Την ώρα που οι εργαζόμενοι πληρώνουν τα σπασμένα της κρίσης, οι τραπεζίτες αξιώνουν να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την επιβολή ακόμα πιο αντιδραστικών πολιτικών

Ζήτημα αιχμής και για την ΕΚΤ είναι η «εδώ και τώρα» εφαρμογή του προγράμματος αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, της πολιτικής που σχεδίασαν στο πλαίσιο της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» και που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Στη λαιμητόμο μπαίνουν τα λαϊκά δικαιώματα, στην εργασία, στην ασφάλιση κ.α. Αξιώνουν ακόμη περισσότερη φτηνή και ανασφάλιστη εργασία και ακόμη με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση και τις επιπτώσεις που επιφέρει αξιώνουν νέες προκλητικές κρατικές ενισχύσεις σε όφελος της μεγαλοεργοδοσίας.

Η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος ενόψει της κατάρτισης των κρατικών προϋπολογισμών για το 2010 συγχαίρει για τις αποφάσεις τους υπουργούς Οικονομίας (συμβούλιο Γιουρογκρούπ) και επισημαίνει ότι τα «σχέδια προϋπολογισμού για το 2010, τα οποία οριστικοποιούνται σε αρκετές χώρες και οι μεσοπρόθεσμες στρατηγικές εξυγίανσης πρέπει να αντανακλούν τη δέσμευση για ταχεία επάνοδο σε υγιή και βιώσιμα δημόσια οικονομικά». Ανεβάζοντας ταχύτητες και τον πήχη της αντιλαϊκής πολιτικής αξιώνουν ακόμη περισσότερες «παρεμβάσεις» στη «διαδικασία διαρθρωτικής προσαρμογής» που όπως λένε «πρέπει σε κάθε περίπτωση να ξεκινήσει πριν από την οικονομική ανάκαμψη και το 2011 θα πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες εξυγίανσης». Με άλλα λόγια αξιώνουν, όπως ακριβώς και η Κομισιόν, τη λήψη μέτρων «μόνιμου και σταθερού χαρακτήρα και απόδοσης» από τώρα και μέσα στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, τα οποία να κλιμακωθούν ακόμη περισσότερο μετά το 2011, σε συνθήκες δηλαδή καπιταλιστικής ανθοφορίας και «ανάπτυξης». Η ΕΚΤ σημειώνει ακόμη πως βλέπει ορθό το ενδεχόμενο αύξησης των έμμεσων φόρων, που «ενδέχεται να είναι εντονότερη από αυτή που αναμένεται επί τους παρόντος, λόγω της ανάγκης για δημοσιονομική εξυγίανση».

Τα ακόμη χειρότερα σχεδιάζουν για τον ελληνικό και άλλους λαούς για τους οποίους ετοιμάζουν ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες «προσαρμογής» στη βάση που προβλέπεται και από το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Το πρόσχημα είναι και πάλι η μείωση των εμφανιζόμενων ελλειμμάτων και του υψηλού κρατικού χρέους που να σημειωθεί είναι γέννημα και θρέμμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Είναι φανερό ότι γίνονται «στενός κορσές» και για τη κυβέρνηση της ΝΔ, που μαζί με το πακέτο μέτρων, που θα ανακοινώσει, σκοπεύει να παζαρέψει με την ΕΕ, ένα μικρό χρονικό διάστημα προκειμένου να πετύχει τους στόχους «δημοσιονομικής προσαρμογής».

Οι ευρωτραπεζίτες αξιώνουν με τη σειρά τους γενναίες κρατικές επιδοτήσεις στη μεγαλοεργοδοσία και την κάλυψη των (όποιων) ασφαλιστικών υποχρεώσεών τους με ζεστό χρήμα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Στον «τομέα της διαρθρωτικής πολιτικής» και με στόχο τη «στήριξη της διατηρήσιμης ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ» αξιώνουν: «Ο κατάλληλος (!) καθορισμός των μισθών και η επαρκής ευελιξία για την επιστροφή των ανέργων στην εργασία θεωρούνται σημαντικοί παράγοντες». Αξιώνουν δηλαδή καθεστώς περισσότερης ευέλικτης και ανασφάλιστης εργασίας. Ακόμη κρίνουν «ουσιώδες να δημιουργηθούν ενδεδειγμένα κίνητρα για εργασία». Είναι ηλίου φαεινότερο τα «κίνητρα» δεν προορίζονται για τα θύματα της πολιτικής τους, τους άνεργους που απεγνωσμένα ψάχνουν για δουλειά, αλλά αντίθετα για τα μεγαλοαφεντικά που ψάχνουν για φτηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό.