Και μόνο το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, σε λαϊκές διαδηλώσεις ακούγεται συχνά - έστω και ως υπερβολή - το σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι", δείχνει πως το δημοσιογραφικό επάγγελμα "πάσχει" και, εν πάση περιπτώσει, ο δημοσιογράφος απέχει πολύ από το ν' αποτελεί κοινωνικό πρότυπο για τους νέους ανθρώπους.

Ν' απολογηθούμε για το πόσο και πώς αναδείξαμε την αγωνία του άνεργου να βρει δουλιά και του εργάτη να μην τη χάσει. Του αγρότη να μείνει και να καλλιεργεί τη γη του. Του νέου να μορφωθεί. Του συνταξιούχου να ζήσει αξιοπρεπώς. Του επιστήμονα να προσφέρει. Του καλλιτέχνη να δημιουργήσει.

Ν' απολογηθούμε για το πόσο και πώς προβάλλαμε τους αγώνες των εργαζομένων εναντίον των εκμεταλλευτών τους και των κυβερνήσεων,καθώς και πόσο και πώς αναδείξαμε τη φύση της εκμετάλλευσης και το ρόλο της εξουσίας.

Ν' απολογηθούμε για το πόσο και πώς αναδείξαμε το λαϊκό πολιτισμό που προβάλλει από υπόγεια χαμόσπιτων, σε φτωχογειτονιές των πόλεων, σε χωριά της υπαίθρου.

(Για την προβολή των συμφερόντων των εκμεταλλευτών και των κυβερνήσεών τους και του "πολιτισμού" στο "Μέγαρο", στα "σκυλάδικα", στις πασαρέλες και τα τηλεοπτικά στούντιο, ας απολογηθούν οι "άλλοι συνάδελφοι").

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Το αστρονομικό ποσό των 840 δισεκατομμυρίων δραχμών προϋπολογίζεται ότι θα φτάσουν τα έσοδα του ΟΤΕ το 1997, έναντι 738 δισ. με τα οποία θα κλείσει το προηγούμενο οικονομικό έτος. Το ίδιο εντυπωσιακά παρουσιάζονται και τα κέρδη του Οργανισμού, που από τα 250 δισ. του 1996 θα ανέλθουν στα 304,4 δισ. το τρέχον οικονομικό έτος, και στα οποία θα συμβάλουν κατά κύριο λόγο οι αυξήσεις των τιμολογίων του ΟΤΕ, που καλούνται να πληρώσουν από 1/1/1997 τα λαϊκά νοικοκυριά. Ο προϋπολογισμός του νέου οικονομικού έτους, καθώς και τα αποτελέσματα του 1996 συζητήθηκαν από τη διοίκηση του Οργανισμού στη χτεσινή της συνεδρίαση.

Ετσι, τα έσοδα του Οργανισμού τον καινούριο χρόνο, σε σχέση με τα περσινά, θα παρουσιάσουν αύξηση 13,82%, που αναλογεί περίπου στο ποσοστό αυξήσεων που βαραίνει τα βασικότερα τιμολόγια, μετά και τις τελευταίες προ διμήνου αυξήσεις για το 1997, τις οποίες αποφάσισε η διοίκηση του ΟΤΕ.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα κέρδη του ΟΤΕ, για το 1997, θα ξεπεράσουν και αυτές τις προβλέψεις του πενταετούς Επιχειρησιακού Σχεδίου. Σύμφωνα με αυτές, τα κέρδη για τη χρήση του 1997 θα ανέρχονταν στα 275 δισ. δραχμές. Σε σχέση με το 1996 τα κέρδη θα εμφανίσουν αύξηση 21,75%. Το δε περιθώριο καθαρού κέρδους προ φόρων θα διαμορφωθεί στο 36,2% από 33,9% του 1996, ενώ το περιθώριο καθαρού κέρδους μετά φόρων στο 22,7% έναντι του 21,1% του έτους που πέρασε.

Βελτίωση, όμως, παρουσιάζει και ο δείκτης παραγωγικότητας των εργαζομένων στον ΟΤΕ - σε πείσμα όλων αυτών που κατηγορούν συλλήβδην τους εργαζόμενους για "χαραμοφάηδες" - αφού από 220 τηλεφωνικές γραμμές που αντιστοιχούσαν σε κάθε υπάλληλο το 1996, στο νέο χρόνο θ' αντιστοιχούν 232 γραμμές, ενώ τα έσοδα ανά υπάλληλο από 29 εκατομμύρια που ήταν τον περασμένο χρόνο, το 1997 θα φτάσουν τα 35 εκατομμύρια δραχμές. Οι δαπάνες για τις αποδοχές του προσωπικού θα είναι 178 δισ., έναντι των 166 του 1996, παρουσιάζοντας "αύξηση" 7,42%, ποσοστό που κινείται στα όρια του πληθωρισμού, και που προοιωνίζεται άλλη μια χρονιά λιτότητας για τους εργαζόμενους.

Εκτιμάται, επίσης, πως τα έξοδα λειτουργίας θ' αυξηθούν μόνο κατά 9,76% και θ' ανέλθουν στα 535 δισ., αλλά σε σχέση με τις προβλέψεις του πενταετούς Επιχειρησιακού Σχεδίου, πετυχαίνεται μια μείωση της τάξης του 5%. Ετσι, ο δείκτης εκμετάλλευσης (Δαπάνες εκμετάλλευσης / Συνολικά έσοδα) θα πέσει στο 63,7% έναντι του περσινού 66,1%, και εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους στην Ευρώπη.

Επίσης, για δεύτερη συνεχή χρονιά ο ΟΤΕ εμφανίζεται χωρίς δανειακές ανάγκες, με αποτέλεσμα ο μεν δείκτης δανειακής επιβάρυνσης να πέσει στο 0,7 από το 1,1 του 1995 (Ξένα κεφάλαια / Ιδια κεφάλαια), ο δε δείκτης κυκλοφοριακής ρευστότητας θα ανέλθει σε 0,85 από 0,76 το 1995. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν και την πιο τεκμηριωμένη διάψευση των ίδιων των επιχειρημάτων της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα οποία η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ γίνεται για την ανεύρεση κεφαλαίων. Πολύ περισσότερο, που το 1996 υπήρξε μια δραματική καθυστέρηση των επενδύσεων (σύμφωνα με πληροφορίες οι επενδύσεις δεν ξεπερνούν το 30% των κεφαλαίων που είχαν προγραμματιστεί). Η ίδια, μάλιστα, η εισήγηση, αν και μετριάζει αυτή την καθυστέρηση, παραδέχεται ότι η υστέρηση των επενδύσεων το 1996 ανέρχεται στα 65 δισ. και για τη διετία '96 - '97 θα ξεπεράσει τα 85 δισ. δραχμές.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