Associated Press |
Οι μεν Αμερικάνοι αποβλέπουν στην εγκατάσταση της «ασπίδας» στην ανατολική Ευρώπη, με την ανάπτυξη 10 αντιπυραυλικών συστημάτων στις ακτές της Πολωνίας στη Βαλτική και συστημάτων πυραύλων «Πάτριοτ» και ένα ισχυρό σύστημα ραντάρ στην Τσεχία έτοιμα για... δράση μέχρι το 2012, προς «αντιμετώπιση απειλών του 21ου αιώνα... από χώρες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα»... Η δε ρωσική κυβέρνηση προειδοποιεί για «αλλαγή της ισορροπίας των δυνάμεων» και σημειώνει πως ο πραγματικός στόχος της είναι η «αποδυνάμωση της Ρωσίας». Εχει προειδοποιήσει μάλιστα κατά καιρούς για «ανταποδοτικά μέτρα» και πως η «απάντηση της Μόσχας» θα είναι «πέρα από τη διπλωματία»... Στην ουσία, και οι δύο πλευρές πράττουν ό,τι είναι δυνατόν για να εξασφαλίσουν τα γενικότερα γεωπολιτικά συμφέροντά τους στην περιοχή, ενώ είναι φανερός και ο στόχος των ΗΠΑ για διείσδυση στην ανατολική Ευρώπη, επιβολή της πρωτοκαθεδρίας τους στην παγκόσμια πυραμίδα των εξοπλισμών.
Την περασμένη Τετάρτη μάλιστα, η κυβέρνηση της Τσεχίας ενέκρινε το δεύτερο μέρος της στρατιωτικής συμφωνίας για την εγκατάσταση του συστήματος ραντάρ της «ασπίδας», κάτι το οποίο θα πρέπει να εγκρίνει και το Κοινοβούλιο της χώρας. Υπενθυμίζεται ότι το περασμένο Αύγουστο η Πολωνία έσπευσε να ανακοινώσει την τελική της συμφωνία για την εγκατάσταση της «ασπίδας», τη στιγμή μάλιστα της στρατιωτικής επίθεσης της Γεωργίας στη Ν. Οσετία και στην Αμπχαζία. Στη συμφωνία αυτή περιλαμβάνεται και μια «δήλωση στρατηγικής συνεργασίας» ΗΠΑ - Πολωνίας, που θα ενισχύσει τη θέση της τελευταίας και θα σηματοδοτήσει την αμερικανική στρατιωτική συνδρομή σε περίπτωση επίθεσης από άλλη χώρα. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν ποτέ αποδείξει στην πράξη την αποτελεσματικότητα της «ασπίδας», παρά τα πάνω από 150 δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν ήδη δαπανηθεί για το συγκεκριμένο πρόγραμμα από την προεδρία του Ρ. Ρήγκαν και τα 110 δισεκατομμύρια που αναμένεται να ξοδευτούν έως το 2012.
Ταυτόχρονα, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία βρίσκονται υπό αναζήτηση νέων «οικοδεσποτών» για την εκπλήρωση των σχεδιασμών τους. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη ρίξει το... γάντι στην Ουκρανία και τις Βαλτικές Χώρες, ενώ πρόσφατα η Ρωσία και η Λευκορωσία συμφώνησαν να υπογράψουν διακρατική συμφωνία για τη διαμόρφωση Ενιαίου Συστήματος Αντιπυραυλικής Αμυνας, κατά τη διάρκεια της Συνόδου του Κρατικού Συμβουλίου του «Ενωσιακού Κράτους» των δύο χωρών, το φθινόπωρο, απόφαση που ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για εγκατάσταση ρωσικών πυραυλικών συστημάτων στη Λευκορωσία.
Μάλιστα, τη βδομάδα που μας πέρασε, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, κατηγόρησε τις ΗΠΑ για διατάραξη της στρατιωτικής ισορροπίας με τη Ρωσία σε ό,τι αφορά την απόφασή τους να εγκαταστήσουν μέρος της «ασπίδας» στην Πολωνία. Μίλησε και για «εκδίκηση» της Πολωνίας επειδή, όπως υποστήριξε, «υπερασπιστήκαμε το λαό της Ν. Οσετίας» και σημείωσε πως η στάση της Πολωνίας είναι «κακόπιστη, αλλά (αποτελεί) και πολιτικό σφάλμα». Πρόσθεσε επίσης ότι «η Πολωνία δεν έχει καταλάβει πως έχει μετατραπεί σε τμήμα ενός πολύ επικίνδυνου παιχνιδιού». Πάντως, την Πέμπτη, κατά την επίσκεψή του στην Πολωνία, υποστήριξε ότι η χώρα του δε βλέπει να απειλείται από την Πολωνία αλλά «βλέπει απειλή στην ασφάλεια της Ρωσίας καθώς το αμερικανικό στρατηγικό σύστημα πλησιάζει τα σύνορά μας». Η Πολωνία ωστόσο έσπευσε να δηλώσει ότι θα «οικοδομήσει την εμπιστοσύνη» λειτουργώντας με προβλέψιμο και διάφανο τρόπο, ελπίζοντας «ότι οι φόβοι της Ρωσίας θα μειωθούν με τον καιρό».
Πάντως, για τη νέα αυτή ιμπεριαλιστική απειλή συνυπεύθυνη είναι και η Ευρωπαϊκή Ενωση που έχει εγκρίνει στο πλαίσιο της κοινής ιμπεριαλιστικής στρατηγικής ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ την εγκατάσταση του συστήματος. Ευθύνες έχει και η ελληνική κυβέρνηση καθώς έχει δρομολογήσει την άμεση ελληνική εμπλοκή σ' αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, με την ένταξη του αντιπυραυλικού συστήματος της χώρας μας στην αμερικανική «αντιπυραυλική ασπίδα». Ηδη, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν συμφωνήσει στην ανάπτυξη συμπληρωματικού συστήματος στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, στο οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δρομολογήσει την είσοδο της χώρας στο πρόγραμμα. Ως μέσο για την ελληνική εμπλοκή χρησιμοποιούνται τα αντιβαλλιστικά - αντιαεροπορικά συστήματα «Patriot», αμερικανικής προέλευσης και «S-300», ρωσικής προέλευσης. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε φέτος το Γενάρη στο Μόναχο της Γερμανίας σχετική άσκηση, όπου πήραν μέρος και στελέχη της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στην άσκηση έγινε ανταλλαγή δεδομένων ηλεκτρονικών υπολογιστών των δυο συστημάτων («Patriot» και «S-300»), όπου ουσιαστικά δοκιμάστηκαν οι δυνατότητες ένταξης των συστημάτων αυτών στην «αντιπυραυλική ασπίδα», με στόχο την «παράλληλη λειτουργία» του ελληνικού δικτύου αεράμυνας με το πρόγραμμα των ΗΠΑ.
Με όλη την παραπάνω εξέλιξη γίνεται κατανοητό ότι δημιουργούνται νέοι τεράστιοι ιμπεριαλιστικοί κίνδυνοι με ανυπολόγιστες συνέπειες και επιπτώσεις για τους λαούς της περιοχής.
Πριν του μιλήσω τον έβλεπα τουλάχιστον για μια βδομάδα. Ερχόταν πάντα μόνος του στην παραλία, έπιανε μιαν άκρη, έστηνε τη μικρή του καρέκλα και ...γέμιζε σκέψεις και μελαγχολία. Σπάνια έμπαινε στο νερό. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν ο κόσμος. Κοίταζε. Κοίταζε αχόρταγα.
«Σε ποιον το χαρίζετε αυτό το πονεμένο δάκρυ;» ρωτάω. «Σε τούτους», μου λέει, «στο λαό! Κοίτα πώς τον κατάντησαν, φίλε μου! Εγωιστή, προκλητικό, αδιάφορο για την ησυχία και την προσωπικότητα του διπλανού του. Βουτάει τη ρακέτα και "μπαμ - μπουμ" πάνω από το κεφάλι σου. Παίρνει την μπάλα και την κλοτσάει στο πρόσωπό σου. Αρπάζει το ψαροντούφεκο και σε κυνηγάει».
«Ε, θάλασσα είναι, καταπιεσμένοι έναν ολόκληρο χρόνο, εδώ έρχονται να ξεδώσουν!», του λέω, χωρίς να το πολυπιστεύω, αφού και μένα τα νεύρα μου είχαν φτάσει στα όριά τους. «Δε χρειάζομαι τις δικαιολογίες σας», με αποπαίρνει. «Εγώ έχω πειστικότερα από εσάς επιχειρήματα. Δεν είμαι κάποιος εστέτ που τον κουράζει η λαϊκούρα. Εγώ βλέπω ότι χτυπήσανε διάνα. Χάλασαν την πρώτη ύλη. Αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά του λαού μας. Τον έκαναν δύστροπο, επιθετικό, φαταούλα. Η "πάρτη" του έγινε η ιδεολογία του. Μπαίνει στο αμάξι του και όποιον πάρει ο χάρος. Στέκεται στην ουρά και σπρώχνεται με τα τέσσερα. Γλείφει τον προϊστάμενο, το βουλευτή, τον αστυνόμο. Κλέβει στο ζύγι, πουλάει νοθευμένα τρόφιμα, ληγμένα φάρμακα».
«Δεν έχει αποδεχτεί τίποτα! Μέσα στη γενική κρίση έχει και αυτός υποστεί τις φθορές του!». «Περί αυτού πρόκειται», με διακόπτει. «Σας είπα στην αρχή της κουβέντας, πως δεν είμαι απελπισμένος, είμαι βαθιά προβληματισμένος και οργισμένος! Πρέπει, από σήμερα κιόλας, από χτες σωστότερα, μαζί με τους μεγάλους μαζικούς οικονομικούς και πολιτικούς αγώνες, να δώσουμε και τη μάχη της καθημερινότητας, τη μάχη της λεπτομέρειας! Να αγωνιστούμε να κρατήσουμε το φρόνημα ψηλά. Το γούστο ψηλά. Να τελειώνουμε με τις εκπτώσεις και τις δικαιολογίες. Αυτοί θα μας τραβάνε προς τα κάτω, προς τη μιζέρια και την αθλιότητα, και εμείς θα τραβάμε προς την κορυφή. Η ομορφιά, ο σεβασμός, το καλό γούστο, η ευγένεια, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως είναι επαναστατικές προϋποθέσεις! Πως είναι μέρος της διαδικασίας της αλλαγής του κόσμου. Πρέπει να αλλάξει αυτός που βαράει τη ρακέτα στα αυτιά μας, αλλά και ο άλλος που δέχεται τη ρακετιά αδιαμαρτύρητα».
«Αυτές οι αλλαγές θα γίνουν μέσα από τους αγώνες, εκεί δημιουργείται η συνείδηση». «Και εκεί», μου λέει. «Οχι μόνον εκεί! Αλλά και έξω από εκεί! Ο ποιητής διατάζει, εμείς σταματήσαμε να τον ακούμε. Ο αγωνιστής, ο κομμουνιστής, για να ακριβολογούμε, κρίνεται (και δημιουργείται) πρώτα βέβαια στους αγώνες και στα αποσπάσματα, αλλά και μέσα στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά, στον έρωτα. "Συγγνώμη, κύριε", μου λέει, θυμίζοντάς μου τον Μαγιακόφσκι, "που οι λέξεις μου ήταν λέξεις / Και δεν ήταν σφαίρες". Σφαίρες χρειάζομαι! Σφαίρες χρειάζονται!».