«Καμία αναμονή! Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο αγώνας για μέτρα ανακούφισης του λαού», ήταν το μήνυμα που εξέπεμψε η εκδήλωση της ΚΟ ΛΑΡΚΟ του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε την Παρασκευή στη Λάρυμνα. Στην αίθουσα του κινηματογράφου συναντήθηκαν εργάτες και κάτοικοι της περιοχής γνώριμοι στους αγώνες, αναγνωρισμένοι από τους συναδέλφους τους για τη μαχητικότητα και την αγωνιστική τους στάση, που συμπορεύονται με τους κομμουνιστές. Αλλά και εργαζόμενοι που δίνουν ενωμένοι την παλικαρίσια μάχη για το μεροκάματο, για να μείνουν στις δουλειές και τα σπίτια τους. Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του Δημήτρη Παπαϊωάννου, μέλους της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας και εργαζόμενου στη ΛΑΡΚΟ.

Ο Κ. Παρασκευάς ξεκίνησε την ομιλία του με αναφορά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στην επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή και στις συνέπειές της, που πληρώνει με πολλούς τρόπους ο λαός. Βάζοντας στο κάδρο τις εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ, σημείωσε ότι «όλα αυτά τα γεγονότα μπορεί να φαίνονται άσχετα και ασύνδετα μεταξύ τους, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι.

Γιατί από τη μια πλευρά βρίσκεται το στρατόπεδο των επιχειρηματιών, των μονοπωλιακών ομίλων, των καπιταλιστικών κρατών σ' ολόκληρο τον κόσμο. Δηλαδή, όλων αυτών που διεξάγουν διαρκώς έναν ακήρυχτο πόλεμο σε βάρος των λαών, με την ένταση της εκμετάλλευσης, με την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, με τη διαρκή χειροτέρευση των κοινωνικών δικαιωμάτων στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, σε όλα.

Είναι το ίδιο στρατόπεδο, των καπιταλιστών, που ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους: Για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, για τους δρόμους περάσματος των ενεργειακών και άλλων προϊόντων, για πιο φτηνές πρώτες ύλες (ορυκτά, τρόφιμα), για πιο φτηνά μεταποιημένα προϊόντα. Ανταγωνίζονται ακόμα και για πιο φτηνούς εργάτες και εργάτριες. Ανταγωνίζονται για την πώληση των όπλων που παράγουν, για τον έλεγχο των αγορών των γεωστρατηγικών περιοχών και, τελικά, για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Απ' την άλλη πλευρά βρίσκονται οι λαοί που πληρώνουν βάρβαρα αυτές τις πολιτικές, αυτούς τους ανταγωνισμούς, που οδηγούν μέχρι τους πολέμους. Οι λαοί πληρώνουν πάντα τα σπασμένα και στην περίοδο της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο και στην περίοδο του πολέμου. Επομένως, ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο και σ' αυτούς που τον διεξάγουν πάει μαζί με τον αγώνα για τη ζωή και την επιβίωση του λαού, τον αγώνα για όλα τα δικαιώματά του».

Αναφερόμενος στον πολύμηνο αγώνα στη ΛΑΡΚΟ, είπε ότι «έγινε σύμβολο, τράβηξε και τραβά την προσοχή, συγκινεί και παραδειγματίζει την εργατική τάξη όλης της χώρας, γιατί συνεχίζει να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Γιατί δείχνει τη δύναμη που βρίσκει η εργατική τάξη μέσα από την αγωνιστική ενότητά της και την αλληλεγγύη που δέχεται από άλλες λαϊκές δυνάμεις.

Οσα πετύχατε μέχρι τώρα, το γεγονός ότι καταφέρατε να βάλετε εμπόδια στα σχέδια της κυβέρνησης, να αποτρέψετε τις απολύσεις μέχρι αυτήν τη στιγμή, να διεκδικείτε δηλαδή τα δικαιώματά σας, είναι ένας μεγάλος άθλος. Ηθικά και πολιτικά, είστε νικητές. Να είστε υπερήφανοι και με ψηλά το κεφάλι, για τον αγώνα σας και για το παράδειγμα που δίνετε σ' όλη την εργατική τάξη, για τις αγωνιστικές παρακαταθήκες που αφήνετε στα παιδιά σας».

