Παρά τα 20.000 έργα, που διαφήμιζε προεκλογικά ο Σημίτης και τις, κατά καιρούς, υποσχέσεις για εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας το 1998, η ανεργία ανέβηκε στο 10,8%, από 9,6% που ήταν το 1997.

Πρώτη μεταξύ των δεκατριών - τι σύμπτωση κι αυτή - περιφερειών της χώρας είναι η Ηπειρος με ποσοστό 13,6%.

Είναι το δεύτερο "13άρι" που πιάνει η Ηπειρος με το ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας.

Το πρώτο "13άρι" το είχε πιάσει το 1995 με ευρω-κριτήρια. (Από τότε, δηλαδή, η Ηπειρος είχε μπει στην... ΟΝΕ, αλλά δεν το αντιλήφθηκαν ο Σημίτης με τον Παπαντωνίου και ο Ηπειρώτης Αλέκος Παπαδόπουλος).

Το Φλεβάρη του 1995, και σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της κοινοτικής υπηρεσίας "Eurostat", η Ηπειρος και το Βόρειο Αιγαίο, μαζί με άλλες οχτώ περιοχές της Ευρώπης, παρουσίασαν κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μικρότερο από το 50% του κοινοτικού μέσου όρου. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ηπείρου, ως ποσοστό του κοινοτικού μέσου όρου, είναι 47%.

Με βάση την κατάταξη των ελληνικών περιφερειών, που έκανε η "Eurostat", η Ηπειρος έπιασε "13άρι"... στη φτώχεια. Ηταν δηλαδή στη δέκατη τρίτη θέση, με τελευταίο το Βόρειο Αιγαίο με 45%.

Δε χρειάζεται δα και η θεωρία της υπεραξίας του Μαρξ για να αποδειχτεί η σχέση ανεργίας - φτώχειας. Πως κάποιος, δηλαδή, που δε δουλεύει είναι και φτωχός - εκτός βέβαια απ' το κεφάλαιο που αν δούλευε δε θα 'ταν... κεφάλαιο.

Τελικά αυτό που χαρακτήρισε την Ηπειρο ήταν τα... άπειρα προβλήματά της. Η κεντρική εξουσία ποτέ δεν κατάρτισε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη αυτής της περιφέρειας.

Σχεδιασμένα καλά ήταν μόνο τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις.

Βλέπω την Ηπειρο να ξαναγίνεται η πύλη της Δύσης προς την Ανατολή, έλεγε στις 23.2.1998 ο, τότε, πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου που επισκέφτηκε τα Γιάννενα για τα 75 χρόνια απ' την απελευθέρωσή τους, ενώ το Μάη του 1989, σε προεκλογική συγκέντρωση, απ' το ίδιο μπαλκόνι διακήρυσσε: Ηπειρώτη σ' έβγαλα απ' την απομόνωση.

Και ο Κ. Μητσοτάκης, αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις αλλεπάλληλες προεκλογικές περιόδους του 89-90 μπήκε στις ρούγες των Ηπειρωτών και έταξε πολλά. Αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός συγκρότησε μια Διακομματική Επιτροπή για την Ηπειρο που έμεινε στα χαρτιά...

Το Μάη του 1997 ο νυν πρωθυπουργός Κ. Σημίτης πήγε στα Γιάννινα και υποσχέθηκε ανάπτυξη με αγροτουρισμό.

Πώς να φτάσει όμως ο τουρίστας ως εκεί, όταν οι δρόμοι που έχουν προγραμματιστεί απ' τον περασμένο αιώνα μένουν ακόμα κατσικόδρομοι;

Ερχεται, λέει, το πακέτο του Πρόντι. Καλλιεργείται η προσδοκία όπως μετά τον πόλεμο που ο κόσμος έλεγε στα χωριά: "Θα μ' δώκουν κι μένα λιφτά... απ' το Μάρσαλη" - όπως βάφτισαν το "σχέδιο Μάρσαλ".

Διάβηκαν και τα πακέτα του... Ντελόρη και του... Σαντέρη, κάποιοι τα ξεκοκάλισαν και η κατάσταση έμεινε η ίδια.

Μόνο με τη συλλογική προσπάθεια των Ηπειρωτών μπορεί να προκόψει αυτή η περιοχή.

