Την ανάγκη «αποενοχοποίησης» ενός κορυφαίου της νεοελληνικής τέχνης, που κατηγορήθηκε άκριτα από τους μονομερείς υποστηρικτές της μοντέρνας τέχνης ως «τροχοπέδη» στην εξέλιξη της ελληνικής τέχνης, του Γιώργου Ιακωβίδη, έρχεται να ικανοποιήσει μια εξαίρετη μονογραφία για το βίο, το έργο, τη διδακτική προσφορά του. Συγγραφέας της μονογραφίας, που κυκλοφόρησε σε ένα θαυμάσιο τόμο από τις εκδόσεις «Αδάμ» και τιτλοφορείται με το επίθετο του καλλιτέχνη, η επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης Ολγα Μεντζαφού - Πολύζου. Ο δεκάχρονος μελετητικός μόχθος της Ο. Μεντζαφού ξεκίνησε με πρόταση του καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης του ΑΠΘ Ηλία Μυκονιάτη για μια διδακτορική διατριβή με θέμα τον Ιακωβίδη. Η διατριβή, που αρίστευσε στο ΑΠΘ, ευτυχώς «υιοθετήθηκε» από τις εκδόσεις «Αδάμ», οι οποίες σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου προανήγγειλαν και έκδοση μονογραφιών για τους Μαλέα, Οικονόμου και Σαββίδη.

«Γιορτή» χαρακτήρισε τη χτεσινή παρουσίαση του τόμου για τον Ιακωβίδη, η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα. Στη «γιορτή» αυτή παραβρέθηκαν και τα δύο εγγόνια του μεγάλου ζωγράφου, Φραντζέσκα Ιακωβίδη- Δαγκλή και Γιώργος Ιακωβίδης. Η Μ. Λαμπράκη - Πλάκα, αναφερόμενη στο βιβλίο, είπε ότι η Πινακοθήκη σεμνύνεται όταν επιστήμονές της παράγουν τέτοια σημαντικά έργα. Εργα, που - όπως επισήμανε - συμβάλλουν στην καλλιέργεια της νεότερης ελληνικής τέχνης, ξαναθέτουν αναγκαία ερωτήματα και δίνουν απαντήσεις σε λαθεμένες και απόλυτες απόψεις των παλαιοτέρων, όπως αυτές που κατηγόρησαν τη δημιουργία του Ιακωβίδη και τη Σχολή του Μονάχου, στην οποία σπούδασε ο Ιακωβίδης, ότι εμπόδισαν την προσχώρηση της ελληνικής τέχνης στη Μοντέρνα Τέχνη.

Για το μακρόχρονο μόχθο της Ο. Μεντζαφού, μίλησε ο Η. Μυκονιάτης, τονίζοντας ότι η μονογραφία «ξετυλίγει το νήμα της ζωής και του έργου του Ιακωβίδη, παρακολουθώντας και τα ιστορικά γεγονότα. Πράγμα πολύ σημαντικό, γιατί δίνει στο βιβλίο τη δυναμική και στέρεα βάση της ντοκουμενταρισμένης γνώσης». Η συγγραφέας της μονογραφίας αναφέρθηκε συνοπτικά στο βίο του Ιακωβίδη, «που άφησε έντονα τα ίχνη του στην ελληνική τέχνη», με τα έργα του (συνδυασμός ρεαλισμού και ιδεαλισμού), αλλά και ως «θεμελιωτής» της Εθνικής Πινακοθήκης, καθηγητής και διευθυντής της Σχολής Καλών Τεχνών. «Πιστός στην αντικειμενική απεικόνιση της πραγματικότητας ο Ιακωβίδης, θεωρήθηκε από συγχρόνους του ως "τροχοπέδη" στην εξέλιξη της ελληνικής τέχνης. Σήμερα, πια, ξέρουμε ότι δεν εξελίσσει την τέχνη μόνον ο μοντερνισμός. Αρκετά έργα του Ιακωβίδη δεν είναι μόνο σημαντικά, αλλά και χαρακτηριστικά της εξέλιξης της ελληνικής τέχνης», υπογράμμισε μεταξύ άλλων η Ο. Μεντζαφού, για να σταθεί στην «ιστορία», τις δύο εκδοχές του υπέροχου έργου του Ιακωβίδη, γνωστού ως «Σπιτική ορχήστρα», «Αυτοσχέδια ορχήστρα» και «Κονσέρτο», που εικονίζει σε ένα δωμάτιο παιδιά να παίζουν όργανα.

Τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Σεφέρη θα γιορτάσει το ΥΠΠΟ με σειρά εκδηλώσεων, ονομάζοντας το 2000 «Ετος Σεφέρη». Το σχεδιασμό των εκδηλώσεων, που ανακοινώθηκαν σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, πραγματοποίησε Ομάδα Εργασίας αποτελούμενη από τους: Δ. Μαρωνίτη, Γ. Δάλλα, Αλ. Αργυρίου, Γ. Γιατρομανωλάκη, Δ. Δασκαλόπουλο, Μ. Ευσταθιάδη, Αι. Καρύδη, Ει. Λεβίδη, Μ. Πιερή, Β. Σκούρα.

Ο κορμός του προγράμματος περιλαμβάνει συνέδρια, εκθέσεις, συναυλίες, εκδόσεις και περιηγήσεις. Συγκεκριμένα θα γίνουν δύο διεθνή συνέδρια, στις Πλάτρες Κύπρου, 26 - 29 Φεβρουαρίου, («Γιώργος Σεφέρης, ποιητής του Ελληνισμού») και στη Σμύρνη το φθινόπωρο με τίτλο «Σεφέρης, ποιητής μεταξύ Ανατολής και Δύσης». Το συνέδριο θα πλαισιώσoυν συναυλία με μελοποιημένα ποιήματα του Σεφέρη και απαγγελίες ποιημάτων. Θα οργανωθεί από το Μάιο ως τον Ιούνιο στην Αθήνα έκθεση πολυμέσων, η οποία θα ταξιδέψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η εκδοτική δραστηριότητα περιλαμβάνει τα εξής έργα: Εργοβιογραφικό Χρονολόγιο, ανθολογία πεζών και ποιημάτων με τίτλο «Ο Σεφέρης αυτοβιογραφούμενος», Ανθολόγιο κριτικής καθώς και το δίγλωσσο «Φάκελος Σεφέρη».

Στην επανέκθεση της συλλογής Σταθάτου, που εγκαινιάστηκε χθες, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αναφέρθηκε η υπουργός Πολιτισμού. Η αρχαιολόγος Ηώ Ζερβουδάκη μίλησε για την έκθεση τονίζοντας ότι τα αντικείμενα επανεκτίθενται σε διπλάσια αίθουσα, με νέο τρόπο παρουσίασης. Η συλλογή εκτιθόταν από το 1957 - 1992, οπότε αποσύρθηκε προσωρινά. Πρόκειται για 1.000 περίπου έργα από τη μέση εποχή Χαλκού μέχρι τα μεσοβυζαντινά χρόνια, που συγκροτούν σύνολα προερχόμενα από τη Δημητριάδα, Χαλκιδική, Καρπενήσι, Σινώπη κ.α. Στον προγραμματισμό του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου βρίσκεται και «εξόφληση» των «οφειλών» και σε άλλους δωρητές, όπως η έκθεση της συλλογής Βλαστού, που περιλαμβάνει κυρίως αγγεία.

«Η Ελλάδα του Μπαρκώφ», η έκθεση που εγκαινιάστηκε χτες στο Μουσείο Μπενάκη, διοργανώθηκε σε συνεργασία με το ΕΛΙΑ και παρουσιάζει τα έργα του ρωσικής καταγωγής Αλεξάντερ Μπαρκώφ , ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1927 και πέθανε το 1942 στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα σημαντικό ζωγράφο, απόφοιτο της Σχολής Καλών Τεχνών του Ελσίνκι, που διαμόρφωσε το καλλιτεχνικό ιδίωμά του στις αρχές της δεκαετίας του '20 στο Παρίσι.

Τα εκτιθέμενα έργα είναι ακουαρέλες μικρού και μεσαίου μεγέθους και αποτελούν τις πρώτες εκφράσεις, με υλικό την ακουαρέλα, της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα. Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου τονίστηκε ότι «πρόκειται για μοναδικό σώμα καλλιτεχνικής παραγωγής στο εικαστικό απόθεμα της ζωγραφικής στην Ελλάδα, αφού, εκτός από τη στιλιστική τους καινοτομία, παρουσιάζουν και σημαντικό ανθρωπολογικό ενδιαφέρον: ο καλλιτέχνης απεικόνισε τους δρόμους της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, αποτυπώνοντας αντικείμενα και περιστατικά της καθημερινότητάς τους ανάμεσα στο 1927 και το 1942. Αγάπησε την Πλάκα, το Μοναστηράκι, το Λιμάνι του Πειραιά, την Ανω Πόλη της Θεσσαλονίκης και σύνδεσε την εφήμερη όψη τους με τη διαχρονική τους παρουσία». Γενική επιμέλεια έκθεσης και του καταλόγου της: Δημήτρης Πόρτολος.