Associated Press

Ο κίνδυνος ραδιενέργεας παραμένει στην περιοχή της Νεβάδα, όπου είχαν γίνει οι δοκιμές το 1970

Η κυβέρνηση Μπους διευρύνει ολοένα περισσότερο τα προκλητικά πυρηνικά σχέδιά της εναντίον άλλων χωρών. Σχετικά, στις 10/3 αποκαλύφθηκε, ότι το Πεντάγωνο έχει καταστρώσει έναν κατάλογο εφτά χωρών, που αποτελούν τους πρώτιστους στόχους αμερικανικών πυρηνικών επιθέσεων σε περιπτώσεις ακαθόριστων «αιφνιδιαστικών στρατιωτικών εξελίξεων».

Το μυστικό αυτό έγγραφο τιτλοφορούμενο «Ανασκόπιση πυρηνικής στάσης» (NPR), έχει υπογραφεί από τον υπουργό Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και υποβλήθηκε σιωπηρά στο Κογκρέσο στις 8/1. Ωστόσο, έχει ήδη χρησιμοποιηθεί από τη Στρατηγική Διοίκηση των ΗΠΑ για την ανάπτυξη νέων τύπων κατώτερης απόδοσης βομβών ανατίναξης υπόγειων καταφυγίων, αλλά και άλλων πυρηνικών όπλων.

Το NRP περιγράφει διάφορες καταστάσεις, κατά τις οποίες «δικαιολογείται» η χρήση πυρηνικών όπλων. Ειδικότερα λέει, ότι οι ΗΠΑ πρέπει να αναπτύξουν σχέδια χρησιμοποίησης πυρηνικών όπλων στην Αραβο-Ισραηλινή σύγκρουση, σε έναν πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν ή στη σύγκρουση ανάμεσα στις δυό Κορέες, και κατονομάζει εφτά χώρες - Ρωσία, Κίνα, Βόρεια Κορέα, Λιβύη, Ιράκ, Ιράν και Συρία - σαν στόχους, εναντίον των οποίων μπορεί να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα.

Μόλις έγινε γνωστό το κατασκεύασμα αυτό, άρχισαν έντονες διαμαρτυρίες και αντιδράσεις, παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια εκπροσώπων της κυβέρνησης Μπους να συγκαλύψουν την εμπρηστική αυτή ενέργειά της. Ο Τζον Αϊζαξ, πολιτικός διευθυντής του Κέντρου για τον Ελεγχο των Οπλων, δήλωσε (16/3) στην εφημερίδα «Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ» (PWW), όργανο του ΚΚ ΗΠΑ, ότι το NPR αποτελεί «μια επικίνδυνη κλιμάκωση του ανταγωνισμού στα πυρηνικά όπλα, σε μια περίοδο κατά την οποία τα πυρηνικά όπλα πρέπει να υποτονιστούν». Και πρόσθεσε, ότι αυτή η επιδίωξη σημαίνει, ότι ο Πρόεδρος Μπους «προσβλέπει απεγνωσμένα σε νέες χρήσεις πυρηνικών όπλων». Επίσης, αποκάλεσε την ανασκόπηση αυτή «ένα άλλο παράδειγμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού», βασιζόμενο στην αντίληψη του προσωπικού συμφέροντος, με μικρό ενδιαφέρον για τις γνώμες άλλων.

