Η ελληνική ντριμ τιμ σε πλήρη παράταξη

Για τρίτη φορά λοιπόν από το 1979 μια τέτοια διοργάνωση διεξάγεται στη χώρα μας. Με την πρώτη στη Θεσσαλονίκη και τη δεύτερη στην πρωτεύουσα, κλείνουμε το 1999 με μια μεγάλη διοργάνωση που η αίγλη της θα είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη φορά. Και αυτό γιατί πέρα από τις συμμετοχές και από την αναμενόμενη προσέλευση του φίλαθλου κοινού, οι τελευταίες επιδόσεις των Εθνικών μας ομάδων έχουν ξεσηκώσει τους φίλους της Αρσης Βαρών.

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τους αθλητές της Εθνικής μας ομάδας των ανδρών.

Με προπονητή τον Χρήστο Ιακώβου από το 1989 η Εθνική μας ομάδα έχει γνωρίσει μεγάλες επιτυχίες, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν και το όνειρό του είναι να δει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου σε Ολυμπιακό επίπεδο, ως αθλητής έχει πολύ καλές επιδόσεις σε τέτοιου είδους διοργανώσεις. Με μια 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου και δύο μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχει δώσει τα φώτα του σε άξιους συνεχιστές του έργου του, όπως στον Πύρρο Δήμα.

Ο Μαρκ Χούστερ θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Πύρου Δήμα

Θαυμαστής του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου δηλώνει ο Ακάκιος Κακιασβίλι, αλλά παρά τα προβλήματα που έχει με τη μέση του, όλοι περιμένουν ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει για τη χώρα μας. Οσον αφορά τις μέχρι τώρα επιδόσεις του, μπορούμε να μιλάμε για μια φιλική «κόντρα» με τον Πύρρο. Πλούσια η συλλογή που έχει: 12 χρυσά μετάλλια ( 2 στους Ολυμπιακούς του 1992 και του 1996, 4 στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του '94, '95, '98 και 6 στα ευρωπαϊκά του '95, '96, '98 και 1999).

Στα 69 κιλά, ο Βαλέριος Λεονίδης έχει κάποιες ενοχλήσεις, αλλά αναμένεται να τα έχει ξεπεράσει μέχρι τους Αγώνες. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα δεν μπόρεσε να πάρει το χρυσό αλλά κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Το όνειρό του είναι αυτό: να μπορέσει να το κατακτήσει. Αν συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις είναι πολύ πιθανόν να τον δούμε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Οι πρωτιές δεν ήρθαν σε μεγάλες διοργανώσεις για τον Ελληνα αθλητή, όμως ήρθαν σε ευρωπαϊκές, όπου κατέκτησε 13 μετάλλια (4 χρυσά και χάλκινα καθώς και 5 αργυρά).

Στην ίδια κατηγορία με τον Βαλέριο αγωνίζεται και ο «μικρός» της Εθνικής μας, Γιώργος Τζελίλης. Αν και δεν έχει μεγάλη συλλογή μεταλλίων ( δύο αργυρά και ένα χάλκινο σε παγκόσμιο και ένα ασημένιο και τρία χάλκινα σε ευρωπαϊκό επίπεδο), το ταλέντο του είναι μεγάλο και θα προσφέρει μετάλλια και συγκινήσεις στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο μέλλον.

Το παλικάρι των 62 κιλών, ο Λεωνίδας Σαμπάνης με τα έντεκα χρυσά μετάλλια σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και το αργυρό στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα του 1996. Τώρα αποτελεί το μεγάλο «όπλο» της Εθνικής μας ομάδας στην κατηγορία του. Αν και ασχολείται για χόμπι με το ποδόσφαιρο, δε φαίνεται διατεθειμένος να αφήσει στην τύχη του αυτό το μετάλλιο.

Σε πιο βαριές κατηγορίες ανήκουν οι Λεωνίδας Κόκκας και ο Χρήστος Σπύρου. Ο Λεωνίδας, ένας «αφανής ήρωας» της χώρας μας, αφού δεν έχει ακουστεί όσο οι άλλοι. Στην Ατλάντα κατέκτησε την 13η θέση, ενώ μεγάλες επιτυχίες έχει σημειώσει τόσο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα Εφήβων (1 χρυσό, 4 ασημένια, 1 χάλκινο) όσο και σε ευρωπαϊκά εφήβων (1 χρυσό, 4 ασημένια και 1 χάλκινο).

Ο 26χρονος Χρήστος Κόκκας αγωνίζεται στα 94 κιλά. Ο Αργυρός Ολυμπιονίκης της Ατλάντα το 1996 θέτει τις βάσεις για μια ακόμα επιτυχία. Ενα ακόμα μετάλλιο στη «βιτρίνα» με τα υπόλοιπα, που δεν είναι και λίγα: 1 ασημένιο και 1 χάλκινο στο Παγκόσμιο του 1998, ενώ στην Ευρώπη έχει πάρει δύο ασημένια, του 1995 και του 1998.

