ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο δρόμος του αγώνα

Ασφαλώς, η εικόνα μιας Ελλάδας αποκλεισμένης σε όλο το μήκος και πλάτος της από τα τρακτέρ των αγροτών και με το εσωτερικό των πόλεών της κλειστό από τους επαγγελματοβιοτέχνες δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Πολύ περισσότερο, δεν είναι συνηθισμένο, αν το δεις από τη σκοπιά των εκπροσώπων και υπαλλήλων του μεγάλου κεφαλαίου, που εμφανίζονται με τρόμο να μιλούν για "αντεπανάσταση των φοροφυγάδων", κρύβοντας έτσι, για μια ακόμα φορά, το αίσχος της δικής τους πολιτείας και πολιτικής, αυτής ακριβώς που υποκινεί τα μαζικής κλίμακας φαινόμενα αγανάκτησης του τελευταίου καιρού.

Στοιχειώδης ψυχραιμία, εκ μέρους όσων εκ των αναλυτών θέλουν να χαρακτηρίζονται σοβαροί, φτάνει για να διαπιστώσουν ότι τα "αντικειμενικά" - υπέρ της, για μία ακόμα φορά, φοροαπαλλαγής του μεγάλου κεφαλαίου - "κριτήρια" είναι απλά μία σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Είναι αφορμή, δεν είναι αιτία. Για τους αγρότες μάλιστα, δεν είναι ούτε καν αφορμή. Κι αυτό το γνωρίζουν ο υπουργός Οικονομικών και η κυβέρνησή του. Το γνωρίζουν οι καλολαδωμένοι "αδέσμευτοι" κονδυλοφόροι. Το γνωρίζει ακόμα και αυτός ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που, ως ένας από τους καθαρόαιμους υποστηριχτές όποιας εντολής των Βρυξελλών, έσπευσε να επαναβεβαιώσει την υποστήριξή του στην κυβέρνηση, κόντρα σε όσους αντιδρούν και αντιστέκονται. Το γνωρίζουν, βέβαια, ευτυχώς και οι αγρότες, που γι' αυτό πολλαπλασιάζουν τα μπλόκα στις εθνικές οδούς. Οτι, πηγή της αυθεντικά λαϊκής αγανάκτησής τους είναι μία συνολικά αντιλαϊκή πολιτική, την οποία οι υπάλληλοι των Βρυξελλών αποφεύγουν να υπερασπίσουν ευθέως στο σύνολό της - γι' αυτό μιλούν μόνο για τα "αντικειμενικά κριτήρια".

Το γεγονός ότι τα ελεγχόμενα από το κεφάλαιο μέσα ενημέρωσης αποκρύπτουν κατά σύστημα τα πραγματικά αιτήματα δεν μπορεί να εξαφανίσει το, επίσης, γεγονός ότι στις κινητοποιήσεις κυρίως των αγροτών, ως κεντρικά προβλήματα προβάλλονται, με το όνομά τους, αυτά που δημιουργούν η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) των Βρυξελλών, η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (ΓΚΑΤΤ) των πολυεθνικών και η εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης". Και η προβολή αυτών των προβλημάτων, άρα και η γνώση για το ποιος είναι ο εχθρός, είναι αυτό που οδηγεί, ήδη, όσους εξεγείρονται να αναζητούν δρόμους διεύρυνσης του αγωνιστικού μετώπου, βάζοντας στην άκρη - αυτή τη στιγμή τουλάχιστον - αυταπάτες για αποσπασματικές λύσεις ανά κατηγορία θιγομένων.

Αυτή η νέα, ποιοτικά, αναζήτηση, είναι που ανησυχεί τους κρατούντες. Οι οποίοι γνωρίζουν καλά πως: Οσο πιο γρήγορα εκφραστούν με ενιαίο τρόπο τα αιτήματα. Οσο πιο γρήγορα οι κινητοποιήσεις δείξουν καθαρά τον ένοχο - το μεγάλο κεφάλαιο, στην πλέον ασύδοτη φάση της δράσης του. Οσο πιο γρήγορα γίνουν ορατές πράξεις, που να οδηγούν σε συγκέντρωση των δυνάμεων, που αγωνίζονται και ενίσχυσή τους από ευρύτερα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα, στην προοπτική ενός αγώνα, που δε θα σταματά στην ενδεχόμενη αναστολή της εφαρμογής των "αντικειμενικών κριτηρίων". Τόσο και τότε ο πυρήνας αυτής της πολιτικής θα κινδυνεύει με ανατροπή και μαζί με αυτόν και όσοι έχουν εντολή να τον κρατούν στο απυρόβλητο. Είναι προφανές πως για το λαϊκό κίνημα συμφέρον είναι η έμπρακτη ενίσχυση αυτής ακριβώς της προοπτικής.

