Μπορεί να μην απέσπασε εκείνη την πολυπόθητη τη φωτογραφία με τον πρόεδρο Μπους, όταν πέρσι πήγε στην Ουάσιγκτον, αλλά σίγουρα ο Κώστας Καραμανλής άφησε την «κάρτα» του στο Λευκό Οίκο και - προφανώς - υπενθύμισε στους συνομιλητές του τη δεδομένη προσήλωση, του ιδίου και του κόμματός του, στις «πατροπαράδοτες στενές σχέσεις» μεταξύ των δύο χωρών.
***
Τώρα που έγινε πρωθυπουργός, πριν καλά καλά καθίσει στην καρέκλα, αναμένεται να λάβει, υπό τη μορφή της συγχαρητήριας επιστολής εκ μέρους του Μπους (διαρροές της οποίας είδαν χτες το φως της δημοσιότητας), τις πρώτες οδηγίες: Το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά πρέπει να συνεχίσουν αδιατάρακτα την πορεία προς διευθέτηση, που τόσο πιστά ακολούθησαν οι κύριοι Σημίτης και Παπανδρέου. Τελεία και παύλα!
(σ.σ.: Να 'ρθει το ΝΑΤΟ να μας «φυλάξει» τους Ολυμπιακούς, δεν του το γράφει, πάντως. Ακόμα...).
***
Το ενδιαφέρον, βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η επανάληψη των αμερικανικών απαιτήσεων. Είναι η βεβαιότητα των Αμερικανών ότι - και μετά την αλλαγή κυβέρνησης - οι θέσεις τους στην Ελλάδα θα βρουν ώτα ευήκοα. Είναι, άλλωστε κι αυτή μια πολύ χρήσιμη ιδιότητα (το να τείνεις ευήκοον ους στους Αμερικανούς) αν θέλεις να γίνεις πρωθυπουργός...
Το «δεξί χέρι» του Ν. Κωνσταντόπουλου, ο Στ. Πιτσιόρλας, εκτιμά ως ένα από τα εξόχως θετικά της παρουσίας του ΣΥΝ στις εκλογές το εξής: Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, τότε υπήρχε κίνδυνος το ΚΚΕ να φτάσει το 7%!!!
Αυτά λέει η χτεσινή «Ελευθεροτυπία» ότι της είπε ο κ. Πιτσιόρλας! Τέτοια είναι η επιθυμία τους στο ΣΥΝ για «ενότητα της Αριστεράς» και τώρα, μετά τις εκλογές, λύθηκε το στόμα τους (ή μήπως θα μπει στον κόπο να διαψεύσει ο κ. Πιτσιόρλας την «Ελευθεροτυπία»;)...
1898: H Ελληνική Βουλή ψηφίζει το νόμο για το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ) των ελληνικών οικονομικών. Με το νόμο αυτό οι ιμπεριαλιστικές χώρες, που είχαν δώσει δάνεια στην Ελλάδα, συγκρότησαν επιτροπή η οποία έλεγχε όλα τα τελωνεία της χώρας, εισπράττοντας απευθείας ένα σημαντικό μέρος των δασμών για λογαριασμό των πιστωτών. Η ίδια επιτροπή αποφάσιζε για τη φορολογική πολιτική της χώρας και για τις δημόσιες δαπάνες.
1905: Ξεσπά στην Κρήτη, στο Θέρισο, η επανάσταση.
1945: Εκατοντάδες αμερικανικά αεροπλάνα, βομβαρδιστικά τύπου Β-29, βομβάρδισαν ανελέητα την πρωτεύουσα της Ιαπωνίας Τόκιο. Μέσα σ' έναν πραγματικό εφιάλτη υπολογίζεται ότι από τους βομβαρδισμούς έχασαν τη ζωή τους πάνω από 100.000 άνθρωποι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι.
1946: Εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι πήραν μέρος σε μεγαλειώδη συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού και διαδήλωσαν την απόφασή τους να παλέψουν για ελεύθερες εκλογές, δημοκρατία και ανεξαρτησία.
1956: Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιούνται μεγάλες σε όγκο και μαχητικές διαδηλώσεις για το Κυπριακό.
Οχι βέβαια. Εμείς ποτέ δεν κάναμε στοιχείο της κριτικής μας το μέγεθος ενός κυβερνητικού σχήματος. Αλλοι το κάνανε. Και σε αυτούς αναφερόμαστε. Για το πόσο αναντίστοιχοι είναι με αυτά που λέγανε (αυτοί τα λέγανε)...
***
Κυκλοφορεί από χτες: Ως απτό δείγμα της «αλλαγής» που επαγγέλλεται ο Κ. Καραμανλής, η γραμμή του μετρό «Δάφνη - Σεπόλια» θα μετονομαστεί τις αμέσως επόμενες μέρες σε «Νατάσα -Σεπόλια». Κακίες...
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδιότητα που έχουν τα «παπαγαλάκια» είναι ότι αλλάζουν χρώμα στο «πιτς φιτίλι»!
Εκεί που για μια ολόκληρη δεκαετία τα είχες συνηθίσει να είναι «πράσινα», ήταν αρκετό ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα για τα «πράσινα» αφεντικά τους (ή πρώην αφεντικά τους;) και να(!) τα «πράσινα παπαγαλάκια» αρχίζουν μονομιάς να... μπλεδίζουν.
Ρίχτε καμιά κλεφτή ματιά σε εκείνα που γράφουν ή που λένε (τώρα) σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά ΜΜΕ τα (πρώην) «πράσινα παπαγαλάκια» και θα καταλάβετε. Ούτε χαμαιλέοντες να ήταν (τα «παπαγαλάκια»)...
Η λύπη που μας έχει πιάσει για τη μη εκλογή των κυρίων Σηφουνάκη και Φασούλα στη νέα Βουλή, λόγω του εκλογικού συστήματος, είναι μεγάλη. Παρεμπιπτόντως, όμως, με αυτό τον εκλογικό νόμο δεν έπαιρνε την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, με αυτό το εκλογικό σύστημα δεν εξέλεγε και τους (κυβερνητικούς) βουλευτές του;
(Σ.σ.: Οσο για το πρόβλημα της μη εκλογής του κ. Δρυ οφείλεται σε άλλους λόγους - Γκερέκου - το δράμα όμως που περνάμε είναι εξίσου μεγάλο, μη σας πούμε και μεγαλύτερο!).