Ακόμα και σήμερα, 31/3, αναμένεται να ξεκινήσει μετά τη διευθέτηση ορισμένων τελευταίων ζητημάτων η ευρωενωσιακή αποστολή EUNAVFOR MED «IRINI» στα ανοιχτά της Λιβύης, με πρόσχημα την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων, όπως αποφάσισαν την προηγούμενη Πέμπτη στο συμβούλιό τους οι μόνιμοι αντιπρόσωποι των κρατών - μελών της ΕΕ.

Πρόκειται για μια ακόμη ιμπεριαλιστική αποστολή εκτός συνόρων όπου η κυβέρνηση για λογαριασμό της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης στην περιοχή δηλώνει «παρών», ενώ αξίζει να σημειωθεί πως σημαντικό νέο στοιχείο είναι ότι η κυβέρνηση θα συμβάλει στην επιχείρηση όχι μόνο διαθέτοντας «αεροπορικές και ναυτικές διευκολύνσεις στην Κρήτη» ή με τη διάθεση ναυτικών και αεροπορικών μέσων που εξετάζει, αλλά και διαθέτοντας έναν ελληνικό λιμένα για την αποβίβαση μεταναστών που τυχόν θα διασωθούν από τα πλωτά μέσα που θα επιχειρούν και οι οποίοι μετά θα διανέμονται τάχα στις χώρες που συμμετέχουν στην αποστολή.

Η κυβέρνηση επιχειρεί μάλιστα να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα παρουσιάζοντας και εδώ την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ως τάχα «ασπίδα προστασίας» απέναντι στην τουρκική «παραβατικότητα» και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην εν λόγω περιοχή.

Ωστόσο, μόνο ως «παραβατικότητα» δεν διαβάζουν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, που βρίσκονται ολοφάνερα πάνω στο τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού, με επίδικο τη διατήρηση της ΝΑΤΟικής συνοχής στη νοτιοανατολική του πτέρυγα.

Ετσι, χαρακτηριστικό για το πώς στο πλαίσιο αυτών των σχεδιασμών προχωρά βήμα βήμα το «γκριζάρισμα» κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι ότι όπως γνωστοποίησε το «Βήμα», ο γαλλικός Γεωπολιτικός Ατλας Θαλασσίων Περιοχών (Atlas Geopolitique des Espaces Maritimes - θεωρείται, διεθνώς, πολύ αξιόπιστος), συμπεριέλαβε τη θαλάσσια περιοχή που καλύπτει το απαράδεκτο τουρκολιβυκό μνημόνιο με την ένδειξη της «διαφιλονικούμενης» και «διεκδικούμενης» περιοχής!

Επιπλέον, το γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό φέρεται να αναδημοσίευσε τον χάρτη αυτό στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης - στους διαδικτυακούς λογαριασμούς του Κέντρου Στρατηγικών Σπουδών της Θαλάσσης (Centre d' Etudes Strategiques de la Marine - CESM) τόσο στο Facebook όσο και στο Twitter.

Ο χάρτης περιέχει κι άλλα επικίνδυνα στοιχεία, όπως η σκιαγράφηση της μισής υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού ως διεκδικούμενης από την Τουρκία, η περιγραφή της Γαύδου ως διεκδικούμενης από την Τουρκία, καθώς και άλλου νησιού στο νοτιοανατολικό Αιγαίο (δεν διακρίνεται ευκρινώς στο χάρτη) ως επίσης διεκδικούμενου από την Τουρκία.

Τα παραπάνω έχουν πάρει έκταση στον τουρκικό Τύπο, όπου αναφέρεται ότι η «μάχη» της Αγκυρας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων της στην Ανατολική Μεσόγειο αποδίδει αποτελέσματα και επισημαίνεται πως πλέον ο λεγόμενος χάρτης του Πανεπιστημίου της Σεβίλης - ένας χάρτης στον οποίο καταγραφόταν η σύνδεση ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ - παύει πλέον να ισχύει.

Ολα αυτά, θυμίζουμε, έρχονται λίγες μέρες αφότου με επιστολή της στον ΟΗΕ η Τουρκία κατέθεσε συντεταγμένες στον ΟΗΕ για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών με οδηγό την αυθαίρετη τουρκολιβυκή συμφωνία, που παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας και καταπατά τα δικαιώματα των ελληνικών νησιών σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.

Ο θόρυβος που ξέσπασε ανάγκασε την πρεσβεία της Γαλλίας στην Ελλάδα να εκδώσει ανακοίνωση αναφέροντας ότι οι γαλλικές αρχές έχουν «τοποθετηθεί επί της υποτιθέμενης συμφωνίας οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, χαρακτηρίζοντάς την άκυρη» και ότι ο χάρτης «έχει ως αποκλειστικό στόχο την ενημέρωση των αναγνωστών για την ύπαρξη των εν λόγω αξιώσεων, οι οποίες ουδεμία αξία έχουν, καθώς είναι αντίθετες στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας».

Στην Αθήνα, πέραν του ότι πηγές του ΥΠΕΞ προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θέμα επιμένοντας ότι επισήμως το Παρίσι έχει χαρακτηρίσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο άκυρο, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας με άρθρο του στους «Financial Times» επέλεξε να στηλιτεύσει την Αγκυρα για τους χειρισμούς της στο Προσφυγικό, με αφορμή τα γεγονότα στον Εβρο. Εστειλε ωστόσο ξανά σήμα, εκ μέρους της κυβέρνησης, ότι η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να συνδράμει την Τουρκία, που «φιλοξενεί» τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων από τη Συρία, αλλά όχι υπό καθεστώς απειλών ή εκβιασμών.