DIHA/DozaMe.org

Στις φωτογραφίες: Το αυτοκίνητο των ανδρών της JITEM που έδρασαν στο Σεμντινλί και μέρος του οπλισμού τους

DIHA/DozaMe.org

Κι όμως, παρά τις αποκαλύψεις, η δίωξη σε βάρος του Α/ΓΕΣ Μπουγιούκανιτ, ο οποίος, αξιοσημείωτα, προαλείφεται ως Α/ΓΕΕΘΑ στις κρίσεις που θα γίνουν τον Αύγουστο, δεν ήταν δυνατό να προχωρήσει: Αφού, κατά το τουρκικό νομοθετικό πλαίσιο, καθ' ύλην αρμόδια για τη δίωξη του στρατηγού είναι η Στρατιωτική «Δικαιοσύνη» και όχι τα ποινικά δικαστήρια!

Αυτό είναι κάτι «φυσικό», με δεδομένη τη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας: Ο στρατός έχει προβεί σε τρία πραξικοπήματα (συν ένα «βελούδινο»), για τα οποία φρόντισε - και απέσπασε τη συμφωνία του συντηρητικού πολιτικού κατεστημένου γι' αυτό - να μη διωχτεί κανείς. Χαρακτηριστικές γι' αυτό είναι οι δηλώσεις, στις 2 του Μάρτη, που έκανε ο στρατηγός ε.α. Κενάν Εβρέν (ναι, ο πραξικοπηματίας της 12ης του Σεπτέμβρη του 1980) σε συζήτηση που είχε οργανώσει το «Kanal D» και ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, όπου είχε προσκληθεί να μιλήσει: Ο Εβρέν όχι μόνο δήλωσε ότι «δεν έχει καμία τύψη που επέβαλε πραξικόπημα», αλλά πρόσθεσε ότι «αν ίσχυαν παρόμοιες συνθήκες σήμερα, θα έκανε το ίδιο»! Οταν μια ομάδα φοιτητών επιχείρησε να διακόψει τον χουντικό στρατηγό και κατόπιν ...Πρόεδρο, η αστυνομία τους απομάκρυνε βίαια. Οι εκκλήσεις δικηγόρων να αρθούν οι διατάξεις του Συντάγματος που προβλέπουν την ατιμωρησία πραξικοπηματιών -46 χρόνια μετά το πραξικόπημα του 1960, 35 από αυτό του 1971 και 26 από αυτό του 1980 - έπεσαν, κατά αναμενόμενο τρόπο, στο κενό.

Μερικές μέρες μετά τις δηλώσεις Εβρέν, ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, Αχμέντ Νετζντέτ Σεζέρ, συνευρέθηκε με τον Α/ΓΕΕΘΑ, Χιλμί Οζκιόκ, σε μια τελετή για να τιμηθεί η 107η επέτειος από την είσοδο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στην Ακαδημία Πολέμου. Εκεί, ο Οζκιόκ φέρεται, σύμφωνα με την εφημερίδα «Turkish Daily News», να είπε ότι η μόνη του διαφωνία με τον Μπουγιούκανιτ αφορά στο ποδόσφαιρο - ο ένας υποστηρίζει την Μπεσίκτας και ο άλλος τη Φενέρμπαχτσε. Ο Οζκιόκ συνέχισε λέγοντας ότι ο Α/ΓΕΣ είναι «ακόμα ισχυρότερος πλέον». Πώς αντέδρασε ο Σεζέρ - που, σημειωτέον, διατέλεσε πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου; Είπε ότι θεωρεί εαυτόν «μέλος της Ακαδημίας Πολέμου, διότι έκανα τη θητεία μου εδώ». Ο Οζκιόκ ανταπάντησε ότι «τότε έχουμε βγάλει έξι Προέδρους από την Ακαδημία, κύριε, όχι πέντε». Οι χαριεντισμοί αυτοί έκαναν σαφές ότι το εθνικιστικό μέτωπο στην Τουρκία παραμένει πανίσχυρο - και εναντίον του η κοινοβουλευτικά πανίσχυρη αλλά στον κρατικό μηχανισμό ακόμα και σήμερα ανίσχυρη κυβέρνηση Ερντογάν, που φέρεται να βρίσκεται «πίσω» από τη δίωξη Μπουγιούκανιτ (όπως υπονόησε το επιτελείο), βάλλει άσφαιρα.

