ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 9 Φλεβάρη 1999
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

"Πάγωμα δαπανών", νέα ευρωλιτότητα

Δηλώσεις παραπληροφόρησης του υπουργού Εθνικής Οικονομίας

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Για άμεσες, δραστικές περικοπές στην "Κοινή Αγροτική Πολιτική" (ΚΑΠ) της περιόδου 2000 - 2006, και για έμμεσες περικοπές στο "πακέτο Σαντέρ" περιφερειακής πολιτικής, συζήτησε χτες στις Βρυξέλλες το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ), ενόψει της ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης για την Ατζέντα 2000 και της σχετικής εντολής για "γενικό πάγωμα δαπανών" και γενικευμένη ευρω - λιτότητα. Το ΕΚΟΦΙΝ "συστήνει" τα παραπάνω προς τα αρμόδια όργανα που είναι το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών (22/23 Φλεβάρη) και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (26 Φλεβάρη) αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, που θα λάβουν και τις οριστικές αποφάσεις. "Στόχος" η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Βερολίνου (24 και 25/3). Εντύπωση προκάλεσε και χτες η "διαφορετική γλώσσα" του ΥΠΕΘΟ Γ. Παπαντωνίου για την Ατζέντα 2000, από αυτή που χρησιμοποιεί τόσο το "καθ' ύλην αρμόδιο" υπουργείο Εξωτερικών όσο και το υπουργείο Γεωργίας. Ο Γ. Παπαντωνίου και το επιτελείο του μοιάζουν να είναι απ' άλλη κυβέρνηση και απ' άλλη χώρα. Η χτεσινή διαβεβαίωση π. χ. του Γ. Παπαντωνίου ότι "δε θα υπάρχουν επιπτώσεις για τους Ελληνες αγρότες από την Ατζέντα 2000" (!) θα αρκούσε για την απομάκρυνση του υπουργού σε οποιαδήποτε πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα. Ο Γ. Παπαντωνίου όχι μόνο τα λέει, αλλά προσπαθεί να πείσει ότι είναι και (... ) "σοσιαλιστικά". Στην πραγματικότητα το ελληνικό υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών αποτελεί το ευρωπαϊκό υπουργείο με τη μεγαλύτερη παραπληροφόρηση και τις πλέον φασίζουσες μεθόδους προπαγάνδας και "πλύσης εγκεφάλων".

Ατζέντα 2000

Το ΕΚΟΦΙΝ συνεδρίασε και χτες με πρωινή ξεχωριστή συνεδρίαση του "ΕΚΟΦΙΝ - 11", δηλαδή των υπουργών Οικονομίας της ΟΝΕ, εκτός της Ελλάδας, Βρετανίας, Δανίας και Σουηδίας. Ως ΕΚΟΦΙΝ των 15 απασχολήθηκε βασικά με μία από τις πτυχές της Ατζέντας 2000, για το πώς και πόσες περικοπές θα γίνουν στον τομέα της ΚΑΠ, ενώ έγινε και τοποθέτηση των κρατών - μελών για την ευρω - λιτότητα στο "πακέτο Σαντέρ" της περιόδου 2000 - 2006. Για την ΚΑΠ κανείς δεν αμφισβητεί ότι "πρέπει" να γίνουν περικοπές, αλλά συζητούν όλοι για το "πώς" και "πόσες". Υπάρχουν διάφορες προτάσεις "εξοικονόμησης". Η γερμανική προεδρία προτείνει δύο μεθόδους περικοπών: ή θα οριστεί ένα ετήσιο ανώτατο όριο για κάθε χρονιά μέχρι το 2006, ή θα συμφωνηθεί εκ των προτέρων ότι οι κοινοτικοί προϋπολογισμοί 2000 - 2006 θα "παγώσουν" στα επίπεδα του κοινοτικού προϋπολογισμού του 1999. Αλλά φαίνεται ότι με τον τρόπο αυτό οι περικοπές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των "μεγάλων" γι' αυτό και η γερμανική προεδρία προτείνει επιπλέον γενική μείωση 3% όλων των ενισχύσεων της ΚΑΠ για κάθε χρόνο από το 2000 μέχρι το 2006. Η πρόταση για σταδιακή "επανεθνικοποίηση" της ΚΑΠ, προσκρούει σε σταθερό και επίμονο βέτο της Γαλλίας, που είναι και η μεγαλύτερη αγροτική δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Γ. Παπαντωνίου δήλωσε χτες ότι η κυβέρνηση, δε συμφωνεί με τον καθορισμό ενός ανώτατου ορίου ετήσιων δαπανών 40 δισ. EΥΡΩ για το σύνολο της κοινοτικής αγροτικής πολιτικής, και ισχυρίστηκε ότι "δε θα υπάρχουν επιπτώσεις για τους Ελληνες αγρότες" γιατί, λέει, "τα πλεονάσματα της ΚΑΠ δεν έχουν καμία σχέση με τα μεσογειακά προϊόντα" (!).

