Associated Press

To εμπάργκο και οι βομβαρδισμοί πλήττουν μόνο τον πληθυσμό και όχι τον Σαντάμ

- Ποιες είναι οι ιδιαίτερες συνθήκες δράσης που έχει διαμορφώσει, για το ιρακινό φιλειρηνικό κίνημα, το εμπάργκο που έχει επιβληθεί από τον ΟΗΕ σε βάρος του Ιράκ από το 1991;

- Η κατάσταση είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολη και αυτό γιατί, όπως είναι προφανέστατο, πλέον, σε όλο τον κόσμο οι κυρώσεις δε βλάπτουν διόλου το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά τον απλό ιρακινό λαό. Δε βλάπτουν διόλου, δηλαδή, τη δικτατορία του Σαντάμ Χουσεΐν, η οποία αντίθετα συνεχίζει τη δράση της και κάνει τα πράγματα πολύ δυσκολότερα για το φιλειρηνικό κίνημα και για κάθε δύναμη ή κόμμα που παλεύει για τη δημοκρατία.

Μόνο η ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος θα αφήσει τα απαραίτητα περιθώρια για την ανάπτυξη του φιλειρηνικού, αλλά και του δημοκρατικού κινήματος. Δεν μπορούμε, όμως, να μην επαναλάβουμε με την ίδια ένταση ότι άμεση είναι και η ανάγκη άρσης του εμπάργκο, το οποίο έχει οδηγήσει τον ιρακινό λαό σε άθλιες οικονομικές συνθήκες. Δεν είναι δυνατόν να μιλά κανείς για δράση του φιλειρηνικού ή του δημοκρατικού κινήματος στο Ιράκ, αν δεν αρθούν οι κυρώσεις και δεν ανατραπεί το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Μόνο υπό αυτές τις συνθήκες θα καταστεί δυνατή η έναρξη μιας πορείας, για τον ιρακινό λαό, προς την πρόοδο και την ευημερία.

- Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται μια νέα κλιμάκωση στις, ήδη, τεταμένες σχέσεις του Ιράκ με το Ιράν, ιδιαίτερα ανησυχητική, με δεδομένη την απουσία επίσημης εκεχειρίας για το τέλος του 8ετούς πολέμου. Ποια είναι η γνώμη σας;

- Το ιρακινό καθεστώς φέρει μεγάλη ευθύνη, για να μην πούμε την αποκλειστική ευθύνη, για τον 8ετή πόλεμο με το Ιράν. Παρόλο που ο πόλεμος αυτός τελείωσε, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι το ιρακινό καθεστώς βρίσκεται πάντα σε αναζήτηση διένεξης ή ακόμη και πολεμικής σύρραξης με τις γείτονες χώρες, όπως έγινε με το Κουβέιτ, το Ιράν, ακριβώς γιατί χρησιμοποιεί αυτήν την τακτική ως μέσο άσκησης περαιτέρω τρομοκρατίας σε βάρος του ιρακινού λαού. Το καθεστώς της Βαγδάτης προκαλεί προβλήματα στην περιοχή, προσπαθώντας να εξαγάγει την κρίση που βιώνει στο εσωτερικό της χώρας. Δε θα πρέπει κανείς να παραβλέψει ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν προκάλεσε τον 8ετή πόλεμο κατά του Ιράν με τις ευλογίες των ΗΠΑ και των δυτικών δυνάμεων γενικά. Και στη συνέχεια, προσπάθησε να επουλώσει τα τεράστια τραύματα, οικονομικά και πολιτικά κυρίως, που άφησε στο Ιράκ αυτός ο πόλεμος, μέσα από την εισβολή στο Κουβέιτ.

