Πρώτον, ότι κατετρόπωσε οριστικώς και αμετακλήτως την Αριστερά και την έβγαλε από το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού, με συνέπεια, να φθάσουμε στο τέλος της πολιτικής και της ιστορίας. Δεύτερον, ότι η Αριστερά απερροφήθη από τη Δεξιά κι εξέλιπε κατ' αυτόν τον τρόπο. Και τρίτον, ότι μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς δεν υπάρχει πια καμιά διάκριση, όπως συνέβαινε επί δυο σχεδόν αιώνες.

Συγκεκριμένα, λέει: Η Αριστερά, ούτε κατετροπώθη, ούτε βγήκε από το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού. Η Αριστερά δεν απερροφήθη, κατά κανένα τρόπο, από τη Δεξιά. Και τέλος, η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, όχι μόνο δεν εξέλιπε, αλλ' αντίθετα, εντάθηκε. Κι αυτή η ένταση ήταν αναπόφευκτη και σήμερα είναι και αναγκαία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Οταν η επικράτηση της Δεξιάς αυξάνει την ισχύ, τα προνόμια και τα αγαθά της τάξης των καπιταλιτών, πώς μπορεί να λείψει η Αριστερά, που είναι η τάξη των ανίσχυρων και των αδικημένων; Δε θα αντισταθούν αυτοί οι ανίσχυροι και αδικημένοι στην ισχύ των προνομιούχων; Επίσης, θα πει ο απλός και καλόπιστος πολίτης: Πώς απερρόφησε ή θα απορροφήσει η Δεξιά την Αριστερά; Θα μοιράσει την ισχύ της, τα προνόμιά της και τα αγαθά της με αυτούς, που τα στερούνται; Τότε η Δεξιά δε θα είναι καπιταλιστική, αλλά σοσιαλιστική.

Και το τρίτον: Πώς μπορεί να λείψει η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, όταν η Δεξιά όλο και στενεύει, δηλαδή, όλο και πιο λίγοι γίνονται οι πραγματικοί καπιταλιστές, και όταν η Αριστερά όλο και διευρύνεται, δηλαδή, όλο και πληθαίνουν οι πληττόμενοι από την απληστία και τη βιαιότητα της Δεξιάς;

Και παρουσιάζεται το φαινόμενο, όταν οι άλλοι υφιστάμενοι κι εργαζόμενοι κινητοποιούνται για τα δίκαιά τους, τα τσιράκια τάσσονται με την εργοδοσία. Είναι τα τσακάλια της σημερινής κοινωνίας.Τους αποκαλώ τσακάλια, γιατί δε διαφέρουν από τα ζώα της ζούγκλας, που περιμένουν να τελειώσουν το γεύμα τους οι λέοντες, καταβροχθίζοντας τα θύματά τους, για να χιμήξουν και να ξεκοκαλίσουν τα υπολείμματα της λεόντειας ευωχίας...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ

Τον εκφυλισμό - στον οποίο έχουν οδηγήσει οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ", την Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Νοτιοδυτικής Ελλάδας (ΕΙΝΠΙΣ) - καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Νοσοκομειακών Γιατρών Νοτιοδυτικής Ελλάδας και Νήσων.

Στη δίχρονη πορεία, επισημαίνει η ΔΕ, το ΔΣ της ΕΙΝΠΙΣ ενσωματώθηκε πλήρως στην κυβερνητική πολιτική για τα νοσοκομεία. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει, την απόφαση του ΔΣ της ΕΙΝΠΙΣ για την ετεροαπασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών, που πήρε στις 11.9.1995, ενώ η θητεία του είχε λήξει το καλοκαίρι του 1995. Η απόφαση αυτή ψηφίστηκε ομόφωνα και δικαιολογείται με το εξής καταπληκτικό σκεπτικό: Η εναλλακτική λύση της ετεροαπασχόλησης εντός και εκτός του νοσοκομείου (ή σε συνδυασμό), θα αποτελέσει λύση εφόσον η πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων έχει δείξει ότι δεν υπάρχει προοπτική καν λύσης των πολλών και συσσωρευμένων προβλημάτων των νοσοκομειακών. Μάλιστα το σκεπτικό της ΕΙΝΠΙΣ έχει και προέκταση: "Επειδή, αναφέρουν τα πρακτικά, η πρόταση για ετεροαπασχόληση μειοψήφησε για λίγους ψήφους στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ (Μάης 1995) και επιπλέον στο διάστημα που μεσολάβησε δεν άλλαξε τίποτε προς το καλύτερο, ενώ παράλληλα η πραγματικότητα αποβαίνει όλο και πιο αρνητική για τους γιατρούς του ΕΣΥ, ζητάμε, ως ΕΙΝΠΙΣ, ομόφωνα να συγκληθεί έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ για να ξαναδεί το θέμα της ετεροαπασχόλησης".

