Πραγματοποιήθηκε χτες η ημερίδα της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ και της Ομάδας της Ενωτικής Αριστεράς (GUE/NGL), με θέμα: «Κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες - Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Οι παρευρισκόμενοι παρακολούθησαν με μεγάλη προσοχή τις ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις Ελλήνων και ξένων παραγόντων, μεταξύ αυτών και πανεπιστημιακοί, νομικοί και δημοσιογράφοι από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Βέλγιο, οι οποίοι μετέφεραν την εικόνα και τις εμπειρίες από τις χώρες τους σε ό,τι αφορά στον κρατικό αυταρχισμό και στις κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η ημερίδα άνοιξε με ομιλία του Στρατή Κόρακα, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, με θέμα: «Η πολιτική της ΕΕ στο θέμα της τρομοκρατίας».

Μίλησαν ακόμη: Ο Γερμανός ευρωβουλευτής Χέλμουτ Μαρκόφ, μέλος του προεδρείου της GUE/NGL. Ο Wheeler Timothy Lukas, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «People's World Weekly», ειδικός σε θέματα Ατομικών Ελευθεριών στις ΗΠΑ, για τις «Ατομικές ελευθερίες στις ΗΠΑ μετά την 11η του Σεπτέμβρη». Ο πρώην υπουργός και καθηγητής Πανεπιστημίου Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης με θέμα: «Τρομοκρατία, δημοκρατία και το χρέος μας».

Ο Jan Fermon, δικηγόρος στις Βρυξέλλες, εκπρόσωπος της «Ευρωπαϊκής Εκκλησης για τα δημοκρατικά δικαιώματα», για τις «Παράπλευρες απώλειες του πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Η Anne Morelli, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, με θέμα: «Ποια είναι η συμβολή της προπαγάνδας ώστε να γίνουν αποδεκτοί οι πρόσφατοι πόλεμοι».

Ο Ηλίας Νικολόπουλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με θέμα: «Η σύμβαση Σένγκεν και το εθνικό δίκαιο». Ο Θανάσης Παφίλης, γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, για τον «Αγώνα του φιλειρηνικού κινήματος κατά της τρομοκρατίας των ιμπεριαλιστών». Ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, για το «Νεολαιίστικο κίνημα κατά της κρατικής τρομοκρατίας». Ο Στάθης Κουβελάκης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Wolverhampton, εκπρόσωπος της Εκκλησης των Γάλλων επιστημόνων για δημιουργία παγκόσμιου συνασπισμού κατά του πολέμου, για τον «Κρατικό αυταρχισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η περίπτωση της Γαλλίας».

Ο Roland Weyl, δικηγόρος στο εφετείο του Παρισιού, πρώην πρόεδρος του Παγκόσμιου Συλλόγου Δημοκρατών Νομικών, ανέπτυξε το θέμα των «νόμων που κατασπαράσσουν τη νομιμότητα, όπως ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του». Ο Γιάννης Σταυρόπουλος, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, μίλησε με θέμα: «Το λαϊκό μαζικό κίνημα ο στόχος των μέτρων κατά της τρομοκρατίας».

Στο ενδιάμεσο των ομιλιών έγιναν παρεμβάσεις αλλά και ερωτήσεις από τους παρευρισκόμενους, που κατέθεσαν την ανησυχία και τον προβληματισμό τους για τη σχεδιαζόμενη περιστολή κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και επισήμαναν την ανάγκη έγκαιρης απόκρουσης της επίθεσης.

Αναλυτικό ρεπορτάζ στο «Ρ» της Τρίτης.

Η σχέση ανάμεσα στην επίλυση του Κυπριακού και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, δημιουργήθηκε μετά από ελληνική επιλογή. Είναι απόφαση την οποία έλαβαν από κοινού Αθήνα και Λευκωσία, όταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου αποφάσισε να «δώσει» στην Αγκυρα ευρωπαϊκή προοπτική. Για την ακρίβεια, η Αθήνα κάτω από την ασφυκτική πίεση των εταίρων της και των Αμερικανών ήταν υποχρεωμένη να αποδεχτεί την τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με την ΕΕ, ξεχνώντας όρους και προϋποθέσεις που μέχρι τότε έθετε στο Κυπριακό. Το αντάλλαγμα που εξασφάλισε η τότε ελληνική κυβέρνηση, όταν έβαζε την υπογραφή της για την αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων, ήταν αρκετό για να διασωθούν τα προσχήματα στην Αθήνα: Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, ήταν η μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου.

Ποιας Κύπρου όμως; Σε αυτή την ερώτηση, είχε απαντήσει από τότε με μια δήλωσή του, η οποία δεν κατέλαβε περισσότερο από μονόστηλο στον ελληνικό Τύπο, ο ισχυρός άνδρας της ΕΕ Ζακ Ντελόρ. «Ας βάλουμε τη Νότια Κύπρο στην Ενωση να τελειώνουμε», είχε πει ο απερχόμενος τότε πρόεδρος της Κομισιόν.

