Δεν είχα την τύχη να διαβάσω το βιβλίο του καθηγητή της Στατιστικής και τέως στελέχους της Greenpeace κ. Λόμποργκ, που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα, με τον τίτλο «The skeptical environmentalist» (Ο σκεπτικιστής περιβαλλοντολόγος). Ομως φρόντισε να μας ενημερώσει γι' αυτό ο κ. Ανδριανόπουλος με βαρύγδουπο άρθρο του σε απογευματινή εφημερίδα, υπό τον τίτλο «Ο πλανήτης κινδυνεύει ή οι οικολόγοι;». Ενα κείμενο που, αν δεν ήταν συνέχεια μιας συστηματικής προσπάθειας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, από μερίδα τ. οικολόγων τύπου Φίσερ και Κον Μπετίτ, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν, ότι τα πάντα είναι υπό έλεγχο και δε χρειάζεται να ανησυχούμε για τίποτα. Η αγορά θεραπεύει πάσα νόσον. Ας δούμε, όμως, τα επιχειρήματα του τ. οικολόγου κ. Λόμποργκ, που υιοθετεί και εκθειάζει ο θιασώτης της Θάτσερ κ. Ανδριανόπουλος, ο οποίος ευρισκόμενος σε πολιτική αγρανάπαυση αποφάσισε να ασχοληθεί και με την οικολογία. Γιατί όχι άλλωστε; Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.

Ο Δανός συγγραφέας του προαναφερόμενου βιβλίου μάς καθησυχάζει για την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, υποστηρίζοντας ότι έχει σταθεροποιηθεί, άρα ουδείς λόγος ανησυχίας περί αυτού. Ομως, ας δούμε ορισμένα στοιχεία που ο περιβαλλοντιστής κ. Ανδριανόπουλος αγνοεί. Οταν άρχισε να αναπτύσσεται η γεωργία πριν από 10.000 περίπου χρόνια υπολογίζεται ότι οι κάτοικοι του πλανήτη μας δεν ξεπερνούσαν τα 5.000.000. Το έτος 1 μ.Χ. ο πληθυσμός άγγιζε τα 250.000.000 και το 14ο αιώνα το μισό δισεκατομμύριο. Το 1830 ήταν 1.000.000.000 και το 1930 έφτασε τα 2.000.000.000. Το 1988 η Γη είχε 5.000.000.000 κατοίκους και οι εκτιμήσεις για το 2030 μιλούν για πληθυσμό που θα φτάσει τα 9.000.000.000. Και οι εκτιμήσεις αυτές δεν προέρχονται από ανησυχούντες οικολόγους, αλλά από τον ΟΗΕ! Το είδος μας χρειάστηκε 200.000 χρόνια, για να φτάσει το ένα δισεκατομμύριο και μόλις 200 χρόνια για να αγγίξει τα 9 δισ. Αναλογικά η αύξηση αυτή μπορεί να συσχετιστεί, όπως εύστοχα έχουν επισημάνει διαπρεπείς βιολόγοι, με τη «σαρωτική αύξηση των ποντικιών». Φυσικά, αν ο κ. Ανδριανόπουλος και ο θεωρητικός που εκθειάζει ονειρεύονται απαγορεύσεις γεννήσεων και ελέγχους τύπου Μεγάλου Αδερφού, με ζώνες αγνότητας είναι μια άλλη ιστορία που μπορεί να κουβεντιάσουμε μια άλλη φορά.

Μιλήσαμε για τη Σχολή των ρεαλιστών οικολόγων στο προηγούμενο φύλλο και τις απόψεις που πρεσβεύουν. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εκ Δανίας ορμώμενος και ο εν Ελλάδι υποστηρικτής του μιλούν για την ελαχιστοποίηση της προοπτικής πείνας, μια και η αγροτική παραγωγή έχει αυξηθεί. Ομως η πείνα υφίσταται και χιλιάδες παιδιά και ενήλικες χάνουν τη ζωή τους καθημερινά από έλλειψη τροφής και φαρμάκων, εκτός κι αν αυτό είναι μύθος που καλλιεργούν οι οικολόγοι και οι κομμουνιστές. Οσο για την αγροτική παραγωγή έχει φτάσει στα όριά της. Κι όχι μόνο αυτό. Οι μονοκαλλιέργειες και η κατάχρηση των αγροχημικών έχει απαξιώσει τεράστιες εκτάσεις και το φαινόμενο της απερήμωσης συναντάται πλέον όχι μόνο στην Αφρική, αλλά και την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών της Μεσογείου. Παράλληλα, έχουν μολυνθεί τεράστιες ποσότητες υπογείων υδάτων, κάνοντας την κατάσταση ακόμα πιο δραματική. Οι επισημάνσεις αυτές έχουν ακουστεί σε διεθνή φόρα από επιστήμονες που μόνο στο στρατόπεδο της Αριστεράς δεν μπορούν να χρεωθούν.

Αλλά και για τα δάση βροχής μας καθησυχάζει ο κ. Ανδριανόπουλος σημειώνοντας ότι «το δάσος του Αμαζονίου έχει συρρικνωθεί μόνο κατά 14% από τη μέρα που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη Γη». Πληροφοριακά θα λέγαμε ότι μόνο η Λατινική Αμερική έχει απολέσει το 37%, η Ασία το 42% και η Αφρική το 52% των δασών αυτών. Αν σκεφτούμε τη δραματική κατάσταση των ακτημόνων στις χώρες αυτές, την υπερλατόμευση που υφίστανται τα δάση αυτά, για να μπορέσουν οι χώρες που τα κατέχουν να αποπληρώσουν μέρος των «χρεών» τους στον πλούσιο Βορρά και την πολιτική των πολυεθνικών να μετατρέπουν δασικές εκτάσεις σε λιβάδια, για να ταΐζουν «νόστιμα χάμπουργκερ» τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και των αγαθών που προσφέρει το επικρατούν καταναλωτικό πρότυπο, αντιλαμβανόμαστε πόσο πειστικές είναι οι απόψεις των «σκεπτικιστών περιβαλλοντολόγων».

Αλλά ούτε για τη βιοποικιλότητα πρέπει να ιδρώνει το αυτί μας. Μόνο το 0.7% των ειδών θα εξαφανιστούν τον επόμενο μισό αιώνα. Κάτι τρέχει στα γύφτικα, δηλαδή. Τώρα, αν καθημερινά χάνονται δεκάδες είδη, πολλά από τα οποία δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε (σ.σ. πάνω από τα μισά είδη του πλανήτη -που υπολογίζονται σε 40 εκατ- ζουν στα δάση βροχής) δε χάλασε κι ο κόσμος. Εκεί, όμως, που επιχειρείται η μετατροπή του άσπρου σε μαύρο είναι οι βεβαιότητες -που διαβάζουμε- και αφορούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και στην τρύπα της στιβάδας του όζοντος. Κανένα πρόβλημα και δω! Τη μόνη απάντηση που θα μπορούσαμε να δώσουμε είναι παραλλαγή της ατάκας του ΑΣΤΕΡΙΞ (σ.σ. «είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι») «είναι για γέλια αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι».