Το αποτέλεσμα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών και το αναπόφευκτο "μήνυμά του" έφερε το ΠΑΣΟΚ και πρωτίστως την ηγετική ομάδα της κυβέρνησης ενώπιον των αδιεξόδων, στα οποία την οδηγούν, τόσο οι μέχρι τώρα δεδομένες, όσο και οι επερχόμενες αντιλαϊκές επιλογές της, ως συνέπεια των "ανεξόφλητων γραμματίων" της απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο. "Γραμμάτια", που δεν της επιτρέπουν ούτε κατά διάνοια να σκεφτεί την ελάχιστη παρέκκλιση από μια πορεία, που γεννά τεράστια λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία καταγράφηκε ευδιάκριτα στην κάλπη τις δυο προηγούμενες Κυριακές.

Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, αμέσως μετά τον καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θεώρησε σκόπιμο να διαβεβαιώσει την ολιγαρχία ότι "δε θα κάνει βήμα πίσω" στο στόχο της ΟΝΕ, δηλώνει περίτρανα και τα ανύπαρκτα περιθώρια ουσιαστικής αντιστροφής του κλίματος για την κυβέρνηση. Ολα τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Κ. Σημίτης να προβεί σε "ταχυδακτυλουργικούς" χειρισμούς, που αφορούν, τόσο εντός, όσο και εκτός του ΠΑΣΟΚ, έχουν ως κοινό παρονομαστή αυτό ακριβώς: Οτι κάθε του κίνηση βρίσκεται υπό την απόλυτη εποπτεία της πλουτοκρατίας, που δεν εννοεί ότι μπορεί κάποιος να θέσει σε αμφισβήτηση την ευρωενωσιακή "Μεγάλη Ιδέα", ακόμα και με το κόστος να "θυσιαστεί" εκείνος που θα τη φέρει σε πέρας...

Βέβαια, ούτε ο Κ. Σημίτης ούτε ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, που συντηρεί το "μέλλον" του και συντηρείται από την κατοχή της εξουσίας, θα παραδώσουν εύκολα τα ηνία της εξουσίας σε άλλους διαχειριστές της ίδιας υπόθεσης (όσο κι αν στο ΠΑΣΟΚ εκτιμούν δεόντως τη στάση της ΝΔ, η οποία τείνει χείρα ...ΟΝΕδίτικης βοηθείας προς την κυβέρνηση).

Ομως, όπως ειπώθηκε, τα περιθώρια του πρωθυπουργού είναι περιορισμένα. Αφ' ενός, τα "τρικ" του ανασχηματισμού είναι πολυφορεμένα στο παρελθόν και δύσκολα θα τον βγάλουν από τη δυσχερή θέση στην οποία έχει βρεθεί. Αφ' ετέρου, καθόλου βέβαιο δεν είναι πως στον επόμενο ανασχηματισμό, όποτε αυτός γίνει (η χιονοστιβάδα σεναρίων μιλά άλλοτε για ανασχηματισμό εντός της βδομάδας, άλλοτε για μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού και άλλοτε τον μεταθέτει για μετά το συνέδριο), εκείνοι που θα μπουν στη "νέα" κυβέρνηση, και άρα θα "ευχαριστηθούν", θα είναι περισσότεροι από εκείνους που θα βγουν ή θα μετακινηθούν δυσμενώς, και, άρα, θα είναι οι "δυσαρεστημένοι" της υπόθεσης. Λέγεται, δε, ότι οι "αρχηγοί" των διαφόρων εσωκομματικών ομάδων δύσκολα θα συμφωνήσουν να μπουν κάποιοι "δικοί" τους σε μια ανασχηματισμένη κυβέρνηση, αφού, όπως υποστηρίζουν, "δεν επιθυμούν να έχουν καμία συνευθύνη στην επόμενη ήττα του Κ. Σημίτη"... Αν εδώ προστεθούν τα λόγια του Κ. Σκανδαλίδη πως στο ΠΑΣΟΚ διεξάγεται "ο πόλεμος της καρέκλας", τότε προκύπτουν τα δέοντα συμπεράσματα.