Στάθηκε ιδιαίτερα στη συμβολή του ΚΚΕ, που «δεν συμπαραστάθηκε απλά στα δίκαια αιτήματά σας αλλά έγινε οργανικό μέρος αυτού του αγώνα, ψυχή απ' την ψυχή του, αίμα απ' το αίμα του, σάρκα από τη σάρκα του». «Αυτός ο αγώνας βγάζει πολύτιμα διδάγματα για τη συνέχεια. Βγάζει πολύτιμα διδάγματα για όλη την εργατική τάξη», είπε ο Κ. Παρασκευάς και αναφέρθηκε σε ορισμένα στοιχεία του αγώνα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβασή του μέχρι σήμερα:

«Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπήκαν μπροστά στο ξεκίνημα του αγώνα και σ' όλες τις καμπές του. Δούλεψαν με πρωτοβουλία και εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη. Γιατί απ' τη μακρόχρονη πείρα του το Κόμμα γνωρίζει ότι κανένας αγώνας δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν δε γίνει υπόθεση πλατιών και μαζικών τμημάτων των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ μαζί με όλους όσοι συμπαρατάσσονται μαζί του όλο αυτό το διάστημα, μέσα σ' έναν αρνητικό πολιτικό και συνδικαλιστικό συσχετισμό, που δεν υποτάχθηκε σ' αυτόν, απέδειξαν ότι είχε πρώτο και κύριο μέλημά του, έβαλαν πάνω απ' όλα την εξασφάλιση της αγωνιστικής ενότητας των εργαζομένων, κόντρα στην επίθεση που κλιμακωνόταν απ' την πλευρά της κυβέρνησης, της ΕΕ, των ονομαζόμενων επενδυτών.

Δούλεψε με υπομονή και σκληρή δουλειά, με πειθώ αλλά και με οξυμένη διαπάλη όταν χρειάστηκε. Επαιξε καθοριστικό ρόλο στη συσπείρωση άλλων τίμιων, αγωνιστών εργαζομένων, που είχαν και έχουν και αυτοί τη δική τους σημαντική συμβολή, στο να παίρνονται οι αποφάσεις για τις κινητοποιήσεις απ' τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Το ΚΚΕ δεν εγκατέλειψε τις θέσεις του. Ούτε υπέκυψε σε ηττοπαθείς απόψεις που καλλιεργούνταν από διάφορες πλευρές. Πρόβαλε σταθερά ότι η ΛΑΡΚΟ μπορεί να λειτουργήσει με τη διασφάλιση των συμφερόντων των εργαζομένων.

Κλειδί αποτέλεσαν η καλή επεξεργασία των αιτημάτων, η παρακολούθηση των εξελίξεων, η έγκαιρη ενημέρωση των εργαζομένων, η διαμόρφωση της πειστικής επιχειρηματολογίας, η αποκάλυψη της υπονομευτικής δουλειάς της κυβέρνησης και των άλλων πολιτικών δυνάμεων με τους μηχανισμούς τους. Επίσης, συνέβαλε η επιλογή των κατάλληλων μορφών αγώνα, κινητοποιήσεων με αποφάσεις των ίδιων των εργαζομένων, ανάλογα με τις εξελίξεις.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και παίζει το Συντονιστικό των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ και η εξασφάλιση της ενιαίας στάσης απέναντι στην επίθεση σε υπονομευτικές προσπάθειες, σε διασπαστικές κινήσεις. Αυτό έδωσε και δίνει ώθηση και νέα δυναμική στον αγώνα. Δεν περιοριστήκαμε εκεί όμως. Συστατικό στοιχείο απ' την πρώτη στιγμή ήταν η εξασφάλιση της αλληλεγγύης των εργαζομένων σε άλλους κλάδους και του λαού της περιοχής (...) Είναι πολλοί αυτοί που τώρα υπολογίζουν το γεγονός ότι οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ δεν είναι μόνοι τους. Εχουν στο πλάι τους όλη την εργατική τάξη».

«Τώρα ο αγώνας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή», είπε ο Κ. Παρασκευάς και πρόσθεσε: «Συνεχίζουμε με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της εργατικής τάξης. Ολα θα κριθούν απ' το κατά πόσο το μέτωπο των εργαζομένων θα κρατηθεί συμπαγές και αρραγές. Από αυτό θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα. Γι' αυτό θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Ομως, τώρα είναι και ώρα να βγουν ορισμένα ακόμα συμπεράσματα. Τώρα είναι επιτακτικά αναγκαίο να σκεφτούμε και να απαντήσουμε στα ερωτήματα:

- Γιατί ο αγώνας των εργαζομένων δεν μπορεί ακόμα να δώσει οριστική και σταθερή λύση στα προβλήματα των εργαζομένων;

- Τι είναι αυτό που εμποδίζει ώστε ο εργάτης, που είναι ο παραγωγός του πλούτου, να μην μπορεί να απολαύσει τους καρπούς της δουλειάς του;

Ο αγώνας, η ταξική πάλη, πέρα από όπλο των εργαζομένων, είναι κυρίως η κινητήρια δύναμη της προόδου της κοινωνίας.

