.

Ωστόσο, αν παραβλέψουμε τι συμβαίνει στις φυλακές των ΗΠΑ, είναι ανυπέρβλητο πώς ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου μπορεί να αναφέρεται σε ό,τι διαδραματίζεται στη Φυλακή Αμπού Γκράιμπ ως «αντι-αμερικανικό».

Αν μη τι άλλο, συνοψίζει τις στρατιωτικές και κατασκοπευτικές πρακτικές των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη για πάνω από μισό αιώνα. Ο στρατός των ΗΠΑ βοήθησε την προναζιστική μεταπολεμική μοναρχική κυβέρνηση της Ελλάδας στη βίαιη καταστολή των «κομμουνιστών» κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

Οι ΗΠΑ άρχισαν να αναπτύσσουν τις «αντεπαναστατικές» τεχνικές ανάκρισης εκεί και στις Φιλιππίνες, όπου οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν να ξεριζώσουν ακόμα περισσότερους κομμουνιστές, αυτή τη φορά τους Χουκς, την ένοπλη πτέρυγα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Φιλιππίνων.

Μετά ήρθε η Κορέα, και οι δυνάμεις των ΗΠΑ αμέσως έγιναν γνωστές για την άγρια βαρβαρότητα ενάντια στους πολίτες, τη ρατσιστική περιφρόνηση για τους «γκουκς» (σ.σ. υποτιμητική ονομασία Ασιατών), και τις φρικώδεις πράξεις, οι οποίες, οι περισσότερες παραμένουν ακόμα άγνωστες.

Μέχρι τον Πόλεμο του Βιετνάμ, τα περισσότερα σύνεργα των ΗΠΑ για την «κατάπνιξη της επανάστασης» είχαν λάβει τη θέση τους: οι Ειδικές Δυνάμεις (συμπεριλαμβάνοντας τους Πράσινους Μπερέδες και τη Δύναμη Δέλτα), οι παραστρατιωτικές μονάδες της ΣΙΑ, τα αποσπάσματα δολοφονίας και ομάδες ανάκρισης.

Αυτοί οι τελευταίοι είχαν εκπαιδευτεί στο φυσικό και ψυχολογικό βασανισμό. Η δουλιά τους ήταν να πάρουν την πληροφορία με οποιοδήποτε μέσω, και αυτό και έπρατταν.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει όσα αναφέρονταν με καυχησιά για τις ανακρίσεις φυλακισμένων μέσα σε ελικόπτερα. Εκτός από το φυλακισμένο που ανακρινόταν, μαζί έπαιρναν και άλλον που ήδη είχε πει όσα ήξερε. Ο δεύτερος αυτός φυλακισμένος, όταν το ελικόπτερο βρισκόταν στον αέρα, ανακρινόταν για άλλη μια φορά. Σε κάθε ερώτηση, που φυσικά δεν απαντούσε, τον έσερναν στην πόρτα του ελικοπτέρου και την τελευταία στιγμή τον τραβούσαν μέσα. Μετά από 4-5 φορές, τελικά τον άφηναν να πέσει, ουρλιάζοντας καθώς έπεφτε στη ζούγκλα. Και τότε οι ανακριτές έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στον άλλον φυλακισμένο, από τον οποίο πραγματικά ήθελαν απαντήσεις.

Σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ, αυτή η τερατώδης χρήση δολοφονίας ώστε να τρομοκρατήσουν και να αποκτήσουν τις πληροφορίες τους, είχε αποτέλεσμα. Πολλές από τις τεχνικές να πείσουν είχαν αποτέλεσμα, οπότε, στα μέσα της δεκαετίας του '60 το Πεντάγωνο δημιούργησε το «Πρότζεκτ Εξ», που σηματοδότησε την αρχική δημιουργία εκπαιδευτικών εγχειριδίων, παίρνοντας υπόψη τις εμπειρίες από το Βιετνάμ.

Επίσης, τη δεκαετία του '60, η ΣΙΑ ήρθε με το δικό της εκπαιδευτικό εγχειρίδιο: KUBARK Αντικατασκοπευτική Ανάκριση - Ιούλης 1963. Αυτό το εγχειρίδιο συμπεριλαμβάνει λεπτομερή τμήμα για την «Εξαναγκαστική Αντικατασκοπευτική Ανάκριση των Ανθεκτικών Δυνάμεων».

Παρατηρήστε πως το υλικό αυτό είναι σκόπιμα απρόσωπο. Δεν περιέχει οδηγίες για το πώς να βασανίζονται άνθρωποι, αλλά πως να αποκτηθούν πληροφορίες από «πηγές» που είναι «ανθεκτικές».

Το εγχειρίδιο KUBARK περιλαμβάνει συγκεκριμένες εκτιμήσεις για τα σχετικά πλεονεκτήματα της εφαρμογής «Απειλών και Φόβου», «Πόνου» και «Εξασθένιση». Θυμηθείτε, πρόκειται για επίσημο εγχειρίδιο των ΗΠΑ.

