Μπροστά στην εργατική Πρωτομαγιά του 2003, η εργατική τάξη της χώρας μας, οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου πορεύονται, έχοντας απέναντί τους, τους ιμπεριαλιστές, αιμοσταγείς, να δείχνουν τα δόντια τους και το μεγάλο κεφάλαιο να έχει βουτήξει τα χέρια του πάνω στο ζεστό αίμα των αμάχων και των παιδιών του Ιράκ. Πολυεθνικές, αμερικάνικες και ευρωπαϊκές, ερίζουν από τώρα για τα μεταπολεμικά λάφυρα του βρώμικου αυτού πολέμου. Στη χώρα μας κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ΣΕΒ και μεγαλοεργοδοσία, με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ σημαία, διεξάγουν σε αγαστή συνεργασία, το δικό τους ταξικό πόλεμο, ενάντια στα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων. Μόλις την περασμένη Πέμπτη η εργατική τάξη πλήρωσε στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους βαρύ τίμημα. Εξι εργάτες στα Σωληνουργεία Κορίνθου έγιναν κομμάτια.

Καθημερινά, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στις επιχειρήσεις, τρέφουν με τον ασίγαστο κόπο τους, το δέντρο της καπιταλιστικής κερδοφορίας, χτίζουν τον πύργο της «ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» για την οποία καυχάται η κυβέρνηση Σημίτη.

Μπροστά σ' αυτό το «διπλό πόλεμο», η εργατική τάξη της Ελλάδας ανασκουμπώνεται, επιθεωρεί τις δυνάμεις της, ενισχύει την πάλη της. Ετοιμάζεται να γιορτάσει την εργατική Πρωτομαγιά σηκώνοντας πιο ψηλά τις σημαίες της ταξικής πάλης.

Ηδη το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο με απόφαση της Εκτελεστικής του Γραμματείας, καθόρισε τα χαρακτηριστικά αυτού του γιορτασμού. Ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς του 2003 θα είναι γιορτασμός αντιιμπεριαλιστικός, αντιπολεμικός, διεθνιστικός, ταξικός, ενωτικός και διεκδικητικός.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, της όξυνσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, μέσα σε μια πραγματικότητα που οι πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, οι κράχτες του ευρω-ενωσιακού εκτρώματος απαιτούν και νέα κέρδη, συνθλίβοντας την εργατική τάξη και το βιοτικό της επίπεδο, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αντιστέκεται, συσπειρώνει, οργανώνει, προβάλλει τις πραγματικές ανάγκες της λαϊκής εργατικής οικογένειας. Πάνω στις σταθερές ράγες των ταξικών αγώνων, των μηνυμάτων και των ιστορικών διδαγμάτων που συμπυκνώνει η 1η Μάη, οι ταξικές δυνάμεις της χώρας μας, το ΠΑΜΕ, ετοιμάζονται και γι' αυτή την Πρωτομαγιά.

Ακριβώς σ' αυτό το πνεύμα το ΠΑΜΕ απευθύνεται στα συνδικάτα και μεταξύ άλλων τα καλεί: «να προχωρήσουν άμεσα σε προκήρυξη 24ωρης Πανελλαδικής Πανεργατικής Απεργίας για την 1^η Μάη.

• Να διοργανώσουν στους χώρους δουλιάς, στις γειτονιές, παντού, κάθε μορφής εκδηλώσεις.
• Να διαμορφώσουν προωθημένο, αγωνιστικό πλαίσιο γιορτασμού.
• Να προβάλλουν τα πραγματικά αιτήματα της Εργατικής Τάξης.
• Να ΕΝΩΣΟΥΝ όλους τους εργαζόμενους στις αξίες του αγώνα, της συλλογικότητας, της ανυπακοής, της αντίστασης στη Νέα Τάξη και στους Ιμπεριαλιστές.
• Να ακουστεί πιο δυνατή η απαίτηση να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Σήμερα, μπροστά στην Πρωτομαγιά, η προβολή και διεκδίκηση αιτημάτων που αντανακλούν τις σύγχρονες ανάγκες για κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια, πρέπει να γίνει σημαία. Να περάσει μέχρι το μεδούλι του κάθε εργάτη, της κάθε εργάτριας, του άνεργου, του κάθε νεολαίου.

Να αναδειχτούν οι βαθύτερες - και πραγματικές αιτίες - μιας πολιτικής που μειώνει τους μισθούς, εξολοθρεύει τα ασφαλιστικά δικαιώματα, εξασφαλίζει κέρδη και υπερκέρδη για την ντόπια και ξένη πλουτοκρατία. Να δαχτυλοδειχτούν και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση της εργατικής τάξης, που δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο. Είναι και οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που με τη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής δεν υπερασπίζονται τα εργατικά δικαιώματα. Αντίθετα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, βάζουν πλάτη στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, είναι το λάδι που γρασάρει τους μηχανισμούς εφαρμογής των πολιτικών της ΕΕ. Είναι οι συγκεκριμένες ηγεσίες που υπονομεύουν τα εργατικά δικαιώματα, φρενάρουν κάθε ταξική διεκδίκηση, κουκουλώνουν τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Και είναι υπόλογες απέναντι στους εργάτες και στις εργάτριες της πατρίδας μας.

Μπροστά στην Πρωτομαγιά, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με αδιαπραγμάτευτη την ταξική του γραμμή, χωρίς καμιά ταλάντευση απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, αξιοποιώντας την πείρα και την αγωνιστική του πορεία, μπορεί να αναδειχτεί σε πόλο που ενώνει όλους τους μισθωτούς, να γίνει η απαντοχή και η ελπίδα για όλους τους εργαζόμενους. Και θα είναι αυτή η συμβολή - την ιστορική αυτή μέρα - ο καλύτερος τρόπος να τιμηθούν οι ηρωικοί αγώνες και οι νεκροί της τάξης μας.