Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης διαχείρισης ανάμεσα στα αστικά κόμματα στη Γερμανία, τους Χριστιανοδημοκράτες/ Χριστιανοκοινωνιστές (CDU και CSU) και τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), με τους τελευταίους να πραγματοποιούν συνέδριο στη Λιψία.

Σύμφωνα με όσα διαρρέονται ήδη από το βράδυ της Τετάρτης, μια μέρα πριν ξεκινήσει το συνέδριο των σοσιαλδημοκρατών που αναμενόταν να ολοκληρωθεί σήμερα, υπήρξε συμφωνία σε ό,τι αφορά στα βασικά ζητήματα της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής και εμφανίζεται να κυριαρχεί η γραμμή των Μέρκελ - Σόιμπλε. Δηλαδή, απόρριψη των λεγόμενων ευρω-ομολόγων και της δημιουργίας ταμείου απόσβεσης του χρέους για τις χώρες του Νότου, δύο θέσεις που υποτίθεται θα διεκδικούσαν οι σοσιαλδημοκράτες. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να μην υπάρξει ούτε στο μέλλον κοινή ευθύνη όλων των Ευρωπαίων για τα υπερβολικά δημόσια χρέη χωρών υπό κρίση.

Πάντως, οι σοσιαλδημοκράτες, που στην πραγματικότητα διαπραγματεύονται για λογαριασμό μερίδας του κεφαλαίου, προσπαθούν να «πουλήσουν» δήθεν φιλολαϊκό προσωπείο. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υποψήφιος πρόεδρος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Μάρτιν Σουλτς, σημαίνον στέλεχος των σοσιαλδημοκρατών, είπε χαρακτηριστικά: «Η μονόπλευρη δημοσιονομική πολιτική οδήγησε τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου σε ύφεση. Δεν γίνεται να πληρώνουν πάντα οι φορολογούμενοι». Ζήτησε να φορολογηθούν οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και σημείωσε ότι «θέλει μια ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι μια γερμανική Ευρώπη». Βέβαια, όλα αυτά είναι κούφια λόγια γιατί η σοσιαλδημοκρατία και στη Γερμανία έχει αποδείξει ότι είναι πτέρυγα της αστικής διαχείρισης, με σημαντική προσφορά στη διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βέβαια ιδιαίτερη «ειδίκευση» στην ενσωμάτωση και την εξαγορά λαϊκών δυνάμεων. Αλλωστε, τα περιθώρια ελιγμών που υπήρχαν στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού δεν υπάρχουν.

Ετσι, τα «φύκια» που πουλάνε οι σοσιαλδημοκράτες για «μεταξωτές κορδέλες» είναι η υποτιθέμενη δέσμευση των μελλοντικών εταίρων για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων στην Ευρώπη.

Στις διαπραγματεύσεις υπάρχουν και τα μπρος - πίσω. Η πρόταση των Χριστιανοκοινωνιστών να υπάρχει πρόβλεψη προσωρινής εξόδου από την Ευρωζώνη, χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη δημοσιονομική τους πολιτική ή να διεξάγονται δημοψηφίσματα στη Γερμανία για σοβαρές αποφάσεις που αφορούν την Ευρώπη δεν βρίσκει σύμφωνους ούτε τους Χριστιανοδημοκράτες ούτε τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι βλέπουν κινδύνους. Στο ζήτημα της καθιέρωσης εθνικού κατώτατου ωρομίσθιου δεν έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση, ενώ φέρεται να υπάρχει συμφωνία για το ζήτημα της διπλής υπηκοότητας, ένα θέμα που αφορά εκατομμύρια μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς.

Κατά τ' άλλα στο συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών ο πρόεδρος του κόμματος, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που επανεξελέγη την Παρασκευή με 84%, επιχείρησε να εμφανίσει μια εικόνα ότι οι σοσιαλδημοκράτες δεν θα επαναλάβουν τα λάθη της προηγούμενης συνεργασίας με τους χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, ενώ έριξε και την ιδέα ότι στις επόμενες εκλογές, το 2017, μπορεί να υπάρξει μια συνεργασία με την «Αριστερά» (Λίνκε), το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στην προεδρία του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και τους πράσινους, στη λογική υποτίθεται μιας αριστερής κυβέρνησης.

Πάντως, στο τέλος του μήνα έχει ανακοινωθεί ότι θα πραγματοποιηθεί εσωκομματικό δημοψήφισμα, στα μέλη των σοσιαλδημοκρατών, προκειμένου να επικυρωθεί η όποια συμφωνία θα έχει επιτευχθεί.

