Από την εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης που έγινε το 2005 στη χώρα μας, κατά την επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του Πορτογαλικού ΚΚ Τζερόνιμο ντε Σόουζα

Γι' αυτό το λόγο εξετάζουμε τα αποτελέσματα του ΚΚΕ, ως συνέπεια όχι μιας καλής προεκλογικής καμπάνιας, ή μιας συγκεκριμένης συγκυρίας, αλλά ως αποτέλεσμα της συστηματικής προσπάθειας ενδυνάμωσης και χτισίματος ενός ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος, ειδικά μετά το 1991. Είναι η εκλογική έκφραση της διαδικασίας αύξησης της σύνδεσης με τις μάζες και της κοινωνικής επιρροής. Και κυρίως μιας αυξανόμενης δυνατότητας και αποφασιστικότητας στην πολιτική παρέμβαση στη μάχη των ιδεών για την οικοδόμηση ενός αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, λαϊκού μετώπου στην Ελλάδα.

Αντιπαλεύοντας ένα πολιτικό τέλμα που προωθεί σε βάθος χρόνου το κομφορμισμό και την ιδεολογική σύγχυση και αντιμετωπίζοντας συκοφαντικές καμπάνιες και προσπάθειες πολιτικού αποκλεισμού, το ΚΚΕ κατάφερε να ιδιοποιηθεί τη δυσαρέσκεια, κατευθύνοντάς την προς μια σημαντική ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων, που εξελίσσονται μέσα στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Ακόμα περισσότερο, αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα καταδεικνύουν μια αυξανόμενη πολιτική συνειδητοποίηση των Ελλήνων εργατών και του λαού, ότι μια πολιτική εναλλακτική εξαρτάται - πρωτίστως - από την ενίσχυση των κομμουνιστικών θέσεων.

Τα ελληνικά αποτελέσματα είναι, για όλους τους παραπάνω λόγους, καλά νέα και σημάδι εμπιστοσύνης. Μια σημαντική συνεισφορά στην ενίσχυση του κομμουνιστικού κινήματος, των ιδανικών και των στόχων του.

1) Στην ομιλία της, η ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη επισήμανε την κρισιμότητα του προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου εντάσσοντάς το στη δικαιοδοσία, κατ' ουσίαν, της Ευρωπαϊκής Ενωσης «εφόσον είναι ευρωπαϊκό έδαφος». Μέσα στη γενικολογία περί «δίκαιης λύσης», ουδεμία αναφορά έκανε για τον αρνητικό ρόλο των ΗΠΑ και των κινδύνων που περιέχει. Το πιο σημαδιακό των αντιλήψεων της υπουργού είναι η απόκρυψη της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι το Κοσσυφοπέδιο ανήκει στη σερβική επικράτεια. Πρόκειται για την εφαρμογή ενός διεθνούς σκανδάλου αποσιώπησης μιας διεθνούς απόφασης που ρίχτηκε στις καλένδες της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας. Πίσω του, βρίσκεται η προσπάθεια δημιουργίας ενός προτεκτοράτου που θα αποτελεί μια επιπλέον θρυαλλίδα φωτιάς της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ευρω-ατλαντιστών στα Βαλκάνια. Η Ελληνίδα ΥΠΕΞ δείχνει διά των πολιτικών της θέσεων να αποσιωπά τον κίνδυνο. Είναι η λογική κατάληξη της υποταγής και αποδοχής στο δόγμα του ευρω-ατλαντισμού και στο δόγμα της ελληνικής καπιταλιστικής «διείσδυσης» στα Βαλκάνια.

2) Στην ομιλία του, ο υπουργός Αμυνας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης υποστήριξε την πολιτική του «αποτρεπτικού δόγματος», τη συμμετοχή της Ελλάδας στις πολυεθνικές ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές δυνάμεις για την «επιβολή της ειρήνης» και παρουσίασε ως επίτευγμα της συμμετοχής της Κύπρου σ' αυτές. Η πολιτική του «αποτρεπτικού δόγματος», δηλαδή η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας που αποτρέπει την επιδίωξη εχθρικών δυνάμεων να επέμβουν με οποιονδήποτε τρόπο στην ελληνική επικράτεια προϋποθέτει την ύπαρξη τέτοιων δυνάμεων κρατών. Ο Ελληνας υπουργός δε συγκεκριμενοποίησε κάτι ανάλογο. Μαζί με την πιθανότητα να το 'χει θολά στο κεφάλι του, δημιουργούνται κι ορισμένοι περίεργοι συνειρμοί για την ακριβή ταυτότητα αυτών των υποτιθέμενων εχθρικών δυνάμεων. Μ' αυτή την περίεργη ανακολουθία συνδέεται και η δογματική εμμονή του της συμμετοχής ελληνικών μισθοφορικών δυνάμεων στις πολυεθνικές ευρω-ατλαντικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και παρεμβάσεις. Αυτό δεν αφορά μόνο στις εκτός συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης εκστρατείες του λεγόμενου ευρωστρατού αλλά κι εντός αυτών. Ετσι αναδεικνύεται το παλιό δόγμα του «εσωτερικού εχθρού». Η αυτάρεσκη αναφορά του Ελληνα υπουργού για τη συμμετοχή κυπριακών δυνάμεων στις πολυεθνικές δείχνει το μέτρο του επικίνδυνου αυτή της πολιτικής. Είναι τραγικό μια χώρα, η Κύπρος, που το 40% του εδάφους της κατέχεται από ξένο στρατό κατοχής να συμμετέχει σε πολυεθνικές στρατιωτικές επεμβάσεις κατά χωρών και λαών.