Πυρκαγιά ξέσπασε χτες σε χωματερή, που λειτουργεί ανεξέλεγκτα στο Κορωπί. Αύριο μπορεί να είναι οπουδήποτε αλλού στην Αττική λειτουργούν ανάλογες χωματερές
Με ανακοίνωσή του, ο Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής τονίζει ότι «οι ανεξέλεγκτες χωματερές (τουλάχιστον 8 εν ενεργεία με ευθύνη αντίστοιχων ΟΤΑ εκτός Ενιαίου Συνδέσμου και δεκάδες υπολειτουργούσες ή κλειστές, αλλά ακάλυπτες) δημιουργούν σημαντικούς κινδύνους για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Οι πυρκαγιές και η ρύπανση υδάτων και αέρα είναι οι σοβαρότερες, με άμεσες και ορατές συνέπειες».
Ο ΕΣΔΚΝΑ επισημαίνει την ανάγκη για «υλοποίηση ορθολογικού σχεδιασμού διάθεσης και επεξεργασίας των απορριμμάτων της Περιφέρειας Αττικής. Τα εργοστάσια μηχανικής ανακύκλωσης κομποστοποίησης και οι ασφαλείς χώροι υγειονομικής ταφής των υπολειμμάτων της επεξεργασίας κατάλληλα χωροθετημένα αποτελούν την καρδιά της λύσης του προβλήματος». «Η πυρκαγιά στο Κορωπί, τονίζει, θέτει επί τάπητος και πάλι την ανάγκη άμεσης συνεργασίας των ΟΤΑ της Αττικής, όλων των ΟΤΑ, ξεπερνώντας τους γνωστούς σε όλους διαχωρισμούς και αντιπαραθέσεις, για μια υπεύθυνη και συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων. Ο ΕΣΔΚΝΑ είναι έτοιμος να συμμετάσχει στο διάλογο και στις κοινές πρωτοβουλίες».
Μιλώντας στο «Ρ», ο Μπ. Ζιώγας, διευθυντής της Τεχνικής Υπηρεσίας του ΕΣΔΚΝΑ, δήλωσε: «Σήμερα ήταν η χωματερή του Κορωπίου, τις επόμενες μέρες θα είναι κάποια άλλη, από τις 22 συνολικά χωματερές που λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Εδώ και τώρα, συνέχισε, όλοι οι δήμοι πρέπει να συνεργαστούν, αλλά και η κυβέρνηση να αναλάβει επιτέλους και τις δικές της ευθύνες».
Τις ευθύνες της κυβέρνησης επισήμανε ο Ν. Στεφανίδης, νομαρχιακός σύμβουλος Ανατολικής Αττικής. «Πρόκειται για ένα χρόνιο πρόβλημα έλλειψης πολιτικής βούλησης από το ΥΠΕΧΩΔΕ, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να επιρρίψει το σύνολο των ευθυνών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οσο συνεχίζεται αυτή η τακτική, θα συνεχίζουν και οι χωματερές που λειτουργούν ανεξέλεγκτα να καίγονται με τεράστιο κόστος στο περιβάλλον και στους κατοίκους».
Την απόλυτη ευθύνη για το τεράστιο πρόβλημα των χωματερών «στους τοπικούς άρχοντες, στη Νομαρχιακή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους πολίτες», έριξε ανενδοίαστα πάλι χτες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Σκάι». Κι όλα αυτά, τη στιγμή, που, εδώ και τρία χρόνια, ο σχεδιασμός του ΕΣΔΚΝΑ για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής με τη δημιουργία τριών ΧΥΤΑ έχει ναυαγήσει, με κύρια ευθύνη του ΥΠΕΧΩΔΕ και όλα τα σκουπίδια της Αττικής οδεύουν στα Νέα Λιόσια ή στις 20 παράνομες χωματερές που παραμένουν βραδυφλεγείς βόμβες σε πλήρη λειτουργία.
Ομως, τα μεγάλα μας πρότυπα, αυτοί που άνοιξαν με το σπαθί στο ένα και τη δάδα στο άλλο χέρι για να φωτίσουν, τα μεγάλα δύσβατα μονοπάτια της δόξας. Αυτοί που γέμισαν με τα κουφάρια τους τα πεδία των μαχών, αυτοί που έπεσαν κάτω από τις ριπές του εκτελεστικού αποσπάσματος, που στήθηκαν στις κρεμάλες ή με τα κεφάλια κομμένα στους φανοστάτες, δεν είναι - μόνο - η πληθώρα των επωνύμων, αλλά είναι και η απέραντη στρατιά των ανώνυμων μαρτύρων, των πιστών και κολασμένων αυτού του ανεξάντλητου σε δύναμη και πάθος αγώνα.
Κι άλλες φορές μου δόθηκε η ευκαιρία ν' αναφερθώ και να υμνήσω τους άξιους και σεμνούς αυτούς συντρόφους, τους σχεδόν ογδοντα-ενενηντάρηδες (σήμερα), αυτούς που συναντώ πρώτους στις διαδηλώσεις και τις απεργίες, πρώτους στις Πρωτομαγιές και τις άλλες εκδηλώσεις, πρώτους ακόμα και στην πορείες ειρήνης, πολλές φορές με τις μπαστούνες αλλά και με τα κουπόνια στο χέρι. Αυτούς που την εποχή της καταστροφής του αρχείου του Κόμματος το '94, την έστηναν από τα ξημερώματα πάνω στο πατάρι καθαρίζοντας μέχρι αργά που νύχτωνε, με τις ιστορίες και τα καλαμπούρια τους.
Ο μπαρμπα-Θανάσης από την εποχή του '30 ακόμη, τότε με τις πρώτες απεργίες και τις πρώτες προκηρύξεις, ήταν στον αγώνα. Στο Γκάζι, στη γέφυρα της Κολοκυνθούς, στο Λαναρά, στους σταθμούς των τρένων, στα καπνεργοστάσια. Τότε που χτύπησε τις καμπάνες του Αγ. Αντωνίου στο Περιστέρι να μαζευτεί ο κόσμος στην κηδεία κάποιου δολοφονημένου συντρόφου. «Ηρθαμε σε σύγκρουση με την αστυνομία - λέει. Εμείς ρίχναμε πέτρες κι αυτοί έριχναν στο ψαχνό». Κι ύστερα η μεταξική δικτατορία, εξορίες, ρετσινόλαδα και φυλακίσεις.
Αγώνες... αγώνες... αγώνες, πικρό ψωμί δε χόρτασε. Ολες οι φυλακές και οι τόποι εξορίας της Ελλάδας δικοί του. Δις εις θάνατον, πέντε ισόβια.
Τι να πρωτοπώ και να γράψω, ο χώρος δε μου φτάνει. Χωρίς καμιά ιδιοτέλεια, χωρίς κάποια απαίτηση. Μόνο η μεγάλη πίστη, μόνο το μεγάλο του πάθος, για το Κόμμα, για τον αγώνα, για το μεγάλο όραμα και ιδανικό.
Τέτοιοι μπαρμπα-Θανάσηδες υπάρχουν πολλοί!