Εικόνες απόγνωσης και καταστροφής κυριαρχούν στις Φιλιππίνες, μετά το πέρασμα του τυφώνα «Χαγιάν», ενός από τους ισχυρότερους της νεότερης Ιστορίας. Πάνω από 3.621, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία, είναι οι επιβεβαιωμένοι νεκροί, με τον ΟΗΕ να κάνει λόγο για 4.400 και πλέον, ενώ συνολικά υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν τις 10.000. Περισσότεροι από 920.000 άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους. Τεράστιες είναι οι καταστροφές σε υποδομές, όπως δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, ηλεκτροδότηση και επικοινωνίες, με τις πληγείσες περιοχές να έχουν ισοπεδωθεί σε ποσοστό από 80 έως 90%.

Σε αυτό το χάος με αργούς ρυθμούς φτάνει η βοήθεια στους πληγέντες, οι οποίοι βρίσκονται σε απόγνωση, με ευθύνη των κρατικών αρχών, που, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, ενώ περίμεναν ένα «σούπερ - τυφώνα», σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, δεν πήραν κανένα μέτρο προστασίας, ως συνήθως.

Οι επόμενες μέρες από τον τυφώνα βρίσκουν τους ανθρώπους των νησιών αβοήθητους και αντιμέτωπους πλέον με το ξέσπασμα επιδημιών, καθώς η ταφή των νεκρών, που γίνεται ομαδικά, ακολουθεί επίσης αργούς ρυθμούς. Η έλλειψη πόσιμου νερού, τροφίμων και φαρμάκων κάνει εξαιρετικά δύσκολη την καθημερινότητα όσων επέζησαν.

Το 2012 ο λαός της χώρας ήρθε αντιμέτωπος με τον τυφώνα «Μπόφα», που ισοπέδωσε τις παραγκουπόλεις στα νότια των Φιλιππίνων. Τότε όπως και σήμερα, χιλιάδες πληγέντες από τον τυφώνα ποδοπατιούνταν στις ουρές για λίγα τρόφιμα, ενώ τα δάκρυα της υποκρισίας περίσσευαν. Το ίδιο και το 2011 με τον τυφώνα «Γουάσι», με επίσης εκατοντάδες νεκρούς. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 1991 έχασαν τη ζωή τους από τον τυφώνα «Θέλμα» 5.000 έως 8.000 άνθρωποι, καθώς τα θύματα δεν κατέστη ποτέ δυνατό να υπολογιστούν, το 2004 από τον «Γουίνι» τα θύματα έφτασαν τα 1.593, το 2008, από τον τυφώνα «Φρανκ» σκοτώθηκαν 1.410 άνθρωποι.

Ολα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα - σύμπλεγμα 7.107 νησιών, με 98.630.000 κατοίκους. Η κατάσταση που βιώνει ο λαός των Φιλιππίνων είναι άμεσα συνδεδεμένη με την άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία επί της ουσίας δεν προωθεί την ανάπτυξη υποδομών, που θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες, έχοντας - αντίθετα - ως αποκλειστικό στόχο την κερδοφορία του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα η ίδια τραγική ιστορία να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας υπολογίζεται ότι φτάνουν το 27,9%, ενώ η ανεργία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κυμαίνεται στο 7,5% για το 2013.

Την ίδια στιγμή που ο λαός υποφέρει το κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη του. Οι Φιλιππίνες βρίσκονται στη 41η θέση στην παγκόσμια οικονομική κατάταξη, ενώ εκτιμάται ότι το 2050 θα φτάσει τη 14η θέση, όντας η πέμπτη ισχυρότερη οικονομία της Ασίας και η πρώτη στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι Φιλιππίνες συμμετέχουν - μεταξύ άλλων - στην Παγκόσμια Τράπεζα, στο ΔΝΤ, στον ΠΟΕ, στην Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα και τους G24. Το εξαιρετικά χαμηλό εργατικό κόστος τροφοδοτεί την καπιταλιστική ανάπτυξη στη χώρα, που εμφανίζει εργατικό δυναμικό 40,8 εκατομμυρίων ανθρώπων και είναι πόλος έλξης για πολυεθνικές οι οποίες μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους στις Φιλιππίνες, όπου αναπτύσσεται ιδιαίτερα η βιομηχανία της μεταποίησης και του φασόν. Μεγαλύτεροι εμπορικοί της εταίροι είναι οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Σιγκαπούρη, η Νότια Κορέα, η Ολλανδία, το Χονγκ Κονγκ, η Γερμανία, η Ταϊβάν και η Ταϊλάνδη, ενώ στις Φιλιππίνες μεταφέρουν εργοστάσιά τους πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως οι «Ford», «Toyota», «Mitsubishi», «Nissan», «Honda», «Kia», «Suzuki», «Isuzu», καθώς και εταιρείες ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπως οι «Intel» και «Toshiba». Στις Φιλιππίνες της ταχύτατης καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι παραγκουπόλεις παραμένουν καθεστώς, συμβαδίζοντας με την εξαθλίωση, η οποία έρχεται στην επικαιρότητα κατά καιρούς με αφορμή τυφώνες, πλημμύρες ή πυρκαγιές.