«Θάνατος στην Αμερική. Θάνατος στους εισβολείς. Αμεση αποχώρηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ από τη χώρα», φωνάζουν οι Αφγανοί μετά το μακελειό της Δευτέρας, σε μαζικές διαδηλώσεις, που η εγκάθετη κυβέρνηση αντιμετωπίζει με δακρυγόνα και ξύλο. Περισσότεροι από 150 άμαχοι, μεταξύ των οποίων δεκάδες μικρά παιδιά, δολοφονήθηκαν από αμερικανο-ΝΑΤΟικά και αφγανικά στρατεύματα, στις συγκρούσεις της περασμένης Δευτέρας στο χωριό Μπάλα Μπαλούκ της επαρχίας Φαράχ στο Αφγανιστάν. Ακόμα 150 άνθρωποι - θυσία στο όνομα της «ασφάλειας», τον ευφημισμό που καλύπτει την οκτάχρονη κατοχή, «δικαιολογώντας» την παρουσία ξένων αμερικανικών - ΝΑΤΟικών και ευρωπαϊκών κατοχικών δυνάμεων στη χώρα. Στόχος να «εξολοθρεύσουμε τους τρομοκράτες», διακηρύττουν οι ιμπεριαλιστές, θέλοντας να ιδεολογικοποιήσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή, σφαγιάζοντας παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους, τον αφγανικό λαό. Και, φυσικά, τα γεγονότα της Φαράχ δεν είναι ούτε τα πρώτα ούτε τα τελευταία, απλά τα πιο σκληρά των τελευταίων ημερών.

Την ίδια στιγμή, στοιχεία που έρχονται στο φως για περίεργες απώλειες αμυντικού εξοπλισμού από τις αμερικανικές αποθήκες αφήνουν σοβαρές υπόνοιες για εγκληματική συνεργασία «Ταλιμπάν» - κατοχικών.

Θάνατος, οργή, πόνος, τρόμος στιγματίζουν την καθημερινή ζωή των Αφγανών, εδώ και οκτώ χρόνια, που έρχονται αντιμέτωποι με τις επιθέσεις των κατοχικών, από τη μία, και των «Ταλιμπάν» από την άλλη, όντας το μόνιμο θύμα, που προσπαθεί να επιβιώσει σε διασταυρούμενα πυρά. Ενας λαός, που αποδεκατίζεται με την υπογραφή των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και, φυσικά, στα πλαίσια αυτών και των ελληνικών κυβερνήσεων, που ενεπλάκησαν στην πόλεμο εν τη γενέσει του. Στο Αφγανιστάν υπάρχει από το 2001 σταθερά παρουσία ελληνικής στρατιωτικής δύναμης, της τάξης των 200 ανθρώπων, η οποία έχει αναλάβει κατά καιρούς τη διοίκηση του στρατιωτικού αεροδρομίου της Καμπούλ, ή τη λειτουργία και στελέχωση του νοσοκομείου του, δρώντας υποστηρικτικά στις δυνάμεις κατοχής. Μετά, δε, την τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο Ελληνας πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να εμπλακεί και με μάχιμο προσωπικό στον πόλεμο, προχωρώντας σε αποστολή στρατιωτών και εκτός προστατευμένης ζώνης, ενώ το σύνολο των λειτουργικών - συνολικά είναι πολύ περισσότερα - δαπανών των ελληνικών συμμετοχών σε ιμπεριαλιστικές αποστολές φτάνει τα 300 εκατομμύρια ευρώ ετησίως...

Στην ίδια μοίρα συμπαρασύρεται και το Πακιστάν, ως η φυσική συνέχεια του πολέμου στο Αφγανιστάν, που, σύμφωνα με τις πρώτες αναγγελίες για την αμερικανική εξωτερική πολιτική του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, οι δύο χώρες πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν συγκοινωνούντα δοχεία, υποστηρίζοντας ότι το Πακιστάν, και δη οι ημιαυτόνομες περιοχές των φυλών, στα βορειοδυτικά σύνορα, λειτουργεί σαν τη μήτρα που γεννά και προετοιμάζει τους τρομοκράτες, που στελεχώνουν το «αντάρτικο» κατά της αφγανικής κατοχής. Η κατάσταση στην κοιλάδα Σουάτ, αλλά και τις ευρύτερες περιοχές των φυλών για τους αμάχους είναι και στο Πακιστάν τρομακτική. Γιατροί, οργανώσεις αρωγής εγκαταλείπουν τις περιοχές, λόγω της όλο και μεγαλύτερης ανασφάλειας, καθώς οι βομβαρδισμοί και οι συγκρούσεις κυβερνητικών στρατευμάτων «ανταρτών ενόπλων» είναι πλέον καθεστώς, χωρίς κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Παράλληλα, η περιοχή σφυροκοπείται από αμερικανικές πυραυλικές επιθέσεις, με στόχο θέσεις «ανταρτών» και θύματα συνήθως αμάχους. Ενας κόσμος που δεν έχει πρόσβαση ούτε σε βοήθεια, ούτε σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εγκαταλείπει κατά εκατοντάδες χιλιάδες τις άτυπες εμπόλεμες ζώνες, αναζητώντας ασφαλέστερα μέρη διαβίωσης, με τους μέχρι στιγμής εγγεγραμμένους πρόσφυγες να είναι περισσότεροι από 200.000 σε λίγες μόλις μέρες και 1 εκατομμύριο πρόσφυγες που τρέχουν να σωθούν. Για να περιγράψουμε την κατάσταση και την εγκληματική στάση όλων των εμπλεκομένων σε αυτό το παιχνίδι θανάτου και συμφερόντων, αρκεί να σημειώσουμε ότι ο στρατός δε διστάζει να χρησιμοποιήσει ακόμα και τις ταράτσες ορφανοτροφείων και σχολείων, που είναι γεμάτα παιδιά, για τις επιθέσεις του.

Και ενώ ο θάνατος και η οργή ξεχειλίζουν σε Πακιστάν και Αφγανιστάν και κανένα σημείο των χωρών δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές για τους λαούς, οι εγκάθετοι ηγέτες τους, Ασίφ Αλί Ζαρντάρι και Χαμίντ Καρζάι, σε συνομιλίες που είχαν στα μέσα της βδομάδας με τον Μπ. Ομπάμα, δήλωσαν πρόθυμοι για «περισσότερα». Περισσότερη βία, περισσότερες επιθέσεις, αποφασιστικότερα χτυπήματα, περισσότεροι άμαχοι νεκροί, περισσότερη κατοχή και όλα αυτά στο όνομα της «σταθερότητας, της ασφάλειας και της δημοκρατίας, ενάντια στους τρομοκράτες»... Ακόμα και αν αυτοί οι «τρομοκράτες» είναι δικό τους δημιούργημα, παιδιά των ΗΠΑ και των μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν, που αρχικά γεννήθηκαν για την υπεράσπιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και του ελέγχου των ενεργειακών δρόμων της περιοχής και ενάντια στη Σοβιετική Ενωση.

Σε αυτό το πλαίσιο, αμέσως μετά τις συναντήσεις, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, Γιουσούφ Ράζα Γκιλάνι, έδωσε εντολή «εξολόθρευσης των Ταλιμπάν», στον κυβερνητικό στρατό...

Στην κλιμάκωση της βίας στην περιοχή καθοριστικό στοιχείο είναι η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και οι ανταγωνισμοί για τη χάραξη νέων σφαιρών επιρροής στον παγκόσμιο χάρτη, προσελκύοντας στο Αφγανιστάν και την ευρύτερη περιοχή το ενδιαφέρον τόσο της Ρωσίας, όσο και της Κίνας, ενώ και η ΕΕ ανάγει τον πόλεμο σε ένα από τα βασικά ζητήματα στην εξωτερική της πολιτική, δαπανώντας όλο και περισσότερα κονδύλια. Η Μόσχα βλέπει ως ευκαιρία ενεργού συμμετοχής και προάσπισης των δικών της συμφερόντων στους ενεργειακούς δρόμους, την αδυναμία εφοδιασμού των κατοχικών δυνάμεων από το Πακιστάν, που χαρακτηρίζεται επικίνδυνο και επενδύουν στις διεξόδους που μπορούν να προσφέρουν, καθώς η Κίνα ανακοινώνει χρηματικά πακέτα «βοήθειας», για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»...

Ετσι επιβεβαιώνεται απόλυτα η θέση του ΚΚΕ στην Απόφαση της ΚΕ για τη διεθνή κατάσταση με αιχμή τη Μέση Ανατολή και το Ιράν, του 2006, που σημείωνε ότι «οι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη συμμετέχει ανάλογα και με το βάρος και το μέγεθος που της αναλογούν στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με βάση τη θέση της μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αλλά και τη γεωγραφική - στρατηγική της θέση.

Τόσο οι ΗΠΑ - κυρίως - όσο όμως και η ΕΕ ανησυχούν και για τις εξελίξεις στο εγγύς μέλλον, αλλά και για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Βλέπουν - εκτός από τις μεταξύ τους αντιθέσεις - και ως αντιπάλους την Κίνα και τη Ρωσία. Ανάλογα παίρνουν τα μέτρα τους, προβληματίζονται και ανησυχούν και για "περιφερειακές" δυνάμεις που αναπτύσσονται, όπως είναι η Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν κλπ. Ανησυχούν, επίσης, ιδιαίτερα για τις εξελίξεις και τις συμμαχίες που αναπτύσσονται και στη Λατινική Αμερική, αλλά και των χωρών της Λατινικής Αμερικής με ΕΕ, Κίνα, Ρωσία κλπ.

Από την παρακολούθηση των τελευταίων εξελίξεων, φαίνεται ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ στο μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό επιδιώκουν να επισπεύσουν την εδραίωση των θέσεών τους στην Ευρασία, αφού άλλωστε και οι αντιθέσεις και τα προβλήματα οξύνονται εκεί και θα οξυνθούν στο μέλλον ακόμα περισσότερο. Αναμφίβολα, δεν υποτιμούν καθόλου το γεγονός ότι Ρωσία - Κίνα είναι εν δυνάμει απειλή για τα συμφέροντά τους».

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η Απόφαση επεσήμαινε ως στόχους την προσπάθεια για διεύρυνση των συμμαχιών τους, την επιδίωξη να σταματήσει η προώθηση της προσέγγισης Κίνας - Ρωσίας - Ινδίας (γενικότερα η συνεργασία της Σαγκάης), όπως και η προσέγγιση χωρών της ΕΕ με τη Ρωσία, Κίνα κλπ., αλλά και το χτύπημα των δυνάμεων που αντιστέκονται, τη χειραγώγηση λαών, το χτύπημα του επαναστατικού κινήματος, των Κομμουνιστικών Κομμάτων, με κάθε τρόπο και μέσο. Ολα ενταγμένα στο δόγμα της «παγκόσμιας απειλής της τρομοκρατίας», ως αόρατου εχθρού που βρίσκεται παντού, και του «προληπτικού χτυπήματος».

Σε προχθεσινή ανακοίνωση για την τελευταία σφαγή αμάχων στο Αφγανιστάν, επισημαίνεται, επίσης, ότι χρειάζεται «να δυναμώσει η πάλη για τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να επιστρέψουν όλα τα τμήματα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, που έχουν αποσταλεί στα πέρατα της Γης».