Οι αντιπρόσωποι στο 3ο Συνέδριο της ΟΕΝΓΕ, πήραν τις εξής βασικές αποφάσεις: Της παραμονής των δημόσιων νοσοκομείων στο δημόσιο - με τη μορφή ΝΠΔΔ - του θεσμού της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και την ένταξη των πανεπιστημιακών στο ΕΣΥ.Ετσι αντί το ΔΣ της ΕΙΝΠΙΣ να αγωνιστεί και να προσπαθήσει να "περάσει" την απόφαση στους γιατρούς της μεγαλύτερης, όπως αναφέρει, Ενωσης της χώρας,... προβληματίζεται για τους συνδικαλιστές της "άλλης άποψης" και "εκτός του ΔΣ της ΕΙΝΠΙΣ που προσδοκούν λύσεις για μεγάλα προβλήματα των νοσοκομειακών γιατρών". Κι όταν λένε "άλλη άποψη", εννοούν τη Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα.

Μ' άλλα λόγια ομολογούν - και το γράφουν κιόλας στα πρακτικά - ότι όλοι - πλην της ΔΕ - έχουν παραιτηθεί από κάθε αγωνιστική διεκδίκηση. Δεν προκήρυξαν, τονίζει η ΔΕ, έγκαιρα εκλογοαπολογιστική συνέλευση με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν οι νοσοκομειακοί γιατροί απ' τις συλλογικές διαδικασίες. "Χαρακτηριστικό, αναφέρει η ΔΕ, της αδιαφορίας και της συνειδητής επιλογής τους για διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο, είναι ο διορισμός από ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ - "ΣΥΝ" της Εφορευτικής Επιτροπής χωρίς καν Γενική Συνέλευση για να γίνουν οι εκλογές σε ημερομηνία που ακόμα συζητείται".

Η ΔΕ καλεί τους γιατρούς να συσπειρωθούν γύρω απ' την παράταξη, γιατί, όπως τονίζει, η "αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων στο ΔΣ της ΕΙΝΠΙΣ αναδεικνύεται σε κυρίαρχο για τις επερχόμενες εκλογές των νοσοκομειακών γιατρών της περιοχής". Ετσι θα αναδειχτεί ένα ΔΣ στην ΕΙΝΠΙΣ που θα υπερασπίζεται το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, θα αντιστέκεται στις επιλογές της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για εμπορευματοποίηση της υγείας και θα αγωνίζεται για την οικονομική και επιστημονική αναβάθμιση των νοσοκομειακών γιατρών.

Κάθε μέρα - και με αποκορύφωμα την Κυριακή - εδώ και χρόνια "άπαντα τα παλαιά είδη" αλλάζουν χέρια στο Μοναστηράκι.

Μια δραστηριότητα που αποτυπώθηκε και στα τραγούδια μας. Ποιος, αλήθεια, δεν τραγούδησε πως "η τύχη του το έφερε να κλέψει ένα σακάκι", ή "στην πλατεία Αβησσυνίας μέσ' στα παλιατζίδικα"; Βέβαια, σε στιγμές ευφορίας αυτοί οι στίχοι προκαλούν ευχαρίστηση. Αλλά όταν παρατηρείς το παζάρι ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους, τότε μελαγχολείς. Βλέπεις αντικείμενα - πολύτιμα κομμάτια κάποιας άλλης εποχής - ανάκατα με "άπαντα τα παλαιά είδη" και στοκ κάθε είδους εμπορευμάτων.

Πάνω σε καρότσες βλέπεις αντικείμενα μιας άλλης εποχής, που την ξεπέρασε πια η τεχνολογία. Κάποιοι, ίσως, τα πουλούν για λόγους ανάγκης και κάποιοι τα αγοράζουν γιατί είναι συλλέκτες.

Αυτές είναι οι αντινομίες της ζωής, που "βρίσκουν λύση" στο κλασικό παζάρι.