Ο πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο υπουργός Εξωτερικών, Αμπντουλάχ Γκιουλ, και άλλα κορυφαία στελέχη του λεγόμενου ισλαμοδημοκρατικού κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚ) αναγκάστηκαν να «μαζέψουν» τα πράγματα μετά από τις συναντήσεις τους με τους επικεφαλής του επιτελείου: Ο πρώτος είπε ότι είναι ανεπίτρεπτο ο Τύπος να «επιχειρεί να φέρει αντιμέτωπη την κυβέρνηση με το στρατό», ο δεύτερος βεβαίωσε ότι η κυβέρνηση «στηρίζει αμέριστα το στρατό στην προσπάθειά του να πολεμήσει την τρομοκρατία». Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Τζεμίλ Τσισέκ, διέταξε έρευνα σε βάρος του ...εισαγγελέα Σαρίκαγια (!) και κατηγόρησε την ...επιτροπή της Βουλής που διερεύνησε την υπόθεση Σεμντινλί ότι του έδωσε πληροφορίες.

Πλειοδοτώντας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Ντενίζ Μπαϊκάλ του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, κατηγόρησε την κυβέρνηση (κρατηθείτε...) για «πραξικόπημα εναντίον του στρατού», αποσπώντας διθυραμβικά δημοσιεύματα στον Τύπο.

Ο Ερντογάν θέλει να κρατήσει την πίτα ολόκληρη και όλα τα σκυλιά χορτάτα. Δε θέλει ανοιχτή σύγκρουση με το στρατό. Θέλει ένταξη στην ΕΕ. Θέλει να παραχωρήσει δικαιώματα στους Κούρδους (αυτή τη βδομάδα άρχισαν ολιγόωρες εκπομπές στην κουρδική γλώσσα στην τουρκική τηλεόραση). Θέλει, κατά πληροφορίες της «Μιλιέτ», να προωθήσει μια λύση στο Κουρδικό του τύπου που πέτυχε η Βρετανία στο πρόβλημα του IRA. Θέλει να διατηρήσει τις μεγάλες ξένες επιχειρήσεις ικανοποιημένες, τον πληθωρισμό χαμηλά και να προσελκύσει επενδύσεις. Οι επιδόσεις της κυβέρνησης του ΑΚ στην οικονομία αποσπούν ευνοϊκά σχόλια από την ΕΕ και διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως αυτό ελάχιστη σημασία έχει για την πλειοψηφία του λαού - που ζει υπό όλο και πιεστικότερες συνθήκες, οι οποίες εντείνονται λόγω «δημοσιονομικής προσαρμογής» στα «κριτήρια» που θέτουν οι Βρυξέλλες.

Τα «θέλω» του Ερντογάν και των φιλοευρωπαϊστών δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο αυτό που αποκαλείται «βαθύ κράτος» στην Τουρκία, και είναι βεβαίως αδύνατο να εμποδιστεί από το κράτος - αφού είναι οργανικό του τμήμα. Με εξόφθαλμο τρόπο, ο στρατός, στο ανανεωμένο του δόγμα, περιέγραψε τις «εσωτερικές απειλές»: Είναι η «ακροαριστερά» (δηλαδή, κάθε αριστερή δύναμη), οι δυνάμεις που επιδιώκουν «διαμελισμό» της Τουρκίας (οι Κούρδοι, οι μειονότητες) και οι δυνάμεις που προωθούν «τον ισλαμικό αναχρονισμό» (μια έμμεση αναφορά στο ...κυβερνών κόμμα!).

Η κρίση, κάθε πρόβλεψη για την κατάληξη της οποίας είναι φυσικά επισφαλής, αποκαλύπτει πάντως για άλλη μια φορά κάτι απλό: Στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος στην Τουρκία (είτε η χώρα βρεθεί σε 10 χρόνια εντός, είτε παραμείνει εκτός ΕΕ), κανένα από τα προβλήματα του λαού της δεν μπορεί να λυθεί.