Από τότε μέχρι σήμερα, που το Κυπριακό αποκτά «κινητικότητα» και εμφανίζονται χαρωποί Ελληνες πολιτικοί να αισιοδοξούν, μεσολάβησαν πολλά. Ιμια, S-300, Μαδρίτη. Και μετά ελληνοτουρκική προσέγγιση με μοντέλο βγαλμένο από Αμερικανούς «ειδικούς», πανεπιστημιακούς, με «ειδικές» σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση και τον σημερινό Ελληνα υπουργό Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου.

Ολες αυτές οι διακυμάνσεις ουδόλως επηρέασαν την ουσία της δήλωσης - πρόβλεψης που ο Ντελόρ έκανε το 1995.

Σήμερα, οι εξελίξεις γύρω από το Κυπριακό εμφανίζονται εντυπωσιακές. Τι άραγε άλλαξε;

Προφανώς, μετά την 11η Σεπτεμβρίου η Ουάσιγκτον πιέζει για τη ρύθμιση μιας σειράς εκκρεμοτήτων σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Η Κύπρος είναι μια από τις πιο σημαντικές γωνιές, αφού «ατυχώς» βρίσκεται τόσο κοντά στη Μέση Ανατολή. Οι Αμερικάνοι, λοιπόν, ζήτησαν να προχωρήσει η διευθέτηση, η ημερομηνία για την ένταξη στην ΕΕ του πρώτου κύματος χωρών - ανάμεσά τους πρώτη και η Κύπρος - πλησιάζει και η Αθήνα εμφανίζεται περισσότερο έτοιμη από ποτέ να απαλλαγεί από το κυπριακό πρόβλημα.

Οι Γλ. Κληρίδης και Ρ. Ντενκτάς δείχνουν κι αυτοί έτοιμοι για τη «διατεταγμένη» υπηρεσία. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης ετοιμάστηκε εν ριπή οφθαλμού να προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών, εγκαταλείποντας τη μέχρι τώρα αδιάλλακτη στάση του. Ο Γλ. Κληρίδης, από την άλλη, πόσο έτοιμος κι αυτός να αναγνωρίσει «ισότητα» στον συνομιλητή του!!! Ακόμη και στα δελτία ειδήσεων των ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών, το Κυπριακό βρήκε μια θέση, αφού είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα που θα επιτρέψει να εμπεδωθεί η «νέα κατάσταση»: Η νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Προς αυτή ακριβώς την κατεύθυνση τρέχουν χαμογελαστοί Ελληνες και Κύπριοι κυβερνητικοί παράγοντες, χειροκροτώντας τα δείπνα του Ρ. Ντενκτάς και του Γλ. Κληρίδη στα Κατεχόμενα και στη Λευκωσία.

Το Κυπριακό μετατρέπεται, με τη σιωπή Αθήνας και Λευκωσίας, από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής τμήματος ανεξάρτητου κράτους, σε «τοπικό» πρόβλημα δύο ισότιμων κοινοτήτων. Διπλωματική προσπάθεια ετών εξανεμίζεται καθώς η ελληνική πλευρά αποδέχτηκε τη «λογική» να αναζητηθεί μια λύση σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, «χωρίς όρους και προϋποθέσεις» που με σαφήνεια έθεταν τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του ΟΗΕ.

Πιθανότατα, λοιπόν, ήρθε ο καιρός να γίνει αποδεκτό από τις κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία, το αξίωμα, πως «ό,τι χάνεις στο πεδίο της μάχης δεν είναι δυνατό να το κερδίσεις στο διπλωματικό τραπέζι». Αυτός ο ρεαλισμός όμως δε σημαίνει ταυτόχρονα, πως πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι είτε με την ένταξη της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ είτε με την ένταξη ολόκληρης μεν, διχοτομημένης όμως στην ουσία, της Κύπρου, που θα προβάλλουν ως μεγάλη επιτυχία οι κυβερνώντες μας.

Ανακοίνωση για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό εξέδωσε χτες το ΠΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ, τονίζεται στην ανακοίνωση, εκτιμά ότι «μπαίνουμε σε μια νέα φάση στο κυπριακό πρόβλημα» και ανάμεσα στα άλλα τονίζει: «Το ΑΚΕΛ αποδίδει εξαιρετική σημασία στη βάση πάνω στην οποία θα διεξαχθούν οι συνομιλίες. Είναι φανερό ότι οι συνομιλίες θα διεξαχθούν στη βάση που είχε καθορίσει η ανακοίνωση της Ομάδας των Οκτώ τον Ιούνη 2000 και στη συνέχεια η δήλωση του ΓΓ του ΟΗΕ της 12ης του Σεπτέμβρη 2000. Θα έχουμε δηλαδή συνέχεια εκείνης της εκτροπής η οποία με "τις χωρίς προϋποθέσεις συνομιλίες" και με το "όλα τα θέματα στο τραπέζι" επιτρέπει στον κ. Ντενκτάς, να θέτει και να συζητεί θέμα συνομοσπονδίας. Η απουσία από το ανακοινωθέν της 4ης Δεκεμβρίου, αναφοράς στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, έστω και με τον τρόπο που γινόταν στο 1250, είναι ένα αρνητικό στοιχείο, που υπογραμμίζει τη συνέχεια της εκτροπής». Αναλυτικό ρεπορτάζ θα δημοσιεύσουμε στο φύλλο της Τρίτης.