Associated Press

Διαδήλωση στη ΛΔ Κορέας ενάντια στη λεγόμενη Αντιπυραυλική άμυνα

Επίσης, και οι «Τάιμς Νέας Υόρκης» (ΝΥΤ) το σχολίασαν σε κύριο άρθρο τους (11/3) με τον τίτλο «Η Αμερική σαν πυρηνικό κάθαρμα», όπου παρατηρούσαν: «Αν μια άλλη χώρα σχεδίαζε να αναπτύξει ένα νέο πυρηνικό όπλο και απέβλεπε σε προληπτικά πλήγματα κατά μιας σειράς μη πυρηνικών χωρών, η Ουάσιγκτον δικαιολογημένα θα αποκαλούσε αυτή τη χώρα ένα επικίνδυνο κάθαρμα. Ομως, τέτοια είναι η πορεία, που υποδείχνεται στον Πρόεδρο Μπους από ένα νέο σχεδιαστικό έγγραφο του Πενταγώνου, που έγινε δημόσια γνωστό στο τέλος της περασμένης βδομάδας. Ο κ. Μπους είναι ανάγκη να στείλει αυτό το ντοκουμένο πίσω στους συντάκτες του και να ζητήσει μια νέα εκδοχή λιγότερο απειλητική στην ασφάλεια των μελλοντικών αμερικανικών γενιών» κλπ.

Παράλληλα, και ο Μπρους Μπλερ, απόστρατος στρατηγός της Αεροπορίας, που είναι τώρα ηγέτης του Κέντρου Πληροφόρησης για την Αμυνα, υπογράμμισε ότι η αρχικά αναφερόμενη Ανασκόπηση «απέτυχε να αντιληφθεί» το γεγονός, ότι οι ΗΠΑ θα είναι σε «πολύ καλύτερη κατάσταση σε έναν κόσμο ελεύθερο από τα πυρηνικά όπλα».

Ο αυξανόμενος πυρηνικός κίνδυνος επισημάνθηκε νωρίτερα, όταν το Δελτίο Ατομικών Επιστημόνων μετακίνησε το λεπτοδείκτη του δικού τους «Ρολογιού συντέλειας του κόσμου» μπροστά δυο λεπτά - στα 7 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα - στην ίδια θέση, που ήταν αυτό το ρολόι, όταν έκανε το ντεμπούτο του το 1947 και η τρίτη φορά, που ο δείκτης του έχει προχωρήσει μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου το 1991. Ο εκδότης του δελτίου αυτού Στιβ Σουάρτζ είπε, ότι οι πολιτικές που εξήγγειλε το ΝΡR μετατρέπονται σε έναν οδηγό για τη χρήση πυρηνικών όπλων και είναι πιθανόν, ότι θα μειώσει την ασφάλεια των ΗΠΑ. «Μας αρέσει ή όχι, άλλες χώρες θα απαντήσουν και πιθανόν να επιταχύνουν τη δουλιά για την ανάπτυξη των δικών τους πυρηνικών οπλοστασίων».

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα «Λος Αντζελες Τάιμς», ο Ουίλιαμ Αρκιν, εταίρος στη Σχολή Τζον Χόπκινς Ανωτάτων Διεθνών Σπουδών, παρατήρησε, ότι το NPR «αντιστρέφει τη μακρόχρονη τάση δυο δεκαετιών, που υποβίβαζε τα πυρηνικά όπλα στην κατηγορία της έσχατης επιλογής».

Μιλώντας στη συνδιάσκεψη για δικαιοσύνη και παγκόσμια ασφάλεια, που έγινε πρόσφατα στο Σικάγο, η αγωνίστρια Μιντία Μπένζαμιν είπε: «Η βομβαρδιστική εκστρατεία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" μας έκαμαν λιγότερο ασφαλείς». Η τριήμερη αυτή εκδήλωση συγκροτήθηκε από την Επιτροπή Υπηρεσίας Αμερικανών φίλων και το Συνασπισμό Ανταπόκρισης στην Ειρήνη, στον οποίο ανήκουν γύρω στις 25 ομάδες της περιοχής του Σικάγου, που έχει κινητοποιηθεί ενεργά για την πορεία για ειρήνη και δικαιοσύνη, που θα γίνει στις 20 Απρίλη στην Ουάσιγκτον.

Ενώ έγιναν ευρύτερα γνωστές οι νέες αυτές επιδρομικές επιδιώξεις, ο αντιπρόεδρος Ρίτσαρντ Τσένι μετέβη στη Μέση Ανατολή σε μια προσπάθεια να εξασφαλιστεί υποστήριξη για επίθεση κατά του Ιράκ, και όταν σταμάτησε στις 11/3 στο Λονδίνο για τον ίδιο σκοπό, ο Αγγλος πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ τού την προσέφερε προθυμότατα. Ωστόσο, όπως είχε μεταδοθεί νωρίτερα από τον ανταποκριτή των «ΝΥΤ» στην αγγλική πρωτεύουσα, Ουόρεν Χόγκι, ο Μπλερ «ο πιο φωνακλάς σύμμαχος της Αμερικής στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αντιμετωπίζει αντίδραση από το κόμμα του, τη βρετανική κοινή γνώμη και μερικά μέλη της κυβέρνησής του για το ότι υποστηρίζει την κραυγή του Προέδρου Μπους για δράση κατά του Ιράκ».

Δυο μέρες αργότερα (13/3), ο ίδιος ο Μπους επανέλαβε, πως ο Λευκός Οίκος κρατά «όλες τις επιλογές πάνω στο τραπέζι», περιλαμβανομένων πυρηνικών όπλων, για να προστατευθεί η Αμερική από επίθεση από τέτοιες χώρες, όπως το Ιράκ και το Ιράν...

Από την πλευρά της, και η Ρωσία διαμαρτυρήθηκε για τη θέση αυτή των ΗΠΑ πάνω στα πυρηνικά όπλα. Σε συνέντευξή του (11/3) στον ανταποκριτή των «ΝΥΤ» στη Μόσχα, Μάικλ Ουάινς, ο υπουργός Αμυνας Σεργκέι Ιβάνοφ, που μετέβαινε στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες επί τετραήμερο σχετικά με το όλο θέμα της μείωσης των πυρηνικών όπλων των δύο χωρών, επέκρινε την κυβέρνηση Μπους για την επιμονή της να κρατάει αποθηκευμένα τα πλεονάσματα των πυραυλικών κεφαλών, αντί την καταστροφή τους, όπως έχει προτείνει η Ρωσία. Ο Ιβάνοφ τόνισε, ότι η διατήρησή τους όχι μόνο θα ενθαρρύνει τον πυρηνικό πολλαπλασιασμό, αλλά θα συμβάλει και σε ένα νέο είδος εξοπλιστικού ανταγωνισμού.

Ταυτόχρονα, συνέχιζε ο Ουάινς, το Κρεμλίνο επίσημα καταδίκασε και τη νέα έκθεση του Πενταγώνου, που περιελάμβανε τη Ρωσία ανάμεσα στις εφτά χώρες, οι οποίες αποτελούν ενδεχόμενους στόχους για αμερικανικά πυρηνικά πλήγματα. Και πρόσθεσε: «Σήμερα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Ιγκόρ Ιβάνοφ, κάλεσε την κυβέρνηση Μπους να δώσει εξηγήσεις για το σχέδιο. Ο εκπρόσωπός του, Αλεξάντρ Γιακοβλένκο, δήλωσε σε δημοσιογράφους, ότι παραμένει να δει κανείς «σε ποιο σημείο η πληροφορία αυτή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αν ναι, πώς μπορεί να συμβιβάζεται με διακηρύξεις των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν θεωρούν πια τη Ρωσία σαν έναν εχθρό»;

Με τη σειρά της, και η κυβέρνηση της Κίνας εξέδωσε ανακοίνωση λέγοντας, ότι «συγκλονίστηκε βαθιά» από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, ότι και η Κίνα ήταν ανάμεσα στις εφτά χώρες, που χαρακτηρίζονταν σαν πιθανοί στόχοι. Το σχέδιο του Πενταγώνου παρουσίαζε το Πεκίνο σαν μια τέτοια χώρα με εκτεταμένη πυρηνική δύναμη και έλεγε, πως οι ΗΠΑ θα απαντούσαν με πυρηνικά όπλα, αν η Κίνα εξαπόλυε μια επίθεση κατά της Ταϊβάν. Οπως μεταδόθηκε, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Σουν Γιουζί απαίτησε να δοθεί μια εξήγηση για το σχέδιο αυτό λέγοντας, ότι οι ΗΠΑ πολύ πριν είχαν συμφωνήσει οι δυο χώρες να μη θεωρούν η μια την άλλη ως στόχο για πυρηνικά όπλα. Ο εκπρόσωπος τόνισε την αντίθεση της Κίνας, ότι θα χρησιμοποιούσε ή θα απειλούσε ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα ενάντια σε μια μη πυρηνική χώρα.

Πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι στο αμερικανικό Κογκρέσο επικρατεί αισθητή αναταραχή κατά των ανεύθυνων και επικίνδυνων ενεργειών της κυβέρνησης Μπους. Σε άρθρο του στους «ΝΥΤ» (12/3), ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Ρόμπερτ Μπερντ παρατηρούσε σχετικά, ότι ο πρόεδρος της χώρας δεν μπορεί να κάνει πόλεμο από μόνος του. Εξηγούσε: «Το Σύνταγμα αναφέρει, πως ο πρόεδρος θα είναι ο αρχιστράτηγος, αλλά το Κογκρέσο είναι αυτό, που έχει τη συνταγματική εξουσία να φροντίζει για την άμυνα και τη γενική ευημερία, να δημιουργεί και να συντηρεί το στρατό και να κηρύσσει πόλεμο. Με άλλα λόγια, το Κογκρέσο έχει τη συνταγματική ευθύνη να σταθμίζει τις πολιτικές αποφάσεις, που σχετίζονται με τον πόλεμο».

Και συμπλήρωνε: «Ωστόσο, σ' αυτόν τον πόλεμο για την τρομοκρατία, το Κογκρέσο, στο σύνολό του, έχει αφεθεί να μαθαίνει γύρω από τις μεγαλύτερες αποφάσεις σχετιζόμενες με τον πόλεμο διαμέσου άρθρων σε εφημερίδες. Μια μέρα ακούμε ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί σύμβουλοι κατευθύνονται προς τις Φιλιππίνες. Μια άλλη μέρα διαβάζουμε ότι στρατιωτικό προσωπικό μπορεί να πάει στην πρώην σοβιετική δημοκρατία της Γεωργίας. Την επόμενη μέρα στέλνουμε συμβούλους στην Υεμένη. Και, ω ναι, επίσης μαθαίνουμε από ειδήσεις, ότι έχουμε μια σκιώδη κυβέρνηση στην πισινή αυλή μας, αποτελούμενη από άγνωστους γραφειοκράτες, σηκώνονται και τρέχουν σε αφανέρωτες τοποθεσίες, για έναν ατέλειωτο χρόνο.

»Είναι απορίας άξιον, ότι μέλη του Κογκρέσου αρχίζουν να ρωτούν κατά πόσον η κυβέρνηση εσκεμμένα αφήνει το Κογκρέσο στο σκοτάδι - ή κατά πόσον η κυβέρνηση παίρνει μεγάλες πολιτικές αποφάσεις εν πτήσει, χωρίς να διαθέτει χρόνο για την απαραίτητη μελέτη ή διαβούλευση; Κανένα σενάριο δεν είναι παρηγορητικό. Και ενώ η κυβέρνηση έχει αρχίσει να συναντάται με κάποια μέλη του Κογκρέσου, φαίνεται να είναι περισσότερο αντίδραση στην επίκριση παρά μια γνήσια συνεργασία ή διαβούλευση».

Και έκλεινε ο γερουσιαστής Μπερντ από τη Δυτική Βιργινία: «Η απώλεια αμερικανικών ζωών στο Αφγανιστάν απαιτεί να αμφισβητήσουμε τις πολιτικές πολεμικού χρόνου του προέδρου, άσχετα πόσο δυσάρεστη μπορεί να είναι αυτή η αμφισβήτηση. Το οφείλουμε αυτό στους Αμερικανούς, που έχουν πεθάνει και θα πεθάνουν στην πορεία αυτού, που μπορεί να είναι ένας μακρός και ζοφερός πόλεμος».

Μετά από ένα διήμερο (16-17 του Μάρτη), πότε ήρεμων και πότε ζωηρών συζητήσεων και αντιγνωμιών στη βορειοανατολική πόλη του Ρόστοκ, το συνέδριο του ΚΟΔΗΣΟ δημοσιοποίησε το πρόγραμμα με το οποίο κατέρχεται στις γενικές εκλογές της 22ης του Σεπτέμβρη. Επιδιώκει να γίνει η τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη στη Γερμανία - μετά το SPD και τη Χριστιανοδημοκρατία και πριν από τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP).

Στο συνέδριο μετείχαν 400 αντιπρόσωποι και είχαν κληθεί ως παρατηρητές και αντιπρόσωποι ξένων κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών και πρώην κομμουνιστικών κομμάτων. Το ΚΚΕ αντιπροσώπευσε ο Κώστας Βουλγαρόπουλος, μέλος της ΚΕ, που είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει γνώμες με στελέχη του ΚΟΔΗΣΟ και ξένους αντιπροσώπους.

Το εκλογικό πρόγραμμα, που είχε προετοιμαστεί από την ηγεσία και ψηφίστηκε από τους συνέδρους, προβλέπει στα βασικά σημεία του τις εξής επιλογές: Το ΚΟΔΗΣΟ είναι κόμμα αντιπολεμικό, υπέρμαχο της ειρήνης, υπόσχεται να αγωνιστεί για κοινωνική δικαιοσύνη και για τα συμφέροντα των εργαζομένων γενικά και των Ανατολικογερμανών ειδικότερα.

Η πρόεδρος του κόμματος, Γαβριέλα Τσίμερ, στην ομιλία της υποσχέθηκε ότι «ένα σοσιαλιστικό κόμμα πρέπει πάντα να ασκεί αντιπολίτευση, όταν ρίχνονται βόμβες, γίνονται δολοφονίες και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σ' αυτό, το ΚΟΔΗΣΟ πρέπει να είναι ριζοσπαστικό, έστω κι αν αυτό φαινομενικά δεν το ωφελεί ή μάλιστα το βλάπτει».