Της λεβεντιάς οι μελωδίες

Ηχοι της Μάνας Γης που οργώνουν στο διάβα τους, τον πόνο και τη χαρά, την πίκρα και την ελπίδα του ελληνικού λαού. Που αν σκύψεις πάνω τους θα αφουγκραστείς τους χτύπους της καρδιάς αυτού του τόπου. Νότες που 'θρεψαν της κλεφτουριάς το βόλι, τον πόνο της μετανάστευσης, το γάμο και τον έρωτα αντήχησαν χτες στη γεμάτη από κόσμο αίθουσα Συνεδρίων του ΚΚΕ στον Περισσό, στη συναυλία που διοργανώθηκε για την ενίσχυση της προσπάθειας που γίνεται να διασωθεί το ιστορικό αρχείο του ΚΚΕ.

Μια περιπλάνηση σε βάθος ιστορικό και σε πλάτος γεωγραφικό, ένα μουσικό απάνθισμα 10 και πάνω αιώνων, από τη Θράκη στην Κρήτη και από την Κύπρο στον Πόντο. Η φωνή της Γιώτα Βέη,τρανή απόδειξη μιας κληρονομιάς που δε σβήνει, δεν ξεθωριάζει και δεν ξεπουλιέται, έδωσε ζωή χτες στα δροσερά ευωδιαστά, πολύχρωμα άνθη της δημοτικής μας παράδοσης, της ριζωμένης στο χρόνο με αξίες ανεξίτηλες. Μαζί της, συνοδοιπόροι στη γεωγραφία της παράδοσης οι σπουδαίοι οργανοπαίχτες της, Μάνος Αχαλινοτόπουλος (κλαρίνο),Λάζαρος Ευθυμίου (βιολί), Κώστας Πίτσος (κιθάρα) Κώστας Παπαπροκοπίου(λαούτο), Γιώργος Γιεβγελής (Κρουστά). Τη συναυλία καλωσόρισε ο Στέφανος Ψαραδάκης μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής των Καλλιτεχνών του ΚΚΕ, που αφού αναφέρθηκε στο δημοτικό τραγούδι και στη σημασία διατήρησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κάλεσε τέλος, να στηρίξουμε ακόμα την προσπάθεια αποκατάστασης των ζημιών, που υπέστη το αρχείο του ΚΚΕ. Η Γιώτα Βέη άνοιξε τη συναυλία με ένα τραγούδι από τις "Παραλογές,"είδος αφηγηματικό με πλάτος επικό, που μέσα του βρίσκουμε σπαράγματα της αρχαίας τραγωδίας", ενώ στη συνέχεια μεταξύ άλλων τραγούδησε τη "Σαμαρίνα", το "Ντεληπαππά", τη "Μια πέρδικα παντρεύτηκε", το "βγήκα ψηλά στον Ολυμπό" κ. α

Αμέσως μετά, τη σκυτάλη μέσα στο στίβο της ελληνικής μουσικής κληρονομιάς, πήρε το κρητικό συγκρότημα των Παντελή Δερμιτζάκη (λύρα), Βασίλη Διακομανώλη (κιθάρα), Αντώνη Ζαχαριουδάκη (λαούτο). Αργότερα η βραδιά "περπάτησε" στα βήματα της ελληνικής λεβεντιάς με το χορευτικό συγκρότημα του Πολιτιστικού Συλλόγου του δήμου Ελληνικού "Τα Σούρμενα".

Τη συναυλία παρακολούθησαν ο πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης,τα μέλη του ΠΓ Θ. Τζιαντζής και Σ. Κοτσαντής και ο βετεράνος του ΚΚΕ Νίκος Αμπατιέλλος.