Ποια, όμως, θα είναι η επόμενη "ήττα"; Στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι ακόμα κι αν το επερχόμενο συνέδριο γίνει, έπειτα από "κεντρικές προσυνεννοήσεις" που θα περιορίσουν τις τριβές, το "μεγάλο παιχνίδι" θα είναι οι ευρωεκλογές του καλοκαιριού. Πολύ περισσότερο, που οι σχεδιασμοί για ταυτόχρονη διεξαγωγή ευρωεκλογών και βουλευτικών, κάθε φορά που διαψεύδονται, επανακάμπτουν με μεγαλύτερη σφοδρότητα στο προσκήνιο της πολιτικής φιλολογίας των ημερών.Ολα αυτά συμπληρώνουν τα έντονα επαναλαμβανόμενα στο ΠΑΣΟΚ περί καθεστώτος "ομηρίας", που φέρονται να θέλουν να θέσουν τον Κ. Σημίτη τα μέλη της λεγόμενης "ιστορικής ηγεσίας" του κόμματος. Πρόκειται για ...εικασίες, που οδηγούν τους "σκληρούς" του "εκσυγχρονισμού" να ζητούν από τον Κ. Σημίτη να "κόψει κεφάλια" και να προωθήσει "χωρίς καμία πλέον έκπτωση τον εκσυγχρονισμό"... Τώρα είναι η στιγμή να φτιάξουμε το "δικό μας" ΠΑΣΟΚ, λένε. Ιδωμεν...

Σε κάθε περίπτωση, η "ταραχή" του ΠΑΣΟΚ για το από ποια θέση θα διαχειρίζεται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας στο μέλλον, αποτυπώνεται σε όλα εκείνα που ακόμα και επιφανή στελέχη του, όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος, αποκαλούν "αστεία πράγματα". Και το πιο "αστείο" από όλα είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ, μετά τις εκλογές, θυμήθηκαν ξανά τα περί "αλλαγής προς το αναλογικότερον του εκλογικού συστήματος" και τα περί "αριστερών κυβερνήσεων συνεργασίας"... Πρόκειται για το ένδυμα, με το οποίο λανσάρεται τα τελευταία 24ωρα η "κεντροαριστερά". Ενδυμα, που, εκτός από τους εντός του ΠΑΣΟΚ, το δοκιμάζουν και όσοι είναι πρόθυμοι να λειτουργήσουν και επισήμως ως "αριστερά" δεκανίκια της κυβέρνησης, (και) στο μέλλον. Την ίδια, δε, ώρα, το "αριστερό" ΠΑΣΟΚ, διά στόματος του γραμματέα του, δηλώνει υπέρμαχο ενός "ανοιχτού διαλόγου" για συνεργασία με τους κ.κ. Κοντογιαννόπουλο και Σουφλιά, στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές. Με τέτοια ..."αριστεροσύνη" επιδιώκουν να εξαπατήσουν την ελληνική κοινωνία.

Ν. Μπ.

Δεν είναι μυστικό πως η κυβέρνηση Σημίτη θεωρούσε ότι το ελληνικό "βέτο"για τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις προς την Τουρκία ήταν μια μη παραγωγική θέση η οποία δημιουργούσε έδαφος για την άσκηση πολλών και ισχυρών πιέσεων προς τη χώρα. Η αναζήτηση, λοιπόν, μιας διεξόδου απ' αυτή την "ανελαστική" και "αντιπαραγωγική" θέση, υπήρξε αντικείμενο συστηματικής - και τελικά επιτυχούς - προσπάθειας της ελληνικής κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες.

Η πρόσφατη απόφαση του "Κολεγίου των Επιτρόπων" για τη χρηματοδότηση της Τουρκίας με 135 εκ. ECU, ήταν το αποτέλεσμα μιας μεθόδευσης για την παράκαμψη του ελληνικού βέτο στην οποία (μεθόδευση) συμμετείχε ενεργά και η ελληνική κυβέρνηση. Το Κολέγιο των Επιτρόπων, που ως "όργανο" αποφασίζει με σχετική πλειοψηφία, κινήθηκε στο πλαίσιο των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής του Κάρντιφ, τις οποίες, βέβαια, προσυπέγραψε και ο Ελληνας πρωθυπουργός.

Στο κεφάλαιο των Συμπερασμάτων του Κάρντιφ, στο σημείο που αναφερόταν στη χάραξη μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής για την Τουρκία, ο Κ. Σημίτης μαζί με τους υπόλοιπους ηγέτες της ΕΕ "κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υποβάλει, χωρίς καθυστέρηση, προτάσεις οι οποίες θα επιτρέψουν τη χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής στρατηγικής της Τουρκίας". Η Επιτροπή ανταποκρίθηκε, όπως είναι γνωστό, την περασμένη Τετάρτη θεωρώντας την Τουρκία "χώρα υπό ανάπτυξη" η οποία "δικαιούται" βοήθειας 135 εκ. ECU.