Ωστόσο, όταν ένας σύνεδρος από το Σααρμπρίγκεν, σχετίζοντας την αυξημένη επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, ως συνέπεια της νέας στρατηγικής του, υπέβαλε πρόταση άμεσης εξόδου της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ και αυτός ο όρος να συμπεριληφθεί στο εκλογικό πρόγραμμα, διαπιστώθηκε διαφορά από τις διακηρύξεις και την πρακτική πολιτική. 129 σύνεδροι ψήφισαν την πρόταση, αλλά η ηγεσία και η πλειοψηφία των συνέδρων (συνολικά 160) την καταψήφισαν. Ως συμβολή υπέρ της ειρήνης η πρόεδρος παρουσίασε στους συνέδρους και την έκκληση αντιπροσώπων αριστερών ευρωπαϊκών κομμάτων - ανάμεσα σ' αυτούς και της ίδιας και του Ρομπέρ Υ, προέδρου του Γαλλικού ΚΚ - προς τους Ευρωπαίους ηγέτες να σταλεί διεθνής στρατός προστασίας των Παλαιστινίων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Η πλειοψηφία του συνεδρίου ακολούθησε την ηγεσία και στην αρχή που διακηρύσσει ότι κατεβαίνει στον εκλογικό αγώνα ως αντιπολίτευση στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων, λόγω της οικονομικοκοινωνικής πολιτικής της σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και της πολεμικής συμμετοχής στο πλευρό των ΗΠΑ. Αλλά ενώ το ηγετικό στέλεχος και επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας, Ντίτμαρ Μπαρτς, άφησε να εννοηθεί γενικά μη συμμετοχή του ΚΟΔΗΣΟ σε ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η πρόεδρος μίλησε για μεσοπρόθεσμη συμμετοχή. Στο κεφάλαιο αυτό διεξάγονται αντιμαχόμενες συζητήσεις στις γραμμές του κόμματος, επειδή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η γραμμή της ηγεσίας: Συμμετοχή του ΚΟΔΗΣΟ στα κρατίδια υπό σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό, αλλά άμεσα μη συμμετοχή σε ομοσπονδιακή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, με το επιχείρημα ότι τα δυο κυβερνητικά κόμματα έχουν εγκαταλείψει όλες τις κοινωνικές, οικολογικές και δημοκρατικές αρχές.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στο σημείο αυτό είναι και το εξής: Μια μόλις μέρα μετά το συνέδριο ο Χέλμουτ Χόλτερ, ένα από τα ηγετικά στελέχη του κόμματος, αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού του κρατιδίου του Μεκλεμβούργου-Πρόσω Πομερανίας, δήλωσε στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» ότι το ΚΟΔΗΣΟ οφείλει να μετάσχει μετά τις εκλογές σε κυβέρνηση Σρέντερ-Πρασίνων, αν χρειαστεί η βοήθειά του. Ο Χόλτερ βλέπει δυνατότητες συμβιβασμού του ΚΟΔΗΣΟ με τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους και στην εξωτερική πολιτική. Είπε επίσης ότι «ανησυχεί» πως η συμμετοχή της Γερμανίας σε στρατιωτικές επεμβάσεις με «εντολή του ΟΗΕ» θα διευρυνθεί και γι' αυτό χρειάζεται συμμετοχή του ΚΟΔΗΣΟ στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση για «να ασκήσει επιρροή»! (εννοεί προς όφελος της ειρήνης!)

Για τη συμμετοχή σε τοπικές κυβερνήσεις, όπως, π.χ., στο Βερολίνο, ο επίτιμος πρόεδρος του κόμματος, Χανς Μόντρο, είπε ότι ο συνασπισμός με το SPD αποτελεί «πολιτικοκοινωνική σχοινοβασία».

Η Σάρα Βάγκενκνεχτ, αντιπρόσωπος της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας, υπογράμμισε ότι το ΚΟΔΗΣΟ ασκεί κριτική στο SPD με βελούδινα γάντια και ότι το SPD χρειάζεται το ΚΟΔΗΣΟ για να επιβάλει την αυστηρή οικονομική του πολιτική.

Ο Ούβε-Γενς Χόιερ, αντιπρόσωπος του Μαρξιστικού Φόρουμ, υπογράμμισε ότι οι πολεμικές επιθέσεις δεν έχουν καμιά σχέση με το διεθνές δίκαιο και γίνονται για λόγους σκοπιμότητας και τα πετρέλαια. Η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (18 του Μάρτη) σημειώνει: «Το ερώτημα ποιον πραγματικά αντιπολιτεύεται το ΚΟΔΗΣΟ το 2002 είναι δύσκολο να απαντηθεί... Αντιπολίτευση στο καπιταλιστικό σύστημα; Αν ήθελε να μείνει πιστό σ' αυτό, δε θα 'πρεπε να μετάσχει σε καμιά κυβέρνηση... Ομως αν το φθινόπωρο ένας καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ δε θα είχε πλειοψηφία για μια κοκκινο-πράσινη κυβέρνηση και χρειαζόταν έναν τρίτο εταίρο, σ' αυτό δε θα αποτύχει εξαιτίας του ΚΟΔΗΣΟ. Εντελώς σίγουρα. Αυτό το υποσχέθηκε το κόμμα το Σαββατοκύριακο. Παρότι είπε κάτι άλλο».