Οταν η «Ζήμενς» μοιράζει 1,5 δισ. ευρώ σε «μαύρο» χρήμα για να κάνει τις δουλειές της, αυτό λέγεται «μίζες», «διαφθορά» και «σκάνδαλο».

Οταν οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων επιχορηγούνται με 1,5 δισ. δολάρια από τους πολυεθνικούς κολοσσούς των ΗΠΑ για να διεξαγάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα (και οι πολυεθνικές τα δίνουν για να κάνουν τις «δουλειές» τους), αυτό λέγεται «εκλογές»...

*

Το σημειώνουμε διότι ορισμένοι τρέφουν ένα ασίγαστο πάθος για το «αμερικάνικο όνειρο», το οποίο προσπαθούν να το πουλήσουν σαν «αμερικανικό παράδειγμα», που πρέπει μάλιστα να το ακολουθήσουμε κι εμείς ως λαός και ως χώρα. Ενδιαμέσως, φροντίζουν να «βαφτίζουν το κρέας ψάρι» ώστε η πρότασή τους να αποκτήσει έρεισμα.

Η ταχυδακτυλουργία έγκειται στο ότι ταυτίζουν την ανεκτικότητα της αμερικανικής κοινωνίας (σ.σ.: «η πιο ανοικτή και ανεκτική κοινωνία στον πλανήτη», υποστηρίζουν) με το αμερικανικό πολιτικό σύστημα.

*

Οσον αφορά τα περί «ανεκτικότητας», κάθε κοινωνία έχει τα χαρακτηριστικά της. Γενικές κρίσεις δεν μπορεί να εξάγονται από μόνο το στοιχείο πως οι Αμερικανοί πολίτες αποδέχονται ως υποψήφιους Προέδρους τους μια γυναίκα, ένα μαύρο ή ένα μορμόνο, όπως έγραφε χτες ο κ. Πρετεντέρης.

Στοιχεία άξια να ληφθούν υπόψη είναι και ότι, για παράδειγμα, μιλάμε για μια κοινωνία που «ανέχεται» να θρηνεί 11.000 νεκρούς κατ' έτος από την εκτεταμένη χρήση όπλων, ή ότι πάνω από 50 εκατομμύρια πολίτες της «ανέχονται» να μην έχουν κανενός είδους Κοινωνική Ασφάλιση, ή ότι «ανέχεται» την ύπαρξη ενός τείχους 1.500 χιλιομέτρων με ηλεκτροφόρα καλώδια κατά των μεταναστών στα σύνορα με το Μεξικό, ή ότι αυτή η κοινωνία έδωσε στις προηγούμενες εκλογές πλειοψηφία 3 εκατομμυρίων ψήφων στον Μπους.

Πρόκειται για πλευρές μιας «ανεκτικότητας» που δε διεκδικεί, δα, έπαινο.

*

Επί της ουσίας, τώρα, το «ανοιχτό» πνεύμα της αμερικανικής κοινωνίας και οι αγώνες του αμερικανικού λαού (κίνημα υπέρ της ειρήνης, κατά του ρατσισμού, κλπ.) μόνο υπό τη μορφή σφετερισμού θα μπορούσαν να προσμετρηθούν στα «υπέρ» του κυρίαρχου αμερικανικού πολιτικού συστήματος.

Αν η «ευρυχωρία» του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ - λόγω του ότι ένας μαύρος διεκδικεί την Προεδρία - συνιστά πολιτική υπεροχή του εν λόγω συστήματος, τότε μάλλον θα συνιστά και «πολιτική υπεροχή» των ΗΠΑ ότι οι δυο τελευταίοι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ που βομβαρδίζουν το Ιράκ είναι μαύροι (Πάουελ, Ράις)...

Αν η παρουσία μιας γυναίκας στην κούρσα της Προεδρίας των ΗΠΑ συνιστά από μόνο του «παράδειγμα προς μίμηση», τότε η Αγγλία της Θάτσερ, ή η Γερμανία της Μέρκελ, που επί των ημερών της για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μάχιμοι Γερμανοί στρατιώτες βγαίνουν εκτός των γερμανικών συνόρων, ή το Πακιστάν της μακαρίτισσας πρώην πρωθυπουργού Μπούτο, θα έπρεπε να θεωρούνται «πολιτικοί παράδεισοι»...

Ομοίως, το γεγονός της «ανεκτικότητας» της γαλλικής κοινωνίας που επέλεξε για Πρόεδρο έναν μετανάστη, δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτός ο μετανάστης είναι ο Σαρκοζί...

*

Αλλο πράγμα, λοιπόν, οι αντιστάσεις, οι αγώνες, η δημοκρατική παράδοση ενός λαού και μιας κοινωνίας, και άλλο πράγμα η δυνατότητα ενός καταπιεστικού, εκμεταλλευτικού και αντιδραστικού πολιτικού συστήματος να «ενσωματώνει» τις αντιστάσεις, να ακυρώνει τους αγώνες και να ποδηγετεί την κοινωνία, προς όφελος της τάξης και των συμφερόντων που υπηρετεί.

Στο προχτεσινό μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ ακούσαμε ότι η τακτική του «εικονικού πνιγμού» που χρησιμοποίησε κατά τη διαδικασία της ανάκρισης σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις η CIA εναντίον «υπόπτων για τρομοκρατία» είναι μια τακτική... «αμφιλεγόμενη».

Αλλά από πότε αγαπητοί συνάδελφοι της κρατικής τηλεόρασης τα βασανιστήρια έπαψαν να είναι βασανιστήρια και υπέπεσαν στην κατηγορία της απλώς... «αμφιλεγόμενης» τακτικής;

Μετά και την εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου επιβεβαιώθηκε ότι για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς την ιεραρχία και την Εκκλησία ως συστήματα εξουσίας, εκτός από ένα: Οτι δε διακατέχονται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης...

«Ελλειψη σχεδίου» για το Ασφαλιστικό (σ.σ.: τέτοια... βαριά κατηγορία) καταλόγισε στην κυβέρνηση η αρμόδια τομεάρχης του ΠΑΣΟΚ κ. Χριστοφιλοπούλου.

Βλέπετε, το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να επαίρεται ότι «δουλειές» τύπου Ασφαλιστικού, τις έκανε με «σχέδιο»...

Ο Χρυσοχοΐδης λέει ότι για την υπόθεση της «Ζήμενς» πρέπει να ερωτηθεί ο Παπαντωνίου. Ο Παπαντωνίου λέει ότι για τη συγκεκριμένη υπόθεση πρέπει να ερωτηθεί ο Χρυσοχοΐδης. Και ο Μαλέσιος λέει ότι για την ίδια υπόθεση πρέπει να ερωτηθούν οι προηγούμενοι.

Εν ολίγοις: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ - ενωμένο δυνατό»!

Η «Ευρώπη των λαών», η ΕΕ, πήρε και τυπικά την απόφαση για την αποστολή στρατιωτικής - αστυνομικής δύναμης στο Κοσσυφοπέδιο που θα συνεπικουρεί τη ΝΑΤΟική δύναμη κατοχής και ενώ οι διεργασίες για την ανακήρυξη της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου εντείνονται. Την απόφαση την υπέγραψε, φυσικά, και η Ελλάδα...

«Καθημερινά ανανεώνουμε το λόγο μας, τη δράση μας, τις ιδέες μας και το δυναμικό μας (...). Για το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ είμαστε περήφανοι (...). Το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί μέρος της κρίσης του πολιτικού συστήματος (...)». (Γιώργος Παπανδρέου, «Ελευθεροτυπία» 6/1/2008).

Χρήσιμο νομίζουμε να υπενθυμίσουμε τα παραπάνω λόγια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Στο φόντο ειδικά της τελευταίας δημοσκόπησης, που εμφανίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπολείπεται εν μέσω «Ζαχοπουλειάδας» κατά 4 περίπου μονάδες της ΝΔ, οι τοποθετήσεις του κ. Παπανδρέου αποκτούν ιδιαίτερη αξία...