Τελευταίος και καλύτερος είναι ο Βίκτορας Μήτρου. Με όνειρο την ύψιστη διάκριση σε Ολυμπιάδα, προσφέρει όπως μπορεί στην ελληνική ομάδα. Μπορεί ακόμα περισσότερα και αυτό θα προσπαθήσει να αποδείξει τώρα στην Αθήνα. Η συλλογή του είναι μέχρι τώρα ικανοποιητική: στα Παγκόσμια του 1995 και του 1998 κατέκτησε 3 χάλκινα, ενώ σε ευρωπαϊκό επίπεδο (1994 και 1998) έχει συγκεντρώσει 1 χρυσό, 1 ασημένιο και 2 χάλκινα. Στην Ατλάντα είχε πάρει την 4η θέση.

Στόχος πλέον της Εθνικής μας ομάδας είναι η θέση στην εξάδα. Μια θέση που αυτόματα δίνει και «εισιτήρια» για την Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ. Το Λαχτί πέρυσι, όπου έγινε το προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν το επισφράγισμα της επιτυχίας των προαναφερθέντων αθλητών. Τώρα αυτό που προέχει, πέρα από τη συγκομιδή όσο το δυνατόν περισσότερων μεταλλίων και διακρίσεων, είναι και μια θέση στις πρώτες έξι. Αυτό άλλωστε είναι και κάτι που αξίζουν αυτοί οι αθλητές.

Παράλληλα με τους άνδρες, την τιμητική τους έχουν και οι γυναίκες. Το 13ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοίγει τις πύλες του μαζί με το αντίστοιχο των ανδρών και οι φιλοδοξίες είναι μεγάλες. Χαμηλά τα φώτα της δημοσιότητας για τις αθλήτριές μας που κάνουν πολύ καλή δουλιά προκειμένου να ανεβάσουν τη χώρα μας ψηλά. Βέβαια και εκεί το έργο δεν πρόκειται να είναι τόσο απλό, αλλά όλες είναι διατεθειμένες να προσπαθήσουν για το καλύτερο.

Με τον Γιάννη Κατσαϊδώνη στο «τιμόνι» της Εθνικής, η δουλιά είναι σκληρή. Το όνειρό του είναι να φτάσει η Εθνική όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Ως αθλητής έχει κατακτήσει την 9η και την 10η θέση στους Ολυμπιακούς του 1980 και του 1984 αντίστοιχα, ενώ στους Μεσογειακούς του 1979 και του 1983 είχε κατακτήσει την πρώτη θέση. Μεγαλύτερη διάκριση ήταν η κατάρριψη του ρεκόρ των εφήβων στην Ευρώπη.

Η Μαρία Τάτση αποτελεί το μεγάλο «όπλο» της Εθνικής μας ομάδας, αφού από αυτήν περιμένουν πολλά. Η Μαρία αγωνίζεται στα 69κ. και ήταν από το 1995 έως και το 1998 πρώτη στο Πρωτάθλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ είχε καταλάβει την 7η θέση σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Στα ίδια κιλά αγωνίζεται και η Φιλιππία Κοχλιαρίδου. Με μια 2η δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ευρωπαϊκής Ενωσης, 4η στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, 8η και 9η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, έχει τις κατάλληλες περγαμηνές ώστε να τη δούμε στο βάθρο με μια μεγάλη επιτυχία.

Στα 63 κιλά αγωνίζεται η Ιωάννα Χατζηϊωάννου. Η μοναδική διάκρισή της είναι η πρωτιά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ενώ το όνειρό της είναι ένα παγκόσμιο μετάλλιο.

Δύο αθλήτριες ρίχνονται στη μάχη των 58 κιλών. Η Κωνσταντίνα Μισυρλή και η Ελένη Κυσσίδου. Η Κωνσταντίνα από τη Δόξα Πεύκης με όνειρο της τις μεγάλες διακρίσεις θα προσπαθήσει να προσθέσει άλλη μια σε αυτό το Παγκόσμιο. Οι μέχρι τώρα επιτυχίες της είναι η 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό και η 6η στο Παγκόσμιο.

Από την άλλη, η Ελένη με μια 3η θέση στο σύνολο στο Παγκόσμιο Νεανίδων, 4η στο Ευρωπαϊκό και 2η στο Πρωτάθλημα Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα προσπαθήσει για κάτι ακόμα καλύτερο, τώρα ειδικά που αγωνίζεται στο ελληνικό κοινό.

Στη «μάχη» των 53 κιλών θα «πέσει» η Ευδοκία Χατζηαβραμίδου. Μεγάλες επιτυχίες στο ιστορικό της είναι η 3η θέση στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα '96 και '97, 1η και 2η θέση στα Πρωταθλήματα ΕΕ το '96, '97 και '98.

Στα 75 κιλά θα αγωνιστούν η Θεανώ Ζαγκλιβέρη και η Κλειώ Μυλωνά. Η Θεανώ έχει καταλάβει την 2η θέση στο πρωτάθλημα ΕΕ, την 6η θέση στο Πανευρωπαϊκό και 9η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Από την άλλη, η Κλειώ έχει κατακτήσει την 3η θέση στο σύνολο στο Πρωτάθλημα ΕΕ του 1999.