Είναι δεδομένο, κατά τη γνώμη μας, ότι το ιρακινό καθεστώς ουδέποτε ενήργησε ή προνόησε υπέρ της ειρήνης, η λέξη αυτή δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό του. Ολόκληρη η πολιτική του είναι βασισμένη στη βία, στην τρομοκρατία και στην επιθετικότητα, βρίσκοντας στις πολεμικές συρράξεις μία βολική διέξοδο για τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματά του. Για να υπάρξει ειρήνη με τις γείτονες χώρες, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Μοναδικός δρόμος συνύπαρξης με τους γειτονικούς λαούς είναι η επικράτηση της δημοκρατίας, μιας δημοκρατικής κυβέρνησης που θα εργάζεται για την ευημερία του ιρακινού λαού, είναι η άρση του εμπάργκο σε βάρος του ιρακινού λαού. Μοναδικός δρόμος, δηλαδή, είναι η διαμόρφωση τέτοιων συνθηκών που θα οδηγήσουν στην ειρηνική επίλυση όλων των υπαρχουσών διαφορών με τις γείτονες χώρες και θα εξασφαλίσουν μια ειρηνική συνύπαρξη.

- Ολο και περισσότερο, τους τελευταίους μήνες, οργανώσεις που πρόσκεινται στην ιρακινή αντιπολίτευση απευθύνουν εκκλήσεις για διεθνή παρέμβαση, προκειμένου να αρθεί το εμπάργκο και να ανατραπεί το ιρακινό καθεστώς. Με δεδομένο και το ιστορικό προηγούμενο που υπάρχει, πια, μετά την επέμβαση σε βάρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, ποια είναι η δική σας θέση για το ρόλο που η διεθνής κοινότητα μπορεί να διαδραματίσει;

- Στο σημείο αυτό δεν μπορούμε παρά να επαναλάβουμε ότι αυτό το εμπάργκο στρέφεται κατά του ιρακινού λαού και όχι κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Εμείς τασσόμαστε υπέρ κάθε προσπάθειας να αρθεί το εμπάργκο, διότι πιστεύουμε ότι είναι ξεκάθαρο πια σε όλους πως οι κυρώσεις αυτές ουδεμία επίδραση έχουν πολιτικά ή στρατιωτικά σε βάρος του καθεστώτος της Βαγδάτης. Είναι, σαφώς, κυρώσεις σε βάρος του ιρακινού λαού, που θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι, σε ένα βαθμό, ενισχύουν, κιόλας, τη θέση του ιρακινού καθεστώτος, αποδυναμώνοντας και εξαθλιώνοντας τους Ιρακινούς πολίτες.

Την ίδια στιγμή, όμως, είμαστε ξεκάθαροι στο ότι, μετά την άρση των διεθνών κυρώσεων σε βάρος του Ιράκ, είναι αποκλειστικά θέμα του ιρακινού λαού να αγωνιστεί για να ανατρέψει το καθεστώς, να αγωνιστεί για τη δημοκρατία, να αγωνιστεί για τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού δημοκρατικού κράτους που θα κυβερνάται από δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και θα έχει ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονες. Είμαστε σαφώς ενάντια σε κάθε είδους περαιτέρω διεθνούς επέμβασης. Πρόκειται για έναν καθαρά λαϊκό αγώνα του ιρακινού πληθυσμού, τον οποίο θα διεξάγει ο ιρακινός λαός χωρίς διεθνείς εξαρτήσεις και παρεμβάσεις. Η διπλωματική υποστήριξη των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων στον αγώνα αυτό είναι ευπρόσδεκτη, αλλά όχι η επέμβαση.

Πιστεύουμε ότι η οποιαδήποτε επέμβαση, όπως έγινε στο Ιράκ το 1991 και στα τέλη του 1998, αλλά και στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία ή το ΝΑΤΟ υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, θα είναι, τελικά, ενάντια στα συμφέροντα του ιρακινού λαού. Θα πλήξει ανεπανόρθωτα τον αγώνα του για δημοκρατία. Η ανατροπή του ιρακινού καθεστώτος και η πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία είναι μια υπόθεση που αφορά όλους τους πληθυσμούς και τις μειονότητες που κατοικούν στο Ιράκ και καμία διεθνής παρέμβαση δεν πρόκειται να έχει θετικά αποτελέσματα για τον ιρακινό λαό και αυτήν την προσπάθειά του. Η διεθνής κοινότητα, αν επιθυμεί να βοηθήσει, δεν έχει παρά να επιδείξει αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε αυτόν τον αγώνα, ξεκινώντας μέσα από την άρση του καταστροφικού, για τον ιρακινό λαό, εμπάργκο.