Στο ΕΚΟΦΙΝ έγινε χτες εκτεταμένη συζήτηση και για έμμεσες περικοπές του "πακέτου Σαντέρ". Η γερμανική προεδρία προτείνει "πάγωμα των δαπανών" όχι στα χαμηλά επίπεδα του 1999 για όλη την περίοδο 2000 - 2006, αλλά στα ακόμη χαμηλότερα επίπεδα του "μέσου όρου της περιόδου 1993 - 1999". Ταυτόχρονα με την περικοπή δαπανών, προτείνεται αυστηρή εφαρμογή των κριτηρίων και των τρόπων εκταμίευσης των κοινοτικών κονδυλίων, ενώ "τρέμει" και η ίδια η ύπαρξη του Ταμείου Συνοχής που απειλείται να (... ) εξαφανιστεί. Το ΕΚΟΦΙΝ συζήτησε εκτός από "πάγωμα δαπανών" και "αλλαγή στον τρόπο εσόδων" (ίδιοι πόροι) του κοινοτικού προϋπολογισμού. Ο Γ. Παπαντωνίου δήλωσε ότι η κυβέρνηση δε συμφωνεί να αλλάξει το ποσοστό εσόδων (1,27% του μέσου κοινοτικού ΑΕΠ), αποσιωπώντας, βέβαια, ότι αυτό θα μειωθεί αυτόματα σε περίπτωση υιοθέτησης του "παγώματος δαπανών". Επιπλέον ο Ελληνας ΥΠΕΘΟ δήλωσε ότι η κυβέρνηση διαφωνεί με τις απόψεις περί "γενικευμένου διορθωτικού μηχανισμού" και ισχυρίστηκε ότι "εξατομικευμένες διορθώσεις", όπως π. χ. επιστροφές προς στη Γερμανία όπως γίνεται τώρα με τη Βρετανία, "θα ωφελήσουν την Ελλάδα"!

Να γίνει κουρελόχαρτο

Η συζήτηση που αρχίζει σήμερα στο "Κοινοβούλιο" της αστικής δικτατορίας που ζούμε, είναι μια συζήτηση αναγκαστική. Την επιβάλλουν οι ορισμένες ως ελάχιστες αναγκαστικές επιφάσεις δημοκρατικότητας ενός βαθιά αντιδημοκρατικού συστήματος. Γίνεται, όμως, ερήμην όλων όσοι πληρώνουν ήδη - με καταστροφή της ίδιας τους της ζωής - τις συνέπειες από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, βελτίωση της οποίας - προς το αντιδραστικότερο - αποτελεί η Συνθήκη του Αμστερνταμ.

Στην πλέον αισιόδοξη των περιπτώσεων, οι νουνεχείς Ελληνες πολίτες που θα έχαναν χρόνο για να ακούσουν τη συζήτηση, θα επαύξαναν στη συνείδησή τους τα επιχειρήματα υπέρ της άποψης ότι το αστικό Κοινοβούλιο είναι ένας χώρος τον οποίο οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, "αριστεροί" και δεξιοί, χρησιμοποιούν, για να περάσουν - κατοχυρώσουν στη συνείδηση πλατειών λαϊκών μαζών, ως μονόδρομο, την κυριαρχία της τάξης που υπηρετούν, αφού και με δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή την ελέω συσχετισμών προδιαγεγραμμένη ως προς το αποτέλεσμα κοινοβουλευτική συζήτηση, αυτή η κυριαρχία θα αποδεικνύεται ως τέτοια, δηλαδή μονόδρομος.

Κι όμως: Αυτή η "δημοκρατική συζήτηση" έχει ήδη δυναμιτιστεί! Ακόμα κι αν κάποιοι στην κυβέρνηση και τα οικονομικά επιτελεία που βρίσκονται πίσω απ' αυτήν, ήλπιζαν πως ξεμπέρδεψαν - πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τις περίπου 120.000 υπογραφές που ζητούν δημοψήφισμα - η συζήτηση για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ στην πράξη στερείται νομιμοποίησης: Χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι έχουν ήδη διαδηλώσει ενάντια στα προγράμματα σύγκλισης και στο σύμφωνο σταθερότητας. Χιλιάδες μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές και γονείς έχουν ήδη διαδηλώσει ενάντια στην Ευρώπη της ΟΝΕ, έχουν κάνει κουρέλια τους νόμους που θέλουν την αυριανή εργατική τάξη "απασχολήσιμη". Και πριν ακόμα ο αχός από αυτές τις κινητοποιήσεις χαθεί, χιλιάδες αγρότες βγαίνουν στο δρόμο χειραφετημένοι από ποδηγετήσεις κομματικών ηγεσιών, που τους λογίζουν πρόβατα επί σφαγή επειδή έτυχε κάποτε να τους τάξουν ένα ρουσφέτι.

Η Συνθήκη του Αμστερνταμ, όπως και η βάση της, η Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι ήδη καταδικασμένες στη λαϊκή συνείδηση. Παρά τις ελπίδες διαφόρων που ασκούν πολιτική με τη βεβαιότητα ότι "κανείς δε θα θυμάται σε δέκα χρόνια τα σημερινά", το αξιοπρεπές και περήφανο κομμάτι αυτού του λαού θυμάται. Θυμάται όλους όσοι έταξαν τις αγορές των 300 εκατομμυρίων καταναλωτών, τα χρυσά κουτάλια του 1992, τις μεγάλες επιδοτήσεις των θαμμένων στις χωματερές προϊόντων και τόσα άλλα παραμύθια. Και τώρα που βιώνει την καταστροφή, ανακαλεί αναγκαστικά τη μνήμη, για να καταλάβει το πώς και το γιατί τα όνειρα έγιναν εφιάλτης. Και οργανώνει την αντεπίθεσή του οργισμένο. Κάνοντας εφιάλτη, το φόβο όσων από τους αστούς έγκαιρα - είναι αλήθεια - είχαν διαγνώσει, πως η πορεία προς τη λεγόμενη "Ευρωπαϊκή Ενοποίηση" θα φέρει, αν δε γίνουν "προσεκτικοί λεπτοί χειρισμοί, απρόβλεπτης έκτασης κοινωνικές εκρήξεις"...

Υπάρχει, τελικά, μια χρησιμότητα αυτής της συζήτησης. Οι παρεμβάσεις των κομμουνιστών βουλευτών που μπορούν να εξοπλίσουν με πρόσθετα επιχειρήματα όσους νιώθουν επιτέλους το χρέος να βγουν στην πλατεία, στη γειτονιά, στον τόπο της δουλιάς τους, στο καφενείο, παντού, να δείξουν πιο καθαρά τον ένοχο, να καλέσουν τους συντοπίτες, συμπολίτες, συναδέλφους τους στην οργάνωση της πάλης για να ανατραπεί αυτός ο "μονόδρομος", να γίνει η συνθήκη κουρελόχαρτο. Ετσι μόνο θα είναι χρήσιμη αυτή η συζήτηση...

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Οσκαρ Λαφοντέν, προσερχόμενος στο χτεσινό ΕΚΟΦΙΝ, όπου επέμενε στο "πάγωμα των δαπανών"



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