Στις αρχές του '80, ένα νέο εγχειρίδιο δημιουργήθηκε, με την ακίνδυνη ονομασία «Εκπαιδευτικό Εγχειρίδιο Εκμετάλλευσης Ανθρώπινων Πηγών» - 1983, που ενσωματώνει υλικό από τα προηγούμενα εγχειρίδια μαζί με τους καρπούς αρκετής «πείρας από το πεδίο δράσης» των προηγούμενων 20 χρόνων.

Αυτά τα εγχειρίδια είχαν σκοπό να χρησιμοποιηθούν ενάντια σε «επαναστάτες» όπου και αν βρίσκονταν. Η ισπανόφωνη έκδοση αυτών των εγχειριδίων διαδόθηκε στη Στρατιωτική Σχολή της Αμερικής, που αρχικά λειτουργούσε στη Διώρυγα του Παναμά.

Γνωστό στους αντιιμπεριαλιστές ως «Σχολή των Δολοφόνων», η Σχολή της Αμερικής εκπαίδευσε στρατιωτικούς αξιωματούχους, αστυνομία και δυνάμεις ασφαλείας σε κάθε αντιδραστικό καθεστώς της Λατινικής Αμερικής.

Οι Αμερικανοί ειδήμονες τους εκπαίδευαν να καταστέλλουν ή να εξουδετερώνουν συνδικάτα και κινήματα ιθαγενών, να συλλαμβάνουν και να σκοτώνουν «ηγέτες ανταρτών» (ηγέτες επαναστατικών ή δημοκρατικών κινημάτων) και φυσικά να ανακρίνουν φυλακισμένους.

Στην Αργεντινή, στη Χιλή του Πινοσέτ, στο Ελ Σαλβαδόρ και σε μια σειρά άλλες χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, οι ανακριτές των ΗΠΑ και αυτοί που εκπαιδεύτηκαν εξαπέλυσαν μοχθηρό πόλεμο τρόμου και φρίκης ενάντια στους λαούς και τα δημοκρατικά δικαιώματά τους.

Το εγχειρίδιο του 1983 συνιστούσε η ανάκριση φυλακισμένων να συμπεριλάβει την απειλή της βίας και απώλειας και σημείωνε πως καμία απειλή δε θα πρέπει να γίνεται αν δεν έχει ο ανακριτής «την έγκριση να πραγματοποιήσει την απειλή».

Ο ανακριτής συμβουλευόταν να «επηρεάσει το περιβάλλον του ανακρινόμενου ώστε να δημιουργήσει μια δυσάρεστη ή ανυπόφορη κατάσταση, να αναστατώσει το μοτίβο του χρόνου, του χώρου, την αισθητική αντίληψη».

Οι διαμαρτυρίες σχετικά με την εμπλοκή των ΗΠΑ στα βασανιστήρια στη Λατινική Αμερική υπαγόρευσαν επιφανειακές προσαρμογές στη γλώσσα των εγχειριδίων στα τέλη του '80. Ωστόσο, όπως δείχνει η πρόσφατη εμπειρία του Ιράκ, ήταν ολοσχερώς κοσμητικά: η ουσία δεν έχει αλλάξει καθόλου.

Ετσι, το μόνο που απομένει ως έσχατη... αντι-αμερικανική αντίσταση στους ευρωλάγνους είναι να σύρονται πίσω από τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Το έσχατο αυτό όριο των θεραπαινίδων του ευρω-αντιαμερικανισμού καταρακυλάει στη φαντασία της «ανεξάρτητης ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας». Δέσμιοι στην πολιτική της ευρωπαϊκής μεγαλο-αστικής τάξης έναντι του αμερικανικού κεφαλαίου των ΗΠΑ, οι ευρωλάγνοι υποστηρίζουν κάθε προσπάθειά της να αναπτυχθεί στρατιωτικά.

Ετσι το λεγόμενο «ευρω-ανεξάρτητο» αποκαλύπτεται μια αντίστοιχη με τις ΗΠΑ ιμπεριαλιστική δύναμη. Επειδή, όμως, στην εποχή μας ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός λειτουργεί ως αναγκαία προϋπόθεση εσωτερικής εξισορρόπησης κι επειδή ο φόβος του λαϊκού κινδύνου είναι έκδηλος, οι ευρω-ιδιαιτερότητες γίνονται ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ενιαίου διεθνούς ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Κάθε ευρω-αμυντική διαμόρφωση εντάσσεται στο ενιαίο υπό αμερικανική κηδεμόνευση ΝΑΤΟ. Η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική γίνεται ουρά της αμερικανικής με τις αποχρώσες διαφοροποιήσεις της Μαριορής που δεν ήθελε το συγκεκριμένο μερίδιο προίκας που της έδιναν. Το μέχρι τώρα συμπέρασμα για την εξωτερική πολιτική της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η ευθυγράμμισή της με αυτή των ΗΠΑ (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Μέση Ανατολή κλπ.) με τις αποχρώσες εκάστοτε πολιτικές και στρατιωτικές διαφοροποιήσεις.