Καταχρηστικούς έκρινε και το Εφετείο Αθηνών τους όρους που θέτουν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας στα συμβόλαια με τους συνδρομητές, εξαναγκάζοντάς τους σε πολύμηνη ομηρία, χωρίς οι τελευταίοι να μπορούν να καταγγείλουν τη σύμβαση ή όταν το κάνουν να υποχρεώνονται να πληρώνουν τα πάγια των υπόλοιπων μηνών. Η απόφαση που εκδόθηκε σε δεύτερο βαθμό, μετά από συλλογική αγωγή της ΕΚΠΟΙΖΩ κατά της εταιρίας ΣΤΕΤ ΕΛΛΑΣ, κρίνει καταχρηστικό και τον όρο, σύμφωνα με τον οποίο προβλέπεται το δικαίωμα της εταιρίας ν' αναπροσαρμόζει κατά το δοκούν τα τιμολόγιά της.

Ιδιαίτερη σημασία όμως έχει και ο τρόπος που το Εφετείο θεμελιώνει την καταχρηστικότητα των όρων, αφού, όπως υπογραμμίζει, η κινητή τηλεφωνία - ανεξάρτητα από το ποιος την προσφέρει - ανήκει στους τομείς κοινής ωφέλειας. Συγκεκριμένα, στην απόφασή του, επισημαίνει: "Η κινητή τηλεφωνία, ανεξάρτητα από τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στα οποία είναι οργανωμένη, ανήκει στους λεγόμενους τομείς κοινής ωφέλειας, καθώς αναδεικνύεται σε καθοριστικό μέσο επικοινωνίας στην καθημερινή μας ζωή, άρα πρέπει να διασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση των καταναλωτών, πράγμα που σημαίνει ότι οι καταναλωτές θα πρέπει να αποφασίζουν οι ίδιοι, για το αν θα εξακολουθούν να παραμένουν ή όχι συνδρομητές. Ετσι, οι συμβάσεις πρέπει να είναι αορίστου χρόνου, χωρίς ο χαρακτήρας αυτός συχνά να υποσκάπτεται και να υπονομεύεται με την καθιέρωση ελαχίστου χρόνου διαρκείας".

Αυτό όμως που θεωρεί ως κοινωνικό αγαθό το δικαστήριο, παραδόξως από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας αφήνεται να γίνεται αντικείμενο σκληρής εκμετάλλευσης για μερικές επιχειρήσεις. Στο φόντο μάλιστα του κύματος των ιδιωτικοποιήσεων ευρύτερα δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, η απόφαση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Ταυτόχρονα, η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της κινητής τηλεφωνίας αποδεικνύει πως παρά τις επικλήσεις περί "ελεύθερου ανταγωνισμού", ο οποίος δήθεν θα μας απαλλάξει από το "κακό κρατικό μονοπώλιο", αυτό που έρχεται να το αντικαταστήσει είναι το στυγνό μονοπώλιο του κέρδους, της στέρησης βασικών κοινωνικών αγαθών και της ασυδοσίας του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Το θέμα με τίτλο "Οι νεολαίες των κομμάτων ψηφίζουν Χριστόδουλο", που δημοσιεύτηκε προχτές στη "Βραδυνή της Κυριακής", περιλάμβανε και μια δήλωση του Λάζαρου Σορόπουλου, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Μόνο που το κείμενο, που δημοσιεύτηκε στο ρεπορτάζ ως δήλωση του Λ. Σορόπουλου, ήταν μια επιλεκτική συρραφή φράσεων των όσων είπε το στέλεχος της ΚΝΕ, με συνέπεια το συνολικό αποτέλεσμα να μην έχει ουδεμία σχέση με την ουσία της τοποθέτησης της ΚΝΕ στο συγκεκριμένο θέμα!

"Η συγκεκριμένη ανήθικη και αντιδεοντολογική συμπεριφορά της συντάκτριας της εν λόγω εφημερίδας, Ηλιάνας Τσαγκάρη, αποτελεί βάναυση κακοποίηση της αλήθειας, προκειμένου να υπηρετήσει ένα προαποφασισμένο συμπέρασμα και αφήνει έκθετη την αξιοπιστία της εφημερίδας", επισημαίνει με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ. Να σημειωθεί πως η συντάκτρια στο ρεπορτάζ της χρησιμοποιεί μόνο την πρώτη παράγραφο της δήλωσης του Λ. Σορόπουλου και τις δύο πρώτες φράσεις της 5ης παραγράφου. Για την αποκατάσταση της αλήθειας παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο της δήλωσης του στελέχους της ΚΝΕ στη"Βραδυνή":

"Αμέσως μετά την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου, επισημάναμε την πάγια θέση του ΚΚΕ, για διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. Και αυτό, πρώτα και κύρια, για να αποτραπεί κάθε προσπάθεια για χρησιμοποίηση της Εκκλησίας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Οι πρώτες παρεμβάσεις του νέου Αρχιεπισκόπου χαρακτηρίζονταν από συμβουλές και παραινέσεις, χωρίς να λείπουν και οι αιχμές. Ξεχώρισε το ζήτημα της κατηγορηματικής και ανένδοτης θέσης του σε θέματα που αφορούν το διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους, της υποχρεωτικότητας του όρκου, των ωρών διδασκαλίας των θρησκευτικών, όπως και το ζήτημα, τελευταία, του αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων, το οποίο μάλλον δεν άπτεται εκκλησιαστικών αρμοδιοτήτων.

Ταυτόχρονα έδειξε και τις προθέσεις του, μιλώντας για ανάληψη εκστρατείας από μέρους του για την "εξυγίανση της πολιτικής", τον "εκσυγχρονισμό της κοινωνίας", τη "διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων" της χώρας μας κλπ.

Στην πορεία - και εκμεταλλευόμενος την παρουσία των ΜΜΕ - έφερε μια νέα μέθοδο επικοινωνίας με τους πιστούς: Ο άμβωνας μετατράπηκε σε μπαλκόνι, οι εκκλησίες σε πλατείες προεκλογικών συγκεντρώσεων και οι πιστοί σε οπαδούς χειροκροτητές. Ο λόγος του δεν είναι μόνο πολιτικός, αλλά και επιθετικός, με χαρακτηρισμούς, εναντίον όλων όσοι έχουν διαφορετική γνώμη από τον ίδιο.

Κανένας δεν αμφισβητεί το δικαίωμα του Αρχιεπισκόπου να λέει δημόσια τη γνώμη του. Οταν όμως αυτή η γνώμη συνοδεύεται και από επιθέσεις εναντίον όσων διαφωνούν, τότε ο καθένας έχει το δικαίωμα του αντιλόγου. Πολύ περισσότερο που η ιστορία δείχνει, ότι ο εκκλησιαστικός άμβωνας πολλές φορές στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε για να εξυμνηθούν τα "ελληνοχριστιανικά" δικτατορικά καθεστώτα, για να γίνει αποδεκτή η γερμανική κατοχή, για να αναπτυχθούν αντικομμουνιστικά κηρύγματα κλπ.

Εκείνο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι ο ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι να συγκυβερνά. Ο ελληνικός λαός και η νεολαία δεν πρόκειται να δεχτούν τη χρησιμοποίηση της θρησκευτικής πίστης για εξυπηρέτηση αλλότριων στόχων και σκοπών, ούτε τη διαίρεση του ελληνικού λαού σε "πιστεύοντες" και μη "πιστεύοντες", πολύ περισσότερο σήμερα που η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική χτυπά όλους ανεξαίρετα, χωρίς διαχωρισμούς".