Επειδή η ανικανότητα μιας κυβέρνησης και ενός ολόκληρου επιτελείου δεν μπορεί να φτάνει μέχρι του σημείου ο πρωθυπουργός της χώρας να μη γνωρίζει τι ακριβώς υπογράφει, μπορεί βάσιμα να εκτιμήσει κανείς πως ο Κ. Σημίτης γνώριζε πολύ καλά με τι ακριβώς συμφωνούσε στο Κάρντιφ: συμφωνούσε με τη μεθόδευση παράκαμψης του ελληνικού "βέτο" για τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις προς την Τουρκία, καθώς συμμερίζεται την εκτίμηση πως πρόκειται για μια "αντιπαραγωγική" θέση.

Οι "διαμαρτυρίες" της Αθήνας που διατυπώθηκαν, κυρίως, με τις επιστολές του πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο της Κομισιόν και του υπουργού Εξωτερικών προς τον προεδρεύοντα του Συμβουλίου των υπουργών της ΕΕ, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα "παιχνίδι" εντυπώσεων για τις εσωτερικές πολιτικές ανάγκες. Και οι δυο τους άλλωστε, γνωρίζουν πολύ καλά πως η μεθόδευση τούς"λύνει" τα χέρια, καθώς η ελληνική άρνηση για τη χρηματοδότηση της Τουρκίας, επενδύεται των πολιτικών της πτυχών και εισέρχεται στους δαιδαλώδεις νομικούς διαδρόμους της κοινότητας, μόνο και μόνο για να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις δίχως πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση.

Δ. Μ.

Την Κυριακή 13 Δεκέμβρη 1998 διεξάγονται εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας (ΟΕΕ) για την ανάδειξη πανελλαδικά των 200 νέων μελών της συνέλευσης των αντιπροσώπων καθώς και των τοπικών διοικήσεων στα 15 περιφερειακά τμήματα του φορέα.

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το νόμο, η προθεσμία για την εγγραφή νέων μελών στο ΟΕΕ καθώς και για την οικονομική τακτοποίηση των ήδη εγγεγραμμένων, προκειμένου να πάρουν μέρος σ' αυτές τις εκλογές, λήγει στις 6 Νοέμβρη.Επίσης, την ίδια ημερομηνία θα πρέπει να έχουν υποβληθεί και οι ατομικές αιτήσεις υποψηφιοτήτων.

Με ανακοίνωσή της, η γραμματεία της "Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Οικονομολόγων" (ΔΠΚ - Ο) καλεί τα μέλη και τους φίλους της σε όλη τη χώρα να κινητοποιηθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό, ώστε η όποια από τις παραπάνω εκκρεμότητες, να έχει τακτοποιηθεί οπωσδήποτε μέχρι τις 6 Νοέμβρη.

Τέλος, υπογραμμίζεται στην ίδια ανακοίνωση, ότι η επιτακτική ανάγκη ουσιαστικής αλλαγής του σημερινού αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων στο ΟΕΕ, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, πρέπει να γίνει και προσωπική υπόθεση του κάθε μέλους και του κάθε φίλου της ΔΠΚ - Ο. Της μόνης παράταξης, που αντιπάλεψε όλα αυτά τα χρόνια με αποφασιστικότητα μέσα και έξω από τα όργανα του ΟΕΕ την τακτική της αδράνειας και των συμβιβασμών, που ακολούθησαν απόλυτα συναινετικά όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις της σημερινής πλειοψηφίας (ΠΑΣΚ - Ο, ΔΗΚΚΙ - Ο, ΣΥΝ). Της μόνης παράταξης που έδειξε, με τη συνεχή και δυναμική παρουσία της σε ολόκληρη την τελευταία 3ετία, ότι θέλει αλλά και ότι - κυρίως - μπορεί (με σοβαρά ενισχυμένες τις θέσεις της από το εκλογικό αποτέλεσμα του ερχόμενου Δεκέμβρη) να συμβάλει στην προσπάθεια για την άλλη πορεία του ΟΕΕ, που έχουν ανάγκη τα μέλη του και η κοινωνία γενικότερα.