Ο Θύμιος Καρακατσάνης ανεβάζει το «Ημερολόγιο ενός τρελού»

• Η μαύρη κωμωδία «Κόλπερτ» του Γερμανού Ντάβιντ Γκίζελμαν ανεβαίνει στον Εξώστη του «Αμόρε», σήμερα, τα μεσάνυχτα, σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα, σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου, σκηνικά - κοστούμια Ειρήνης Σαριμούτσου, μουσική Δημήτρη Ιατρόπουλου. Παίζουν: Λένα Κιτσοπούλου, Αργύρης Ξάφης, Μυρτώ Αλικάκη, Φάνης Μουρατίδης, Σωκράτης Πατσίκας. Ο Ραλφ και η Σάρα πλήττουν. Για να διασκεδάσουν καλούν σε δείπνο ένα φιλικό ζευγάρι και ανακοινώνουν ότι δολοφόνησαν τον κύριο Κόλπερτ και τον κρύβουν στο μπαούλο τους. Το «κακόγουστο αστείο» φορτίζει την ατμόσφαιρα και η βραδιά παίρνει καταστροφική τροπή. Ο Γκίζελμαν σατιρίζει τη βία της σύγχρονης κοινωνίας. Μιλά και για τον συναισθηματικό θάνατο που προκαλεί η ανοησία της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου και την ανάγκη του να ανακαλύψει τα χαμένα του συναισθήματα.

«Ουπς» στον «Τεχνοχώρο»

«Ιστορίες της πόλης» στο «Σημείο»

Τέσσερις καλοί ηθοποιοί -τους αναφέρουμε αλφαβητικά, οι: Κώστας Βελέντζας, Δημήτρης Κανέλλος, Ιωάννα Μακρή, Θάλεια Ματίκα- καθοδηγημένοι λεπτομερειακά από τον σκηνοθέτη, αλλά και με τη μεταμορφωτική τους ικανότητα κατάφεραν να «κεντήσουν» ακόμα και ως χαρακτήρες τα τριαντατρία πρόσωπα του έργου.

Ο Γιάννης Κακλέας, βαθύς γνώστης της «γλώσσας» του κόμικ -ελληνικού και ξένου- φανατικός λάτρης της εξαιρετικής δύναμης, του δραστικότατου «δηλητηριώδους» χιούμορ της, από χρόνια έχει αναδειχτεί σε μοναδικό εξπέρ της σκηνικής εκδοχής της. Οι ταχείς «ρυθμοί» και η ακαριαία δράση των εικόνων του κόμικ, οι αδρές, «θεατρικά» έντονες γραμμές της εικαστικής φόρμας του, η ελευθερία της θεματολογίας και της δομής του, η ολιγόλογη ή και χωρίς καμιά λέξη νοηματική πυκνότητα και ευγλωττία του, η χιουμοριστική του αμεσότητα και οξύτητα έχουν επηρεάσει πολύ τη θεατρική αισθητική του Γ. Κακλέα. Επιρροή ορατή στις ρεπερτοριακές επιλογές του και σε όλες τις σκηνοθεσίες του, ακόμα και σε έργα κλασικού ρεπερτορίου. Η τέχνη και η τεχνική του κόμικ γονιμοποιήθηκε από τον Κακλέα σε απολύτως προσωπική του αισθητική έκφραση, σε ένα δικό του θεατρικό «κώδικα», με εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά και μια ιδιόμορφη δομή που τοποθετεί τον θεατή σε αποστασιοποιητική, κριτική στάση απέναντι στα δρώμενα.

Επιλέγοντας ποικίλης θεματολογίας κόμικς -ξένων και του Αρκά- και «συρράπτοντάς» τα σε μια εύστοχη θεαματική αλληλουχία, υπό τον τίτλο «Ουπς», ο Κακλέας συνέθεσε μια οξύτατη, «δηλητηριώδους» σαρκασμού κριτική καταγγελία για τη σύγχρονη κοινωνία. Για μια κοινωνία σάπια, παρακμιακή, απάνθρωπη, σχιζοφρενική, βίαιη, που «γεννά» όλο και πιο πολλούς δυστυχισμένους και φτωχοδιάβολους, όλο και περισσότερους θύτες και θύματα, ανθρωποειδή ομοιώματα αυτής της κοινωνίας. Τα συντομότατα, ολιγόλογα, πυκνότατα σε νοήματα και συμβολισμούς σκηνικά «σκίτσα», που συνέθεσε ο Κακλέας, αποτελούν μια δημιουργία υψηλού αισθητικού γούστου στο είδος του. Μια παράσταση «καρφί» στο «σώμα» της σύγχρονης κοινωνίας. Μια σκηνική τοιχογραφία της, «φιλοτεχνημένη» με ισόρροπες «δόσεις» ωμού ρεαλισμού, υπερρεαλισμού, εξπρεσιονισμού, γκροτέσκου, θεάτρου του παραλόγου. Στο ολόπλευρα ενδιαφέρον, ελκυστικό σκηνικό αποτέλεσμα συνέβαλαν καθοριστικά με την εμπνευσμένη, επεξεργασμένη λεπτομερειακά δουλιά τους όλοι οι συντελεστές: ο Μανόλης Παντελιδάκης (σκηνικό), η Κική Καράμπελα (κοστούμια), η Χάρις Ανταχοπούλου (χορογραφία), ο Φίλιππος Ταλάντης (μουσική επιμέλεια), ο Παναγιώτης Μανούσης (φωτισμοί), η Σίσσυ Πετροπούλου (μακιγιάζ), οι Κυριάκος Καλαματιανός-Χρήστος Κιττής (βίντεο).

Ο Κακλέας κατέχει και την τέχνη να καθοδηγεί και να αποσπά από την υποκριτική των ηθοποιών τη δύναμη του κόμικ. Κατάφερε η ερμηνεία τους να είναι μια δισυπόστατη ακροβασία σκιτσογραφικής εικόνας, καυστικού χιούμορ και ανθρώπινης αλήθειας. Αλήθειας πικρής, δραματικής στο βάθος της. Αξιοι αναφοράς είναι όλοι οι ηθοποιοί: Σπύρος Μπιμπίλας, Σταύρος Μαυρίδης, Γιάννης Στεφόπουλος, Στέλιος Πέστος, Αρης Σερβετάλης, Γιάννης Πολιτάκης, Νέστωρ Κοψίδας, Εβελίνα Αραπίδου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Μαριάνα Κάλμπαρη, καθώς και οι Ιφιγένεια Αστεριάδη, Γιάννης Μποστατζόγλου (συμμετοχή στο βίντεο).