Το πρώτο Συνέδριο των λαών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας εκφράστηκε υπέρ της προσχώρησης στο Ενωσιακό Κράτος Ρωσίας - Λευκορωσίας.

Στις 28 Μάη πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Κιργιζίας Μπισκέκ το πρώτο Συνέδριο των Λαών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας, στο οποίο συμμετείχαν 1.108 αντιπρόσωποι και προσκεκλημένοι από τη Ρωσία, το Καζαχστάν, την Κιργιζία, το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν και την Τουρκμενία. Διοργανωτής του Συνεδρίου ήταν η Διεθνής Επιτροπή «Για την Ενωση και την Αδελφοσύνη των Λαών», με σκοπό την προώθηση του ενωτικού κινήματος για την ανασύσταση του Ενωσιακού Κράτους.

Κύρια ιδέα και σύνθημα του Συνεδρίου ήταν: «Για την ειρήνη και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς της Κεντρικής Ασίας! Μαζί με τους λαούς της Ρωσίας!» Μεταξύ των συνέδρων ήταν εργάτες, αγρότες, διανοούμενοι, διευθυντές κρατικών επιχειρήσεων, ιδιωτικών εταιριών, βετεράνοι του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, των ενόπλων δυνάμεων, νεολαίοι, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, δημοκράτες και εξωκομματικοί, θρησκευόμενοι και αθεϊστές, πέντε βουλευτές τις Κρατικής Δούμας. Ολους τους είχε φέρει εκεί, στην αίθουσα της Φιλαρμονικής, ο διακαής πόθος να αποκατασταθεί η ενιαία χώρα που είχε καταστραφεί παρά τη βούληση των λαών, η οποία είχε εκφραστεί με το Πανενωσιακό δημοψήφισμα στις 17 Μάρτη 1991. Και το γεγονός ότι η επιθυμία να ζήσουν σε μια ενιαία οικογένεια των λαών ήταν πράγματι πολύ έντονη, φάνηκε και στις ομιλίες των αντιπροσώπων, και στη συγκινητική ατμόσφαιρα μέσα στο Συνέδριο, στις εγκάρδιες αγκαλιές και χειραψίες στα διαλείμματα. Και άλλη μια αξιοσημείωτη στιγμή: όταν κατά την έναρξη του Συνεδρίου αντήχησε ο ύμνος της Σοβιετικής Ενωσης, πολλοί στην αίθουσα δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα, διότι ξανάκουγαν αυτή την αγαπημένη μελωδία ύστερα από 10 χρόνια που έχουν περάσει από την καταστροφή της ΕΣΣΔ.

Στον εναρκτήριο λόγο του αναπληρωτή προέδρου της Διεθνούς Επιτροπής «Για την Ενωση και την Αδελφοσύνη των Λαών», βουλευτή της Κρατικής Δούμας Γεγκόρ Λιγκατσόφ, στις ομιλίες των αντιπροσώπων Καπιζάτ Γκαμζάτοβα (Νταγκεστάν), Τοϊγκούν Καρίμοφ (Τατζικιστάν), Κένες Μπασκαμπάγεφ (Καζαχστάν) και πολλών άλλων αποκαλύφθηκαν οι κύριες αιτίες των συμφορών και μαρτυρίων, των πολέμων, της τρομοκρατίας, του συμμοριτισμού, της πτώσης της οικονομίας, της μαζικής ανεργίας, της απότομης περιουσιακής διαστρωμάτωσης της κοινωνίας σε πλούσια μειοψηφία και φτωχή πλειοψηφία που έπληξαν απόλυτα όλους τους λαούς. Υπογραμμίστηκε ότι όλη η ιστορία των λαών της Κεντρικής Ασίας μαρτυρεί ότι οι λαοί μπορούσαν να αντισταθούν επιτυχώς στην εξωτερική επέμβαση όταν ήταν ενωμένοι.

Με συγκίνηση, με πάθος μίλησαν οι αντιπρόσωποι για τον εξαιρετικό ρόλο του ρωσικού λαού και όλων των λαών της Κεντρικής Ασίας στην ανάπτυξη των σοβιετικών εθνικών Δημοκρατιών. Ηταν η εποχή της μαζικής δημιουργίας, του μαζικού ενθουσιασμού. Οι Καζάχοι, οι Κιργίζιοι, οι Τατζίκοι, οι Τουρκμένοι, οι Ουζμπέκοι απόκτησαν για πρώτη φορά την κρατική οργάνωση στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ ως ανεξάρτητες σοβιετικές σοσιαλιστικές Δημοκρατίες.

Το Συνέδριο υπενθύμισε ότι οι εργαζόμενοι της πολυεθνικής Ρωσίας, αφού πραγματοποίησαν τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, ανέτρεψαν το διπλό ζυγό του τσαρισμού και της τοπικής αριστοκρατίας, εγκαθίδρυσαν την εξουσία του εργαζόμενου λαού, παρέδωσαν τη γη στα χέρια των ανθρώπων του μόχθου και εδραίωσαν την ειρήνη και τη σύμπνοια ανάμεσα στους λαούς. Στη σοβιετική εποχή είχαν διατηρηθεί και αναπτυχθεί ολόπλευρα όλες οι εθνότητες, πολλές απ' αυτές απόκτησαν για πρώτη φορά κρατική οργάνωση και γραφή. Ο ρωσικός λαός παρείχε ανεκτίμητη βοήθεια στη διαμόρφωση της εργατικής τάξης, της εθνικής διανόησης, στη δημιουργία σύγχρονης οικονομίας, στην ανάπτυξη του πολιτισμού, της επιστήμης, της παιδείας και της υγείας στις Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

«Μαζί προχωρούσαμε στην ευημερία και την πρόοδο. Πλάι - πλάι σταθήκαμε στον κοινό αγώνα ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Επικοινωνούσαμε στη ρωσική γλώσσα - τη γλώσσα της φιλίας και της αδελφοσύνης. Τα τελευταία χρόνια σε ορισμένες περιοχές της Κεντρικής Ασίας έχουν ξεσπάσει διενέξεις, στρατιωτικές συγκρούσεις, τρομοκρατικές ενέργειες που προκάλεσαν το θάνατο σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Η πτώση της παραγωγής, η μαζική ανεργία, η απότομη χειροτέρευση της ζωής της πλειονότητας του πληθυσμού οδήγησαν στην όξυνση των διεθνικών σχέσεων. Κύρια αιτία των συμφορών και των βασάνων των λαών μας είναι η καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης, της σοβιετικής εξουσίας και η παλινόρθωση του καπιταλισμού», τονίζεται στην ομόφωνα υιοθετημένη Εκκληση του Α΄ Συνεδρίου των Λαών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας προς τους λαούς, τα κόμματα, τα κινήματα, τους αρχηγούς των κρατών, τους επικεφαλής των Δημοκρατιών, περιφερειών, περιοχών, τα Κοινοβούλια, τις νομοθετικές συνελεύσεις, τις κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ των χωρών της Κεντρικής Ασίας.

Οι Σύνεδροι τάχθηκαν αποφασιστικά υπέρ της ειρήνης και της συναίνεσης ανάμεσα στους λαούς της Κεντρικής Ασίας, υπέρ της σταθερής συμμαχίας με το ρωσικό λαό, με τους λαούς της Ρωσίας. «Το Συνέδριο έχει σαν γνώμονα ότι η πλήρης και δίκαιη επίλυση των προβλημάτων στον εθνικό τομέα είναι δυνατή με την εγκαθίδρυση της εξουσίας των εργαζομένων, την επιστροφή στους ιδιοκτήτες τους της παράνομα ιδιοποιημένης περιουσίας - στο κράτος και στις εργατικές κολεκτίβες, με την πραγματοποίηση των αιτημάτων της Συνέλευσης των Λαών της ΕΣΣΔ για την ανασύσταση πάνω σε εθελοντική βάση της ανανεωμένης Ομοσπονδιακής Ενωσης σοβιετικού τύπου των ισότιμων κυρίαρχων κρατών. Χαιρετίζουμε τη δημιουργία του Ενωσιακού κράτους Ρωσίας και Λευκορωσίας και καλούμε τους λαούς των αδελφών χωρών να προσχωρήσουν σ' αυτό», αναφέρεται στην Εκκληση.

Στη συνέχεια το Συνέδριο κάλεσε να αξιοποιηθεί ενεργά η πείρα της κοινής συμβίωσης και συνεργασίας των λαών της Κεντρικής Ασίας στη σύνθεση του Ρωσικού Κράτους και της ΕΣΣΔ. Να εξασφαλιστεί με κοινές ενέργειες η ανόρθωση της οικονομίας, των καταστραμμένων κατοικημένων περιοχών. Να λύνονται οι εμφανισθείσες διαφορές, μαζί και οι εδαφικές, κτηματικές και άλλες, μόνο με ειρηνικό τρόπο με τη συμμετοχή των ντόπιων κατοίκων, των ανθρώπων όλων των εθνοτήτων, με διαπραγματεύσεις, αμοιβαίες υποχωρήσεις, με γνώμονα τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, χωρίς περιορισμούς στα δικαιώματα του ανθρώπου με βάση τα εθνικά γνωρίσματα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Να μην επιτραπεί η εθνική απομόνωση, να αρθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν την επικοινωνία των πολιτών διαφόρων κρατών, να αποκατασταθούν και να αναπτυχθούν οι οικονομικές, πολιτιστικές και επιστημονικές σχέσεις ανάμεσα στους λαούς. Παράλληλα με τη διάδοση των εθνικών γλωσσών να στηριχτεί η ρωσική γλώσσα ως μέσο επικοινωνίας των λαών, αλληλοπλουτισμού των εθνικών πολιτισμών, αφομοίωσης των επιτευγμάτων του παγκόσμιου πολιτισμού. Να ψηφιστούν νόμοι για την απόδοση στη ρωσική γλώσσα ισότιμου καθεστώτος με τη γλώσσα του κύριου έθνους.

«Ας έρθουν η ειρήνη και η ηρεμία στον τόπο μας, σε κάθε σπίτι και οικογένεια! Για ειρήνη και φιλία ανάμεσα στους λαούς της Κεντρικής Ασίας! Μαζί με τους λαούς της Ρωσίας! Στην ένωση των λαών είναι η δύναμή μας, η εγγύηση της ευημερίας και της άνθησης!» - με αυτά τα συνθήματα κλείνει η Εκκληση.

... Οταν από το σιδηροδρομικό σταθμό πήγαινα στο κτίριο της Φιλαρμονικής, ο νεαρός ταξιτζής, Κιργίζιος στην καταγωγή του, με ρώτησε, γιατί υπάρχουν εκεί πολλοί άνθρωποι και πολλά αυτοκίνητα. Του είπα ότι τώρα θα ανοίξει εκεί το Συνέδριο των Λαών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας. Μαθαίνοντας ότι είμαι δημοσιογράφος, με παρακάλεσε: «Οπωσδήποτε να γράψετε ότι όλη η Κιργιζία είναι υπέρ της Σοβιετικής Ενωσης και πρέπει να ανασυσταθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα».

Ολη η πορεία του Συνεδρίου επιβεβαίωσε ότι ο Μπαχίτ, έτσι λεγόταν ο νεαρός οδηγός, δε μεγαλοποιούσε καθόλου τα πράγματα. Θα πρόσθετα απλώς ότι η ανασύσταση της Σοβιετικής Ενωσης είναι ο μύχιος πόθος όλων των απλών ανθρώπων - εργαζομένων και του Καζαχστάν και του Ουζμπεκιστάν και του Τατζικιστάν και της Ρωσίας, δηλαδή όλων απολύτως των Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ. Στο Συνέδριο φάνηκε πλήρως πόσο οι άνθρωποι επιθυμούν την επικοινωνία, τις εγκάρδιες αδελφικές συναντήσεις, νοσταλγούν την ενιαία Σοβιετική χώρα μας. Είναι έτοιμοι να κάνουν το παν για να αναγεννηθεί το μεγάλο κοινό μας σπίτι.