ΠΑΙΔΕΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ

ΜΑΘΗΤΕΣ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ

Σχολείο και όχι υπερκέρδη για τους λίγους

Δυναμική κινητοποίηση χτες για να αποδοθεί το οικόπεδο στη Λιοσίων για την ανέγερση σχολείου και όχι σούπερ μάρκετ

Τα παιδιά του Γυμνασίου έδωσαν δυναμικό «παρών»

Με τα συνθήματα «θέλουμε σχολείο και όχι σούπερ μάρκετ» και «δε θα περάσει» να κυριαρχούν, οι μαθητές, καθηγητές και γονείς του 67ου Γυμνασίου και του 67ου ΕΛ Αθηνών διαδήλωσαν χτες το πρωί στο οικόπεδο της οδού Λιοσίων 132 και Αγ. Μελετίου και τους γύρω δρόμους, απαιτώντας την άμεση απόδοση του συγκεκριμένου οικοπέδου για την οικοδόμηση σχολείου του 67ου ΕΛ Αθηνών.

Ομως αντί για σχολείο, συνεχίζονται παράνομα οι εργασίες για την κατασκευή σούπερ μάρκετ (της γερμανικής εταιρίας «ΛΙΝΤΛ»), σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας, όπου το πρόβλημα της σχολικής στέγης είναι οξυμένο. Υπενθυμίζεται ότι ο χώρος βρίσκεται μεταξύ των δρόμων Λιοσίων - Αγ. Μελετίου - Λ. Ιωνίας και Σωζοπόλεως και είχε δεσμευτεί από το 1998 από τον ΟΣΚ ως χώρος σχολείου για να ανεγερθεί το νέο 67ο ΕΛ. Το 1999 δεσμεύεται το ποσό που απαιτείται για την απαλλοτρίωση του χώρου που ανήκει σε ιδιώτη. Το 2001 εγκρίνεται το πρακτικό καταλληλότητας του χώρου, αλλά με διάφορες προφάσεις οι εργασίες δεν αρχίζουν. Το καλοκαίρι του 2003 δίνεται οικοδομική άδεια από την Πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων (Α.Α. 872/2003) στην εταιρία «ΛΙΝΤΛ».

Στηρίζει τη διεκδίκηση η «Συμπαράταξη για την Αθήνα»

Μετά από απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου (22/1/2004) ο επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», Σπύρος Χαλβατζής, φέρνει το θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης και ζητάει από τη διοίκηση του δήμου την ανάκληση της οικοδομικής άδειας και τον επαναχαρακτηρισμό του ως χώρου σχολικού κτιρίου. Το Δημοτικό Συμβούλιο συμφωνεί ομόφωνα και προχωρά στην αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών.

Το θέμα επανέφερε για άλλη μια φορά, στο χτεσινό δημοτικό συμβούλιο ο Σπ. Χαλβατζής, ο οποίος προειδοποίησε «να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, ώστε να μη βρεθούμε σε μια αντίστοιχη περίπτωση με αυτή του Βωβού». Σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Χρόνη Ακριτίδη, διαπιστώθηκαν μετά από έλεγχο της Πολεοδομίας παραβάσεις από το «LIDL», το οποίο αν και είχε πάρει άδεια από το δήμο για να φτιάξει τοίχο αντιστήριξης για την ασφάλεια των μπετών, εντούτοις προχώρησε σε μια σειρά άλλων εργασιών, οι οποίες είναι παράνομες, μια και το δημοτικό συμβούλιο έχει πάρει απόφαση αναστολής των εργασιών. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα θα μεταφερθεί στο ΥΠΕΧΩΔΕ.

Τα παραπάνω καταγγέλλει με ανακοίνωσή της και η Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, υπογραμμίζοντας ότι «παρά τις τελεσίδικες αποφάσεις του Δήμου Αθηναίων και του ΥΠΕΧΩΔΕ μεθοδεύτηκε με νομικά τεχνάσματα η εκ νέου είσοδος του "ΛΙΝΤΛ" και η συνέχιση των οικοδομικών εργασιών, με σκοπό την ταχεία ανέγερση νέου κτιρίου και τη δημιουργία τετελεσμένων. Θέλουμε μόρφωση, πολιτισμό, σχολείο και όχι σούπερ μάρκετ και υπερκέρδη για τους λίγους ενάντια στην κοινωνία».

ΚΡΗΤΗ - ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Κατάληψη για τις διπλοβάρδιες

Σε κατάληψη του σχολικού κτιρίου στα Δειλινά, που στεγάζεται το 9ο Γυμνάσιο και 10ο Λύκειο Ηρακλείου, προχώρησαν οι μαθητές των σχολείων, ζητώντας λύση για να σταματήσει η διπλοβάρδια για τα σχολεία τους.

Οι μαθητές με τη συμπαράσταση των γονιών και καθηγητών τους και αφού εξάντλησαν τα περιθώρια με συναντήσεις και διαμαρτυρίες στους αρμόδιους φορείς, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε επ' αόριστο κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος μέχρι τη δικαίωση του βασικού αιτήματός τους.

Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της Νομαρχίας, μέχρι το τέλος Δεκέμβρη θα είχε λυθεί το πρόβλημα και τα μαθήματα θα γίνονταν κανονικά σε πρωινή βάρδια. Το ζήτημα όμως της υποχρηματοδότησης της Εκπαίδευσης, βάζει φραγμό στο χτίσιμο σύγχρονων σχολείων, που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες για μάθηση.

Το πρόβλημα της σχολικής στέγης είναι ιδιαίτερα οξυμένο στο νομό Ηρακλείου. Πολλά σχολεία υπολειτουργούν. Μαθήματα γίνονται σε αίθουσες - κλουβιά, κτίρια ακατάλληλα, χωρίς προαύλιο χώρο, στοιβαγμένα δύο, τρία ή και παραπάνω αρκετές φορές σχολεία σε ένα κτίριο.

Να σπάσει η μοιρολατρία των εργαζομένων στα φροντιστήρια

Η κατάσταση στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης έχει πλέον πάρει τροπή που παραπέμπει σε άλλες χώρες και άλλες εποχές. Η εκμετάλλευση και η αλλοτρίωση στο χώρο εργασίας, και μάλιστα σε εργαζόμενους που υποτίθεται ότι δίνουν τα φώτα της γνώσης, τις αξίες και τα ιδανικά στους νέους ανθρώπους, έχουν γίνει κοινός τόπος και το πλέον ανησυχητικό είναι ότι υπάρχει κίνδυνος αυτή η κατάσταση να γίνει αποδεκτή ως μόνιμη.

Μερικά πράγματα, λοιπόν, παραμένουν αναλλοίωτα, συνυφασμένα στο πνεύμα της εποχής, το πνεύμα της απασχόλησης και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων: Οι αμοιβές των εκπαιδευτικών συνεχίζουν να είναι κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας, που αντί να αποτελεί βάση για διεκδικήσεις, έχει αναχθεί σε όνειρο άπιαστο για πολλούς συναδέλφους. Τα ένσημα χαρακτηρίζονται πολυτέλεια και αν κάποιος ομολογήσει ότι σκέφτεται να παραμείνει στο χώρο των φροντιστηρίων για δεκαετίες διεκδικώντας συνταξιοδότηση θα χαρακτηριστεί από αφελής ως παρανοϊκός. Τα ωράρια συνεχίζουν να αφαιρούν οποιαδήποτε ελπίδα για προσωπική ζωή από τον εργαζόμενο. Παροχές με μορφή αδειών είναι ανύπαρκτες. Συνεχίζει να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας και το έργο του εκπαιδευτικού, που τα θυσιάζει όλα στο βωμό της «επιτυχίας» και των εισακτέων. Οι καθηγητές πρέπει να είναι συνεχώς διαθέσιμοι για κάθε λογής εξωδιδακτικές δραστηριότητες του φροντιστηρίου χωρίς υποψία αμοιβής για τυχόν επιτηρήσεις, ενημερώσεις και κάθε λογής απασχολήσεις. Και όλα αυτά με τη συνεχόμενη τρομοκρατία από τους ιδιοκτήτες, τον έλεγχο και την καθιερωμένη απόλυση του καλοκαιριού.

Απ' την άλλη, η εργοδοσία γίνεται όλο και πιο αδιάλλακτη, αυταρχική και θρασύτατη αφού πλέον ξεκάθαρα περνάει η γραμμή της πρόσληψης «αναλωσίμων», με προτεραιότητα σε νεαρούς, άπειρους και κυρίως χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις συναδέλφους, μόνο και μόνο για να αποφεύγεται η καταβολή των τριετιών, ή σε διορισμένους σε δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο με τη μαύρη εργασία να οργιάζει. Με αυτόν τον τρόπο συνάδελφοι με πολυετή πείρα οδηγούνται «εθελοντικά» σε αποχώρηση από φροντιστήρια ή στην αποδοχή μεγάλης μείωσης ωρομισθίου. Το δεύτερο συμβαίνει κατά κόρον και με την πρόφαση της οικονομικής δυσπραγίας - άραγε αυτά υπόσχονταν η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι Ολυμπιακοί Αγώνες; - και των μεταρρυθμίσεων στο χώρο της Παιδείας που χτυπούν δήθεν τα φροντιστήρια.

Σε όλη αυτή την κατάσταση, που οδηγεί σε αδιέξοδο χιλιάδες εκπαιδευτικούς, οι οποίοι βλέπουν το φάσμα του διορισμού στο δημόσιο να απομακρύνεται και την εργασία στα φροντιστήρια, από μια παροδική αναγκαία στάση, να μονιμοποιείται, το κράτος εθελοτυφλεί. Οι έλεγχοι από το ΙΚΑ και την Επιθεώρηση Εργασίας ανύπαρκτοι και μόνο κατόπιν υποδείξεως του σωματείου και βέβαια με την επιβολή του κατώτερου δυνατού προστίμου (προς θεού, μη θιγεί έστω και ο μικρότερος επίδοξος κεφαλαιοκράτης σε αυτή τη χώρα). Καμία κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στα φροντιστήρια. Καμία προστασία στις τόσες ατασθαλίες που συμβαίνουν καθημερινά. Το ίδιο ανύπαρκτη είναι και η στήριξη της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ, που μεθοδικότατα υποστηρίζει ή τουλάχιστον αποδέχεται όλες τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις.

Η εργασία που παρέχουμε δεν είναι πάρεργο, όπως μερικοί θέλουν να το παρουσιάζουν. Η παρουσία μας στα φροντιστήρια δεν είναι για ένα-δυο χρόνια και τέλος. Οι μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας στον 21ο αιώνα δεν αποτελούν κατόρθωμα για κανένα μας. Η διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών, μισθών, δικαιωμάτων δεν πρέπει να αποτελεί όνειρο. Οι αντεργατικές συνθήκες στα φροντιστήρια δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα, είναι ένα περίτρανο παράδειγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται πλέον στη χώρα μας και θα κορυφώνεται όσο ξένα κέντρα καθορίζουν την οικονομική και όχι μόνο πολιτική της χώρας, με την ανοχή και τις ευλογίες του εγχώριου κεφαλαίου.

Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αποδεχτούμε μοιρολατρικά αυτό το καθεστώς. Οι εκλογές του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) και το δυνάμωμα της αγωνιστικής συνδικαλιστικής κίνησης αποτελούν μοναδική ευκαιρία για πραγματική ενίσχυση του Σωματείου, που αυτόματα θα σημάνει και καλύτερους όρους διεκδίκησης των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, αλλά και ένα φορέα μαζικής δράσης. Την ελπίδα ανατροπής αυτής της κατάστασης είναι ανάγκη να καταλάβουμε όλοι και κυρίως οι νέοι συνάδελφοι που γρήγορα θα βρεθούν αντιμέτωποι με χειρότερες συνθήκες. Στις εκλογές, στις 18-19 του Δεκέμβρη στηρίζουμε και ενισχύουμε την «Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση».

Βαγγέλης ΣΕΡΙΦΗΣ
Μέλος ΔΣ του ΣΕΦΚ