Και βήμα για την ανάδειξη των προβλημάτων της περιοχής είναι το 6ο Παγκόσμιο Πανηπειρωτικό Συνέδριο που οργανώνει η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας στην Ηγουμενίτσα στις 25-29 Αυγούστου 1999.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ

Το μαχαίρι στο κόκαλο, σε περισσότερους από 200.000 αγρότες και αγρότισσες, βάζει η διοίκηση του ΟΓΑ, επιβάλλοντάς τους να πληρώσουν μια κι έξω όλες τις δόσεις των εισφορών από την έναρξη του κλάδου κύριας ασφάλισης, το αργότερο μέχρι τις 29 του Οκτώβρη.

Στα ειδοποιητήρια, που στέλνονται αυτό το διάστημα, σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν τα χαράτσια της κυβέρνησης, δεν υπάρχει ξεχωριστή απόδειξη πληρωμής για την πρώτη δόση της εισφοράς του 1999, αλλά στο χαρτί αναγράφεται το σύνολο του ποσού των οφειλομένων εισφορών από το 1998 μέχρι τώρα. Κι η διοίκηση του ΟΓΑ "θολωμένη" από εισπρακτικό μένος προχώρησε σε αυτή την εκβιαστική εισπρακτική πατέντα, αδιαφορώντας για το αν οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν με μιας όλα όσα τους φορτώνει.

Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί ότι οι εισφορές του ΟΓΑ για το 1999 είναι προσαυξημένες κατά 3,9% και το ίδιο ισχύει και για τις ληξιπρόθεσμες εισφορές του 1998. Ετσι, ένας αγρότης, που εντάχτηκε υποχρεωτικά στην πρώτη κατηγορία, θα πληρώσει φέτος 50.820 δραχμές για την πρώτη δόση του 1999 έναντι 48.910 δραχμών το 1998. Ενώ ένας αγρότης που δεν μπόρεσε να πληρώσει τις δύο δόσεις της εισφοράς του 1998 για την πρώτη κατηγορία, στην απόδειξη πληρωμής το συνολικό ποσό που υποχρεούται να καταβάλει μέχρι 29 Οκτώβρη, είναι 50.820 χ 3,δηλαδή 152.460 δραχμές. Και το ποσό της εισφοράς για την πρώτη δόση του 1999 αυξάνεται ανάλογα με την κατηγορία: 2η 63.000, 3η 75.780, 4η 93.480, 5η 111.180, 6η 128.820 και 7η 148.400 δραχμές.

Η διοίκηση του ΟΓΑ απαιτεί να καταβληθούν τα χρήματα αυτά σε μια περίοδο, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών δεν έχει χρήματα, αφού οι όποιες πληρωμές, είναι γνωστό ότι γίνονται προς το τέλος του χρόνου. Αυτό, βέβαια, ποσώς ενδιαφέρει την κυβέρνηση και τη διοίκηση του ΟΓΑ και η μόνιμη απειλή προς τους αγρότες - με προσωρινή εξαίρεση, για ευνόητους λόγους, την παραμονή των ευρωεκλογών - είναι ότι όλοι όσοι δεν πληρώσουν τα χαράτσια του κλάδου κύριας ασφάλισης, δε θα μπορούν να ανανεώσουν τα βιβλιάρια υγείας και δε θα έχουν υγειονομική κάλυψη και κατ' επέκταση σύνταξη.

Αυτό, πάντως, που φαίνεται καθαρά ενάμιση χρόνο μετά την επιβολή του νέου κλάδου κύριας ασφάλισης των αγροτών είναι το πόσο ληστρικό και αντιαγροτικό είναι το σύστημα αυτό. Οι αγρότες, με το πέρασμα των χρόνων, θα πληρώνουν ακόμα μεγαλύτερες εισφορές, για να εισπράξουν, σε τελική ανάλυση, συντάξεις δυσανάλογα μικρότερες, σε σχέση με τα ποσά που πληρώνουν. Από την άλλη χιλιάδες, αγρότισσες κυρίως, έμειναν εξαρχής αναγκαστικά εκτός του κλάδου κύριας ασφάλισης, αφού δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα σε πολλές αγροτικές οικογένειες να πληρωθούν οι δυσβάσταχτες εισφορές. Κι απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα, χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι φτωχομεσαίοι αγρότες, που δε θα μπορούν να πληρώνουν τα χαράτσια που επέβαλε η κυβέρνηση, θα πετιούνται εκτός του νέου ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος του ΟΓΑ.

Αναγκασμένοι να πληρώνουν δυσβάσταχτες εισφορές είναι χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες

Συγκέντρωση αγροτών στην Ομβριακή, στη διάρκεια των μεγάλων κινητοποιήσεων το Γενάρη του 1998. Μπροστά και οι ηλικιωμένοι, καθώς οι συντάξεις πείνας τούς αναγκάζουν να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γηρατειά