Ο καθημερινός αγώνας ενάντια στους εκμεταλλευτές μας είναι αυτός που σε καμιά περίπτωση δεν πάει χαμένος, το αντίθετο μάλιστα. Είναι αυτός που ωριμάζει και καθιστά πιο ικανά την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να βαδίσουν τον δρόμο της ανυπακοής, της σύγκρουσης, της ανατροπής, μέχρι το τέλος, για να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γιατί, τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται. Γιατί αν δεν υπήρχαν οι αγώνες θα ήμασταν ακόμα σε συνθήκες πραγματικού Μεσαίωνα.

Ομως, για να έχει ο αγώνας της εργατικής τάξης αποτέλεσμα με κριτήριο να ανοίξει ο δρόμος για την οριστική λύση των προβλημάτων, πρέπει να στραφεί ενάντια στο κύριο εμπόδιο, που δεν είναι άλλο απ' τον καπιταλισμό και την εξουσία του.

Δεν αρκεί μόνο, όσο σημαντικός και καθοριστικός κι αν είναι ο μαζικός συνδικαλιστικός αγώνας. Χρειάζεται και ο πολιτικός αγώνας της εργατικής τάξης με τους συμμάχους της, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και τους αγρότες, μέσα απ' την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, για να αλλάξει τάξη στην εξουσία, για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Αυτό είναι σήμερα αναγκαίο και επιτακτικό περισσότερο από ποτέ. Γιατί από όποιο παράθυρο κι αν κοιτάξεις, αντικρίζεις τη βαρβαρότητα του συστήματος. Γιατί όσο καθυστερεί αυτός ο αγώνας οι συνέπειες θα είναι πιο μεγάλες και τραγικές για τον λαό, σε όλα τα ζητήματα.

Δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος. Η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει καθημερινά ότι δεν υπάρχει και ούτε μπορεί να υπάρξει κοινό συμφέρον ανάμεσα στο κεφάλαιο απ' τη μια και τον λαό απ' την άλλη.

Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για τον ρόλο όλων των αστικών κυβερνήσεων. Γιατί, ανεξάρτητα από τη σύνθεσή τους, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ, μονοκομματικές ή συνεργασίας, διαχειρίστηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τη ΛΑΡΚΟ. Ούτε για τον ρόλο της ΕΕ που επέβαλε πρόστιμο στη ΛΑΡΚΟ και χρησιμοποιήθηκε ως αιχμή για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την ιδιωτικοποίησή της.

Καμιά πολιτική δύναμη που κινείται στα πλαίσια διαχείρισης του συστήματος δεν μπορεί να λύσει αυτήν την αγεφύρωτη αντίθεση ανάμεσα στον εργαζόμενο λαό και το κεφάλαιο.

Αυτός είναι ο λόγος που, ανεξάρτητα απ' το τι υπόσχονται όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, όλες οι λεγόμενες νεοαριστερές δυνάμεις είναι καταδικασμένες να ταχθούν τελικά απροκάλυπτα με την πλευρά του κεφαλαίου, όπως γίνεται αιώνες τώρα σ' όλο τον πλανήτη με τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα».

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Κ. Παρασκευάς σημείωσε: «"Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες". Αυτό αποτελεί και το βασικό κριτήριο της πολιτικής της κάθε δύναμης. Ο αγώνας του λαού μπορεί να γίνει αποτελεσματικός και ρεαλιστικός, μόνο μέσα απ' τη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του, με την όλη του δράση δείχνει τον δρόμο ότι μπορεί και πρέπει να ανατραπεί ο πραγματικός εχθρός μας, η δικτατορία του κεφαλαίου.

Οτι υπάρχει η διέξοδος μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας. Κι αυτό συμβαίνει γιατί αλλάζει ο σκοπός της παραγωγής. Η παραγωγή δεν σχεδιάζεται πια με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Επίσης, οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στο πάρσιμο και τον έλεγχο των αποφάσεων. Καταργείται η μισθωτή σκλαβιά, η εκμετάλλευση.

Ο σοσιαλισμός μπορεί να αξιοποιήσει όλο τον ορυκτό πλούτο που έχει η χώρα μας, από τον λιγνίτη για την Ενέργεια μέχρι το νικέλιο που βγάζει η ΛΑΡΚΟ, τα αποθέματα υδρογονανθράκων (που τα έχουν ήδη πουλήσει τώρα σε μονοπωλιακούς ομίλους) με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης. Πάνω απ' όλα μπορεί να κατοχυρώσει ότι το ηλεκτρικό ρεύμα και τα καύσιμα δεν αποτελούν πλέον εμπορεύματα αλλά κοινωνικά αγαθά γι' αυτό και θα είναι πάρα πολύ φθηνά.

(...) Η Ιστορία των αγώνων του λαού μας και όλων των λαών διδάσκει ότι: Οποτε η εργατική τάξη, ο λαός απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά. Αυτό το συμπέρασμα έχει την αξία του και τη σημασία του σήμερα.

Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι πραγματικά μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής της εξουσίας και όχι μόνο της κυβέρνησης του κεφαλαίου και πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας».