Το χαρακτηριστικό σήμα της Πρωτοβουλίας με τη σημαία και τον εργάτη που σπάει τις αλυσίδες της καταπίεσης απ' το κεφάλαιο

Η Γραμματεία της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας με ανακοίνωσή της απηύθυνε «θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στις εργάτριες, στις άνεργες, στις συνταξιούχους, στις αυτοαπασχολούμενες στην πόλη και την ύπαιθρο, στις νέες μητέρες, στις κοπέλες που βρίσκονται στα σχολεία, στις σχολές. Ιδιαίτερα χαιρετίζει τις γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, τις γυναίκες των μονογονεϊκών και πολύτεκνων οικογενειών, τις γυναίκες ΑμΕΑ και τις μητέρες παιδιών με αναπηρία».

Οπως σημειώνεται, «η εργασιακή εκμετάλλευση, η εργοδοτική τρομοκρατία και οι απολύσεις γυναικών, η κακοποίηση σε βάρος γυναικών, είναι ξεκάθαρα σημάδια του σάπιου συστήματος, του καπιταλισμού, που βασίζεται στην εκμετάλλευση, σε μια εποχή που τα δικαιώματα, που κατακτήθηκαν στο παρελθόν μέσα από δεκαετίες ταξικών αγώνων, καταργούνται με γοργούς ρυθμούς.

Οι φυλετικές και ταξικές διακρίσεις εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλες τις πλευρές της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ζωής της γυναίκας, αφού αποτελούν πηγή πρόσθετου κέρδους για το κεφάλαιο. Αξιοποιούνται από τις αστικές κυβερνήσεις παγκόσμια για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Σε αυτό το πλαίσιο, το βιοτικό επίπεδο των γυναικών του προλεταριάτου διαρκώς χειροτερεύει. Οι γυναίκες στο βωμό των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου έχουν προτεραιότητα στο να απολυθούν, πληρώνονται λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες, αναγκάζονται να κάνουν βαριές δουλειές χωρίς πληρωμή ή δεν έχουν πρόσβαση στην Παιδεία επειδή δεν έχουν αρκετά λεφτά. `Η επίσης υπόκεινται σε βία στη συμβίωσή τους επειδή δεν έχουν διέξοδο ή δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους.

Οι γυναίκες αναγκάζονται να παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής και οικογενειακής πρόνοιας, ως υποκατάστατο για το δημόσιο τομέα με υποβαθμισμένες υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας της Τοπικής Διοίκησης, διαφόρων ΜΚΟ και "κοινωνικών συνεταιρισμών". Αυτή είναι η στρατηγική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της για να συρρικνωθούν κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές, μετακυλίοντας το βάρος στο εργατικό, λαϊκό εισόδημα.

Επιπρόσθετα, βλέπουμε το φαινόμενο γυναίκες να πεθαίνουν από την κούραση για 3 ευρώ την ώρα. `Η σταματούν να ψάχνουν για δουλειά επειδή συνεχώς απορρίπτονται.

Το σημερινό κοινωνικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα προβλήματα. Τα αστικά - σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα - κόμματα και τα συμβιβασμένα συνδικάτα χρησιμοποιούν τις φυλετικές διαφορές για να θολώσουν τη συνειδητοποίηση των ταξικών διαφορών. Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα ανάμεσα στις γυναίκες των αστών και στις γυναίκες του προλεταριάτου και δεν μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη ανάμεσα στις γυναίκες που ασκούν καταπίεση και αυτές που την υπόκεινται. Η φυλετική καταπίεση είναι συνέπεια της ταξικής καταπίεσης και του αντίστοιχου καταμερισμού εργασίας. Συνεπώς, η χειραφέτηση των γυναικών δεν μπορεί να κατακτηθεί αν δεν χειραφετηθεί συνολικά η εργατική τάξη.

Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με ικανοποιητικό μισθό και σύνταξη, δικαιώματα στην Υγεία, στη βοήθεια για τη μητρότητα και στην Παιδεία αποτελεί τον πυρήνα των σύγχρονων αναγκών των γυναικών και των αγώνων τους ως μέρους της γενικότερης ταξικής πάλης. Μόνο μια άλλη, ανώτερη κοινωνική οργάνωση, με την ανατροπή του καπιταλισμού και την εδραίωση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, μπορεί να βάλει τέλος στη διπλή καταπίεση, ταξική και φυλετική, σε βάρος των γυναικών».

Η ανακοίνωση καταλήγει: «Πριν από 100 χρόνια, η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση πέτυχε για πρώτη φορά την πλήρη και πραγματική ισότητα των δικαιωμάτων των γυναικών, κάνοντας αποφασιστικό βήμα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Συνεπώς, η 8η Μάρτη δεν πρέπει να είναι μια απλή γιορτή, αλλά μια μέρα πολιτικής κινητοποίησης, αναβαθμίζοντας την πάλη για να κατακτηθούν τα σύγχρονα δικαιώματα και να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών και ανδρών, για έναν κόσμο απελευθερωμένο από την εκμετάλλευση. Με αφορμή την 8η Μάρτη απευθύνουμε αυτό το κάλεσμα για την ενίσχυση του αγώνα για την επίτευξη των κοινών μας στόχων και χαιρετίζουμε τις εργαζόμενες γυναίκες της Ευρώπης και του κόσμου».

Ολο και περισσότερο επιβεβαιώνεται ότι το Κυπριακό είναι ενταγμένο σε ένα πολύ μπερδεμένο κουβάρι ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου συνεχίζονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Πολλά αστικά επιτελεία και από τις δύο πλευρές της Κύπρου, όπως και οι λεγόμενες εγγυήτριες δυνάμεις, Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία αλλά και ΕΕ, ΗΠΑ, επιμένουν ότι «τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία να επιτευχθεί μια λύση», εννοώντας την λεγόμενη διζωνική - δικοινοτική ομοσπονδία, που επί της ουσίας είναι συνομοσπονδία δύο κρατών, με βάση την κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου του Φλεβάρη του 2014, δηλαδή το νέο διχοτομικό σχέδιο αλά «Ανάν», που οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το 2004.

Η εμπλοκή που προέκυψε με την απόφαση της κυπριακής Βουλής να ψηφίσει τον γιορτασμό στα σχολεία του λεγόμενου ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950, η οποία έχει γίνει «κόκκινο πανί» για την ηγεσία του ψευδοκράτους και την Τουρκία, και η άρση της όρος για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, είναι μια εξέλιξη που καθυστερεί το σχέδιο. Επίσης όλο και περισσότερες αστικές αναλύσεις θεωρούν σίγουρο ότι τα πράγματα θα μείνουν «παγωμένα», τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί το δημοψήφισμα στην Τουρκία για τις συνταγματικές αλλαγές στις 16 Απρίλη.

Αυτές όμως οι εξελίξεις δεν αλλάζουν την ουσία της «λύσης», που επιδιώκει την παγίωση ως τετελεσμένων των δεδομένων της εισβολής και κατοχής του ενός τρίτου του νησιού από την Τουρκία. Οι συστηματικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ πιέζουν για να ανοίξει ο δρόμος για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του νησιού προς όφελος των συμφερόντων των αστικών τάξεων και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Αφορούν την αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της Κύπρου στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία.

Ενδεικτική είναι η πρόσφατη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον του ειδικού συμβούλου του γγ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Εσπεν Μπαρθ Αϊντε, και οι συναντήσεις που είχε με στελέχη του επιτελείου του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και η ομιλία του στη λεγόμενη δεξαμενή σκέψης «Atlantic Council» (Ατλαντικό Συμβούλιο). Εκεί είπε χαρακτηριστικά ότι είναι υπό επεξεργασία «νέα φόρμουλα που θα επιτρέψει τη νέα προσέγγιση» και ότι «οι εγγυήσεις και η ασφάλεια δεν θα είναι το θέμα που θα εμποδίσει τη διευθέτηση». Μάλιστα, στη βάση αυτή θα γίνει ο νέος κύκλος επαφών με τον Κύπριο Πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη και τον ηγέτη του ψευδοκράτους Μ. Ακιντζί. Ομως ο αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών Τζόναθαν Κοέν, επίσης μιλώντας στην ίδια εκδήλωση, δεν έκρυψε λόγια. Είπε εντελώς κυνικά ότι «τα χρηματικά οφέλη από το αέριο θα είναι πολύ μικρότερα χωρίς συμφωνία με τους Τουρκοκυπρίους και ταυτόχρονα, χωρίς συμφωνία, η μεταφορά του ισραηλινού αερίου με αγωγό στην Τουρκία δεν θα υλοποιηθεί ποτέ». «Αυτά τα δύο κομμάτια του οικονομικού παζλ λειτουργούν ως κίνητρο και για τις δύο πλευρές». Το ζήτημα του περάσματος του αγωγού του ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Κύπρου στην Τουρκία και από εκεί προς την Ευρώπη, είναι κάτι που ενδιαφέρει άμεσα τα αμερικανικά μονοπώλια.

Μέσα από τα παζάρια, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχιστούν, επιβεβαιώνεται ότι οι εξελίξεις όχι μόνο δεν πρέπει να καθησυχάζουν τους λαούς για την ...ευημερία που έρχεται, αλλά αντίθετα να τους βάζουν σε εγρήγορση για τη νέα όξυνση του ανταγωνισμού που συνεπάγονται. Ετσι συνεχίζεται η προκλητικότητα της Τουρκίας με τη δέσμευση περιοχών (NAVTEX) για στρατιωτικές ασκήσεις και έρευνες στην κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ, την ίδια ώρα που προχωρά το μοίρασμα της ενεργειακής πίτας όπως έγινε στην αρχή αυτής της βδομάδας, με την απόδοση άλλων τριών οικοπέδων (6,8 και 10) στις εξής εταιρείες: την αμερικανική EXXON Mobil, την καταριανή QATAR PETROLEUM, την ιταλική ENI και την γαλλική TOTAL. Επίσης στην ευρύτερη περιοχή δραστηριοποιούνται οι ισραηλινές DELEK και AVNER, η νοτιοκορεατική KOGAS και η ρωσική Rosneft (κυρίως στο μεγάλο αιγυπτιακό κοίτασμα φυσικού αερίου του Ζορ).

Οι αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ειδικά ότι η ένταξη της Κύπρου στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ μπορούσε να οδηγήσει σε ενιαία κρατική κυπριακή οντότητα προς όφελος του λαού της, έχουν καταρρεύσει πλήρως. Και ο φυσικός πλούτος που γίνεται «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, ακριβώς επειδή το κεφάλαιο είναι στην εξουσία, γίνεται νέος βραχνάς για τα λαϊκά στρώματα. Λύση ουσιαστική για το λαό και της Κύπρου, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, είναι να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Σε αυτό θα συμβάλει και ο συντονισμένος αγώνας όλων των λαών της περιοχής.